|
|
คลองดำเนิน โรงโอ่ง หุ่นขี้ผึ้ง และแห้วที่ไม่ได้คาดฝัน
ฤกษ์งามยามสะดวก...
แอบหนีคนที่บ้านไปเที่ยวอีกแล้วค่ะ
คราวนี้หนีไปไม่ใกล้ไม่ไกลจากกรุงเทพฯเท่าใดนัก
จุดหมายอยู่ในเขตจังหวัดราชบุรีนี่เอง
ออกจากถนนบรมราชชนนี มุ่งหน้าสู่ทิศตะวันตก
ผ่านเขตนครชัยศรี และนครปฐม
เฉี่ยวขอบๆอำเภอบ้านโป่ง เข้าสู่เขตโพธาราม
แล้วเลี้ยวซ้ายสู่ทางหลวงหมายเลข 325 ที่แยกบางแพ
เลี้ยวมาได้เกือบกิโล หมายตาอุทยานหุ่นขี้ผึ้งสยามทางด้านขวาเอาไว้
ว่าจะแวะเที่ยวเป็นจุดที่สอง หลังจากพาเหล่าสมาชิกไปเที่ยวตลาดน้ำคลองต้นเข็ม
หรือที่รู้จักกันในนาม ตลาดน้ำดำเนินสะดวก เดอะโฟล๊ตติ้งมาร์เก็ตออฟไทยแลนด์.. แอ่นแอนแอ๊น
จากแยกบางแพ ตรงไปอีกราวยี่สิบกิโลเมตรเศษ เข้าเขตชุมชนใหญ่ ของอำเภอดำเนินสะดวก
มุ่งหน้าขึ้นสะพานข้ามคลองดำเนิน แล้วเลี้ยวขวาไปอีกไม่นาน ก็จะถึงตลาดน้ำสำหรับนักท่องเที่ยวกันแล้ว
ที่ระบุว่าเป็นตลาดน้ำสำหรับนักท่องเที่ยว
เพราะต้องการย้ำอีกครั้งค่ะ ว่าคุณจะไม่ได้พบกับตลาดน้ำแบบที่ควรจะเป็นตามวิถีชุมชน
หากแต่เป็นเหมือนละครโรงใหญ่ มากสีสัน ฉูดฉาด แต่ไร้ซึ่งเสน่หาให้อาลัย
เหมาะแก่การเที่ยวสนุกชั่วครั้งชั่วคราว พอให้หายเบื่อ
...ประมาณว่า รักสนุก แต่ไม่ผูกพัน ฮี่ฮี่ฮี่
แต่ถ้าอยากลึกซึ้งกับวิถีริมน้ำจริงๆ
แนะนำให้เลี้ยวซ้าย เมื่อลงสะพานข้ามคลองดำเนินแทนนะคะ
มองหาป้ายวัดปราสาทสิทธิ์เอาไว้ อาจจะลึกไปหน่อย ไกลไปนิด
ไปถึงแล้ว จอดรถที่วัดปราสาทสิทธิ์
ลงรถ ถามทางว่าจะไปริมน้ำได้อย่างไร
หรือมองหาทางเอาเองก็ย่อมได้ค่ะ
ไม่ยากไม่เย็น...
เท่านี้ก็ได้เดินลัดเลาะเที่ยวชมชุมชนริมคลองดำเนินแท้ๆกันแล้ว
แม้จะไม่มีเรือพายขายของกันให้ไขว่อย่างตลาดน้ำที่คุณวาดภาพเอาไว้
แต่ย่านนี้ คือชุมชนริมน้ำที่ยังมีชีวิต
มีการขับเคลื่อนและเปลี่ยนแปลงสภาพชุมชนไปตามวิถี
มีกิจวัตรประจำวันอย่างปกติสุข
มีทางเดินยาวๆสองฝั่ง
มีสะพานไม้ข้ามคลองอยู่เป็นระยะๆ
มีร้านกาแฟ มีร้านของชำ
มีเสียงพูดคุยอย่างเป็นธรรมชาติชุมชน ที่ไม่ใช่เสียงเชิญชวนซื้อของ
ที่สำคัญที่สุด ใครจะว่าอย่างไรไม่สน
...ที่ย่านวัดปราสาทสิทธิ์นี่มีเสน่ห์อย่างที่แม่หนูนวลชอบค่ะ ฮี่ฮี่ฮี่
ดำเนินสะดวก เป็นคลองขุดด้วยแรงงานมนุษย์ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวจีน
มีระยะทางกว่าสามสิบกิโลเมตร และตัดได้ตรงแหนวทีเดียวเชียว
ใช้เวลาขุดทั้งสิ้น ร่วมๆสองปี...
โดยโครงการนี้ เป็นพระราชดำริของในหลวงรัชกาลที่ 4 หรือพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
เพื่อเชื่อมเส้นทางคมนาคมระหว่างแม่น้ำท่าจีนและแม่น้ำแม่กลอง
ในยุคนั้น กิจการไร่อ้อยและโรงน้ำตาลเฟื่องฟูมากในแถบลุ่มน้ำท่าจีนและแม่กลอง
ประกอบกับไม่มีถนนหนทางอย่างที่เราเห็นในปัจจุบัน
การขนส่งสินค้ามาสู่เมืองหลวง เป็นไปด้วยความยากลำบาก
ต้องล่องเรือไปตามลำน้ำแม่กลอง ออกปากอ่าวไปเสียก่อน
ซึ่งใช้เวลาเนิ่นนานพอสมควร ไม่ทันอกทันใจเหล่าพ่อค้าวานิช
ต่อเมื่อมีคลองดำเนินสะดวก การลำเลียงอ้อยมาสู่โรงหีบทำน้ำตาลในแถบริมน้ำนครไชยศรีจึงเป็นไปด้วยความสะดวกดาย
และยังได้อานิสงส์ เผื่อแผ่สู่สินค้าหลักชนิดอื่นๆ อย่างข้าว และของป่าทั้งหลาย
ทำให้เศรษฐกิจหัวเมืองแถบนี้เจริญรุดหน้าอย่างมากมาย
และเป็นธรรมชาติของการเกิดเมืองหรือชุมชนค่ะ
ที่ใดก็ตาม ที่มีศักยภาพในทางทำมาหากิน
ที่นั้นก็ย่อมจะมีผู้คนไปลงหลักปักฐาน...
ยิ่งคลองดำเนินนี่ เกิดขึ้นด้วยน้ำมือแรงงานชาวจีนด้วยแล้ว
คงเดาได้ไม่ยากนะคะ ว่าผู้คนเหล่านี้จะไปตั้งบ้านเรือนกันที่ไหน ถ้าไม่ใช่ดำเนิน
ทั้งยังมีมาสมทบกันอีกในภายหลัง เมื่อขุดคลองเสร็จแล้ว
จึงทำให้ย่านนี้ มีผู้อาศัยเป็นชาวจีน จะผสมปนเปกับชาวไทยแท้ก็เพียงเล็กน้อย
ด้วยความที่พื้นดินย่านนี้ เป็นตะกอนดินเกิดใหม่ ซ้ำยังเป็นดินปากแม่น้ำ
เหล่าชาวจีนผู้มีพื้นฐานในทางเกษตรกรรม จึงพลิกฟื้นนผืนดิน
ยกร่อง ทำคันดิน ให้เป็นสวนผักและสวนผลไม้
ยุคแรกเริ่ม ก็หนีไม่พ้นพวกพริก หอม กระเทียม
ผักกาดลุ้ย กวางตุ้ง คะน้า และอื่นๆอีกมากมาย
ต่อมา จึงคลี่คลายมาเป็นพวกไม้ยืนต้น
อย่างละมุด องุ่น และส้ม อย่างที่คนดำเนินเขาเรียกว่า ส้มกรา
รวมทั้งยังมีมะพร้าว ต้นไม้ที่เทวดาเลี้ยง แต่ให้ผลตอบแทนกับเจ้าของเท่านั้น เทวดาไม่เกี่ยว
อ้อ.. ส้มกรา ที่ว่านี้ กลายเสียงมาจากภาษาเขียนว่า ส้มตรา นะคะ
หน้าตาส้มพันธุ์นี้ ครือๆกันกับส้มเช้งนั่นแหละ
แต่คนดำเนินที่เคยคุยด้วย เขาบอกว่ามันไม่เหมือนกัน
ส้มกราเนี่ย มันมีกราอยู่ที่ตูด
จริงอย่างเขาว่าค่ะ..
