บ่ายวันสบายกับหนังสือขำๆและร้านตัดผม

เมื่อบ่ายนี้ออกไปห้างสรรพสินค้าแถวบ้านเพื่อไปตัดผมและทดสอบภาษาอังกฤษ นั่นล่ะ…ได้ยินไม่ผิดหรอก ทดสอบภาษาอังกฤษไง เนื่องมาจากกำลังจะศึกษาต่อและต้องการผลคะแนนภาษาอังกฤษที่อัพเดต ดังนั้นจึงไปฟื้นฟูสมรรถภาพด้านภาษาอีกครั้ง

หลังจากที่แวะไปดูที่ร้านและพบว่าลูกค้าที่กำลังใช้บริการอยู่ค่อนข้างมีเยอะ ก็เลยจองคิวเอาไว้ก่อนจะไปเดินดูหนังสือกับเพื่อนที่ร้านนายอินทร์ เลือกๆมาได้สามเล่ม คือ
Dealing with Difficult People (วิธีจัดการกับมนุษย์เจ้าปัญหาแบบมืออาชีพ) โดย Roy Lilly และศักดิ์สิทธิ์ แจ้งจิตต์ แปล <<< เดี๋ยวนี้ต้องหาหนังสือประเภท how to มาอ่าน เพราะโลกนี้มันมีคนร้อยแปดที่ความใสซื่อของเราไม่อาจตามได้ทัน 555 อีกหน่อยคงต้องอ่านหนังสือธรรมะเพื่อจัดการกับจิตตัวเองแทน
คิดถึง…ระลึกถึง นึกถึง (Missyou) ของ ‘ปราย พันแสง <<< ไม่รู้ทำไมชอบอ่านหนังสือที่คุณคนนี้เขียน มันดูงดงาม ลึกด้วยอารมณ์และความหมาย แต่ไม่ซับซ้อนหรืออ่อนไหวอะไรนักหนา งงมั้ยเนี่ย ก็ลองหาอ่านกันเองเถอะ ขอขอบคุณเพื่อนเลิฟผู้ให้หนังสือชื่อ Love at First Read ของผู้เขียนท่านนี้เมื่อหลายปีก่อน ทำให้อ่านหนังสือของคุณคนนี้ต่อมาเรื่อยๆ (แต่ทำไมไม่ให้อีกก็ไม่รู้…ทำให้อยากแล้วจากไปจริงๆนะเนี่ย)
ไม่ไปทำงานได้ไหมเนี่ย โดย wan wan เขียน และอนุรักษ์ กิจไพบูลทวี แปล <<< อันนี้วางอยู่ใกล้ๆที่จ่ายตังค์ เกือบไม่ได้กลับบ้านด้วยกันแล้วนะ…ดีนะเนี่ยที่เหลือบไปเห็นซะก่อนว่าปกมันตลกดี เลยเอียงเข้าไปพลิกดูก่อนจะหนีบมาอีกเล่ม

หลังจากนั้นก็ย้อนกลับไปตัดผมพร้อมกับเอาเล่มสุดท้ายไปอ่านด้วย แหมเพิ่งเล่าไป...ลืมซะแล้ว ก็เจ้า “ไม่ไปทำงานได้ไหมเนี่ย” (เหมือนมันจะสื่ออะไรในใจคนอ่านนิดนึงนะ อิอิ) สระผมเสร็จก็หันไปนัดแนะกับมือตัดซอยว่า “เลยไหล่ลงไปหน่อยนะคะ ไม่งั้นสระเองแล้วมันเป็นเป็ดน่ะ” he/she ก็เริ่มผูกมิตรด้วยการเออออไปว่า “ซอยด้านในนะฮ้าจะได้ไม่กระดกแล้วก็ไม่หนักด้วย” (ได้ยินประมาณนี้นะ เสียงไดร์ในร้านมันดัง) “ก็อย่าเยอะละกัน ไม่ได้หนักอะไรมาก” แล้วก็ขำกันทั้งสองฝ่าย

เรื่องของเรื่องก็คือ หนังสือเล่มนี้เป็นเหมือนการ์ตูนเลยทีเดียว และทำให้ขำตลอดเวลา อันนี้น่าจะเหมาะสำหรับหญิงสาวที่เริ่มทำงานใหม่ๆหรือยังพอจำได้ถึงเวลานั้น มันตลกได้ใจเลยทีเดียว นางเอกของเรื่องชื่อ วานวาน กับเรื่องราวมากมายของเจ้าหล่อน (และหมาอ้วนขี้ร้อนชื่อไกไก) ทำให้ข้าพเจ้าไม่ได้สนใจผมของตัวเองไปพักใหญ่ (ใหญ่มากเลยล่ะ จนไดร์เสร็จแล้วนั่นล่ะ)

เฮ้ยๆๆๆ เงยหน้าขึ้นมาอีกที โอววว….อึ้งไป

หันไปมองเพื่อนโดยด่วน เกือบโวยแล้วว่าทำไมไม่ดูให้ช้านนน…. เห็นคุณเพื่อนก้มหน้าอ่านหนังสืออย่างไม่สนใจใครก็เลยหันกลับมาโทษเจ้าหนังสือเล่มนี้แทน…..ทำช้านนน

ถ้าใครไม่ได้ต้องการสาระอะไรมากมาย แต่ต้องการรอยยิ้มและความบันเทิง ขอแนะนำหนังสือเล่มนี้เลย มันมีเล่มต่อด้วยนะ (แต่วันนี้ไม่ได้ซื้อมา ไว้ซื้อสัปดาห์หน้าละกัน) ความขำเลยไปถึงปกหลังทีเดียว เนื่องจากเจ้าเล่มนี้มันอยู่ในหมวด “จิตวิทยา” อีกทีนะ…..หมวด “จิตวิทยา” ก็เลยย้อนกลับไปอ่านอีกรอบ…จิตฯ ตรงไหนวะเนี่ย (อุ๊ย ความสงสัยทำให้ข้าพเจ้าหยาบคายไปนิดนึง)

มีภาพตัวเอกที่ทำเป็นอีโมมาให้ดูกันด้วยล่ะ


หลังจากนั้นก็เตร็ดเตร่ไปหาที่นั่นเล่นกินกาแฟเพราะยังไม่ถึงเวลานัดทดสอบภาษาอังกฤษ

“นั่ง Starbucks ละกัน….อยากได้ช็อกโกแลตวาเลนไทน์” คุณเพื่อนเสนอ

“เกี่ยวกันตรงไหน อยากได้ก็ซื้อดิ แล้วไปนั่งที่อื่นดีก่า” คนน่ารักแสนดีตอบอย่างไม่มีเยื่อใย

“อ้าว แล้วจะเดินไปนั่งที่อื่นทำไมไม่เข้าใจ” ยังคงถามต่อไป

“มุมสบายมีคนยึดไปแล้วทุกโต๊ะเลย แล้วดูท่าแต่ละคนดิ นั่งอีกนานแหงมๆ” เห็นก็รู้แล้วไม่น่าต้องให้บอกเล้ยย ลุงวัยกลางคนนั่งเหม่อกับถ้วยกาแฟร้อน สาวน้อยกับโน้ตบุ๊ค และกลุ่มฮาเฮ มานยึดที่มั่นเหมาะๆไปหมดแล้วอ่ะ

“กร้ากกก….ก็นะ กาแฟมันแพงก็ต้องนั่งให้คุ้มดิ” ช้านไม่ต้องการเหตุผลเฟ้ย แค่จะบอกว่าไม่นั่งโต๊ะเบียดกับชาวบ้านเท่านั้น

“งั้นไปร้านที่เป็นต้นไม้เยอะๆมั้ย กาแฟหอมดี คนไม่เยอะด้วย”

“ไม่เอา ไม่ชอบไม้ดำๆ เดี๋ยวมีจิ้งจก” ก็ว่ากันไป

“ไม่มีจิ้งจกในห้างหรอก จะบ้าเหรอ” คุณเพื่อนขมวดคิ้วใส่พร้อมกับทำหน้าให้รู้ว่าเป็นความกังวลที่ปัญญาอ่อนมาก แต่เมื่อไม่ได้ยินสัญญาณตอบรับเจ้าหล่อนจึงเสนอใหม่ “ไป Black Canyon” ชิ….ทำเป็นรู้ว่าชอบกินเพราะว่ามีบัตรลด

“ไม่เอา เดี๋ยวผมมีกลิ่นอาหาร มันไม่มีมุมกาแฟ ไม่ได้จะกินข้าวไม่ใช่เหรอ”

“คำเดียวเลยนะ จะไปไหนเนี่ย” อุ๊ย มานเริ่มมีอารมณ์แล้ว

“ไปกาโตว์ จะซื้อหนมไปที่ทำงานพรุ่งนี้ จะทำบัตรสมาชิกด้วย บัตรเก่าหมดอายุไปแล้ว” คนน่ารักบอก

“….!!!!....เออ” หว๋าย….หยาบคายจริงจริ๊งเพื่อนช้านนน แต่คนน่ารักให้อภัยล่ะ

แล้วเราทั้งสองก็แบกหนมของเรา(คนเขียน)เข้าไปทดสอบตอนเกือบห้าโมงเย็น มันเป็นความประมาทของมนุษย์ตัวน้อยๆที่ถือดีจริงๆเล้ยยย ก็ใครจะไปนึกล่ะว่ามันจะยากอย่างนั้นอ่ะ
Structure Reading

Writing Listening

โซซัดโซเซออกมานั่งมองหน้ากัน อีกสิบนาทีก็รู้ผลสอบ >>> Intermediate ทั้งคู่เลย แต่ไม่ได้เรื่องกันไปคนละอย่าง เซ็งๆๆๆๆ ไม่ได้คาดหวังนะ แต่นึกว่ามันจะดีกว่านี้นี่นา

คุณเพื่อนห่วย Writing “อุ๊ยตาย เป็นเลขาได้ไงยะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ ขำกลิ้ง” คนน่ารักแอบกัดเพื่อน
คนน่ารักห่วย Listening “อุ๊ยตาย ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง มาจากดาวไหนยะหล่อน…..” มนุษย์โลกถามเอเลี่ยน อ่ะไม่ใช่….เพื่อนนิสัยไม่ดีถามคนน่ารัก


คติวันนี้
จงอ่านหนังสือ......มันต้องมีประโยชน์บ้างล่ะน่า (แต่ต้องรู้จักเวลาด้วย)
จงมีสติระมัดระวังเสมอเมื่ออยู่ในร้านตัดผม.....เผลอเป็นไม่ได้ ต้องมีอะไรให้อึ้งเสมอ
จงอย่าเป็นเพื่อนกับคนที่ห่วย Writing.....มันจะทำให้ Listening ของคุณห่วยไปด้วยล่ะ จริงๆนะ