|
|
โดนกระตุกสร้อย อย่าประมาท..... กันนะครับ
หลังจากดูหนังแผ่น...มะหมาสี่ขาครับ ในห้องตัวเองจบไปหนึ่งแผ่น
มองนาฬิกา ตีหนึ่งแล้วน้องหมาที่อยู่กลางซอยจะหิวหรือเปล่านะ
(เราเลี้ยงหมาจรจัดอยู่ 3 ตัว ชาวมะขามป้อมคุ้นรู้ดี)
ด้วยความเป็นห่วงก็เลยขี่จักรยานเอาอาหารไปให้เหมือนกับทุกวัน พลางคิดในใจ หากมีใครมาทำร้ายเรามันจะปกป้องเจ้านายหรือเปล่า ตอนนั้นคิดอย่างนี้จริงๆ
ไม่ทันไรก็มีรถมอเตอร์ไซค์ 2 คัน มากัน 3 คน
คันแรก นั่งมา2 คน ขับเลยไปก่อนแล้วย้อนกลับมาใหม่ พอมันจอดรถขนาบข้างสัญชาตญาณบอกเราว่าไม่ปลอดภัยแน่
เราเห็นมันชักดาบยาวออกมาซึ่งซ่อนอยู่ข้างในเสื้อ...
พอเราเห็นเราก็วิ่งๆๆๆๆๆแบบไม่คิดชีวิต
ในใจยังรีบบอกตัวเองให้รีบถอดรองเท้า จะได้วิ่งได้เร็วขึ้น
เราดีดรองเท้าให้กระเด็นออกจากเท้าเรา เราหันไปมองพวกมันๆ
ขี่รถมอเตอร์ไซค์ตามมาประชั้นชิด
เราดันล้มลงกลางทางไม่ได้แกล้งล้มเหมือนนางเอกในละครทีวี
เราล้มจริงๆแล้วลุกขึ้นมาวิ่งใหม่ เพียงอีกแค่ 20 ก้าว เราก็จะถึง
ประตูทางเข้าอพาร์ทเม้นท์แล้ว แต่เราก็เซล้มข้างกองขยะเป็นคร้งที่ 2
แบบเสียหลักมากๆ
ในขณะที่เราวิ่งเราส่งเสียงร้องให้คนช่วยดังเท่าที่จะดังได้ ฟังแทบไม่เป็นภาษา
แต่ไม่มีใครออกมาเลย ทุกอย่างเงียบงันและไร้คำตอบ
ตอนที่เราล้ม ตัวเรากระแทกกับพื้นถนน ฝ่ามือ หัวเข่า ข้อศอก ข้อเท้า
ครูดไปกับพื้นถนน
เรายังพอมีสติโดยการยกมือทั้งสองข้างป้องกันใบหน้า ดวงตาของเรา
ตอนนั้นเราคิดว่า เราคงโดนดาบฟัน หรือไม่ก็โดนลุมทำร้ายร่างกายแน่ๆ
นึกถึงความตาย นึกถึงชีวิต นึกถึงการโดนทำร้าย แต่ก็ไม่ทันที่
ได้คิดขอความช่วยเหลือจากสิ่งศักดิ์สิทธ์ใดๆเลย
เพราะตอนนั้นมันเร็วมาก
พอเราล้มลง..มันก็ตามมาทัน พวกมันลงจากรถมาเพียงคนเดียว อีกสองคนสตาร์ทรถรออยู่ และจอดดักหน้าไว้คนที่ลงมา(ถือดาบ)มันกระตุกสร้อยคอ
ของเราไปพร้อมกับหวายสิ่งศักดิ์สิทธ์ที่ใส่คุ้มครองตัวเองมาตลอด
สร้อยอันนี้เป็น pink gold ไม่ใช่ทองคำแท้ พวกมันคงเข้าใจผิด
คิดว่าเป็นทอง.... ยังไงก็ต้องระวังตัวเองกันด้วยนะครับ
อย่าประมาทกับชีวิต ตอนนี้มีแผลที่เกิดจากแรงกระแทกถลอกทั้งฝ่า
มือและ หัวเขา เวลาใส่แผลแสบมาก ยังถือว่าโชคดีที่มันไม่ได้ทำร้ายเราแม้แต่น้อย... แล้วเราก็จำหน้าพวกมันไม่ได้เลย รถก็จำไม่ได้
ส่วนน้องหมาทั้ง 3 ตัวไม่ได้ช่วยเหา หรือว่าช่วยอะไรเลย