เมื่อหงายส้มมาดู จะเห็นวงกลมๆที่ไม่กลมดิ๊ก สีออกน้ำตาลๆ ปะอยู่ที่ตูด
เป็น กราสัญลักษณ์อย่างที่เขาว่าจริงๆ
หลายๆคนที่มีญาติพี่น้องเป็นคนบ้านนอกอย่างแม่หนูนวล
คงไม่งุนงงกับการออกเสียงควบ ตร เป็น กร หรือ ก นะคะ
ส่วนคนที่ไม่คุ้น อาจมีสงสัยเล็กน้อยถึงปานกลาง
ขออธิบายสั้นๆว่า..
มันเป็นการเลื่อนฐานการออกเสียงตามหลักภาษาศาตร์น่ะค่ะ -_-
เอิ่ม... สั้นไปมั้ย !!!
ปล. ...ย่าเคยพูดว่า ไปซื้อแฟ๊บ กาบรี๊ดให้ถุงนึง อันนี้หมายถึงไปซื้อผงซักฟอก ตราบรีส ให้ถุงนึงนั่นเอง
วกกลับมาที่เรื่องทางวิชาขาดๆเกินๆ ว่าด้วยคลองดำเนินอีกซักนิด
...เคยได้ติดสอยห้อยตามชาวคณะทำงาน
ซึ่งขยันขันแข็งเป็นวัวเป็นควายกลุ่มหนึ่ง มาเก็บเกี่ยวข้อมูลย่านนี้
เลยพลอยให้สมองกลวงๆของแม่หนูนวล ค่อยมีอะไรเก็บไว้โม้ให้คนอื่นฟังบ้าง
กลุ่มชาติพันธุ์กับวัฒนธรรมนี่แยกกันไม่ออกนะคะ
ชาวจีนที่ดำเนินนี่ก็เช่นกัน...
ทั้งอาหารการกิน การประกอบอาชีพ ถิ่นฐานบ้านช่อง
ตลอดจนเทศกาลงานประเพณีในย่านนี้ มีอิทธิพลจีนอยู่สูงมาก
เรื่องหน้าตาผิวพรรณไม่ต้องพูดถึงหรือเท้าความกันให้มากเรื่อง..
เห็นหน้าก็รู้ไปถึงบรรพบุรุษกันแล้วเนอะ
ในวันตรุษวันสารท..
ผู้คนสองฟากฝั่งคลองต่างออกมาทำพิธีพลีกรรม บวงสรวงเซ่นไหว้ธรรมชาติและบรรพบุรุษกันเป็นที่ครึกครื้น
และโขมงไปด้วยควันธูปสลับเสียงประทัด
ดูครึกครื้นน่าสนุก สำหรับคนผู้เกิดมาไม่เคยคุ้นประเพณีแบบนี้อย่างแม่หนูนวล
บอกสั้นๆแค่นี้ อาจนึกภาพไม่ออกว่าคึกคักอย่างไร
คลองดำเนินยาวแค่ไหน ก็น่าดูน่าชมมากเท่านั้นแหละค่ะ
เอาไว้ ลองมาเที่ยวดำเนินในช่วงตรุษสารทกันดูดีกว่า.. สนุกมากๆจริงๆนะ
ของดีอีกอย่างที่ซ่อนตัวอยู่ที่ดำเนิน และมีกระจายออกไปตามชุมชนรอบๆ อย่างแถวๆวัดเพลง
ก็คือโบสถ์คริสตัง ของชนผู้ตั้งมั่นอยู่ในคริสต์ศาสนานิกายคาธอลิก
ซึ่งแต่ละแห่งล้วนสวยงาม ประดับประดาด้วยรูปกระจกสี อย่างที่เราเรียกทับศัพท์ว่าสเตนกลาส ( Stained Glass )
แม้จะได้ไปเที่ยวชมมาสามสี่แห่ง แต่ที่ประทับใจจนถึงทุกวันนี้ คือโบสถ์บางนกแขวก
หรือวัดแม่พระบังเกิด ที่อยู่ตรงปลายคลองดำเนิน ทางด้านแม่น้ำแม่กลอง
สถาปัตยกรรมภายนอกแบบโกธิค ว่างดงามแล้ว
เพียงย่างเท้าเข้าไปด้านใน เงาแสงหลากสีที่ลอดผ่านกรอบกระจกตัดแต่งเป็นรูปนักบุญที่อยู่รายรอบตัวโบสถ์
ให้ความรู้สึกเต็มตื้น และอิ่มไปด้วยอารมณ์อันหลากหลาย
