|
|
แผ่นดินฮั่นแยกสลาย เหล่าขุนศึกเตรียมการแย่งชิงอำนาจ
ตั๋งโต๊ะประกาศเอาตัวขึ้นเป็นที่มหาเสนาบดีขุนนางใหญ่กุมอำนาจในลกเอี๋ยงไว้
ก่อนหน้านี้ ครั้งที่พวกขันทีทั้งปวงครองอำนาจนั้น ขุนนางตงฉินแลปัญญาชนอันมีชื่อเสียงเลื่องลือทั้งหลายพากันต่อต้านขันทีซึ่งกุมอำนาจโดยเปิดเผย พวกขันทีจึงปลดคนเหล่านี้ออกเสียจากที่ขุนนาง แลออกกฎมิให้ญาติสนิทมิตรสหายของคนเหล่านี้มารับราชการในลกเอี๋ยงเป็นอันขาดทีเดียว ความอันว่ามานี้เรียกเป็นเหตุการณ์ "จิ้นกู้"
ครั้นตั๋งโต๊ะกุมอำนาจ ได้สั่งให้ยกเลิกจิ้นกู้เสีย รับปัญญาชนชื่อเสียงระบือนามมากมายทั้งในเมืองหลวงแลหัวเมืองต่างๆรอบขัณฑสีมามายังสังกัดของตัว และได้ส่งพรรคพวกของตนไปคุมหัวเมืองต่างๆโดยรอบ
หากแต่พฤติกรรมซึ่งตั๋งโต๊ะได้ทำต่อองค์เยาวกษัตริย์เหี้ยนเต้ แลความอันเหี้ยมโหดแห่งการฆ่าล้างไพร่บ้านพลเมืองนั้น จุดประกายให้อาณาประชาราษฎรหลายส่วนคิดการกบฏต่อตั๋งโต๊ะ ฝ่ายโจโฉซึ่งขณะนั้นเป็นขุนนางในนครหลวง ได้แอบหลบหนีกลับบ้านเกิด แลไปรวบรวมกำลังทหารเพื่อจะมาปราบตั๋งโต๊ะในกาลต่อไป
บรรดาเจ้าเมิองทั้งแผ่นดินทำการกำเริบเสิบสานเป็นอันมาก ตั้งตัวเป็นเอกเทศ ซึ่งจะเชื่อฟังคำสั่งราชสำนักก็หาไม่ ทั้งยังรบราฆ่าฟันผนวกดินแดนกันและกัน สถานการณ์ปั่นป่วนวุ่นวายไปทั่ว
ศักราชชูผิงที่ 1 อันเทียบเป็นศักราชสากลได้ว่า ปี ค.ศ. 190 ขุนศึกเจ้าเมืองทั้งหลายได้จับมือกัน เคลื่อนกองทัพยกสู่ลกเอี๋ยง เพื่อโค่นล้มตั๋งโต๊ะให้จงได้ กองทัพพันธมิตรเหล่านี้เรียกกันว่า "กองทัพกวนตง"
อ้วนเสี้ยวได้รับเลือกเป็นหัวหน้า แลโจโฉก็มาในการนี้ด้วย อ้วนเสี้ยวจึงถามโจโฉว่า "หากการนี้สืบไปภายหน้าล้มเหลวลง ท่านจักไปอยู่ที่ใดเล่า"
โจโฉจึงถามว่า "แล้วท่านเล่าจักไปที่ใด"
อ้วนเสี้ยวจึงว่า "ข้าจะไปข้างทิศทักษิณ ยึดเอาดินแดนลำน้ำฮวงโห ข้างทิศเหนืออาณาเขตข้าจักครอบคลุมถึงหยาน(Yan)แลไต๋(Dai) รวบรวมพวกฮวนคนเถื่อนทั้งปวงมุ่งลงใต้ ต่อสู้เพื่อแผ่นดิน"
โจโฉจึงว่า "ข้าจักใช้คนดีมีความสามารถ ปกครองคนทั้งปวงด้วยภักดีซื่อสัตย์ ด้วยการนี้ข้าจักทำได้ทุกสิ่ง"
อ้วนเสี้ยวคิดจะปลดองค์ยุวกษัตริย์เหี้ยนเต้ แลแต่งตั้งเชื้อวงศ์พระเจ้าฮั่นกองบู๊นามเล่าง้อ(หลิวหยู)เป็นกษัตริย์สืบวงศ์ต่อไป แต่ก็หาสำเร็จไม่
