• designer& แจ๋วจริง
• บันทึกประจำใจ
• happy
• diary
• นิยายใช่เรื่องจริง(จัง)

โดนกระตุกสร้อย อย่าประมาท..... กันนะครับ หลังจากดูหนังแผ่น...มะหมาสี่ขาครับ ในห้องตัวเองจบไปหนึ่งแผ่น มองนาฬิกา ตีหนึ่งแล้วน้องหมาที่อยู่กลางซอยจะหิวหรือเปล่านะ (เราเลี้ยงหมาจรจัดอยู่ 3 ตัว ชาวมะขามป้อมคุ้นรู้ดี) ด้วยความเป็นห่วงก็เลยขี่จักรยานเอาอาหารไปให้เหมือนกับทุกวัน พลางคิดในใจ หากมีใครมาทำร้ายเรามันจะปกป้องเจ้านายหรือเปล่า ตอนนั้นคิดอย่างนี้จริงๆ ไม่ทันไรก็มีรถมอเตอร์ไซค์ 2 คัน มากัน 3 คน คันแรก นั่งมา2 คน ขับเลยไปก่อนแล้วย้อนกลับมาใหม่ พอมันจอดรถขนาบข้างสัญชาตญาณบอกเราว่าไม่ปลอดภัยแน่ เราเห็นมันชักดาบยาวออกมาซึ่งซ่อนอยู่ข้างในเสื้อ... พอเราเห็นเราก็วิ่งๆๆๆๆๆแบบไม่คิดชีวิต ในใจยังรีบบอกตัวเองให้รีบถอดรองเท้า จะได้วิ่งได้เร็วขึ้น เราดีดรองเท้าให้กระเด็นออกจากเท้าเรา เราหันไปมองพวกมันๆ ขี่รถมอเตอร์ไซค์ตามมาประชั้นชิด เราดันล้มลงกลางทางไม่ได้แกล้งล้มเหมือนนางเอกในละครทีวี เราล้มจริงๆแล้วลุกขึ้นมาวิ่งใหม่ เพียงอีกแค่ 20 ก้าว เราก็จะถึง ประตูทางเข้าอพาร์ทเม้นท์แล้ว แต่เราก็เซล้มข้างกองขยะเป็นคร้งที่ 2 แบบเสียหลักมากๆ ในขณะที่เราวิ่งเราส่งเสียงร้องให้คนช่วยดังเท่าที่จะดังได้ ฟังแทบไม่เป็นภาษา แต่ไม่มีใครออกมาเลย ทุกอย่างเงียบงันและไร้คำตอบ ตอนที่เราล้ม ตัวเรากระแทกกับพื้นถนน ฝ่ามือ หัวเข่า ข้อศอก ข้อเท้า ครูดไปกับพื้นถนน เรายังพอมีสติโดยการยกมือทั้งสองข้างป้องกันใบหน้า ดวงตาของเรา ตอนนั้นเราคิดว่า เราคงโดนดาบฟัน หรือไม่ก็โดนลุมทำร้ายร่างกายแน่ๆ นึกถึงความตาย นึกถึงชีวิต นึกถึงการโดนทำร้าย แต่ก็ไม่ทันที่ ได้คิดขอความช่วยเหลือจากสิ่งศักดิ์สิทธ์ใดๆเลย เพราะตอนนั้นมันเร็วมาก พอเราล้มลง..มันก็ตามมาทัน พวกมันลงจากรถมาเพียงคนเดียว อีกสองคนสตาร์ทรถรออยู่ และจอดดักหน้าไว้คนที่ลงมา(ถือดาบ)มันกระตุกสร้อยคอ ของเราไปพร้อมกับหวายสิ่งศักดิ์สิทธ์ที่ใส่คุ้มครองตัวเองมาตลอด สร้อยอันนี้เป็น pink gold ไม่ใช่ทองคำแท้ พวกมันคงเข้าใจผิด คิดว่าเป็นทอง.... ยังไงก็ต้องระวังตัวเองกันด้วยนะครับ อย่าประมาทกับชีวิต ตอนนี้มีแผลที่เกิดจากแรงกระแทกถลอกทั้งฝ่า มือและ หัวเขา เวลาใส่แผลแสบมาก ยังถือว่าโชคดีที่มันไม่ได้ทำร้ายเราแม้แต่น้อย... แล้วเราก็จำหน้าพวกมันไม่ได้เลย รถก็จำไม่ได้ ส่วนน้องหมาทั้ง 3 ตัวไม่ได้ช่วยเหา หรือว่าช่วยอะไรเลย ถามว่าโกรธไหม ไม่โกรธมันหรอกครับ มันไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ตอนนี้คงต้องเปลี่ยนมาไปให้อาหารตอนกลางวันแทน แต่นกพิราบก็ชอบมาจิกกินอาหารสำหรับสุนัข เล่าต่อพอ..