|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ลืมเนื้อเพลง ร้องผิด อายจริงๆเลย
. . . . . . . . . . . มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังอีกแล้ว......เบื่อหรือเปล่าไม่รู้ แต่จะเล่า (วันนี้มาในโหมดเอาแต่ใจ)
วันนี้ไปไหว้เจ้าที่วัดเล่งเน่ยยี่ (วัดมังกรกมลาวาส) กับครอบครัวมา คนแน่นและรถเยอะตามสไตล์ของย่านเยาวราช แต่ทำใจมาแล้วว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ก็เลยขับไปเรื่อยๆ (รีบทำไมเนอะ วัดไม่หนีไปไหนหรอกน่า) แต่พอเข้ามาที่จอดรถ โอ้โห อะไรกันเนี่ย รถเต็มแน่นขนาดนี้จะทำไงดีหว่า จอดรถไม่เก่งซะด้วย (เดินหน้าเป็นอย่างเดียว เรื่องถอยไม่ถนัดซะด้วย....เริ่มมีอารมณ์ติ๊ดนึงละ)
ก็ปกติทางวัดต้องยกรั้วเหล็กมากั้นประตูไม่ให้รถเข้ามาอีก เราก็ถามเจ้าหน้าที่คนที่ส่งบัตรจอดรถให้เราว่า "พี่เปิดให้เข้ามาเนี่ยมีที่จอดอีกหรือเปล่า" เค้าก็บอกว่า "รอๆไปก่อนเดี๋ยวก็มี" (เออดี ตอบอย่างนี้คราวหน้าสีซอให้ฟังดีกว่า.....ยิ้มๆไม่ว่ากัน)
รอต่อไป.....นั่งรอในรถเปิดแอร์เย็นๆ ใจร้อนทำไม อ้าวนั่นไงมีคนจะออกแล้ว แต่มีคันหน้ารออยู่อีกสามสี่คัน
ยังต้องรอไปก่อนไอ้น้อง..... เปิดเพลงดังๆดีกว่า ครึ้มอกครึ้มใจ (มารดาที่รักเหลือบมองแล้วแอบถอนใจ...แม่รู้ป่าวว่ารถน่ะมีกระจกมองหลังด้วย เค้าเห็นนะ....แต่ไม่ลดเสียงแน่นอน)
อ่ะ มองไร....มองเข้ามาในรถคนอื่นไม่มีมารยาทเลย (อุ๊ยต๊าย ลืมไปเลยว่านี่มันในวัด มิควรหาเรื่องชาวบ้านจนกว่าจะโดนเหยียบหาง อ่ะอ้าว...หมายถึงเหยียบเท้าน่ะ)
ในที่สุดฟ้าก็เปิดทางให้เราจนได้ มีรถออกสองคันซ้อน....เย้เย อ้าว เจ้าคันหน้าทำไมมันเลือกจอดขวางฟะ แล้วเหลือซอกเล็กๆให้เราเสียบเข้าไปโดยแทบจะไม่มีพื้นที่ตีวงได้เลย
แต่ไม่มีอะไรเกินความพยายามของมนุษย์ไปได้ หลังจากยึกยักอยู่นานก็สามารถจอดรถได้สำเร็จ อยากถอนใจดังๆ แต่เค้าบอกว่ามันไม่ดี (เออ เก็บเอาไว้ก็ได้ไม่ถงไม่ถอนมันล่ะ)
วัดน่าจะเป็นสถานที่ปลอดภัยนะ แต่มันไม่ใช่ซักเท่าไหร่สำหรับวันนี้ ก็พอก้าวข้าวธรณีประตูเข้ามาก็เจอกับธูปกำใหญ่ในมือเด็กน้อย เฮ้ย...พ่อแม่มัวไปเก็บบุญแถวไหน ทำไมไม่ดูแลลูกเลย เดี๋ยวก็จิ้มหน้าจิ้มตาเป็นเรื่องกันอีก (เคยเห็นคนโวยวายว่าถูกธูปจิ้มเสื้อเป็นรูด้วยล่ะ น่าสงสาร) เราก็ประคองมารดาที่รักให้เลี่ยงไปอีกทาง ก่อนจะแยกกันไปไหว้พระไหว้เจ้าตามอัธยาศัย