กองทัพกวนตงเคลื่อนทัพเข้าล้อมลกเอี๋ยงทั้งจากทิศอุดร บูรพา แลประจิมรวมถ้วนเป็นสามทิศด้วยกัน แลคิดกันจะยกทัพมาตีตั๋งโต๊ะให้แตกพ่ายไปเสีย หากแต่ขุนศึกทั้งหลายมิสามัคคีเป็นหนึ่งใจเดียว ล้วนแต่เอาใจออกหาก มิได้จะแตกหักกับตั๋งโต๊ะอย่างแท้จริง คนทั้งปวงเอาแต่นั่งกินโต๊ะเลี้ยงสุราฉลองกันเป็นอันมาก แลรั้งกองทัพแต่เพียงนั้น ซึ่งจะรุกคืบหน้าเข้าไปสู่ลกเอี๋ยงก็หาไม่
ฝ่ายตั๋งโต๊ะไตร่ตรองดูเห็นกำลังทัพกวนตงแกล้วกล้านัก กำลังแต่ของตัวนั้นมิอาจเสมอด้วยทัพกวนตง ทั้งด้วยอำนาจของขุนนางซึ่งอยู่มาแต่ก่อนในลกเอี๋ยงก็แข็งแกร่งนัก จักดูแคลนมิได้ แลกองทัพซึ่งยกมาแต่เสเหลียงบ้านเกิดของตัวนั้นกำลังคิดห่วงหาถึงบ้านเป็นอันมาก จึงคิดกันจะคุมตัวองค์ฮ่องเต้เหี้ยนเต้ย้ายเมืองหลวงไปยังทิศประจิม ไปตั้งใหม่ ณ เตียงอัน(จีนกลางเรียก ฉางอาน)
ก่อนเดินทาง ตั๋งโต๊ะสั่งให้ทหารของตัวขุดเจาะเอาสมบัติซึ่งใส่ไว้ในสุสานของฮ่องเต้วงศ์พระเจ้าฮั่นกองบู๊ซึ่งตั้งอยู่ ณ ลกเอี๋ยงนั้นมาโดยเปิดเผย ทั้งเผาสิ่งก่อสร้างในลกเอี๋ยงแลเขตโดยรอบลกเอี๋ยงไปแต่สองร้อยหลี่นั้นให้เผาสิ้นไปด้วย (หลี่อันนี้เป็นมาตราวัดจีน สองร้อยหลี่จีนเทียบเป็นมาตราสากลโลกได้ 100 กิโลเมตร) ทั้งให้อพยพเอาไพร่ฟ้าประชาราษฎรชาวลกเอี๋ยงไป ณ เตียงอันทั้งสิ้น
ระหว่างเดินทาง ไพร่บ้านพลเมืองลกเอี๋ยงซึ่งมากับตั๋งโต๊ะนั้นได้ความเดือดร้อนนัก กองทหารตั๋งโต๊ะโหดร้ายเยี่ยงเดรัจฉาน ปล้นชิงทรัพย์สินชาวบ้านจนหมดตัวกระทั่งข้าวปลาอาหารระหว่างเดินทางยังหาอันใดมิได้ ด้วยถูกปล้นเสียจนสิ้นแล้ว ไพร่บ้านพลเมืองซึ่งตายไปนั้นมีถึงร้อยหมื่นทีเดียว
ครั้นยกมาถึงเตียงอัน ตั๋งโต๊ะพยายามอวดอำนาจแห่งตัวด้วยการฆ่าไพร่ฟ้าแลขุนนางทั้งปวงล้มตายลงเป็นอันมาก แลพยายามคิดให้อำนาจของตัวเหนือขึ้นไปกว่าราชสำนักฮั่นแลองค์ฮ่องเต้นั้นอีก
ปีชูผิงที่3 เทียบเป็ศักราชปีสากลนั้นได้เป็น ปี ค.ศ.192 อ้องอุ้น(หวางหยุ่น...Wang Yin) ซึ่งเป็นที่ซือถูในราชสำนัก(ซือถูเป็นตำแหน่งขุนนางชั้นสูง)คิดกันกับลิโป้ (หลี่ปู้...Lu Bu) ขุนศึกของตั๋งโต๊ะสังหารตั๋งโต๊ะลงเสียได้
อ้องอุ้นแลลิโป้วางแผนกำจัดนายทัพเสเหลียงของตั๋งโต๊ะ แต่ลิฉุย(Li Jue...ลิขัก) แลกุยกี(Guo Si...ก๊วยสือ)รู้เท่าความคิดของทั้งสองจึงยกทัพบุกเตียงอัน มิช้านานเตียงอันก็แตกพ่ายลง ขุนศึกลิโป้หนีตายออกไปได้ ลิฉุยกุยกีสังหารอ้องอุ้นลงเสีย ควบคุมอำนาจในราชสำนัก กระทำการเดือดร้อนแก่ไพร่บ้านพลเมืองยิ่งไปกว่าครั้งตั๋งโต๊ะอีก
กาลต่อมามินาน ลิฉุยกุยกีเกิดรบกันเองเข้าในเตียงอันนั้น ไพร่บ้านพลเมืองทั้งปวงได้ความเดือดร้อนเป็นอันมาก ราคาข้าวในเตียงอันพุ่งสูงนัก อาณาประชาราษฎรราวสิบหมื่นนั้น ถูกฆ่าเสียบ้าง อพยพหนีไปยังที่อื่นเสียบ้าง
ฝ่ายทัพกวนตงบัดนี้แตกคอกันเอง อ้วนเสี้ยวใช้ทั้งไม้นวมแลไม้แข็ง สุดท้ายแย่งเอาอีจิ๋ว(ยีโจว...Yi Zhou) มาจากหันฟู่ (หานฟู่...Han Fu) ได้ ต่อจากนั้นได้รบกับกองซุนจ้านได้ชัยชนะ หากแต่การรบกันครั้งหนึ่งใช้กองกำลังนับหมื่น อาณาประชาราษฎรแถบนั้นก็ได้ความเดือดร้อนสาหัสนัก
เวลานี้เอง โจโฉปราบกองทัพภูผาดำ(เฮยซานจวิน) ณ ตงกุ๋น (จีนกลางว่า ตงจวิ้น) ต่อจากนั้นทหารกำลังผ้าเหลืองแห่งแชจิ๋ว (ชิงโจว...Qing Zhou) สามสิบหมื่นนายเข้าสามิภักดิ์โจโฉ
โจโฉตั้งตนขึ้นเป็นกุนจิ๋วม่อ แปลเป็นคำไทยว่าเจ้าเมืองกุนจิ๋ว มีอำนาจเก่งกาจแกล้วกล้าขึ้น
บิดาโจโฉถูกกองทัพของโตเกี๋ยม (เถาเชียน...Tao Qian) เจ้าเมืองชีจิ๋ว (สวีโจว....Xu Zhou) ปล้นฆ่าเสีย โจโฉได้ทราบดังนั้นก็โกรธเป็นสาหัส ยกทัพสู่ชีจิ๋วในทันที โดยให้เตียวเมา (จีนกลางว่า จางเหมี่ยว...Zhang miao) ตันก๋ง(จีนกลางว่า เฉินกง....Chen Gong) ดูแลกุนจิ๋ว
ทัพโจโฉตีเมืองแพเสีย (เผิงเฉิง...Peng Cheng) เมืองหลวงของชีจิ๋วแตก โจโฉสั่งการให้ฆ่าราษฎรล้างเมืองให้สิ้น แลให้ทิ้งศพซึ่งตายนั้นโยนใส่แม่น้ำสี่จุ้ย (จีนกลางว่า ซื่อสุ่ย...Si Shui) ซากศพพลเมืองนั้นมีเป็นอันมาก กระทั่งน้ำในแม่น้ำสี่จุ้ยถูกศพอุดตันหมดสิ้นมิอาจไหลต่อได้
ฝ่ายเตียวเมาซึ่งอยู่ ณ กุนจิ๋วนั้น ถูกตันก๋งเกลี้ยกล่อมเข้าก็ยอมทรยศโจโฉ ก่อการกบฏขึ้น หัวเมืองในกุนจิ๋วสามิภักดิ์เตียวเมา ตันก๋งแต่ดี เตียวเมา ตันก๋งยกให้ขุนศึกลิโป้เป็นเจ้าเมืองกุนจิ๋วแทนโจโฉ โจโฉครั้นได้ทราบความก็โกรธมาก รีบถอนทัพจากชีจิ๋ว ย้อนกลับมารบกับลิโป้แย่งกุนจิ๋วกลับคืนเป็นของตัว
ในเวลานี้เอง โตเกี๋ยมเจ้าเมืองชีจิ๋วป่วยตาย เล่าปี่รับตำแหน่งชีจิ๋วม่อ(เจ้าเมืองชีจิ๋ว)สืบแทนโตเกี๋ยม เบื้องแรกเล่าปี่มิยอมรับ บิต๊กแลขุนนางทั้งปวงต้องออกไปเชิญถึงนอกเมือง เล่าปี่จึงรับเป็นเจ้าเมืองชีจิ๋วจนได้
ฝ่ายอ้วนเสี้ยวได้ส่งขุนศึกซุนเกี๋ยนบุกตีเล่าเปียว(หลิวเปี่ยว...Liu Biao) แห่งเกงจิ๋ว (จีนกลางว่า จิงโจว) ซุนเกี๋ยนพลาดท่าถูกหองจอลูกน้องเล่าเปียวซุ่มทหารโจมตี ซุนเกี๋ยนถูกฆ่าตายในการศึก