พวกมันไปแล้ว เราก็รีบวิ่งเข้าไปในอพาร์ท้เม้น เป็นจังหวะเดียวที่ ยามออกมาดูเหตุการณ์พอดี เพราะได้ยินเสียงเรา ที่แย่ก็คือ โทรศัพท์ในป้อมยามก็โทรออกไม่ได้ ให้พี่ยามโทรหาส.น.ใกล้เคียงก็ติดต่อไม่ได้ โทรหลายครั้งมากก็ไม่มีคนรับ ขนาดใช้มือถือของพี่ยามแล้ว (เราไม่ได้เอามือถือติดลงมาด้วย) เลือดก็ไหล ติดต่อนานกว่าสิบห้านาที มีคนเข้ามาพอดีเลยขอให้ช่วยติดต่อตำรวจให้ ตอนนั้นหิวน้ำมาก คอแห้ง จะเป็นลมด้วย หมดแรง เหนื่อย ตกใจ ตื่นเต้น แต่ก็ยังมีสติพยายามติดต่อตำรวจและคนรู้จัก แต่คงดึกแล้ว ตอนนั้นไม่ได้ร้องไห้ แต่เริ่มเจ็บๆแผล หิวน้ำ ยี่สิบนาที่ผ่านไป ตำรวจมา 2 นาย สอบถามๆ ๆๆ แล้วให้ไปแจ้งความ ผมคงกล้าออกไปหรอกนะ... โชคดีที่ห้องพอมียาล้างแผลอยู่บ้าง เพิ่งมารู้ความจริงว่า ไม่ควรเอาออลกอฮอล์ล้างแผลสด แต่ควรเอาน้ำเกลือสำหรับไว้ล้างแผลจะดีกว่า....(ไปโรงพยาบาลมา นางพยาบาลบอกไว้) และควรเตรียมหายาสามัญประจำบ้านเตรียมไว้ด้วย รวมถึงเงินก็ควรจะมีติดตัวหรือซ่อนไว้บ้างในยามจำเป็น ไว้ในธนาคาร หรือเอทีเอ็มบางทีคงไม่สะดวก ยามฉุกเฉิน วันนี้เจ็บแผลมาก แต่นอนไม่หลับ จนสืบโมงเช้า ตอนเช้าฟ้าสว่างได้ไปใส่บาตร อุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรม นายเวร... และไม่กล้าขี้จักรยานเลย กลัวเป็นจุดสนใจของโจร หากพวกมัน อยู่แถวนี้... หวังว่าสิ่งดีๆจะเกิดขึ้นกับทุกคนนะครับ โชคดี ดูแลตัวเองกันด้วยนะครับ อันตรายอยู่รอบๆตัวเรานะครับ อย่าประมาท   Create Date : 30 สิงหาคม 2551     Last Update : 30 สิงหาคม 2551 23:26:57 น. Counter : 374 Pageviews.   1 comment Share Tweet

