Iced Tea ที่ Nepal - ตอนที่ 2
หลังจากหลับสบายทั้งคืน เราก็ถูกปลุกด้วยเสียงคุ้นเคยจาก iPhone ที่ชาร์จแบตไว้เต็มตั้งแต่เมื่อคืน ใครจะไปเนปาล ต้องรู้ไว้นิดนึงว่า ที่เนปาลเค้าจ่ายไฟฟ้าเป็นเวลาเพราะกำลังการผลิตไม่พอค่ะ ตอนเย็นก็จะจ่ายประมาณ 6 โมงเย็น - 5 ทุ่มหรือเที่ยงคืน ที่จำได้แต่ตอนเย็นเพราะต้องชาร์จแบตกล้องและมือถือ ส่วนตอนเช้านี่ไม่แน่ใจ เพราะตื่นเช้าไปตะลุยเที่ยวทุกวัน ถ้าให้ชัวร์ ถามพนักงานที่โรงแรมดูว่าเวลาการจ่ายไฟเป็นยังไง
ประมาณ 6.30 น. คุณไกด์ก็มารอรับที่ข้างล่างเกสเฮ้าส์ตามนัด พวกเราเดินฝ่าลมหนาวไปที่คิวรถบัส Kathmandu - Pokhara ซึ่งจอดเรียงรายบนถนน Kantipath คุณไกด์ก็ซื้อตั๋วไว้เรียบร้อย เราเลยกระโดดขึ้นรถแบบตัวปลิิวได้เลย แถมได้ที่นั่งแถวหน้า มีพื้นที่ยืดขาวางกระเป๋าเพิ่มอีกนิด
ขอสารภาพว่า มีรูปแค่รูปเดียวในเมมโมรี่การ์ดตั้งแต่ Kathmandu ถึง Pokhara นั้นคือรูปชานมแก้วแรกที่ดื่มในเนปาล มันอร่อยล้ำกว่าชานมแบบไทยหรือไต้หวัน หวานมันและมีกลิ่นเครื่องเทศหน่อยๆ ภาษาเนปาลเรียกว่า "Masala Tea" 01 Masala Tea แก้วแรก ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของภารกิจตระเวนชิม Masala Tea ตามร้านอาหารที่เข้าไปทาน :) อย่างที่บอกว่าไม่ได้ถ่ายรูประหว่างการเดินทางไว้เลย
บรรยากาศก็ประมาณหมู่บ้านเล็กๆ สลับกับป่าต้นไม้เขียวๆ ลำธารกับน้ำใส บลาบลาบลา
ถึงจะไม่มีรูป แต่ก็มีเรื่องประทับใจระหว่างการเดินทาง... ...เป็นเรื่องราวแบบลืมไม่ลงถึงความติสท์ของผู้หญิงฝรั่งผมบลอนด์คนนึง เราสนใจเธอเพราะเธอขึ้นมาบนรถประจำทางคนเดียว เธอสวมเสื้อเชิ้ตธรรมดา กางเกงขาพองๆแบบอินเดีย และไม่ใส่รองเท้า ย้ำ! ไม่ใส่รองเท้า สะพายกระเป๋าย่ามแบบพาดไหล่ใบเดียวเหมือนย่ามของเด็กวัด มัดผมบลอนด์แบบเซอๆ นั่งแถวหน้าสุดริมหน้าต่าง ใกล้พอที่เราจะมองเห็นการเคลื่อนไหว รถบัสเคลื่อนตัวไปตามถนนไม่นาน เธอก็ยกขาพาดหน้าต่างห้องคนขับ แกะถั่ว แล้วทิ้งเปลือกออกไปนอกรถ (ไม่ควรเลียนแบบอย่างยิ่ง) ด้วยความคิดว่าฝรั่งที่ขึ้นรถบัสคันนี้ น่าจะไปลง Pokhara กันหมด เลยคุยกันกับลูกพี่ลูกน้องว่า นางจะไปเทรคกิ้ง? สะพายย่ามใบเดียว จะเอาอยู่เหรอ?