เล่าเอี๋ยนเจ้าเมืองเอ๊กจิ๋วป่วยตาย เล่าเจี้ยง(หลิวจาง...Liu Zhang)ผู้บุตรขึ้นครองเอ๊กจิ๋วสืบต่อแทน
ศักราชเจี้ยนอันที่ 1 เทียบเป็นศักราชสากลได้เป็นปี ค.ศ.196 พระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้ทรงคิดกันกับขุนนางตงฉิน หลบหนีลิฉุย กุยกีออกมาจากเตียงอันได้ พระองค์ทรงเดินทางกลับมาจนถึงลกเอี๋ยง ฝ่ายอ้วนเสี้ยวเคยมีผู้เสนอให้เขารับเอาพระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้มาไว้กับตัว แต่อ้วนเสี้ยวไม่เห็นชอบ ด้วยการแต่เดิมมานั้น อ้วนเสี้ยวไม่เห็นชอบกับการแต่งตั้งพระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้เป็นฮ่องเต้อยู่แล้วนั่นเอง
โจโฉรบชนะลิโป้ ได้ครองกุนจิ๋วอีกคราหนึ่ง เสนาธิการซุนฮก (ซุนยู่...Xun Yu) และมอกาย (เหมาเจี๋ย....Mao Jie) เสนอให้โจโฉย้ายเมืองหลวงไป ณ ฮูโต๋ (สวี่ชาง...สี่เชียง....Xu) โจโฉเห็นชอบด้วย แลนำทัพไปรับเอาตัวพระเจ้าฮั่นเหี้ยนเต้ ย้ายเมืองหลวงไป ณ ฮูโต๋ จากนี้โจโฉเริ่มกุมอำนาจด้วยการยืมอำนาจองค์ฮ่องเต้ บัญชาเจ้าครองแคว้นทั่วแดนดิน
โจโฉแก้ไขปัญหาขาดแคลนเสบียง สั่งให้ทหารแลไพร่บ้านพลเมืองทั้งปวงทำการเพาะปลูกไร่นาเป็นการใหญ่ หากราษฎรยืมโคจากทางหลวงจักต้องจ่ายภาษี 6 ส่วน หากมิยืมแลทำด้วยโคของตัวจักจ่ายภาษี 5 ส่วน
ครั้นโจโฉให้หาเอาตัวพระเจ้าเหี้ยนเต้มาในอาณัติของตัวแล้ว บรรดาขุนนางทั้งปวงก็เอาใจเข้าด้วยโจโฉอีกเป็นอันมาก อิทธิพลของโจโฉทวีคูณแกร่งกล้าอย่างรวดเร็วในมิช้านาน
ฝ่ายลิโป้ครั้งที่รบแพ้โจโฉ ถูกไล่ออกจากกุนจิ๋ว ก็หันไปเข้าด้วยกับเล่าปี่ ณ เมืองชีจิ๋ว กาลต่อมาลิโป้ฉวยโอกาสที่เล่าปี่กำลังรบติดพันด้วยอ้วนสุด (หยวนซู่...Yuan Shu) ชิงเอาชีจิ๋วไปเป็นของตัว เล่าปี่จำหนีไปขอพึ่งโจโฉ ณ ฮูโต๋ โจโฉทำฎีกายื่นต่อพระเจ้าเหี้ยนเต้ให้เลื่อนที่เล่าปี่ขึ้นเป็นอื่อจิ๋วม่อ(Yu Zhou Mu...เจ้าเมืองหยูโจว)
ฝ่ายซุนเซ็ก (Sun Ce..ซุนเซอะ) บุตรซุนเกี๋ยนนั้น บัดนี้สามารถรบชิงเอาดินแดนกังตั๋ง (เจียงตง...Jiang Dong) ทางฟากบูรพาแห่งลำน้ำแยงซีเกียงมาในกำมือของตนได้ลุล่วงแล้วเสร็จลง
ศักราชเจี้ยนอันที่ 2 อันเทียบเป็นปีศักราชสากลได้เป็นปี ค.ศ. 197 อ้วนสุดตั้งตนเป็นฮ่องเต้เทียนจื่อโอรสสวรรค์ขึ้น ณ ซิ่วชุน (Shou Chun...โซ่วชุน)