เราไปไหว้องค์ไท้ส่วยเอี๊ยะเทพเจ้าคุ้มครองดวงชะตา แต่ไปยืนอยู่ห่างๆคนละด้านกับท่านเลยเพราะว่าตรงนั้นปลอดคนดี อยู่ตรงไหนส่งใจไปอธิษฐานท่านก็น่าจะรับรู้นะ แล้วก็มายืนมองผู้คนที่ไหว้ขอพรกันหนาตาในวันนี้ ทำให้ปลงได้อย่างนึงว่า แม้แต่เรื่องบุญคนเรายังต้องแย่งกันเลย
ยังไงน่ะเหรอ ก็มีคุณป้าแก่ๆคนนึงพยายามแทรกเข้าไปด้านหน้าสุดๆให้ได้โดยไม่สนใจคนอื่นๆที่คุกเข่าอธิษฐาน (ต้องบอกว่าหน้าสุดๆเพราะว่าคนที่ไหว้อยู่ก่อนก็ถือว่าหน้าสุดแล้ว แต่ป้าแกดูเหมือนอยากอยู่ในสายตาของเทพเจ้าเป็นคนแรกล่ะมั้ง)
ส่วนอีกครอบครัวนึงก็มีคุณแม่ซึ่งพยายามเรียกลูกชายให้เข้ามาด้านหน้าโดยที่เอาของวางกันที่ไว้ (ก็ยังดีนะ ดีกว่าที่คุณแม่คนนั้นจะไปกระชากป้าแก่ออกมาจากด้านหน้าสุดๆแล้วเอาตัวเองแทรกเข้าไปแทนและจองที่ให้ลูกอีก....คนสมัยนี้ไว้ใจได้ซะที่ไหน)
ในขณะที่ยืนรอคุณแม่เดินไปไหว้เจ้าแม่กวนอิมก็ได้เห็นเจ้าหน้าที่วัดหน้าตาหงุดหงิดเดินมาเก็บธูปในกระถางไปจุ่มน้ำแล้วโยนทิ้งถังขยะ คงเพราะวันนี้คนเยอะเลยทำให้ธูปเต็มกระถางเร็ว แต่แกก็ไม่น่าหงุดหงิดนะอยู่ในวัดแท้ๆ แถมเรายังสงสารผู้หญิงคนนึงที่ปักธูปลงไปปุ๊บก็โดนดึงออกต่อหน้าต่อตาปั๊บ....เค้าคงจะอยากให้ธูปของตัวเองอยู่นานกว่านี้
แต่นี่แหละสัจธรรมที่เรียนรู้ได้ในวัด....คืออะไรที่อยากมักไม่ได้ เพราะฉะนั้นอย่าไปอยากอะไรให้มันมากนัก
  
และแล้วก็ถอนทัพออกจากวัดเพื่อมุ่งหน้าไปศาลาเฉลิมกรุงโดยเข้าไปจอดรถที่ดิโอลด์สยาม (ค่าจอดแพงชะมัด แต่ไม่บ่นดีกว่า...เดี๋ยวคนอ่านจะหาว่าเรางก บ่นเรื่องเงินๆทองๆบ่อยๆ) แล้วเราก็ชี้ชวนให้ที่บ้านแวะไปลานขายขนมไทย อร่อยบ้างไม่อร่อยบ้างก็กินไปหลายอย่างอยู่ แล้วก็กินข้าวที่แบล็กแคนยอนก่อนจะเดินไปยังเฉลิมกรุง (ถือขนมเบื้องมาด้วย แต่จะกินในร้านเค้าก็เกรงใจ กว่าจะกินมันเลยไม่ค่อยอร่อยเท่าไหร่....หรือว่ามันไม่อร่อยอยู่แล้ว อันนี้ไม่แน่ใจ)
พอเข้าไปในศาลาเฉลิมกรุง แม่บอกให้ไปเข้าห้องน้ำก่อน ก็ดีเหมือนกัน แต่ครั้นเราเปิดประตูเข้าไป....โห คิวยาวเหมือนกันนะเนี่ย (การเข้าห้องน้ำที่นี่มีวัฒนธรรมดีเหมือนกัน คือมันต้องเป็นไปตามคิว)
เราต่อคุณแม่ แล้วก็มีคุณยายแต่งตัวดีๆคนนึงมาต่อข้างหลังเรา สักประเดี๋ยวท่านก็ก้าวออกจากแนวแถวไปหน่อยเพื่อล้างมือ ทันใดนั้นก็มีเสียงแหลมๆแหวขึ้นว่า คุณแม่ อย่าเพิ่งออกมาจากแถวสิคะ เดี๋ยวก็ต้องไปต่อใหม่หรอก (อันนี้ก็กลัวเกินไปหน่อย) คุณยายแกก็ชะงัก เราก็แลๆไปทางเสียงนั้น sheก็หน้าตางามดีอยู่ อายุราวๆสี่สิบอัพ ยิ้มๆให้เราเหมือนอัธยาศัยดี เชอะ....ไม่ต้องเลยหล่อน...ทำเสียงอย่างนั้นกับแม่ตัวเองได้ ฉันมิลดตัวไปเสวนาด้วย เมินๆๆๆ
