Bloggang.com : จ็อบ - การจากลา...การลาจาก

ความทุกข์ของฉันคือการจากลา...

ความทุกข์ของฉันคือการลาจากด้วยความตาย

ความทุกข์ของฉันคือการจากลา...ทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่

วันนี้มีคำถามว่าความทุกข์ที่ผ่านมาเกิดขึ้นกับฉันแล้วผ่านมันไปได้อย่างไร

ฉันตอบทีมงาน......คือการสูญเสียพี่สาว

ทีมงานถามต่อว่า...พี่สาวเลี้ยงดูฉันมาหรือไร

ฉันบอกว่า "คอยดูแลเรา..." เพียงแค่นี้น้ำตารื้นก็ทยอยส่งผ่านความรู้สึก

คิดถึง... ฉันสะกัดกัั้น เพราะจะตอบข้อต่อไปไม่ได้

จึงรีบโยงเข้าสู่เรื่อง...การจากลาทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่โดยฉันพลันเหมือนเปลี่ยนเรื่องไปเฉยๆ

(พอตอนที่เรารู้ว่าเรากำลังจะร้องไห้ เรารู้ตัวว่าเรากำลังจะร้องไห้ กลไกความรู้สึกตัวจึงเปลี่ยนเป็นเรื่องอื่น)

ทีมงานถามว่า....เหตุการณ์อะไร

ฉันตอบ ...หัวเราะรื้น ว่า "อกหัก"

ฉันตอบได้โดยที่ไม่เสียใจ...ความผูกพันธ์ได้จากไปนานเสียแล้ว

ฉันเข้มแข็งพอที่จะยืนเผชิญหน้า แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงหน้าฉันในวันนี้

แต่พอถึงเวลา จากลากันจริงๆ

ฉันก็อดไม่ได้ที่จะพกความเศร้าเจื่อปนกับความรู้สึกมาด้วย

วันนี้ฉันรู้สึกสับสนและมีเรื่องราวมากมาย อยู่ภายใน

เป็นผ้าพันรอบ..ด้ามอยู่ในอกตรม

ฉันอยากเขียนและระบายออกมาผ่านตัวอักษร เป็นสีหม่นของท้องฟ้า

ตอนที่เค้าเมฆมีเม็ดฝน มีทีท่าว่ากำลังจะตกหยดลงพื้น

ถ้าเป็นตัวหนังสือ ลายมือฉันคงคุ้ยเขี่ย ไปมากกว่านี้

เพราะความรู้สึกมัน ขึ้นลง เงียบเหงา และเศร้า...หวั่น

แต่ฉันต้องอยู่กับมัน... ธรรมะจัดสรรให้ฉันได้เรียนรู้

ปล.วันนี้ฉันไปคัดเลือกงาน(รายการหนึ่ง)และบังเอิญว่าเราได้พบกัน "การจากลาย้อนเวลากลับมาสู่จุดนัดภพโดยบังเอิญ"

แต่การลาจากด้วยความตาย...มิเคยได้พบพาน