ซุนเซ็กได้ทราบเรื่องดังนั้นก็ส่งจดหมายไปตักเตือนอ้วนสุด แต่อ้วนสุดมิฟัง ซุนเซ็กรู้เข้าก็โกรธนัก จึงตัดสัมพันธ์ของตนกับอ้วนสุดทันที
โจโฉถวายฎีกาต่อพระเจ้าเหี้ยนเต้ เลื่อนที่ซุนเซ็กขึ้นเป็นขุนนางแม่ทัพปราบกบฏเรียกเป็นยศจีนว่า เถ่าหนี่เจียงกุ๋น (Tao Ni Jiangjun...เถานี่เจียงจวิน) แลพระราชทานบรรดาศักดิ์ขึ้นเป็นที่ง่อเหา (อู๋โหว...Wu Hou)
ศักราชเจี้ยนอันที่ 3 อันเทียบเป็นศักราชสากลได้ปี ค.ศ. 198 โจโฉกรีฑาทัพยกเข้ารบด้วยลิโป้ ตีแพเสียแตก จับลิโป้ได้ให้ประหารเสียพร้อมตันก๋ง โกซุ่น แลให้ไว้ชีวิตเตียวเลี้ยว (จางเหลียว...Zhang Liao) ให้อยู่ทำราชการกับตัว ฝ่ายเตียวเลี้ยวก็ยอมสามิภักดิ์โจโฉ
ศักราชเจี้ยนอันที่ 4 เทียบเป็นศักราชสากลได้ปี ค.ศ. 199 อ้วนเสี้ยวรบด้วยกองซุนจ้านได้ชัย กองซุนจ้านถูกฆ่าตาย ยึดเอาหัวเมืองใหญ่ได้ อันได้แก่ อิจิ๋ว(อี้โจว...Yi Zhou) เฉงจิ๋ว (Qing Zhou...ชิงโจว) อิวจิ๋ว (You Zhou...โยวโจว) แลเป๊งจิ๋ว (Bing Zhou..ปิงโจว) รวมสิ้นได้สี่หัวเมืองใหญ่ถ้วน
ณ เวลานั้น ขุนศึกแลกำลังใหญ่ซึ่งตั้งเป็นเอกเทศรอบเขตขัณฑสีมาแห่งแผ่นดินจีนอันไพศาลนั้นมีสิ้นทั้งหมดอีกเจ็ดกลุ่มกำลังด้วยกันหากเว้นอ้วนเสี้ยวไปหนึ่ง
ซุนเซ็กเจ้าเมืองกังตั๋งหนึ่ง เล่าเปียวเจ้าเมืองเกงจิ๋วหนึ่ง เล่าเจี้ยงเจ้าเมืองเสฉวน อีกชื่อหนึ่งว่าดินแดนจ๊กหนึ่ง ม้าเท้ง (จีนกลางว่า หม่าเถิง...Ma Teng) หันซุย( จีนกลางว่า หานซุ่ย...Han Sui) ซึ่งตั้งอยู่ ณ เสเหลียงหรืออีกชื่อหนึ่งนั้นเลียงจิ๋วหนึ่ง กงซุนตู้เจ้าเมืองเลียวตั๋ง (จีนกลางว่า เหลียวตง...Liao Dong) หนึ่ง แลโจโฉเจ้าเมืองกุนจิ๋ว กิจิ๋ว แลชีจิ๋วสามเมืองอีกหนึ่ง รวมเป็นแปดคนทั้งอ้วนเสี้ยว
และขณะนี้ กลุ่มกำลังซึ่งใหญ่ที่สุดสองกลุ่มอันได้แก่โจโฉแลอ้วนเสี้ยวนั้น กำลังจะประจันหน้ากันในยุทธภูมิครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งในแผ่นดินปลายตังฮั่นถึงแผ่นดินสามก๊กทีเดียว ซึ่งเรียกชื่อเสียงเรียงนามแห่งยุทธการหนนี้ในนาม
"ยุทธการกัวต๋อ"
(หมายเหตุ : กัวต๋อ คำจีนกลางว่า ก้วนตู้ คำอังกฤษว่า Guan Du กาลปัจจุบันนี้กัวต๋อตั้งอยู่ ณ อำเภอจงโหมว ในมณฑลเหอหนาน)
| Create Date : 01 กันยายน 2549 |
| Last Update : 2 ตุลาคม 2549 22:56:25 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 704 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [