|
|
 |
 |
 |
 |
| |
ตอน 10 เชฟตัวน้อย
เมื่ออาบน้ำให้ลูกสาวเสร็จแล้ว ก็จัดการมัดผมให้ลูกสาวบนหัวเป็นจุกเล็กๆ หนึ่งจุก ลักษณะเหมือนแห้วมองดูน่ารักยิ่งนักพร้อมกับผูกโบสีฟ้าให้ด้วย สวมเสื้อสายเดี่ยวแบบกระโปรงตัวสั้นลายดอกไม้สีสดใส เผยให้เห็นใบหน้าน่ารัก ชวนมอง หลังจากนั้นมุกดาก็เตรียมทำข้าวผัดปูอัดให้อีกฝ่ายได้กิน โดยเดินเข้าไปในครัวทางด้านหลัง เด็กหญิงตัวน้อยก็บอกกับมารดาอย่างขันอาสา
“แม่ขา หนูฝนช่วยทำข้าวผัดด้วยนะคะ”
“ได้สิลูก” ปกติลูกสาวมักจะช่วยเธอทำอาหารอยู่บ่อยๆ และหนูฝนก็ชอบทำอาหารมากๆ เลย
“ข้าวผัดปูอัด มีอะไรบ้างลูก” หญิงสาวสอบถามลูกสาวกลับไปอย่างต้องการทดสอบความจำของอีกฝ่าย
“มีข้าวสวย ปูอัด มีไข่ มะเขือเทศด้วยค่ะ”
“ใช่เลย เก่งมากเลยลูก” มุกดาเอ่ยชมเชยในความจำของลูกสาว
“เอาจานไปใส่ปูอัดในตู้เย็นกับหยิบมะเขือเทศมาด้วยสองลูกค่ะ” พร้อมกับส่งชามใบขนาดกลางให้หนูฝนด้วย
“ค่ะ แม่” เด็กหญิงตอบกลับมาอย่างน่ารัก และตรงไปเปิดตู้เย็นในครัว ก่อนจะดึงลิ้นชักตู้เย็นชั้นล่างออกมาและหยิบในสิ่งที่พูดเมื่อครู่นี้ออกมา ก่อนจะนำมายื่นให้กับมารดา
“หยิบปูอัดกับมะเขือเทศมาให้แล้วค่ะ”
“น่ารักมากจ้ะลูก” มือเรียวลูบไปยังศีรษะเล็กของลูกสาวอย่างพอใจ
“หนูฝนแกะปูอัดให้นะคะ”
“จ้ะ จัดการเลยลูก” มุกดาสอนให้ลูกสาวช่วยตนเองทำกับข้าวมาตั้งแต่เด็ก เพราะลูกสาวมีความสนใจเวลาที่เธอทำกับข้าวในครัว
หนูฝนขึ้นมานั่งยังเก้าอี้ที่อยู่ในห้องครัว และหยิบปูอัดในจานขึ้นมาแกะพลาสติกที่หุ้มไว้ออกไปอย่างช้าๆ
“หนูฝนบอกเพื่อนว่าช่วยแม่ทำกับข้าวด้วยค่ะ”
“แล้วเพื่อนว่าไงบ้างลูก”
“เพื่อนบอกว่าแม่ไม่ให้ทำค่ะ บอกว่ายังเด็กไป” พ่อแม่บางคนก็ไม่ชอบให้ลูกมายุ่งเกี่ยวกับในครัวก็มีเหมือนกัน แต่สำหรับมุกดาเธออยากให้ลูกมีส่วนร่วมกับตนเองด้วย
“แกะปูอัดเสร็จแล้วทำอะไรต่อลูก”
“หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ค่ะแม่” เด็กหญิงตอบกลับมาอย่างใบหน้าแจ่มใส
“หนูฝนแกะปูอัดไปนะ เดี๋ยวแม่หั่นไก่จะได้ทอดไก่ให้ด้วย” เธอเอ่ยและหยิบน่องไก่มาจัดการหมักเพื่อทำให้มีรสชาติอร่อยมากขึ้น โดยการใส่น้ำปลา ซอส ลงไปหมักในเนื้อไก่ให้เข้ากัน
“ค่ะ” หนูฝนรับฟังอย่างเข้าใจแบบว่าง่าย
ผ่านไปครู่หนึ่งลูกสาวก็แกะพลาสติกออกมาจากปูอัดจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็หยิบเขียงไม้ที่วางอยู่บนโต๊ะออกมาพลางบอกให้มุกดาได้ทราบอย่างจดจำและฉลาด
“หนูหั่นปูอัดเลยนะคะแม่”
“จ้ะ ลูก”
หญิงสาวตอบรับกลับไปด้วยรอยยิ้ม มือเล็กก็จัดการหยิบปูอัดมาวางบนเขียงและใช้มีดพลาสติกสีชมพูสดใสหั่นไปยังเนื้อปูอัด มีดพลาสติกจะได้ไม่บาดมือของลูกสาวถ้าเกิดว่าพลาดไปถูกนิ้วจะได้ไม่บาดเจ็บจนเลือดออก ทำให้หนูฝนชื่นชอบ และสนุกสนาน เพลิดเพลินกับการทำอาหารในครัวอย่างมาก มือเรียวหั่นปูอัดอย่างคล่องแคล่ว
เพียงครู่หนูฝนทิพย์ก็หั่นปูอัดจนเสร็จเรียบร้อย มุกดาก็สอบถามลูกสาวต่อด้วยสีหน้าอยากรู้เหมือนทุกคราว เพื่อทบทวนสิ่งที่สอนไป
“หั่นปูอัดเสร็จแล้ว ทำอะไรต่อลูก”
“ตีไข่ค่ะ”
“เก่งมากค่ะ” หญิงสาวหยิบไข่มาให้กับลูกสาวและชามพร้อมกับส้อมอันเล็กๆ หนึ่งอัน หนูฝนก็หยิบไข่ไก่ที่มารดาส่งให้มาถือไว้และเคาะไปยังข้างชาม ก่อนจะใช้มือแกะไข่ลงไปในชาม มุกดาก็หยิบเปลือกไข่ไปใส่ในถังขยะ
“ตีไข่เลยนะคะแม่”
“จ้ะ ตีเลยลูก” มือเล็กถือส้อมและคนไข่ไปมาในชาม
“คนเบาๆ นะลูก เดี๋ยวไข่หก”
“ไข่หกก็อดกินใช่ไหมคะ” บอกออกมาด้วยคำพูดชาญฉลาด
“ใช่ลูก เดี๋ยวว่างๆ แม่จะสอนทำไอติมทอด ดีไหมลูก อยากกินไอติมทอดไหมหนูฝน”
“อยากค่ะ ทำพีชบอลด้วยนะคะ” ตอบกลับมาอย่างไม่ต้องคิดนานเลยและนำเสนอสิ่งที่ตนเองอยากกินด้วย เห็นรอยยิ้มของลูกแล้วก็ทำให้มุกดารู้สึกมีความสุขมากๆ แค่เห็นใบหน้าของลูก หญิงสาวก็หายเหนื่อยแล้วล่ะ เธอจะทำทุกทางให้ลูกสาวมีความสุขมากๆ
หลังจากที่ทุกอย่างเสร็จแล้ว เธอก็จัดการตักข้าวสวยใส่จานเพื่อเตรียมมานำผัดในกระทะลูกสาวก็มีหน้าที่เติมเครื่องปรุงให้
“เติมน้ำปลาในถ้วยหน่อยสิลูก” หนูฝนก็หยิบถ้วยน้ำปลามาและจัดการเทไปในข้าวสวยกับไข่ มือเรียวก็ผัดให้เข้ากัน
“ใส่ปูอัดด้วยลูก” มือเล็กก็หยิบถ้วยมาเทปูอัดลงไปในกระทะเบื้องหน้า
“ต่อไปก็มะเขือเทศใช่ไหมคะแม่”
“ใช่จ้ะ” หญิงสาวยืนยันคำตอบอย่างชัดเจน ลูกสาวก็เทมะเขือเทศในถ้วยลงไปตามลำดับ
“ซอสอีกอย่างลูก” ลูกสาวก็หยิบถ้วยซอสและเทลงไปในกระทะอย่างรู้ดี
"หนูฝนช่วยผัดค่ะ" เธอก็หยิบทัพพีพลาสติกให้ลูกสาว มือเล็กก็ผัดข้าวไปพร้อมกับมารดาด้วยอย่างสนุกสนาน
เพียงไม่นานข้าวผัดปูอัดก็สำเร็จ หนูฝนก้มลงดมไปยังจานข้าวผัดปูอัดอย่างชื่นชอบและเงยหน้าบอกให้ได้ทราบ
“อู้หู กลิ่นหอมค่ะ”
“ใช่ หอมน่ากินทีเดียว”
“หนูฝนกินเลยนะคะแม่ หนูฝนหิวแล้วค่ะ” มุกดาก็ตอบรับกลับไปหลังจากนั้น
“ได้เลยจ้ะ” ขณะที่จัดการทำอาหารอย่างอื่นต่อไป นั่นก็คือผัดผักบุ้งไฟแดงกับแกงแพนงไก่อีกอย่างหนึ่ง หนูฝนก็หยิบช้อนมาตักอาหารใส่ปากด้วยความหิว
ครั้นกับข้าวเสร็จแล้ว เธอก็เดินไปบอกให้บิดามารดาได้ทราบ ซึ่งทั้งสองกำลังนั่งร้อยมาลัยอยู่น่ะเอง
“กับข้าวเสร็จแล้วจ้ะ พ่อกับแม่”
“จ้ะ เดี๋ยวไปกิน” มารดาตอบกลับมาอย่างรับรู้
+++++++++++++++
หนูฝนน่ารัก ทำกับข้าวเป็นด้วย พ่อจะรักหนูฝนเหมือนแม่ไหมนะมาลุ้นกันค่ะ
| Create Date : 09 ธันวาคม 2562 |
| Last Update : 9 ธันวาคม 2562 19:44:06 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 2396 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [
