|
|
24> โลกกว้าง
คุณเด่นศรี
พี่เขียนมาถึง 25 ตอนแล้วนะคะ เริ่มเล่าถึงเด็ก ๆ ช่วงโต
แล้ว อีกหน่อยก็คงเป็นเรื่องราวเฉพาะเรื่อง ๆ ไป ไม่ได้
ไล่ตามอายุ หรือวันเวลาเหมือนที่ผ่าน ๆ มา
หวังว่าจุดประสงค์ของพี่ ที่เขียนให้ครอบครัวคุณเด่นศรี
ประกอบด้วย พ่อเทพ แม่กุ้ง และ หลาน ได้นำไปเป็นแนว
คิดในการเลี้ยงดูทายาทได้บ้าง ไม่มากก็น้อย
พี่เข้าใจว่า คุณเด่นศรี ได้เข้ามาเซฟข้อเขียนพี่บ่อย ๆ ก็
อยากรบกวนมาทักทายกันหน้าไมค์บ้างนะคะ เพราะเพื่อน
ๆ หลายคน ยังกล่าวถึงคุณด้วยความระลึกถึง ไม่ต้อง
ไปกระทู้ที่เขียนเกี่ยวกับ DSM ไม่ต้องไม่กระทู้เฮ ฮา
( เพราะน้องคนจนเยอะ โหลดช้า ) มาทักทายที่กระทู้
ถึงแม่มือใหม่ ฯนี่แหละ พี่ว่าก็น่าจะปลอดจากความขัด
แย้งใด ๆ และพอเป็นช่องทางให้พวกเราได้เข้าถึงคุณได้
บ้าง
แต่หากไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ไม่ว่ากันอยู่แล้วค่ะ
แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 50 14:44:34
จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:44:19 ]
--------------------------------------------------------------------------------
หน้าหลัก แจ้งลบ bookmark ส่งต่อกระทู้ พิมพ์ โหวตกระทู้ เก็บเข้าคลังกระทู้ กระทู้ก่อนหน้า กระทู้ถัดไป
--------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็นที่ 1
มันเป็นสิ่งที่ฝังจิตฝังใจแม่ช่าอย่างหนึ่ง คือหลังจากหลง
คารมพ่อช้างจนไม่ได้ไปเรียนต่างประเทศอย่างใจหวัง
แล้ว ตลอดเวลาที่มีอาชีพเป็นหนูถีบจักร หรือที่เรียกว่า มือ
ปืนรับจ้างนั้น จะต้องอยู่ในแวดวงของคนหัวแดงในบาง
สถานะ และบางโอกาส เคยรู้สึกว่า ถ้าเราพูดได้ดีอย่าง
เขา ถ้าเรานำเสนอได้ฉะฉานในต่างภาษาย่างเขา เราก็ไม่
ได้ด้อยกว่าเขาเท่าไรเลย หลายครั้งที่โต้ตอบไม่ได้อย่าง
ใจนึก ค้านไม่ได้เท่าที่ปากคัน เลยรู้ซึ้งถึงความสำคัญ
ของการรู้เขา รู้เรา ยิ่งรู้มาก รู้ลึกเท่าไร ยิ่งได้เปรียบมาก
เท่านั้น
อาจมีเพื่อน ๆ บางคนไม่เห็นด้วย อยู่เมืองไทย จบเมือง
ไทย ก็ได้ จะได้ไม่ต้องเป็นขี้ข้าฝรั่ง เราเป็นเอกราชมา
นาน ไม่เห็นต้องเห็นฝรั่งดีกว่าคนไทยเลย ไม่ใช่ภาษา
พ่อ ภาษาแม่ ทำไมต้องไปสนใจ อันนี้ก็ต้องขออนุญาต ว่า
ไม่ว่ากันนะคะ แต่แม่ช่าเชื่อของแม่ช่าแบบนี้ แล้วจะ
บอกว่าพิสูจน์กับตัวเองแล้วก็ยิ่งเชื่อหนักเข้าไปอีก แต่ก็
ขอบอกอีกครั้งค่ะ ว่า สิ่งที่แม่ช่าได้สอน ได้วางแผนตาม
แนวทางนี้กับลูก ๆ ไม่ได้เป็นสูตรสำเร็จนะคะ อาจจะต้องมี
ปัจจัยอื่น ๆ อีกร่วมด้วย ที่นำมากล่าวในที่นี้ ก็เพียงเล่าสู่
กันฟังเฉย ๆ ค่ะ
ถูกผิดห้ามว่ากันนะคะ
หากได้อ่านแต่ต้น จะรู้ว่าครอบครัวเราเมื่อมีเวลาว่าง จะ
เน้นเรื่องเที่ยวเป็นหลัก และเด็ก ๆ ก็ได้เรียนรู้การเตรียม
ตัว การแก้ปัญหา การจัดการกับภาระหน้าที่ที่ต้องทำ ซึ่ง
บางครั้งก็มีการสอนตรง ไป ตรงมา แต่หลายครั้งก็ต้องใช้
กุศโลบายบ้าง เพื่อลด หรือเพิ่มความกดดันก็แล้วแต่
เหตุการณ์ แต่ส่วนใหญ่เป็นอย่างหลังซะมากกว่า เพราะ
ว่าแม่ช่านอกจากเป็นแม่ใจยักษ์แล้ว ยังเป็นแม่ซาดิสก์ อีก
ด้วย ฮ่า ฮา
อันนี้ลูก ๆ เขา confirm มานาน ว่าแม่ช่าน่ะ โหดดด....
หลังจากเที่ยว(เกือบ ) ทั่วไทยแล้ว แม่ช่าก็มุ่งหน้าไป
ประเทศใกล้เคียง พอดีช่วงนั้น ต้องเดินทางไปตัดต่อหนัง
โฆษณาที่สิงคโปร์และฮ่องกงบ่อย ๆ ด้วยความที่
เทคโนโลยีด้าน animation เรายังล้าหลังมาก ( ตอนนี้ล้ำ
หน้าเขาไปแล้ว ดีจัง ) ก็คุ้นเคยประเทศเขาทุกซอกซอย
พอควร ประกอบกับได้ตั๋วเครื่องบินลดราคาสำหรับครอบ
ครัวและลูก ๆ อายุอยู่ช่วง 9-10 ขวบ ดังนั้น ซื้อตั๋วได้ครึ่ง
ราคาสำหรับเด็กด้วย ก็เลยวางแผนกับพ่อช้าง พาลูก ๆ
ทั้งหมดไปเที่ยว โดยติดต่อได้ที่พักของคนฮ่องกงซึ่งอยู่
ชานเมืองมา จึงเป็นโปรแกรมเที่ยวที่ประหยัดและสุดคุ้ม
มากเลย ที่แน่ ๆ ก็คือลูกได้เรียนรู้หลายเรื่องราวมากมาย
ซึ่งจะเล่าต่อไปค่ะ
จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:48:00 ]
ความคิดเห็นที่ 2
เราแจ้งข่าวนี้กับลูก ๆ ล่วงหน้าถึง 6 เดือน และได้บอกสิ่ง
ที่เด็ก ๆ ต้องเตรียมตัวแต่เนิ่น ๆ
ลูกต้องหัดพูดภาษาอังกฤษนะคะ ส่วนใหญ่คนฮ่องกง
จะพูดจีนกวางตุ้ง แต่หลายคนก็จะสื่อสารด้วยภาษา
อังกฤษได้ ฉะนั้นจะเที่ยวให้สนุกก็ต้องรู้ภาษาด้วย...
1 เหรียญฮ่องกง เท่ากับ 3 บาทไทย เวลาเห็นราคาของ
ลูกก็ต้องคูณ 3 ด้วยทุกครั้ง ฉะนั้นท่องสูตรคูณแม่ 3 ให้
แม่นนะคะ..
เรื่องประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ของประเทศ ก็หน้าที่ของ
พ่อช้างตามเคย แผนที่และหนังสือเกี่ยวกับฮ่องกง ก็ถูก
ยืมมาจากห้องสมุด กทม. มาล้อมวงนั่งและเล่าให้ลูกฟัง
ช่วงเวลาไหนที่มีรายการทีวีเกี่ยวกับประเทศนี้ เราก็จะนัด
กันหน้าจอ รู้และรับข้อมูลไปพร้อม ๆ กับเล่าในสิ่งที่ฉัน
เห็นและรู้เกี่ยวกับที่นี่ เช่นรถใต้ดิน โอเชี่ยนปาร์ค และ
รถเมลล์สองชั้น ห้างของเด็กเล่น Toy R Us เป็นต้น
พ่อกับแม่ต้องบอกก่อนนะคะ คราวนี้เราไปเที่ยวกัน พ่อ
กับแม่ก็เที่ยวด้วย เราจะไม่มาช่วยลูกเรื่องเป็นล่าม หรือ
ว่าคอยเป็นห่วงเด็ก ๆ ในทุกเรื่องดังนั้น ทุกคนต้องช่วยตัว
เองให้มากที่สุด หากอยากให้แม่กับพ่อ เที่ยวสนุก เด็ก
ๆ ยิ่งต้องรู้เรื่องมาก และทำตัวให้เป็นห่วงน้อยที่สุด ได้
ไหมครับลูก...
ฉันบอกพวกเขาว่า ตอนอยู่บนเครื่อง เขาจะต้องสั่งเครื่อง
ดื่ม หรือสิ่งที่เขาต้องการจากแอร์โฮสเตทเอง แม่คงไม่
ช่วยนะ ถึงประเทศฮ่องกงก็เช่นกัน หากเป็นอาหารที่เขา
สั่งเองได้ ก็คงจะต้องดูแลและรับผิดชอบกันเอง แม่จะ
ช่วยเท่าที่เห็นว่าจำเป็นเท่านั้น
ทุกคนพยักหน้ารับปากอย่างขันแข็ง และพากันอ้าปาก
ค้าง เมื่อแม่ช่า ได้บัน ระ ยาย ความใหญ่โตของห้างขาย
ของเด็กเล่น ที่ชื่อ Toy R Us ที่มีขายแต่ของเล่นทุ๊กก
ชนิดที่ลูกยังไม่เห็นในเมืองไทย ตัวห้างใหญ่เหมือนโกดัง
ซื้อเดินไม่ทั่วภายในหนึ่งวัน ดังนั้นเด็ก ๆ หมายหมั้นปั้นมือ
ที่จะไปซื้อของเล่นที่ห้างนี้ ( แต่ก่อนยังไม่มีแมคโคร หรือ
โลตัส เด็ก ๆนึกภาพความใหญ่โตจากจินตนาการเอง )
ตั้งแต่วันนี้ไปถ้าใครเก็บเงินได้ก่อนไปเที่ยวได้เท่าไร
พ่อก็จะให้อีกเท่าตัวนะ เช่นถ้าลูกเก็บได้ 400 บาท พ่อก็
จะให้อีก 400 บาท ใครสะสมได้มาก ก็ได้มาก น้อยก็ได้
น้อยนะคะ ... ลูก ๆ หันมายิ้มด้วยชอบใจโปรโมชั่นจาก
พ่อช้างรายการนี้ โดยเฉพาะกับปูน เพราะปูนเป็นคนใช้
เงินน้อย มีเงินสะสมเยอะกว่าใคร ๆ
ส่วนแม่ช่า ก็เริ่มมีรายการ ลูกจ้างทำงานชั่วคราว เพื่อเป็น
ช่องทางช่วยเพิ่มเงินสะสมให้ลูก อีกทางหนึ่งนอกจากค่า
ขนมรายวัน เช่น ล้างรถ เก็บหนังสือพิมพ์เก่า ขวดแก้ว
เปล่าไปขาย ขัดมุ้งลวด จัดห้องเก็บของ หรืออ่านหนังสือ
ให้อาม่าฟัง ฯลฯ
จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:50:38 ]
ความคิดเห็นที่ 3
วันเดินทาง แน่นอนเด็ก ๆ ก็ตื่นเต้นมาก เป็นครั้งแรกที่เดิน
ทางออกนอกประเทศ ตอนแม่ช่า check in
ขอที่นั่งริมหน้าต่างด้วยนะคะ เพราะเด็ก ๆ เดินทางครั้ง
แรกค่ะ พูดพร้อมกับยิ้มหวานที่สุดเท่าที่ หน้าโหด เ-ว ดี
ของฉันจะทำได้ แต่ปรากฏว่าพวกเราได้ up grade ไปนั่ง
ขั้น business class เก้าอี้กว้างใหญ่ อาหารที่เสริฟ ก็ดี
การบริการก็เยี่ยม
และแล้ววินาทีที่น่าตื่นเต้นก็มาถึง เมื่อนางฟ้าประจำ
เครื่อง เดินเข้ามาเสริฟน้ำ และถามแต่ละที่นั่งว่าต้องการ
ดื่มน้ำอะไร เด็ก ๆ เริ่มหน้าตื่น ตัวแข็ง รู้ตัวว่าแม่ช่าไม่ช่วย
แน่ ไปป์หันมาถามฉันว่า
แม่ครับ คำว่า สไปร์ท เป็นภาษาอังกฤษหรือเปล่าครับ
เมื่อฉันพยักหน้าว่าใช่ ไปป์มีสีหน้าผ่อนคลาย แต่แล้วฉัน
ก็ต้องกลั้นหัวเราะสุดฤทธิ์ เมื่อได้ยินเด็ก ๆ สั่งน้ำ
ออเร้นจ์ จูยซ์ พลีส นี่เป็นเสียงน้องปัน
สไปร์ท จูยซ์ พลีส โค๊ก จูยซ์ พลีส เสียงไปป์ และปูน ตาม มา
แม่นางฟ้า รับคำสั่งพร้อมอมยิ้ม พลางทวนคำส่ง วัน ออ
เร้นจ์ จูยซ์ วันสไปร์ท แอนด์ วันโค๊ก ... เยส
มาดาม.. เด็กตอบเกือบพร้อม ๆ กัน อืมม ไม่เลว ไปฝึก
จากไหนมานี่ แล้วฉันก็เห็นน้องปัน กระซิบกระซาบกับ
น้องแฝดว่า
สไปร์ท กับ โค๊ก เฉย ๆ ไม่ต้องจุยซ์นะ ดูเหมือนน้อง
สองคนเริ่มขาดความมั่นใจ ฉันสังเกตได้เพราะหลังจากนั้น
ทั้งสองจะสั่งทุกอย่างตามพี่ปันหมดเลย ไม่ว่าจะเป็น
อาหารหรือน้ำดื่มเพิ่มเติม
ชิคเก้น นูเดิ้ล พลีส
ชิคเก้น นูเดิ้ล พลีส
ชิคเก้น นูเดิ้ล พลีส เอะ ไปป์ สั่งไก่ด้วยเหรอ ลูกคนนี้
ไม่เคยชอบไก่เลยนี่นา เอาแล้ว...บททดสอบด่านแรก
ต้องกินอย่างเลือกไม่ได้ แม่ช่าชอบนักเชียวแบบนี้ ก็
บอกแล้วงัย ชอบแกล้งลูก :P
ฉันกำกับให้ลูกกรอกใบเข้าเมืองด้วยลายมือเอง พร้อม