อยู่ๆก็มีคนมาแอ๊ว...ววว ฮะฮ่า.... ทิ้งบล๊อง ให้เงาเงียบเชียบมานาน ... เข้ามาแตะหน้ากระดาษสักนิด...ชีวิตมีสุข..อุๆ จั่วหัวว่า ช่วงนี้มีคนมาแอ๊วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อิ อิ ฟังแล้วจักจี้หัวใจ...เป็นที่สุด ทำไงได้คนสวยเลือกได้ก็อย่างนี้แหละ แต่เลือกมากไปหน่อยเลยไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นๆซะที อายุปาเข้าไป สามสิบต้นๆแล้วนา.... "หันมาบอกตัวเอง" ตอนนี้ใครเข้ามาก็เลยดูๆไว้บ้างไม่ได้ปิดประตูลงกลอนเหมือนสมัยก่อน วันนี้มีหนุ่มต่างแดน...ทำทีมาพูดคุยด้วย...ให้ตายเถอะจอร์ด!!! เผอิญเดินสวยๆอยู่ในสยามเซ็นเตอร์ (ทุกทีก็ไม่ได้ไปบ่อยนะเค๊อะ) กำลังหันไปดู แจ็ค เอเอฟที่เดินขาวโอโม่ เด่นเตะตา มาแต่ไกล แล้วก็จากไปโดยที่ไข่วคว้าได้เพียงลมป่าว... จากนั้นอยู่ๆก็มีหนุ่มผมทองเดินมาพูดคุยด้วย ชี้โบ้ชี้เบ้ให้ดูแผนที่ประเทศไทย...ถามนู้นถามนี่..ว่า รอบๆมีเพื่อนบ้านประเทศอะไรบ้าง เกือบตอบไม่ถูกแล้วตู....ความรู้ สปช.สปน.คืนครูไปหมด ..... คุยกันถูกคอดี....สักพักพี่แกเลยชวนไปกินไอติม หมายถึงไอติมแดรี่ควีน...ห้ามคิดเป็นอื่น ก็เลยไป...(อยากฝึกปะสาอังกฤตด้วยนะจอร์ด) ..... คุยไปคุยมา จนผมต้องใช้มืออุตลุด (ท่าทางช่วย)^_^'' และต้องใช้อุปกรณ์เสริม (วาดรูป) ถามเรื่องทั่วๆไปๆ จนในที่สุด....ข้าพเจ้าก็ไม่รู้ว่า จุดประสงค์แท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่ หรือมีอะไรแอบแฝงซ่อนเร้นอะไรไว้หรือเปล่า เลยถามไปตรงๆว่า..... what do u want ???? 0_o sex ? friend ? love ? ก็ผมอยากรู้จริงๆอ่ะ เลยถามไปตรงๆ ตานั่นทำตาหวานใส่บอกว่า ต้องการ boyfriend !!! พลางถามกลับมาว่า ฉันมีบอยเฟรน์หรือเปล่า..... ......อุๆ เลยบอกความจริงไปว่าไม่มี... .....ก็ไม่มีจริงๆนี่หว่า.....หลอกกินไก่ทอดมาได้ห้าชิ้นกับเฟรน์ฟรายน้ำโค้ก ล้อเล่นนะครับ..ไม่ได้หลอกนะครับ แค่นี้ซื้อกินเองได้...เขียนให้ขำๆน่า เพียงแต่เค้าไม่ยอมให้ผมช่วยจ่าย แล้วก็ไม่ได้เสียตัวใดๆนะครับ กลับห้องมาดูละครอย่างสวัสดิภาพ ปล.ส่วนอีกหนึ่งหนุ่ม น้องมันนัดเจอที่สยามในเวลาใกล้เคียงกัน แต่มีเหตุวันนี้ไม่ได้เจอกัน อย่าว่างั้นงี้เลย ....อย่าว่าเกย์หลายคู่มั่วโลกีย์ไปล่ะ ปกติไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้หรอกนะครับ...แต่หนักกว่านี้อีก..อิๆ เห็นว่า...ขำๆก็เลยบันทึกไว้ซะหน่อย... ปล.สิ่งที่เขียนมาทั้งหมด โกหกอยู่เรื่องเดียว คือ..."สวย" ความจริงผม...ไม่ได้สวยน๊า พอดีกำลังเขียนบทเกี่ยวกับเกย์,กะเทย เลยอินไปหน่อย... ปล.อีกข้อ...เดี๋ยวนี้เค้าไม่ใช้คำว่า เพศที่สามแล้ว เค้าให้ใช้คำว่า "เพศทางเลือก"....ฟังดูดีเหมือนกันเน๊อะ..ดูมีเสรีภาพในการใช้ชีวิต อย่างอิสระเสรีเสียจริง... .............................................................. ข่าวดีอีกอย่างคือ หนังสั้นที่เขียนส่งประกวด ผ่านเข้ารอบแย้ว ข่าวร้ายคือ........มีเวลาเพียง 30 วันในการทำหนังสั้น ^_^"   Create Date : 11 กรกฎาคม 2551     Last Update : 11 กรกฎาคม 2551 4:38:10 น. Counter : 345 Pageviews.   2 comment Share Tweet

กว่าจะถึงวันแสดงละครเวที....dog8 cat 9 หมาเห่า แมวข่วน พอถึงช่วงที่ทำละครเวทีทีไร ก็จะยุ่งทุกที ไม่ค่อยมีเวลาทำอย่างอื่นเลย .... เมื่อวานนี้ไปร่วมรายการ your zone ที่เนชั่น บางนามา ไปเพื่อโปรโมทละครเวทีเล็กๆที่กำลังทำอยู่ งานนี้ทำเองทู๊กกกกกกกกอย่างเลย ทั้งเสื้อผ้า ก็เย็บเอง ความจริงก็อยากกระจายงานหรอกนะ แต่ว่าทีมงานแต่ก็คนก็มีงานเยอะแยะเต็มไปหมดแล้ว เสื้อผ้าชุดสีแดงนี่ สองตัวนี่ เย็บตอน 11โมง เสร็จตอนบ่ายสี่ อิๆเป็นความภาคภูมิใจ .... เพิ่งเคยทำออกเป็นชุดก็คราวนี้แหละเดี๋ยวจะแปะภาพให้ดู ส่วนละครเรื่องที่เรากำกับเกี่ยวกับเรื่องน้องหมา ได้ซ้อมไปเยอะพอสมควรแล้ว เหลือแต่ลงเทคนิค แสง เสียง เรียกว่าพอพ้นขีดอันตราย กับสิ่งที่ต้องทำคือต้องเจาะนักแสดง (คือซ้อมในส่วนรายละเอียดในการแสดง) วันนี้รีบๆๆส่งข้อความหลังไมค์ ในพันทิป ส่งข่าว แปะข่าวใน hi 5 คอมก็ไม่ค่อยเป็นใจ...เพราะช้ามากไม่ทันใจวัยรุ่นเรยยย เมื่อคืนซ้อมถึงเที่ยงคืน.... ส่วนอีกเรื่องที่ผู้กำกับรุ่นน้องเป็นคนกำกับ เรื่องนี้ แอบกลัวว่าจะออกมาเป็นอย่างไร ...เขียนมากไม่ได้ เดี๋ยวคนดู..ไม่กล้ามาดู..55 ...หากใครสนใจ...แวะมาดูละครได้นะครับ...เรียนเชิญทุกท่านเลยไม่เสียค่าบัตร ** มีกล่องรับบริจาคเพื่อนำรายได้มอบให้กับโครงการที่ช่วยเหลือหมาและแมวจรจัด... ...เดี๋ยวต้องไปซ้อมละครแล้ว   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2551 17:23:32 น. Counter : 468 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ชมฟรี!!!ละครเวทีเรื่อง"dog 8 cat 9 หมาเห่า แมวข่วน" เราเพิ่งกลับจากการซ้อมละคร...วันนี้เพิ่งได้รูปมา เลยรีบมาบอก กลุ่มละคร “ใบไม้ไหว” สะเทือนใจเสนอ ละครเวทีเชิงทดลอง เรื่อง “Dog 8 Cat 9 หมาเห่า แมวข่วน” “เรื่องราวของหมา.....เรื่องราวของแมว.....