หนึ่งนั้นคือด้วยความน่ายำเกรงของสถานที่ อยู่ในนั้น รู้สึกเหมือนตัวนิดเดียว
(อยากอยู่นานๆ เพราะความรู้สึกเหลือตัวนิดเดียวนี่เกิดไม่บ่อย -_- )
และอีกหนึ่งนั้นด้วยคาดไม่ถึง ว่ายังมีศิลปะชิ้นงามซ่อนตัวอยู่ตรงนี้
แต่ละชิ้นงาน ล้วนเกิดจากการดัดเส้นโลหะให้เป็นรูปทรง
รัดรอบและเชื่อมต่อแผ่นกระจกสีรูปร่างต่างๆ
..ถึงกับเดินแหงนคอตั้งบ่า เดินวนเวียนชมอย่างมิรู้เบื่อ
เพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งบ้านอยู่ในย่านวัดปราสาทสิทธิ์
เล่าให้ฟังว่า วัดพระแม่บังเกิดนี่เป็นสถาปัตยกรรมเก่าแก่อายุหลายร้อยปี
เป็นเช่นศูนย์กลางของชาวคริสต์ในย่านคลองดำเนิน
รวมไปถึงชาวคริสต์ในจังหวัดใกล้เคียงมาช้านาน
ซ้ำยังแคล้วคลาดจากระเบิดลูกใหญ่
ที่หล่นปุ๊ลงมาในคลองข้างๆตัวโบสถ์เมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่สอง
สงสัยกันไหมคะ ..ไหนว่าเป็นชุมชนจีน แล้วไหงมีโบสถ์ด้วยละนี่
มันเป็นไปตามกลไกการเผยแผ่ศาสนาค่ะ เมื่อมีผู้ศรัทธา ก็ย่อมมีศูนย์กลางแห่งศรัทธา
สิ่งใดก็ตามที่สร้างขึ้นมาด้วยใจหลายๆใจที่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว
สิ่งนั้นย่อมสูงค่าเกินกว่าคำบรรยาย
ว่างเมื่อไหร่.. แวะไปใช้ใจสัมผัสกันดูนะคะ
ไหลออกจากตลาดน้ำคลองต้นเข็มไปไกลถึงแม่กลองแล้ว
พายเรือวกกลับมาอีกทีนะ.. อย่าเพิ่งเบื่อเสียก่อน
ตลาดน้ำของคนดำเนิน เกิดขึ้นมาจากวิถีชีวิตของชุมชนโดยแท้จริง
ในสมัยก่อน ร้านค้าทั้งหลายก็ตั้งกระจายกันอยู่ริมน้ำ
ผู้คนต้องพายเรือออกจากบ้าน หรือเดินเลาะเรือกสวนออกไปจับจ่าย
ไม่ก็มีแม่ค้าพ่อค้า แจวเรือ พายเรือ นำสินค้ามาให้เลือกซื้อกันถึงหน้าบ้าน
ต่อมา จึงเกิดการนัดหมายมาชุมนุมขายของกันตามแหล่งชุมชนใหญ่ๆ
เช่นเดียวกับตลาดนัดทั่วๆไป
ต่างแค่เพียงที่อื่นนั้น พ่อค้าแม่ขาย กระเดียดกระจาดคอนกระบุง
ขนสินค้ามาทางบก และขายกันบนบก
ส่วนนัดในคลองดำเนิน คือนัดลอยน้ำ...
ลอยกันมาขาย และลอยกันมาซื้อ
โดยมากเขาจะนัดกันตามวันทางจันทรคติ ขึ้นๆแรมๆ
แล้วแต่จะจัดสับหลีกกันให้ลงตัว
ด้วยว่ามีหลายนัดหลายแห่ง ทั้งในส่วนของลำคลองสายหลัก
และคลองซอยย่อยๆที่อยู่ลึกเข้าไป
ปัจจุบัน นัดเก่าแก่ทั้งหลายล้วนหล่นหายไปตามกาล
ถนนหนทางเข้าถึงแทบจะทุกหลังคาเรือน
การจับจ่ายสินค้ามิใช่เรื่องยากอีกต่อไปแล้ว
จะมีก็แต่นัดจัดฉาก สำหรับอวดโฉมนักท่องเที่ยว
ขายกันได้ขายกันดีทุกวี่วัน..
เรือขายของอย่างดั้งเดิม
ที่เคยขนหมากพลู พริก กะปิ หอม กระเทียม หม้อไห จานชาม
และอีกประดามี ล้วนลาจากคลองไปหมดสิ้น
เหลือไว้เพียงเรือขายอาหารหน้าตาพื้นบ้าน
กับผลไม้พื้นถิ่นต่างถิ่น ทั้งที่มาเป็นลูกเป็นพวง และที่แกะสำเร็จพร้อมกิน
อดีตไม่หวนคืนก็จริงอยู่
แต่นี่คือความจริงแห่งปัจจุบัน
สนุกกับเรือพายเรือเครื่อง
ไหลล่องไปตามคลองย่อยความกว้างไม่กี่วา
แวะชิมแวะชมทุกสิ่งอย่างรอบตัว
ก๋วยเตี๋ยวเรือรสดี ข้าวแห้งของอร่อย น้ำมะพร้าวชื่นใจ
ขนมตาล ขนมใส่ไส้ กุ้ยช่าย และข้าวเกรียบว่าว
ไว้แก้เบื่อในวันว่างได้ดีทีเดียวค่ะ...
บึ่งออกจากมาจากตลาดน้ำ เลี้ยวซ้ายเพื่อย้อนกลับทางเก่า
ชิดซ้ายทันที หันหัวปักไปจอดที่ร้าน ขวัญดำเนิน ร้านอาหารเก่าแก่รสชาติดี
วันนี้เพื่อนร่วมโต๊ะแตะพริกแทบไม่ได้เพราะไม่เคยคุ้น
เลยสั่งอาหารเอาใจกันหน่อยค่ะ
หมูย่างน้ำผึ้ง..
สั่งมาเพราะเห็นโต๊ะอื่นสั่งกันจัง
นุ่ม หวาน และหอม แทบไม่ต้องจิ้มอะไรที่จัดมาให้เลย
ทอดมันกุ้ง..
ชิมดู เหมือนจะเป็นกุ้งสับผสมกับเนื้อปลากราย ไม่ใช่มันหมูอย่างที่คุ้นเคย
กินแนมกับสับปะรดฉ่ำๆ มะเขือเทศ และแตงร้านกรอบๆ
...กว่าจะรู้ตัว ก็นึกขึ้นได้ว่าลืมเก็บวัตถุพยาน
ต้มยำกุ้ง..
ขออย่างไม่เผ็ด
ยกมาควันฉุย กุ้งแม่น้ำหัวมันเยิ้ม เห็ดฟางลอยฟ่อง
คนร่วมโต๊ะซดไป ยังมีซู๊ดซ๊าด ปากแดงเจ่อ
ซดเสร็จ พูดออกมาพอฟังได้ว่า ไม่เป็ดๆ
อืม... ถูกแล้วเด็กๆ นี่มันต้มยำกุ้ง ไม่ใช่ต้มยำเป็ด
ยังมีไก่ผัดเม็ดมะม่วงอีกอย่าง..
หวานๆเค็มๆ
ส่วนปลาทูย่างน้ำตก..
รายการนี้หมายถึง เอาปลาทู มาย่างให้สุกเหลือง
จนน้ำจากตัวปลาตกใส่ถ่านดังฉี่ฉ่า
ไม่ใช่ย่างแล้วเอามาปรุงแบบน้ำตก ลาบ ซกเล็ก
นี่ก็หายวาบในพริบตา... แว่วๆเสียงว่า โออิชิๆ อะไรซักอย่าง
เฮ้อ.. พามากินอาหารไทย ดันร้องหาชาเขียวกับภัตตาคารญี่ปุ่นซะนี่
มุ่งหน้าสู่จุดหมายถัดไปกันดีกว่าค่ะ
อุทยานหุ่นขี้ผึ้งสยาม
//www.scppark.com/
จอดรถแล้ว เดินวนซ้าย มุ่งหน้าไปอาคารจำหน่ายตั๋ว
ค่าผ่านประตู คนไทย 50.- ต่างชาติ 200.-
วันนี้ต่างชาติที่พามาด้วย แต่งชุดนักเรียน เลยได้ราคานักเรียนต่างชาติ คือ 100.- ค่ะ
เดินผ่านซุ้มทางเข้า เจ้าหน้าที่กล่าวสวัสดีและยกมือไหว้เป็นการต้อนรับ
ตลอดสองข้างทาง ร่มรื่นไปด้วยพรรณไม้น้อยใหญ่
แม้จะเลยเวลาเที่ยงมาเพียงไม่เกินชั่วยาม
แต่ลำแสงแสบผิว ไม่ได้ตกกระทบผิวหนังสักเท่าไหร่
ด้วยว่ามีไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้าน บังใบบังแดดตลอดเส้นทางสู่หอเชิดชูเกียรติ
อาคารนี้จัดแสดงหุ่นบุคคลสำคัญที่คัดสรร ในบรรยากาศจำลอง
และใส่ใจกับรายละเอียดได้ดี ดูสมจริงทีเดียว
อย่าง ศาสตราจารย์ มล.ปิ่น มาลากุล ก็จัดท่าให้ท่านนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ดูผ่อนคลายแต่แฝงความมุ่งมั่นอยู่ในที
ส่วนอาจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์ ดูภูมิฐานในท่ายืน มีหนังสือกฎหมายวางอยู่บนโต๊ะ สมกับหน้าที่การงาน
จะมาแอบขำ ก็ตรงยัยจอมซนข้างๆนี่แหละ
ที่เห็นนี่ไม่ได้แอ๊บแบ๊ว.. ยัยคนนี้เขาแบ๊วจริงๆค่ะ
อาจารย์ป๋วย...
บอกตามตรงว่าดูไม่ค่อยเหมือนซักเท่าไหร่
แต่พอเด็กซนๆแบ๊วๆที่ไปด้วย
ไปนั่งเท้าคางล้อท่านอยู่ตรงข้าม ค่อยดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาได้
...แหะ แหะ
บุคคลสำคัญอีกท่าน ที่ทางอุทยานฯจัดสถานที่ได้กลมกลืน น่าดู
ก็คือห้องของครูมนตรี ตราโมท
ไม่บอกละค่ะ ว่าชอบตรงไหน
ต่างคนต่างใจ เอาไว้ไปดูกันเองดีกว่า
ผ่านมาถึงห้องคุณสืบ... แอบใจหายเล็กๆ
แม้จะผ่านมานานนับสิบปี
...เชื่อว่าเสียงปืนยังก้องสะท้อนอยู่ในใจหลายๆคน
ห้องของประธานาธิบดีโฮจิมินห์
แสงสวยมากค่ะ ประกอบกับท่าทางที่จัดวาง...
ประทับใจอีกแล้ว
ท่านประธานเหมาและลุงเติ้ง
มานั่งสนทนากันอยู่ในห้องปูพรมแดงแช้ด
เดินตาปรืออยู่ดีๆ เล่นเอาตื่นเลยค่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า...
ดอกจันทน์กะพ้อร่วงพรู
เจ้ามิใช่ร่วงสู่แผ่นดินแห่งไหนโดยง่าย
ลมพาเอากลีบกระจาย
ร่อนปลิวพร่างพลิ้วพราย...
ออกจากอาคารได้ไม่นาน
ได้ยินเสียงอันมีเอกลักษณ์ของมัณฑนา โมรากุล ดังคลอไปตลอดทางเดิน
เหลียวมองหาที่มา พบว่ามีลำโพงสนาม เรียงห่างเป็นระยะๆ
เปิดเพลงลูกกรุงที่หาฟังยาก สลับเปลี่ยนหมุนเวียน
ขับกล่อมผู้เข้าชมในบริเวณนอกอาคาร อยู่ตลอดเวลาทำการ
เสียดาย.. หาจันทร์กระพ้อไม่เจอ
ไม่อย่างนั้นคงไปร่อนปลิว หลับกระจายอยู่ใกล้ๆเป็นแน่
กำลังเดินมองหาร่มไม้เหมาะๆอยู่เพลินๆ
แทบไม่รู้ตัวเมื่อผ่านเข้าสู่ลานพระสามสมัย
มีองค์พระพุทธรูปขนาดใหญ่ จำลองแบบอย่างสกุลช่างอยุธยา
ประดิษฐานอยู่บนลานศิลาแลงกลางแจ้ง
องค์ถัดมา มีเส้นสายอ่อนช้อยงดงาม ตามสกุลช่างสุโขทัย
สร้างบรรยากาศอีกนิด โดยจัดให้ประดิษฐานอยู่ท่ามกลางเสาหักพัง
คล้ายจำลองแบบมาจากอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย
และองค์สุดท้ายในลาน คือพระพุทธรูปในแบบเชียงแสนค่ะ
กระชากอารมณ์สงบนิ่งจากลานพระมาสู่ถ้ำจำลอง
ซึ่งจัดแสดงเรื่องเวสสันดรชาดก พระชาติอันดับที่สุดท้าย
โดยเลือกคัดแสดงกัณฑ์ซึ่งดึงดูดผู้ชมได้ดีอีกเช่นกัน
เดินดูไป ลำดับเรื่องราวจากความทรงจำไป
ก็มาต๊กกะใจ กับชูชกนอนหงายหลังผลึ่ง ตาเบิกโพลง ท้องแตก ไส้ทะลัก ใต้แสงไฟชมพูแปร๊ด...