อธิบายถึงความจำเป็นที่ต้องมีใบผ่านด่าน ใบตรวจโรค
และ ใบสำแดงสัมภาระต่างๆ ซึ่งก็เป็นความรู้ใหม่ของพวก
เขา เพราะหากมากับบริษัททัวร์ก็อาจไม่รู้ขั้นตอนต่าง ๆ
เหล่านั้น เพราะว่าทางทัวร์จะให้บริการทั้งหมด
ทุกอย่างในประเทศนี้ล้วนแต่เป็นสิ่งใหม่สำหรับลูก ๆ เรา
เข้าแถวซื้อตั๋วรถไฟใต้ดินเอง เราศึกษาเส้นทางต่าง ๆ
จากแผนที่ ซึ่งมีที่ให้หยิบตามสบายอยู่หลายจุด ภายใน
สนามบินก่อนออกนอกอาคาร มีการวางแผนและเลือกที่
จะไปที่ไหนก่อนหลังโดยการอาศัยเส้นทางรถไฟฟ้าที่ทาง
เดียวกัน ซึ่งเด็ก ๆ คุ้นเคยกับการดูแผนที่อย่างเชียวชาญ
อยู่แล้วตั้งแต่เที่ยวภายในประเทศ ดังนั้น การหันทิศ หรือ
แม้แต่สังเกตชื่อถนน จุดสนใจหรืออาคารที่เป็น land
mark ก็เป็นจุดอ้างอิงในการท่องเที่ยวในแต่ละพื้นที่ได้
เป็นอย่างดี
รถเมล์ และรถไฟที่คุ้นเคยในเมืองไทย ( ตอนนั้น ) เทียบ
ไม่ได้กับรถไฟใต้ดินที่เมืองนี้ มันช่างสะอาดและเดินทาง
ได้รวดเร็วอย่างมาก การซื้อตั๋วด้วยเครื่องหยอดเหรียญ
เครื่องหมายขีดเป็นตารางบนชานชลาที่แสดงถึง การเข้า
ออกเป็นแถวทั้งตอนเข้าและออกจากรถไฟฟ้า การสังเกต
สีของสายรถไฟฟ้าต่าง ๆ ต้นทางและปลายทางรวมถึง
inter section ในแต่ละจุด
-----------------------
จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:53:02 ]
ความคิดเห็นที่ 4
ชั้นสองของรถเมล์ของฮ่องกงเป็นที่นั่งประจำของพวกเรา
ก็แหม มันสูงกว่า มองวิวสวยได้ไกล เด็ก ๆ จะร้องกรี๊ด
กร๊าดด เมื่อรถขับไปใกล้ป้ายโฆษณาที่ใหญ่ บี๊กบี้ม ตาม
ถนนที่ห้อยลงมาต่ำเฉียดหลังคารถด้วยความหวาดเสียว
และสงสัยกันถ้วนหน้าว่าทำไมไม่ต้องมีกระเป๋ารถเมล์ แค่
หยอดเหรียญตามราคาที่ข้างรถกำหนดก็ผ่านเข้าไปในรถ
ได้ ไม่ต้องมีใครมาตรวจว่า จ่ายหรือไม่ จ่ายครบหรือเปล่า
ถ้าเราให้เกินราคาที่เขากำหนดล่ะแม่..
เขาไม่มีระบบทอนหรอกลูก ทุกคนรู้หน้าที่และรับผิด
ชอบตัวเองในการเตรียมเงินให้ครบจำนวนค่ะ
ดีเนอะ ทำไมเมืองไทยเราไม่มีแบบนี้..
ก็คงมี..แต่คนให้ไม่ครบ หรือไม่ก็ไม่จ่ายเงินเลย... คำ
พูดของลูกสะท้อนให้เห็นว่าเขารู้จักสังคมที่เขาอยู่ดีเพียง
ไร แต่คราวนี้ล่ะ ลูก ๆ ก็จะได้เห็นว่า คนบ้านอื่นเมืองอื่น
ก็มีวินัยและต้องรับผิดชอบได้ โดยไม่ต้องมีใครมาคุม
ทุกอย่างต้องมีสำนึก โดยเฉพาะจิตสำนึกของแต่ละบุคคล
นอกจากระบบการจ่ายค่ารถเมลล์ แล้ว ลูกยังเห็นการขาย
หนังสือพิมพ์โดยไม่มีเด็กเล็ก ๆ ตามสี่แยก หนังสือพิมพ์
กองอยู่ในกล่องพลาสติกใส ใครหยิบก็จ่าย โดยวางเงินใน
กระป๋องที่อยู่ข้าง ๆ ตู้หยอดเหรียญสำหรับน้ำดื่ม สำหรับ
ขนม และ สำหรับอื่น ๆ ซึ่งไม่ต้องมีคนยืนเฝ้าเหมือนบ้าน
เรา ก็แปลกใจว่าแล้วต้องเปลืองเงินซื้อตู้ที่มีระบบนี้มา
ทำไม ถ้าต้องจ้างคนอีก แม่ช่าชี้ให้เห็นประเด็นต่าง ๆ
เหล่านี้ และปล่อยให้ลูกถกกันเอง ก็ได้รู้แนวคิดของลูก
ๆ มากขึ้น ก็สนุกดี
หลายมื้ออาหารที่ให้ลูกเลือกว่าจะกินแบบไหน ส่วนใหญ่ก็
เลือกที่จะไปกินอาหารจานด่วนแบบ McDonald ซึ่งช่วง
เวลานั้นถือเป็นของใหม่สำหรับลูก ๆ คงอยากลองดูว่ารส
ชาติเหมือนกันไหม
.. ไปยืนดูที่ป้ายหน้าเคาน์เตอร์นะว่า ลูกจะกินอะไรบ้าง
ทั้งหมดราคาเท่าไร กลับมาเอาตังค์กับแม่ แล้วไปยืนรอ
คิวซื้อเองทุกคน...
บางคนก็กลับมาเอาเงินในจำนวนที่แตกต่างกันไป แม่ช่า
กับพ่อช้างก็มักจะฝากซื้อในเมนูเดียวกันเพียงเพิ่มจาก
จำนวน one เป็น two
ตกลงจะกินอะไรปูน.. บิ๊กแมคครับ..
งั้นพ่อฝากด้วยนะปูน เอ้า นี่เงิน ดูนะว่าต้องทอนด้วย
หรือเปล่า..
ไหน ปูนลองพูดให้แม่ฟังซิ เดี๊ยวจะสั่งเขาอย่างงัย...
ปูนทำหน้าอย่างตั้งใจเหมือนกำลังจะท่องศัพท์หน้าชั้น
two big mac and two coke please
ดีมากลูก ไปเลย ...
เอ้า ปันล่ะ ว่างัย กินอะไร ปันจะกินชีสเบอร์เกอร์
สั่งเผื่อแม่ด้วย แต่ไม่เอาโค๊ก นะจะแบ่งกินกับพ่อ ไหนพูดซิ..
two cheese burger and one coke please..
โห เยี่ยมเลย ไป ลองดูลูก พูดดัง ๆ นะ กำชับด้วย
กลัวว่าลูกจะพูดไม่มั่นใจ แล้วถ้าเขาย้อนถามกลับก็จะทำ
ให้ความมั่นใจหายไปได้ง่าย ๆ
จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:56:26 ]
ความคิดเห็นที่ 5
ความสูงของลูกทั้งสาม สูงกว่าเคาน์เตอร์นิดเดียว แม่ช่า
และพ่อช้างนั่งที่โต๊ะและกลั้นใจดูความเป็นไปของลูก โดย
ไม่ได้ลุกไปด้วย เหมือนส่งลูกไปออกศึกอย่างงัยอย่าง
งั้น ไม่เป็นไร อย่างมากก็ไม่ได้กิน หรือไม่ก็กินของแพง
หน่อย ถ้าได้เงินทอนไม่ครบ คิดแบบนี้
ก็ถือว่าเป็นการเรียนรู้ที่ถูกมากไม่ใช่หรือ
ลูกเดินยิ้มกลับมา คนที่หนึ่ง... คนที่สอง... แล้วก็คนที่
สาม... เย้ ... ได้ของกลับมาตามสั่งด้วยเงินทอนครบเรียบ
ร้อย
ตื่นเต้นมากเลยแม่ นึกได้ว่าแม่บอกให้พูดดัง ๆ ก็พูด
ออกไปเลย หัวใจเต้นเร็วมาก เมื่อกี้.. ลูกอวด ด้วยความ
ภูมิใจ
คราวต่อมา ไปกิน food court น้องปันสั่ง
one เปาะเปี๊ยะ
what ? !!!