เรื่องราวของเรา” เพื่อช่วยเหลือสุนัขและแมวจรจัดนำเงินรายได้(หลังหักค่าใช้จ่าย)บริจาคให้กับ “โครงการสี่ขาหนึ่งหางไม่ต่างกัน” และ“โครงการเพื่อนข้างถนน” วันที่ 22 - 24 กพ. 51และ 29 กพ.- 2 มีค.51 วันศุกร์ 19.30 น. เสาร์- อาทิตย์ เวลา 14.00น.และ19.30 น. สถานที่จัดแสดง มะขามป้อมสตูดิโอ สี่แยกสะพานควาย ละครชมฟรี!!! แต่สามารถร่วมบริจาคเพื่อช่วยเหลือได้ตามกำลังศรัทธา สำรองที่นั่ง 089-6912247 คุณอ้อย กิจกรรมพิเศษ -นิทรรศการ น้องหมาและน้องแมวที่อยู่อาศัยบริเวณ มะขามป้อมสตูดิโอ -หลังจบการแสดงร่วมประมูล “ของที่ระลึก” เพื่อนำรายได้มอบให้กับโครงการดังกล่าว วันอาทิตย์ที่ 24 กุมภาพันธ์ 2551 (หลังจบการแสดง) เสวนา “เรื่องน้องหมาและน้องแมว..” ร่วมพูดคุยกับ คุณ ใบมอส คุณ cat gang จากโครงการ “สี่ขาหนึ่งหางไม่ต่างกัน” คุณ nongthee จากโครงการเพื่อนข้างถนน ที่ช่วยเหลือน้องหมา&น้องแมวใน //www.pantip.com ดำเนินรายการโดย คุณ สุคนธจิต วงศ์เผือก มาดูกันเยอะๆนะครับโรงละครเล็กๆสามารถรับผู้ชมรอบละ 50 ที่นั่งเท่านั้น โทรจองบัตร และตามแผนที่นี้มาได้เลย *** ขอบคุณน้องแมว..ที่เป็นนางแมว เอ้ยนางแบบให้ในครั้งนี้ น้องแมวในรูปชื่อ "วาโก้" จ้า...   Create Date : 08 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2551 2:07:50 น. Counter : 741 Pageviews.   0 comment Share Tweet

บันทึกรัก....และความไร้สาระอีกวัน .. วันนี้นั่งรถแท็คซี่ 40 ไปทำดัดผม กับทำสีผมมาล่ะ 1,500 แหนะ ออกมาสวยถูกใจใช่เลย สีช็อคโกแล็ต แบบไม่กล้าแรงมาก...เดี๋ยวผู้ปกครองเด็กๆจะตกใจ...ในความเปรี้ยวของคุณครูเกินเหตุ (เป็นการทำผมที่แพงที่สุดในชีวิตแล้ว...ขนาดร้านกิ๊กกันนะเนี่ย หุๆ) จากนั้นก็นั่งรถเมล์ไปเล่นโยคะที่เซ็นทรัล ลาดพร้าวเล่นมาได้สัปดาห์ที่สองแล้ว รู้สึกดีที่ได้เล่นโยคะเพราะได้เหยียด -ยืดร่างกาย....ตั้งใจว่า คงต้องควักกระเป๋าตังค์สมัครเรียนในเดือนหน้า เพราะที่ได้ไปฝึกมานี้ ได้มาเพราะดวงแท้ๆเลย (คือไปดูละครเวทีแล้วเค้าจับหางตั๋วได้ที่นั่งของเรา มูลค่าบัตร 5,500 บาทเล่นฟรี1 เดือน) ก่อนเล่นแวะจ่ายตังค์ค่าโทรศัพท์, เน็ท, เบอร์บ้าน 1183+107 บาท แวะ Cps กะเดินดูเฉยๆ ดันสอยเสื้อเชิ้ตสีดำมาหนึ่งตัว มีกระเป๋า2ใบด้านหน้า กะว่าจะใส่ในวันที่ไปสอน(acting)เด็ก วันอาทิตย์นี้ เสื้อ Sale 60% เหลือ 676 บาท อย่าว่าล่ะ..ไม่ได้ซื้อเสื้อผ้ามา 6 เดือนแล้วนะ ตอนเล่นโยคะเป็นโยคะร้อน เหงื่อเรานี่แตกพลั่กเลย ไหลยังกับเปิดก๊อก ใช้เวลาในการฝึก90 นาที ชอบๆแต่เหนื่อยมาก ต้องดื่มน้ำเยอะๆทดแทน แล้วกะว่าจะเล่นต่อร่างกายจะได้เฟริม์ๆและกะว่าจะขอเล่นละครเวทีเล็กๆสักเรื่อง ใครไม่ให้เล่นเดี๋ยวก็กำกับเองเล่นเองซะเลย... ระหว่างทางกลับห้อง แวะซื้อกล้วยหอมกับเจ้าป้าที่ชอบนอนหลับเวลาขายบ่อยๆ แผงแกตั้งริมถนนก่อนถึงสี่แยกสะพานควาย(หน้าร้านทอง)ใครผ่านคงได้เห็นป้าหลับบ่อยๆ สืบทราบมาว่า แกนอนวันละไม่ถึง 4 ชม. ดูไว้เป็นตัวอย่างในความมานะอดทนฯลฯ.... - เช้าถึงเที่ยงคืนแกขายและเก็บของ - ตีสีตื่นไปรับผลไม้ที่ตลาดรังสิตอีก สุขภาพป้าแกจะไหวไหมเนี่ย.... ทางด้านกล้วยหอมของเราก็เอาไว้ใส่ในแพนเค้กทำกินวันรุ่งขึ้น และซื้อกล้วยไข่ 1 หวี ตัดแบ่งครึ่งหวี เอามาผูกเชือกโยนขึ้นต้นไม้ สำหรับกระรอกขาประจำที่วิ่งเล่นตามต้นไม้ใหญ่ อีกทั้งค้างคาวในตอนกลางคืนก็แวะมากิน มีอยู่วันหนึ่งมันบินเข้าห้องเราด้วยกลัวก็กลัว... แล้วยังยัยนกเล็กนกใหญ่ไม่รู้ว่าพันธุ์อะไรส่งเสียงร้องจิ๊บจั๊บพลางเจาะเนื้อกล้วยหวานๆ เราแอบดูอยู่อย่างสุขใจ ขากลับ - นั่งมอเตอร์ไซค์เข้าซอยบอกให้พี่คนขับเลยอพาท์เม้นท์ไปหน่อยจนถึงทางแยกพอรถจอด น้องหมา(จร)ส่งหางดุ๊กดิ๊กทักทาย....อีกตัวสีน้ำตาลที่กำลังนอนบนกอหญ้า วิ่งแจ๋มาแต่ไกล ส่วนตัวสีดำยังกล้าๆกลัวๆเหมือนเดิม เราเอาอาหารเม็ดที่เหลือจากมื้อตอนกลางวันของพวกมัน มาให้กินต่อในมื้อค่ำ เดินดูกะละมังใส่น้ำที่ยังมีอยู่ เจ้าตัวสีน้ำตาลนี่กินเก่งมาก...แล้วยังหวงอาหารอีกด้วย ส่วนตัวสีขาวลายจุดน้ำตาล ตัวนี้ผอมเอวกิ่วไม่ค่อยชอบกินอาหารเม็ด ต้องคอยป้อนถึงปาก มันถึงจะยอมกิน ส่วนสีดำมีอยู่สองวันที่วิ่งเข้ามาส่ายหางดุ๊กดิ๊กยอมให้เราลูบหัว...วันแรกที่ได้ถูกตัวเค้าเรามีความสุขดีจัง เหมือนเค้าเริ่มไว้ใจเราแล้ว วันนี้โดดเรียนแพทเทริน์อีกตามเคย....สัปดาห์หน้าว่ากันใหม่... <<<<<เมื่อวานเขียนถึงเรื่องที่จะทำละครเวทีเกี่ยวกับน้องหมาน้องแมว   Create Date : 11 มกราคม 2551     Last Update : 11 มกราคม 2551 3:31:24 น. Counter : 445 Pageviews.   9 comment Share Tweet

• Mr.flows
• เด็กซาปอย
• ป้ามด
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com