ขนาดกินอิ่มมาแล้ว ยังเห็นแล้วหิว แผล่บๆ.. 
หัวหน้าแกงค์ เหลือบมองนาฬิกา
คงนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรใช้เวลานาน
ขืนเย็นย่ำเกินการจะพาลูกเขาไปส่งบ้านไม่ทัน
หันมาสุมหัวปรึกษากับแม่หนูนวล
ว่าขึ้นไปที่กุฏิสงฆ์ เฉพาะภาคกลางก็พอ
ไว้วันหลังค่อยมาเอื่อยเฉื่อยกันใหม่...
ก็ดีเหมือนกัน...
อยู่ใกล้ใกล้พระอริยสงฆ์นานๆ ชักสะบัดร้อนสะบัดหนาว
ฮี่ฮี่ฮี่...
นมัสการพระคุณเจ้า
หลังจากนั้น... เริ่มคล้ายแข่งเดินเร็วไปทุกขณะจิต
ออกแนว สปีด เร็วกว่านรก
เดินถึงเรือนไทยภาคใต้ ถอดรองเท้า เดินขึ้นเรือน ดูๆๆๆๆ
ลงจากเรือน ใส่รองเท้า จ้ำๆๆๆ
เดินถึงเรือนไทยภาคกลาง ถอดรองเท้า เดินขึ้นเรือน ดูๆๆๆๆ
ลงจากเรือน ใส่รองเท้า จ้ำๆๆๆ
มนน. เอิ่ม.. ยังเหลือภาคเหนือกะภาคอิสานฮะลูกเพ่
สดด. เอิ่ม.. ช่างมันเต๊อะ รีบไปๆๆๆ ไว้วันหลังแกกะชั้นมากันอีกที
มนน. เอิ่ม.. ไม่ดีม้าง ..พาปู้ชายมาด้วยซักโขยงดีก่า มาแค่สองสาวแก่ๆมันเปลี่ยวใจ
สดด. เอิ่ม... ไอ้หื่น...
ออกจากแยกบางแพ เลี้ยวขวา มุ่งหน้าราชบุรี
แต่ไม่เข้าเมืองค่ะ
แวะที่โรงงานเซรามิกรัตนโกสินทร์ 1
ด้านหน้า มีส่วนขายผลิตภัณฑ์จากโรงงาน และของที่ระลึกจุกจิกๆ
ด้านใน แบ่งโรงงานออกเป็นส่วนๆ
มีบ่อสำหรับหมักดิน
มีชิ้นงานดิบวางเรียง รอผึ่งลมให้แห้ง
มีอุโมงค์เตาอิฐขนาดใหญ่เหมือนงูหลามท้องป่อง ไว้โหมไฟเผาชิ้นงาน
มีงานเผาสุกแล้ว รอลงสี และลงเคลือบ ก่อนเผาอีกครั้ง เพื่อความสมบูรณ์
ทั้งหมดทั้งมวลทุกส่วนของอาคารโรงงาน แขวนสัญลักษณ์ห้ามถ่ายรูปเอาไว้ทั่ว
...ถ้าสนใจ ไว้ไปดูกันเองนะคะพี่น้อง ฮี่ฮี่ฮี่
ที่ราชบุรีนี่ เขาขึ้นชื่อมานานเรื่องโอ่งเคลือบ
แรกเริ่มเดิมทีนั้น มีสหายชาวจีนแผ่นดินใหญ่
ซึ่งไม่รู้ว่าหอบเสื่อคนละผืน หมอนอีกคนละใบหรือเปล่า
มาตั้งรกรากอยู่ที่ราชบุรีนี่ และพบว่าเนื้อดินเหมาะแก่การทำเครื่องเคลือบ
จึงงัดวิชาปั้นหม้อ มาผลิตไหน้ำปลาขึ้นก่อนเป็นอันดับแรก และได้รับความนิยมล้นหลาม
ต่อมาจึงขยับขยายมาปั้นโอ่งเคลือบใส่น้ำ ก็ขายดิบขายดีเป็นทุบโอ่งทิ้งอีกเช่นกัน
ค่าที่โอ่งเคลือบแบบนี้ไม่เป็นตะไคร่ และมีขนาดใหญ่กว่าโอ่งดิน จุน้ำได้มากกว่านั่นเอง
จากที่เคยมีแต่โอ่งเคลือบลายวิจิตรบรรจง นำเข้าจากเมืองจีน
เมื่อสามารถผลิตเองในประเทศ ลดต้นทุนเรื่องการขนส่งข้ามทะเล
บ้านที่เคยใช้โอ่งดินเผาแบบมอญ กักเก็บน้ำฝนไว้ดื่มกิน
จึงถือโอกาสเปลี่ยนมาใช้โอ่งเคลือบลายมังกรกันถ้วนหน้า
ซึ่งแต่เดิม จะมีใช้กันแต่ตามบ้านคหบดีและเจ้าขุนมูลนายกำลังซื้อสูงเท่านั้น
จนกระทั่ง ยุคสเตนเลสและพีวีซีเฟื่องฟู
โอ่งมังกรขายไม่ค่อยออก
เหล่าโรงงานโอ่งหลายแห่งในราชบุรี เริ่มปรับกลยุทธ์ทางการตลาด
หันมาปรับปรุงผลิตภัณฑ์ของตัวเองเป็นการใหญ่
บ้างก็ส่งลูกหลานไปร่ำเรียนวิชาเซรามิกจากแดนไกล
เปลี่ยนโอ่งมังกรแบบดั้งเดิม ให้มีรูปลักษณ์ทันสมัยสวยงาม และให้สีสันแปลกใหม่
สนองความต้องการผู้บริโภค ใช้ตกแต่งประดับประดาสวน และอาคารสถานที่ แทนการใช้งานแบบเดิม
นับว่าสมควรแก่ยุคสมัยค่ะ...
สามแห่งในหนึ่งวัน
คิดว่าทำเวลาได้ดีทีเดียวสำหรับฉุกละหุกชูชกทัวร์แบบนี้
อันที่จริง ราชบุรียังมีที่เที่ยวน่าสนใจอีกมากมาย
ทั้งสถานที่ทางธรรมชาติ และแหล่งวัฒนธรรมชุมชนต่างชาติพันธุ์
ยังมีวัดเก่าๆ กับจิตรกรรมฝาผนังน่าดู
มีพิพิธภัณฑ์ที่น่าสนใจ ทั้งแบบพื้นบ้าน และของหลวงทั่น
มีแหล่งผ้าทอมืองามๆ กับหัตถกรรมสวยๆ
ไหนจะน้ำตก กับน้ำพุร้อน
และของกินอร่อยๆที่ยังไม่ได้พาไปโฉบ..
เอาไว้ว่างๆ.. โอกาสเหมาะ
จะพาไปเที่ยวราชบุรีอีกนะคะ
//www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E5630600/E5630600.html
| Create Date : 15 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 15 สิงหาคม 2550 14:56:43 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 1215 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คนจีนต้นตระกูลของผมเป็นพวกแรกๆที่มาหากินที่นี่ครับ แถวหลัก 7 คลองลัดพลี
สมัยผมเป็นเด็กมัธยมที่ดำเนินสะดวก เดินผ่านตลาดน้ำคลองลัดพลีทุกวัน เราเป็นคนท้องถิ่นก็จริง แต่ดูเหมือนตัวอะไรก็ไม่รู้ที่ไปเดินเกะกะนักท่องเที่ยว และคนขายของ เหมือนเราไม่มีตัวตน
ผมคิดว่าการจัดฉากของตลาดน้ำยุคใหม่ คนท้องถิ่นคงไม่ได้รับอานิสงค์อะไรมากนักหรอกครับ