ปันวิ่งหน้าตื่นกลับมาที่โต๊ะ ถามว่าทำไมคนจีนไม่รู้จัก
เปาะเปี๊ยะ ล่ะ
spring roll ลูก ไม่ใช่เปาะเปี๊ยะ ลูกก็สงสัยว่า ทำไม
เปาะเปี๊ยะไม่ใช่ภาษาจีน
แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน เรื่องนี้ก็ทำให้ยัยปันเสีย self นิด
หน่อย ต่อมาก็รู้กันอีกว่า เกาลัด ที่คั่วร้อน ๆ อยู่ข้างทาง
มากมาย ก๋วยเตี๊ยวเส้น ก็ไม่ใช่ภาษาจีน ดังนั้นมื้ออาหาร
ส่วนใหญ่ ก็มักจะผูกกับ McDonald เพราะลูกจะมั่นใจใน
การสั่งมากกว่าอาหารชนิด
อื่น ๆ วันหลัง ๆ ก็เริ่มบ่นว่าเบื่อ
ก็แล้วทำไมลูกไม่กินอย่างอื่นบ้างล่ะ.. ลูก ๆ ก็เงียบ
แต่ฉันก็ไม่ทันสังเกต
หนึ่งในโปรแกรมก็คือไปส่วนสนุก โอเชี่ยนปาร์ค พ่อช้าง
ให้เด็ก ๆ ทุกคนถือแผนที่ของสวนสนุก คนละแผ่น ก่อน
จะเดินเที่ยว ก็ต้องวางแผนกันว่า มีการแสดงของสัตว์ชนิด
ต่าง ๆ ที่ไหน เวลาใดบ้าง จะได้ไปครบให้ได้มากที่สุด
และการเดินเที่ยวอย่างไรที่ใช้เวลาน้อยที่สุด การแสดง
แบบไหนที่เด็ก ๆ อยากดูมากที่สุดจนถึงน้อยที่สุด เขียน
เลขกำกับไว้ 1, 2, 3 ตามลำดับ
ห้าคนเอาหัวชนกันวางแผนกันพักใหญ่ ก่อนจะออกเดิน
เที่ยวตามแผนที่วางไว้
และตามเคย ทุกคนมีภาระในการรับผิดชอบเป้ของตัวเอง
ประเภทแม่กับพ่อถือสัมภาระให้ตัวเอียง แล้วลูก ๆ เดินกัน
ตัวปลิว คงไม่ใช่สิ่งที่แม่ช่าจะทำเด็ดขาด
คือไม่อยากรังแกลูกอ่ะนะ
ทริปฮ่องกงเป็นทริปที่สนุกมาก เด็ก ๆ มีความทรงจำที่ดี
จนถึงปัจจุบัน แม้ว่าบางคร้งแม่กับพ่อจะใจดำกับลูกบ้างก็
เหอะ
จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 14:59:18 ]
ความคิดเห็นที่ 6
ปีถัดมา ฉันมีประชุมที่ประเทศสิงคโปร์ งานเสร็จวันศุกร์
ก็อยากพาลูกเที่ยวเสาร์และอาทิตย์ ครั้งนี้พ่อช้างต้องมี
งานที่ต่างจังหวัด ทำงัยล่ะ ง่ายมากเลย เด็กอายุ 10
และ 11 ขวบเดินทางโดยลำพัง พ่อช้างส่งต้นทาง แม่ช่า
รับปลายทาง ระหว่างทางก็ดูแลกันเอง มีโทรไปใช้บริการ
กับทางสายการบินให้ช่วยดูแลให้ ประกอบกับเวลาบินสั้น
มาก ก็เป็นประสบการ์ณที่ดีมากสำหรับเด็ก ๆ
ตอนเด็ก ๆ อยู่มัธยมต้น ฉันเริ่มส่งให้ลูกได้ฝึกอยู่กับตัว
เอง และเพื่อน ๆ ให้ไกลออกไปอีกหน่อย กับโครงการ
summer camp ที่ออสเตรเลีย เพื่ออยากให้เปลี่ยนแปลง
ทั้งด้านชีวิตความเป็นอยู่ อากาศ อาหาร และภาษา ด้วย
ทุนทรัพย์ที่ค่อนข้างจำกัด
เราจึงส่งเด็ก ๆ ไปกันปีละ 1 คนเท่านั้น
ปันถูกส่งไปเป็นคนแรก เป็นงี้แหละสำหรับลูกคนโต ก็
ต้องไปศึกษาและดูลู่ทางให้น้อง ๆ ต่อไป แล้วก็มีเย็นวัน
หนึ่งซึ่งยังเป็นอาทิตย์แรกที่ลูกไปถึงประเทศออสเตรเลีย
ปันโทรเข้ามาที่มือถือ ซึ่งถือเป็นเรื่องแปลก เพราะทุก
ครั้งที่ไปเข้าค่ายหรือใด ๆ ที่ออกห่างบ้าน ลูก ๆ จะไม่
ค่อยโทรเข้าบ้าน แม่ช่าเองก็โทรไปหาน้อยครั้งมาก ดัง
นั้นขณะที่รับสายลูก ก็ใจเต้นไม่ค่อยเป็นจังหวะ ด้วยเกรง
ว่าจะเป็นเรื่องร้าย มากกว่าเรื่องดี
แม่ ๆ ปันนะคะ..
เป็นงัยลูก สนุกไหมค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า..
เรียบร้อยค่ะ แม่ แต่ปันอยากมีเรื่องหนึ่งจะบอก...
เอาแล้ว... อะไรหว่า ใจตึ๊กตั๊ก ยิ่งอยากรู้ แต่ก็ต้องทำใจดี
ๆ ไว้
มีรัยเหรอคะ ลูก บอกแม่ได้นะ ไม่ต้องห่วง...
แม่จำตอนเราไปฮ่องกงได้ไหม เมื่อสองปีที่แล้ว.... ตอน
นั้น แม่ให้เราทำทุกอย่างเอง ..ถือกระเป๋าเป้ ซื้อตั๋ว
รถไฟฟ้าเอง พูดซื้อของเอง สั่งข้าวกินเอง... แล้วเสียงก็
เงียบไป ฟังคล้ายลูกกำลังสะอื้นอยู่
จำได๊ ซิ พวกเราสนุกกันมากเลยใช่ไหม ทริปนั้น... แม่ช่าแกล้งเถลไถล
ก็สนุกนะแม่ แต่แม่รู้ไหม คราวนั้น ปันโกรธแม่มาก
เลย ปันรู้สึกว่าจริง ๆ แล้ว แม่ช่วยลูก ๆ ได้ เพราะแม่พูด
ภาษาได้ พ่อก็พูดจีนได้ แต่ปันกับน้องก็ต้องกิน Mac ทุก
วัน จนเบื่อ ไม่ใช่ว่าชอบนะช่วงหลัง แต่ไม่กล้าสั่งอย่าง
อื่น แม่ก็ไม่คิดจะช่วยเลย..
ปันเคยคิดว่าทำไมแม่ไม่ช่วย หรือว่าแม่ไม่เห็น หรือไม่
รู้สึกว่าลูกลำบาก ปันกับน้องก็โกรธนะ...
ก็ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ ปันก็บอกว่า
แต่ว่าวันนี้ ครูปล่อยพวกเราเข้าเมืองที่ Melbourne ให้
เที่ยวตามอิสระ และนัดว่า ตอนบ่ายสองโมง รถจะไป
รับ...
ถึงประมาณเที่ยง พี่เลี้ยงที่ไปด้วยบอกว่าให้รอที่คล้าย ๆ
ห้าง เพราะพี่ต้องไปซื้อยา รอถึงบ่ายโมงกว่า ๆ พี่ก็ยังไม่
มา เพื่อน ๆ ปันก็บอกว่าหิวข้าวมาก เพราะวันนี้ไม่ได้เตรียม
กล่องข้าวมากัน น้องคนหนึ่งหิวและกลัวว่าพี่จะไม่มารับจน
ร้องไห้ คนหนึ่งร้อง อีกคนเห็นก็ร้องอีก
จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 15:03:41 ]
ความคิดเห็นที่ 7
ปันเห็นมีร้าน McDonald ก็บอกให้เพื่อนไปกินที่นี่กัน
แต่เพื่อน ๆ ก็กลัวเพราะสั่งไม่เป็น ปันก็เลยเป็นสั่งให้
เพื่อน ๆ ทั้งหมด 14 คนกิน...ตอนสั่งก็ต่อกันเป็นแถวยาว
ปันอยู่คนแรก แล้วสั่งทีละคน ๆ
ปันจะโทรมาบอกแม่ว่า ปันรู้แล้วว่าทำไมแม่ถึงปันกับ
น้อง ๆ ทำกันเองจัดการกันเอง ตอนที่สั่ง ปันพูดเสียงดัง
ๆ... และพูดชัด ๆ... และพูดทีละคำ... อย่างที่แม่สอนว่า
ไม่ต้องกลัว..
ปันโทรมาเพื่อบอกแม่ว่าน้องปันขอโทษที่
โกรธแม่อยู่ตั้งนาน.. จริง ๆ แล้ว แม่สอนให้ปันรู้จักช่วยตัว
เอง...
น้องปันดีใจมากเลยวันนี้ ที่ทำให้เพื่อนและพี่บางคน ที่
เข้าเคยเที่ยวต่างประเทศมากกว่าเราด้วยซ้ำ ก็ไม่กล้าพูด
ไม่กล้าสั่ง ต้องให้น้องปันทำให้ วันนี้น้องปันสั่งให้ทุกคน
จนเกือบสั่งให้ตัวเองไม่ทัน เพราะรถโรงเรียนมาพอดี..
ของน้องปันก็เลยบอกเขาว่า take home พี่คนขายเขายัง
หลิวตาให้น้องปันเลยบอกว่า you are super girl
แม่ช่าฟังไปแรก ๆ ก็ตกใจว่า ปล่อยให้ลูกโกรธอยู่ตั้งนาน
ได้งัย ไม่รู้ตัว ต่อ ๆ มาก็น้ำตาไหลด้วยความปลื้มใจ ปลื้ม
ใจว่าในที่สุดเมล็ดพันธุ์เม็ดนี้ ก็เริ่มแตกหน่อ ชูช่อ และแผ่
กิ่งก้าน แตกใบ ให้ได้ชื่นใจกับความพยายามบ่มและเพาะ
เลี้ยงด้วยความอดทนและอดกลั้น
เราต้องยอมให้กิ่งไม้เหล่านั้น ตากลมโดนแดดบ้างเพื่อให้
แกร่ง และ อดทนกับสภาวะที่คาดไม่ได้ เดาไม่ออก เพื่อ
เขาจะได้มีภูมิคุ้มกันที่กล้าแกร่งต่อไป
ก่อนวางหู ปันบอกให้ฉันตัวลอยว่า
แม่ You are my super Mom นะแม่
จากคุณ : ชราร่า - [ 4 ก.พ. 50 15:06:59 ]
ความคิดเห็นที่ 8
มาปาดหรือเปล่า?