ถามว่าโกรธไหม ไม่โกรธมันหรอกครับ มันไม่รู้เรื่องอะไรด้วย
ตอนนี้คงต้องเปลี่ยนมาไปให้อาหารตอนกลางวันแทน แต่นกพิราบก็ชอบมาจิกกินอาหารสำหรับสุนัข
เล่าต่อพอ..พวกมันไปแล้ว เราก็รีบวิ่งเข้าไปในอพาร์ท้เม้น เป็นจังหวะเดียวที่
ยามออกมาดูเหตุการณ์พอดี เพราะได้ยินเสียงเรา
ที่แย่ก็คือ โทรศัพท์ในป้อมยามก็โทรออกไม่ได้ ให้พี่ยามโทรหาส.น.ใกล้เคียงก็ติดต่อไม่ได้ โทรหลายครั้งมากก็ไม่มีคนรับ ขนาดใช้มือถือของพี่ยามแล้ว (เราไม่ได้เอามือถือติดลงมาด้วย) เลือดก็ไหล
ติดต่อนานกว่าสิบห้านาที มีคนเข้ามาพอดีเลยขอให้ช่วยติดต่อตำรวจให้
ตอนนั้นหิวน้ำมาก คอแห้ง จะเป็นลมด้วย หมดแรง เหนื่อย ตกใจ ตื่นเต้น
แต่ก็ยังมีสติพยายามติดต่อตำรวจและคนรู้จัก แต่คงดึกแล้ว
ตอนนั้นไม่ได้ร้องไห้ แต่เริ่มเจ็บๆแผล หิวน้ำ
ยี่สิบนาที่ผ่านไป ตำรวจมา 2 นาย สอบถามๆ ๆๆ แล้วให้ไปแจ้งความ
ผมคงกล้าออกไปหรอกนะ... โชคดีที่ห้องพอมียาล้างแผลอยู่บ้าง
เพิ่งมารู้ความจริงว่า ไม่ควรเอาออลกอฮอล์ล้างแผลสด แต่ควรเอาน้ำเกลือสำหรับไว้ล้างแผลจะดีกว่า....(ไปโรงพยาบาลมา นางพยาบาลบอกไว้)
และควรเตรียมหายาสามัญประจำบ้านเตรียมไว้ด้วย รวมถึงเงินก็ควรจะมีติดตัวหรือซ่อนไว้บ้างในยามจำเป็น
ไว้ในธนาคาร หรือเอทีเอ็มบางทีคงไม่สะดวก ยามฉุกเฉิน
วันนี้เจ็บแผลมาก แต่นอนไม่หลับ จนสืบโมงเช้า
ตอนเช้าฟ้าสว่างได้ไปใส่บาตร อุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรม
นายเวร... และไม่กล้าขี้จักรยานเลย กลัวเป็นจุดสนใจของโจร หากพวกมัน
อยู่แถวนี้...
หวังว่าสิ่งดีๆจะเกิดขึ้นกับทุกคนนะครับ
โชคดี ดูแลตัวเองกันด้วยนะครับ
อันตรายอยู่รอบๆตัวเรานะครับ อย่าประมาท
| Create Date : 30 สิงหาคม 2551 |
| Last Update : 30 สิงหาคม 2551 23:26:57 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 375 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: หมอภัทร (patra_vet  ) วันที่: 31 สิงหาคม 2551 เวลา:0:22:14 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ขอบคุณที่เข้ามาดู profile นะครับ คงคิดว่า เอ๊...ไอ้เจ้าของความคิดนี้...มันคือใครหว่า
... ตอนนี้ขอยังไม่เปิดตัวนะครับ...
ที่ผ่านมาอาจสร้างศัตรูไว้เยอะ 555
พร้อมเมื่อไร แล้วจะเปิดตัวน๊า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