มีเสียงคนพยายามจะบอกอยู่หน้าห้องน้ำว่าชั้นสองก็มีห้องน้ำและว่างด้วยทำไมไม่ขึ้นไปกัน บอกอย่างนี้อยู่สามรอบ แล้วก็ไม่มีใครเปลี่ยนใจไปชั้นสอง ก็มีเสียงทิ้งท้ายตามมาว่า บอกแล้วนะ จะมัวมารอกันอยู่ทำไม แหม...อยากตะโกนออกไปเหลือเกินว่า นอกจากมีน้ำใจแล้วช่วยกลับไปหยิบสมองที่บ้านมาไว้ในที่ของมันด้วยจะดีมาก มองไม่เห็นหรือไงว่าคนแถวนี้น่ะอายุไม่ต่ำกว่าหกสิบเจ็ดสิบกันแล้ว น้อยคนนักล่ะที่จะสามารถขึ้นบันไดหลายๆขั้นอย่างนั้นได้ (แม่เราแค่ 62 ก็เลี่ยงๆการขึ้นบันไดแล้ว) เอามาแต่ตาตุ่มหรือเปล่า...เห็นบ้างมั้ยว่าเค้าถือไม้เท้ากันตั้งหลายคน
และแล้วเราก็เข้ามานั่งรอก่อนเริ่มเปิดคอนเสิร์ตห้านาที (อ้าวลืมบอกไปว่าเป็นคอนเสิร์ตชื่อ คิดถึงครูแจ๋ว สง่า อารัมภีร์) หลังจากนั้นก็ปิดเสียงมือถือและเอาผ้าคลุมมาห่อตัวเองไว้ (แอร์มันแรงมากเลย) ทุกอย่างราบรื่นสบายดี ยกเว้นคุณป้าด้านซ้ายชอบยุกยิกแล้วก็เอาแขนมาชนบ้าง เอากระเป๋ามาชนบ้าง
....อีกทีเหอะป้า น่าดู แต่คิดอย่างนี้แล้วมันก็ไม่มี อีกที ซักกะทีแฮะ
พอพักครึ่ง มารดาที่รักบอกว่าอยากกินลูกอม โธ่เรื่องจิ๊บๆ.....ได้เลยเดี๋ยวจัดให้ แต่โน่นแน่ะ.....หาไม่ได้เลยจนต้องวิ่งไปซื้อที่วัตสันในดิโอลด์อีกรอบ กลับมาหอบแฮ่ก
  
แต่ยังไม่ทันได้เข้าไปข้างใน หู(หาเรื่อง) ก็ได้ยินปลายเสียงหนุ่มคนนึงพูดว่า บอกว่าไม่คำเดียวแม่ฟังไม่รู้เรื่องหรือไง แค่นั้นมันน่าจะเข้าใจได้แล้วนี่นา โห....เป็นเรื่อง ทำไมวันนี้มันถึงได้เจอแต่ลูกแบบนี้ฟะเนี่ย
ฉุนๆๆ เลยหันไปดูว่ามันเป็นใคร (อ้าว...เห็นแต่ด้านหลัง แต่คุณแม่ของมันหน้าเสียไปเลย คงทั้งเสียใจลูกตัวเองแล้วก็อายชาวบ้าน) เชอะ....เด็กเลว ขาดการอบรม ทรามมมมมมม.......(ต้องลากเสียงต่ำแบบเน้นๆถึงจะเป็นไปตามเจตนาของเรานะ)
ไม่เอาไม่สนมันดีกว่าแม่เรารออยู่ (เรื่องอะไรคนดีๆจะไปเสียเวลามองให้อุนจิสำนึก)
ฟังจนเพลงสุดท้าย ผู้จัดงานเค้าขอให้ร่วมกันร้องเพลง เพลงของพ่อ อ่ะได้เลย....ได้ยินทุกวัน ฟังมาเป็นสิบรอบแล้ว แต่พอยืนขึ้นและร่วมร้องกับพวกเขาแล้วก็รู้ทันทีว่า.....จำเนื้อไม่ได้ ร้องผิดไปหลายคำ หน้าแตกจริงๆ
เค้าร้องว่า ...ถวายบังคม เทิดไท้.... เราก็ดันร้องไปว่า ....ถวายพระพร อ้าวผิดนี่หว่า....
เค้าร้องว่า ...ฝนหลวง ฟ้าห่วงชาวนา เราก็ดันร้องไปว่า ....ฝนหลวง ฟ้าห่วงประชา (แล้วก็หดตัวลงต่ำแบบอยากจะมุดหนีไปเลย แหง่ว....สงสัยจะขาดโอเมก้า-3 จากปลาทะเลน้ำลึกซะแล้วเรา)
เพราฉะนั้น ตลอดเวลาที่กลับบ้านก็ร้องเพลงนี้กันในรถ เพราะทุกคนเห็นพ้องกันว่าเป็นเพลงที่ควรจะร้องได้ (เราก็ร้องได้นะ แต่ผลของความผิดพลาดเลยต้องทำตามเสียงส่วนใหญ่)
ใครร้องยังไม่ได้บ้าง.......ร้องไม่เป็นก็ไม่เป็นไรหรอก แต่แนะนำว่าไม่ร้องเลยจะดีกว่าดำน้ำไปกะคนอื่น แต่ดำน้ำก็ยังดีกว่าร้องผิด (อย่างมั่นใจ)
แต่ถ้าจะให้ดีที่สุดไปหัดร้องเผื่อไว้ดีกว่า เพราะว่าแค่ฟังๆ มันอาจส่งผลแบบเดียวกับที่เราเป็นก็ได้นะ
  
แจ้งข่าวติ๊ดนึงว่า วันพุธนี้คุณแม่ที่รักของข้าพเจ้าจะต้องเข้าโรงพยาบาลเพื่อผ่าตัดเกี่ยวกับกระดูกสันหลังและถ้าได้ห้องพิเศษข้าพเจ้าก็คงไปเฝ้าและอยู่ที่นั่นจนกว่าจะได้กลับบ้าน.....ก็จะทำให้ข้าพเจ้าไม่ได้แวะเข้ามาสักพักนึง (แต่ยังไงถ้าว่างก็จะโฉบไปทักทายบ้านโน้นบ้านนี้เหมือนเดิม)
ขอให้ทุกคนมีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะคะ
Create Date : 04 พฤศจิกายน 2550 |
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2550 0:19:52 น. |
|
41 comments
|
Counter : 974 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: แม่อุ่น วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:6:10:21 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:16:22 น. |
|
|
|
โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:38:45 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:02:22 น. |
|
|
|
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:19:42 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:06:43 น. |
|
|
|
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:58:18 น. |
|
|
|
โดย: ลูกสน วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:32:09 น. |
|
|
|
โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 5 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:15:46 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:41:07 น. |
|
|
|
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:32:14 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:01:22 น. |
|
|
|
โดย: gripenator วันที่: 6 พฤศจิกายน 2550 เวลา:21:04:22 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:33:37 น. |
|
|
|
โดย: ยาธาตุ วันที่: 7 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:49:19 น. |
|
|
|
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 8 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:59:27 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:43:41 น. |
|
|
|
โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:05:21 น. |
|
|
|
โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:07:05 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:10:25:32 น. |
|
|
|
โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:39:05 น. |
|
|
|
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:41:03 น. |
|
|
|
โดย: แม่อุ่น วันที่: 10 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:29:08 น. |
|
|
|
โดย: fzero วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:48:07 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:7:51:59 น. |
|
|
|
โดย: tai (taibangplee ) วันที่: 11 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:19:56 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:13:11:23 น. |
|
|
|
โดย: แม่อุ่น วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:00:14 น. |
|
|
|
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:26:16 น. |
|
|
|
โดย: gripenator วันที่: 13 พฤศจิกายน 2550 เวลา:14:18:03 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:45:00 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 15 พฤศจิกายน 2550 เวลา:11:50:58 น. |
|
|
|
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 15 พฤศจิกายน 2550 เวลา:23:02:46 น. |
|
|
|
โดย: big-lor วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:9:38:19 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:23:05 น. |
|
|
|
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:57:09 น. |
|
|
|
โดย: หยุ่ยยุ้ย วันที่: 16 พฤศจิกายน 2550 เวลา:19:07:51 น. |
|
|
|
|
|
|
น้องเพนกี้
น้อง DoryKong 1
น้อง DoryKong 2
น้อง DoryKong 3
|
|
|
|
| |
|
|
อิอิ เหมือนแม่อุ่นเดี๊ยะ
พระเทศต่อยอดกฐิน ก็บ่น
ขึ้นรถเมล์ใครไม่เตรียมเศษตังค์แถมควักนานนนนนก็บ่น
ใครไม่ขยับที่ให้คนอื่นนั่งด้วยก็บ่น
เง้ออออออ คนแก่ขี้บ่น