สวัสดี พี่ช่า ครับ
ลูกชายคนโตผมตอนนี้ สิบเอ็ด
อยากส่งไปซัมเมอร์ ญี่ปุ่นจัง อิอิ
คงต้องไปอยู่กับคุณตา อายุ 95
ผมนึกภาพไม่ออกเลย อิอิ
จากคุณ : กุ้งไร้สาร - [ 4 ก.พ. 50 16:58:55 ]
ความคิดเห็นที่ 9
.
จากคุณ : akae - [ 5 ก.พ. 50 07:29:17 ]
ความคิดเห็นที่ 10
เหนือคำบรรยายแล้วครับ จะชมดี ก็ดูน้อยเกินไป จะบอกว่าซึ้ง ก็ยังไม่เท่ากับที่ใจรู้สึก
น้องปันพูดถูกแล้วครับ แต่ลืมชมพ่อช้างไปอีกคนนะ
จากคุณ : wasansem - [ 5 ก.พ. 50 09:22:13 ]
ความคิดเห็นที่ 11
You are super Mom.
จากคุณ : คนล่าห่าน - [ 5 ก.พ. 50 09:34:29 ]
ความคิดเห็นที่ 12
You are super Mom. ด้วยคนครับ
ยกนิ้วกี่นิ้วก็ไม่พอครับ ได้อะไร ๆ เยอะอีกแล้วครับ
ขอบคุณแม่ช่ามาก ๆ ครับ
จากคุณ : ozzyii - [ 5 ก.พ. 50 10:41:21 ]
ความคิดเห็นที่ 13
แม่ผมครับ แม่ผม............
จากคุณ : Vprawat - [ 5 ก.พ. 50 10:55:37 ]
ความคิดเห็นที่ 14
ยินดีด้วยครับ กับลูกๆที่มีแม่น่ารัก สำหรับแม่ที่มีลูกน่ารัก
จากคุณ : trakulsom (trakulsom) - [ 5 ก.พ. 50 15:01:44 ]
ความคิดเห็นที่ 15
คุณวรงค์ :- น้องวศิน 11 ขวบแล้วเหรอ เร็วเนอะ คงตัวโตและสูงขึ้นมากแล้ว ตอนนั้นที่เจอ มีแววหล่อเหมือนพระเอกญี่ปุ่น ตอนนี้ก็คงหล่อไม่แพ้พ่อ เรื่องส่งไปที่ญี่ปุ่น
ตอน summer ขอสนับสนุนค่ะ เพราะอย่างน้อย ๆ ก็ไปฝึกภาษา และมีคุณตาคอยดูให้ด้วย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมั่งคะ อิจฉาจัง
----------------
คุณเอเก๋:- มาส่งกำลังใจให้ทุกเที่ยวเลยนะคะ ขอบคุณมาก ๆ แม้ ไม่พูดอะไร แต่ก็ปลื้มมาก ๆ ค่ะ ขอบอก
--------------------
คุณวสันเษม ฯ:- เรื่องพ่อช้าง น้องปันไม่ได้ลืมค่ะ เพราะหลังจากนั้น ก็ส่ง postcard มาให้พ่อ แล้วก็ขอบคุณพ่อที่
เอาใจช่วยมาตลอด ตอนกลางคืน พ่อกับลูก ๆ ชอบแอบ
แม่ช่า ไปบอกศัพท์ลูก ๆ ค่ะ แอบรู้ค่ะ แต่ก็ทำไม่รู้เรื่องซะงั้น
--------------
คุณห่าน :- YOU ARE SUPER DAD ค่ะ
--------------
คุณออสซี่ :- ขอบคุณสำหรับนิ้วที่ยกให้ค่ะ หวังว่ามีประโยชน์บ้างนะคะ
---------------
หมอวัติ:- จะให้เป็นแม่จริงเหรอ โหดนะ บอกก่อน อิอิ
------------------
คุณtrakulsom ;- ขอบคุณค่ะ คุณก็เช่นกัน คงเป็น Super Dad ของลูกแน่ ๆ เลย
-------------------
จากคุณ : ชราร่า - [ 5 ก.พ. 50 22:43:33 ]
ความคิดเห็นที่ 16
หมอวัติ:- จะให้เป็นแม่จริงเหรอ โหดนะ บอกก่อน อิอิ
ผมชอบ ซาดิสซ์ ครับ
จากคุณ : Vprawat - [ 6 ก.พ. 50 11:30:31 ]
ความคิดเห็นที่ 17
แอบมาอ่านครับ อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยครับ ดีใจแทนลูกๆที่มีแม่น่ารักครับ You are super Mom.
จากคุณ : w.tesla - [ 7 ก.พ. 50 13:23:46 ]
ความคิดเห็นที่ 18
จากคุณ : ชราร่า - [ 7 ก.พ. 50 19:59:29 ]
| Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2550 |
| Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2550 19:03:14 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 367 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: akae  วันที่: 26 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:38:28 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ทุกๆคนคิดถึงนะครับ....ว่างๆ เข้าไปทักทายบ้างนะครับ..