...เธอดูเป็นศิลปินขนานแท้ แบบผู้หญิงติสแตกเดินทางคนเดียว
มาถึงบางอ้อ ว่าเธอไม่ได้ไป Pokhara แบบพวกเรา เธอลงที่สถานีชื่อ ดุมเร่ - Dumre (ประทับใจถึงขนาดจำชื่อเมืองได้เลยนะ) สภาพเมืองตรงท่ารถก็เป็นตลาด อีกฟากถนนเป็นบ้านคนปลูกติดๆกัน
มาค้นข้อมูลในอินเตอร์เน็ตก็พบว่าเป็นเมืองสำหรับการเทรคกิ้งเหมือนกัน และสามารถต่อรถไปเมืองลุมพินีวัน อีกหนึ่งเมืองยอดฮิตของทัวร์คนไทยได้ด้วย แต่ ณ ตอนนั้น เรารู้สึกว่าเมือง Dumre นี่มันช่าง out of nowhere เราไม่เห็นใครลงจากรถนอกจากสาวผมบลอนด์คนนี้ มองออกไปเห็นแต่ชาวเนปาลีเดินไปมา ไม่ยักกะเห็นฝรั่งผมทองหรือชาวเอเชียชาติอื่น
...จนถึงตอนนี้ยังคิดถึงและเป็นห่วงเธออยู่ ที่สำคัญคือนับถือความกล้าหาญในการเดินทางของเธอมาก ขอให้เธอเดินทางปลอดภัย และเจอกับสิ่งที่เธอเดินทางเพื่อแสวงหาด้วย... 02 วิวจากดาดฟ้าที่พักเมือง Pokhara ของเรา นาฬิกาเดินทางเลยเลข 2 ไปนิดๆ เราก็มาถึงท่ารถบัสเมือง Pokhara แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ประมาณว่ารถจอดตรงลานดินโล่งๆ แล้วคนขับก็ประกาศว่า Pokhara ! แน่นอน คุณไกด์เราก็ทำหน้าที่ได้ดีด้วยการติดต่อรถแท็กซี่มารับไว้เรียบร้อย หลังจากแวะไปทำเอกสารขออนุญาต trekking เรียบร้อย รถแท็กซี่ก็พาไปส่งที่เกสเฮ้าส์ในเมือง วันนี้ทั้งบ่ายเป็นชั่วโมงอิสระ กะว่าจะไปทะเลสาบ Phewa ที่เค้าว่าสวยนักสวยหนากัน ว่ากันว่าในวันฟ้าใสแดดดี จะเห็นทะเลสาบล้อมรอบด้วยภูเขา
03 วัว สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ในศาสนาฮินดู เพราะตามตำนานโคเผือกเป็นสัตว์พาหนะประจำพระศิวะ เดินออกจากที่พักไม่นานก็เจอทะเลสาบเฟวา - Phewa Lake
เป็นทะเลสาบน้ำจืดที่มีชื่อเสียงของเมืองโพคารา
เรียกว่าเป็น landmark สำหรับนักท่องเที่ยว มีแม่บ้านชาวเนปาลีมารวมตัวกันเพื่อรอเรือข้ามฟากไปวัด Barahi ซึ่งเหมือนเป็นเกาะอยู่กลางทะเลสาบแห่งนี้ จินตนาการว่าถ้าอากาศดี ฟ้าเปิด แล้วเห็นเทือกเขาเป็นทิวยาวล้อมทะเลสาบ คงเป็นวิวที่จับจิตจับใจมากๆ ว่าแล้วก็เปิดรูปใน google ดูย้อมใจไปก่อน T.T 04 เรือสีสันสดใส จอดเรียงรายรอผู้โดยสาร รูปข้างล่างนี้ถ่ายด้วย iPhone แล้วอัพโหลดด้วย WiFi ที่ร้านอาหารตอนค่ำๆ เรียก Like ใน Instagram ได้พอสมควร เป็นรูปนึงที่ส่วนตัวชอบในบรรดารูปทั้งหมดที่ถ่ายมาจากทริปนี้ ต้องขอบคุณธรรมชาติที่สร้างสรรค์ความงามของภูเขากับน้ำ และขอบคุณ Instagram ที่สร้าง filter มาเสริมความงามของภาพได้อีก 30%++ 06 คนเนปาลนี่เค้าชิวกันสมคำล่ำลือ ขนาดเรือก็ปล่อยให้น้ำขัง ปล่อยให้ลอยไปกลางทะเลสาบ
สมกับเป็นประเทศที่ no problem จริงๆ 08 ไม่ต้องพึ่งพา แอ๊บ-โด-มิ-ไน-เซอร์ จากทีวีไดเร็ก
ฝีพายที่นี่ใช้เรือเป็นทั้งเครื่องมือทำมาหากินและเครื่องออกกำลังกาย
หนุ่มๆสาวๆคนไหนอยากฟิตแอนด์เฟิร์ม และอยากเปิดประสบการณ์แปลกใหม่
เชิญลองซิตอัพบนเรือดูได้ค่ะ
09 ถ้าจะชิวกันขนาดนี้....
10 คนเรามีวิธีผ่อนคลายจากความเครียดแตกต่างกัน บางคนชอบดูหนัง บางคนชอบไปสปา บางคนชอบวาดรูป บางคนกลับชอบถ่ายรูป บางคนยิ่งทำงานหนักยิ่งพอใจในตัวเอง ในขณะที่บางคนชอบนอนกลางวันเป็นชีวิตจิตใจ อย่างสองคนนี้ คนนึงอ่านหนังสือ อีกคนขอเพียงนั่งเฉยๆ แต่ทั้งคู่น่าจะมีความสุขจากการได้พักผ่อนเหมือนๆกัน การเลือกทำสิ่งที่เราชอบ แน่นอนว่าตัวเรา ไม่ใช่คนอื่น ที่จะมีความสุขมากที่สุด "ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า ก่อนที่จะไม่มีชีวิตให้ใช้" คำคมจากฝรั่งที่น่าจะคุ้นหูหลายๆคน
เห็นแล้วก็อิจฉานะ ได้อ่านหนังสือท่ามกลางลมเย็นๆไม่พอ ได้เห็นวิวเทือกเขาหิมาลัยเป็นของแถมอีกต่างหาก
หมดภารกิจที่ทะเลสาบ Phewa ก็เดินไปที่ถนนเส้นหลักซึ่งมีร้านขายอุปกรณ์ trekking ตลอดทาง เราไปเช่าไม้เท้าสำหรับ trekking ซึ่งพบว่าช่วยในการทรงตัวได้มาก ใครที่ไม่ได้ออกกำลังกายบ่อยๆจนร่างกายปราดเปรียว แนะนำว่าเช่าไม้เท้าไว้ซักอันดีกว่าค่ะ ถึงเวลาถ้าไม่ใช้ ก็พับเก็บไว้กับเป้เดินทางได้ ราคาที่เราเช่าตกอยู่ที่ 25 Rs/วัน หรือประมาณ 8 บาท 5 วันก็แค่ 40 บาท โอ้ว......นี่มันราคาก๋วยเตี๋ยว 1 ชามที่เมืองไทยชัดๆ
11 เมฆกับหมอกเหมือนจะจับคู่เดินเล่นไปทั่วเมือง Pokhara ทั้งวัน และดูเหมือนน้องฝนจะอยากมาเดินเล่นที่นี่ด้วยอีกคน
เรากับลูกพี่ลูกน้องเห็นท่าว่าฝนจะตก เลยรีบเดินกลับที่พักเพราะซักผ้าทิ้งเอาไว้
มา trekking ชนิดสมบุกสมบัน จะจัดเสื้อผ้าชนิด 7 วัน 7 สีก็เกรงใจตัวเองค่ะ
เลยซื้อกางเกงของ Uniqlo เป็นแบบแห้งเร็ว ใส่สบาย มาเพื่อภารกิจนี้โดยเฉพาะ
ด้วยความที่ห้องพักเราอยู่บนชั้นดาดฟ้า เลยทำให้เห็นยอดเขา Machhapuchhre จากหน้าต่างห้องพัก ไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะได้เห็นมันอีกมั้ย เพราะสภาพอากาศดูขมุกขมัว เลยรีบวิ่งไปหยิบกล้องมาถ่าย ยอด Machhapuchhre ถือว่าเป็นยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ ที่คนเนปาลเชื่อว่าเป็นที่อยู่ของพระศิวะ จึงไม่อนุญาตให้ trekking หรือปีนเขาค่ะ
ต้องขอบคุณทัวร์ที่เมืองไทย (ezytrekking) และคุณไกด์ Dharma ด้วยที่จัดการเรื่องที่พักให้ถูกใจขนาดนี้ เชื่อว่าทัวร์หลายสำนักก็จัดที่พักในลักษณะเดียวกัน คือมีดาดฟ้าให้ชมวิว ถึงรูปจะไม่คมชัด แต่มันก็เป็นแรงบันดาลใจให้เรากลับไปบันทึกภาพนี้ใหม่อีกครั้ง
12 กองทัพต้องเดินด้วยท้อง (...ถ้าท้องไม่แตกไปซะก่อนนะ)
ประมาณ 1 ทุ่ม เรากับลูกพี่ลูกน้องก็ออกไปหาอาหารเย็นใกล้ๆทาน คุณไกด์แนะนำว่ามีร้านอาหารจีนใกล้ที่พัก เห็นคนเอเชียไปกันเยอะ แล้วก็จริงดังกว่า มีทั้งคนจีน คนญี่ปุ่นมาฝากท้องไว้ที่นี่
อาหารก็จานใหญ่ยักษ์มาก รสชาติอร่อยดี แถมมี WIFI ให้เล่นด้วย อัพโหลดรูป แชทใน Whatsapp อะไรกันเรียบร้อย ก็ไม่ลืมส่งข่าวคราวให้ป่าป๊าม่าม้าว่าสบายดี
กลับถึงห้องพักประมาณสองทุ่มนิดๆ เราก็จัดการชาร์จแบตเตอรี่อุปกรณ์ทุกสิ่งอย่างเป็นอันดับแรก
เพราะไม่รู้ว่าไฟฟ้าจะดับกี่โมง แล้วก็เป็นจริงดังคาด 22.30 น. เราเพิ่งจะกลืนวิตามินซีเข้าปาก ไฟก็ดับลง เป็นอันว่าผ่านพ้นวันเดินทางไกลกว่า 200 กิโลเมตรจาก Kathmandu - Pokhara ได้ด้วยดี
ไม่มีท้องเสีย ไม่มีคลื่นไส้อาเจียร อุณหภูมิร่างกายยังปกติ
iPhone ถูกตั้งเวลาให้ส่งเสียงปลุกที่คุ้นเคยตอน 6.00 อีกครั้ง เพื่อให้เราได้เจอกับประสบการณ์ trekking ครั้งแรกในชีวิตในวันพรุ่งนี้
| Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2556 |
| Last Update : 23 กุมภาพันธ์ 2556 12:12:20 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1239 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
