|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เก็บปี 2007 ใส่กล่องความทรงจำ
. . . เก็บปี 2007 ใส่กล่องความทรงจำ
ด้วยเหตุที่พรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้ายของปีอันแสนยุ่งวุ่นวาย สิ่งต่างๆก็ผ่านเข้ามาเยอะแยะ ตัวเราเองก็จัดการกับเรื่องโน่นนี่นั่นอย่างรีบเร่ง
และอาจไร้สติไปบ้าง (อันนี้ค่อนข้างแน่ใจ) ได้โอกาสที่จะมาย้อนมองดูเรื่องราวต่างๆ สักครั้งหนึ่งก็ควรทำล่ะนะ
สิ่งที่ตั้งใจไว้แต่ไม่ได้ทำตั้งแต่ต้นปี ก็คือการไปเลี้ยงอาหารกลางวันที่สถานสงเคราะห์ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่พลาดไปอย่างน่าเสียดายเลยจริงๆ แรกเริ่มนั้นเป็นดำริของตัวเองว่าจะทำบุญกันในหมู่เพื่อนๆที่เกิดเดือนเดียวกัน (เดือนนี้เกิดกันห้าคนแน่ะ ล้นหลามจริงๆ) ต่างคนก็ต่างไปติดต่อที่นั่นที่นี่ บางคนจะเลี้ยงเด็ก บางคนจะเลี้ยงคนชรา แต่ยังหาวันที่เหมาะๆไม่ได้เนื่องจากช่วงต้นปีนั้นมีคนคิดทำบุญแบบเดียวกันนี้หลายราย ก็รีๆรอๆปล่อยเวลาผ่านไป ท้ายสุดก็ล้มเลิกไปโดยปริยาย แต่ไม่เป็นไร การทำบุญก็ทำกันได้เรื่อยๆ แม้ไม่ใหญ่โตแต่ก็สบายใจเหมือนกัน (พลาดไปแล้วนี่ จะพูดอะไรได้ล่ะเนอะ)
ต่อมาคือสิ่งที่ตั้งใจไว้แต่ไม่ได้ทำ และไม่มีโอกาสทำแล้วด้วย (แอบเศร้าติ๊ดนึง) เรื่องของเรื่องก็คือ รู้สึกตัวเองขึ้นมาว่าละเลยไม่ได้ใส่ใจรุ่นน้องในออฟฟิสคนนึงไป....จากเหตุที่คุณน้องไม่ลุยงานเหมือนคนอื่นๆและลาหยุดบ่อยจนทำให้ความห่วงใยว่าป่วยไข้ไม่สบายเปลี่ยนเป็นความรู้สึกเฉยๆ แต่ก็นะ....วันนึงที่ใจไม่ร้อนรนกับงานมากนักและได้นั่งดูชีวิตของคนอื่นๆบ้าง ก็คิดได้ว่าเราเอาแต่เฮฮาสนุกสนานและสนใจใส่ใจกับเพื่อนพ้องรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทสนม แต่ก็ละเลยบางคนที่อยู่ใกล้ๆแต่ไม่รักไปได้อย่างใจร้ายพอควรทีเดียว แต่พอคิดได้อย่างนั้น....คุณน้องก็มาลาออกไปก่อนที่คุณพี่จะกลับตัวทันซะนี่ เรื่องนี้ต้องจำไว้เลยทีเดียวว่าอย่าทำอย่างนี้กับใครอีก....สำนึกๆๆๆ
เรื่องที่ทำสำเร็จอย่างทุลักทุเล ที่จำได้ดีก็คือการสอบเรียนต่อซึ่งหนักหนามากสำหรับคนที่ไม่ค่อยได้เรื่องนักด้านภาษา สอบข้อเขียนน่ะไม่เท่าไหร่หรอกแต่มาสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษนี่สิ ฆ่ากันให้ตายดีกว่า อยากจะกรี๊ด.....ทำไมถึงได้ทำอย่างน้านนนนน
. ทันทีที่สอบเสร็จเดินออกมาจากห้องอย่างมึนๆและเศร้า โทรหาสุดเลิฟก่อนจะทำอย่างอื่นและเซื่องซึมไปหลายนาที แต่เมื่อตัดใจได้แล้ววิญญาณก็กลับมาสิงเหมือนเดิมพร้อมกับบอกตัวเองว่า ต้องไปฟิตภาษาอย่างเร่งด่วนจะได้ไม่เสียใจอย่างนี้อีก แต่ท้ายสุดแล้วผลสอบก็ออกมาว่า สอบผ่าน 555 เย้
เย
ไงล่ะ ไม่เห็นจะยากเลย อ่ะนะ
แล้วท้ายสุดก็ยังไม่ไปเรียนภาษาเพิ่มเติมอยู่ดี เพื่อนพ้องจึงรอนับวันรอว่า ถ้ามาคร่ำครวญเรื่องนี้อีกล่ะก็ คราวหน้าเจอทับถมอย่างแน่นอน เชอะๆๆ รอไปเถอะ ถ้ามีครั้งต่อไป ช้านนจะแอบไปร้องไห้คนเดียวก็ได้ อิอิ
เรื่องที่ทำตัวดีๆก็มีเหมือนกันนะ ก็เรื่องที่ไปเฝ้าดูแลคุณแม่ที่โรงพยาบาลไง แม้จะมีหงุดหงิดไปบ้างบางวัน แต่ส่วนใหญ่แล้วก็ทำตัวเป็นประโยชน์และเป็นกำลังใจที่ดีให้คุณแม่.....ไม่ได้ชมตัวเองนะเนี่ย แต่คุณแม่บอกว่าอย่างนั้นจริงๆ การไปโรงพยาบาลก็มีเรื่องดีๆอยู่บ้าง คือ การเห็นคนเจ็บคนป่วยก็ทำให้เราได้คิดเหมือนกันนะว่า สุขภาพเป็นเรื่องต้องดูแลรักษาและไม่มีใครดูแลเราได้ดีเท่ากับตัวเราเอง ถึงตอนนี้ยังไม่ได้ป่วยยังไม่แก่ แต่เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องของพฤติกรรมการดูแลตัวเอง ถ้ารอให้ป่วยก่อนก็แย่แล้วล่ะเนอะ
เรื่องที่คิดจะปรับปรุงให้ดีก็มีเหมือนกัน ก็คือถึงเวลาที่ต้องเก็บตังค์ได้แล้ว ไม่ใช่อยู่ๆก็นึกขึ้นมาได้หรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าวันก่อนที่ไปงานเลี้ยงก็เจอเพื่อนเก่ามากมาย จากแรกเริ่มที่คุยเรื่องเก่าๆก็ค่อยๆเปลี่ยนมาคุยเรื่องงานเรื่องเงิน บางคนก็ลงทุนทำโน่นทำนี่เป็นเรื่องเป็นราว บางคนเล่นหุ้นตัวนั้นตัวนี้ (อันนี้ฟังไม่รู้เรื่องเลยเดินไปหาของกินคั่นเวลา) เอิ่ม ก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่า เราทำงานไป ใช้เงินไป บางทียังมั่วๆไปขอตังค์คุณแม่ซื้อโน่นซื้อนี่แบบเนียนๆ มันยังดูไม่เป็นชีวิตจริงสักเท่าไหร่ เพราะฉะนั้น ตั้งแต่ต้นปีนี้จะมีวินัยเรื่องการใช้จ่ายให้มากกว่าเดิม แต่ก็อาจสายไปแล้วมั้ง เพราะโบนัสที่เพิ่งได้มานั้น ข้าพเจ้าได้เอาไปซื้อกองทุนเพื่อจะได้เอาไว้ลดภาษีไปเกือบครึ่ง เอาจ่ายค่าเบี้ยประกันประจำปี แถมยังจะเอาไปซื้อกล้องตัวใหม่ไว้ไปถ่ายงานกีฬาสีวันจริงต้นเดือนหน้านี้ด้วย
คิดว่าคงหมดพอดีน่ะแหละ ก็ไม่เหลืออะไรเอาไว้ให้บริหารจัดการแล้วล่ะมั้ง อิอิ
ท้ายสุดสำหรับปีนี้คือเรื่องที่อยากส่งความคิดถึง ความขอบคุณ และความรู้สึกดีๆไปให้เพื่อนๆทั้งหลายที่แวะมาทักทายกันอยู่เสมอ
ผู้หลักผู้ใหญ่ที่นับถือ...........................แม่อุ่นที่รัก
มิตรที่น่ารักตั้งแต่แรกเจอและยังคงอยู่.....คุณbig-lor คุณgripenator คุณมัยดีนาห์ คุณเพราะฉันห่างไกล
มิตรที่แสนดีเสมอมา..........คุณกะว่าก๋า คุณหยุ่ยยุ้ย คุณtaibangplee คุณจอมแก่นแสนซน น้องยาธาตุ น้องcool mint คุณfzero
คุณเพื่อนที่คิดถึงแต่ไม่รู้ว่าอยู่ไหนซะแล้ว.........botanichuman << ใครเจอก็ฝากบอกด้วยว่าข้าพเจ้าคิดถึงนะ
รวมทั้งอีกหลายๆ ท่านที่แวะมาทักทายกันที่บ้านนี้และเจ้าของบ้านบางหลังที่ข้าพเจ้าแวะเวียนไปหาเพลงฟัง หาเรื่องดีๆอ่าน และแวะไปหยิบยืมของแต่งบล็อกนะจ๊ะ ขอบคุณมากมายสำหรับทุกข้อความ ทุกเรื่องราว ทุกบทเพลงและทุกภาพที่สร้างความสุขให้กันเสมอมา
ข้าพเจ้าอยู่เที่ยวกรุงเทพไม่ได้ไปไหนไกล ปีใหม่นี้ใครไม่ไปเที่ยวไหนยกมือให้เห็นหน่อยนะ
Create Date : 30 ธันวาคม 2550 |
|
19 comments |
Last Update : 30 ธันวาคม 2550 21:40:06 น. |
Counter : 988 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: มิตรที่แสนดี (กะว่าก๋า ) 31 ธันวาคม 2550 8:19:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: null (หยุ่ยยุ้ย ) 31 ธันวาคม 2550 12:39:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 31 ธันวาคม 2550 14:38:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: t_O_O_n (toonnaka ) 31 ธันวาคม 2550 15:04:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: urikoa 31 ธันวาคม 2550 19:34:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: สายป่าน (Doungtawan ) 31 ธันวาคม 2550 20:30:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: maczy 31 ธันวาคม 2550 20:47:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: @opal@ 31 ธันวาคม 2550 22:43:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: Kluaytub 31 ธันวาคม 2550 23:57:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: Picike 1 มกราคม 2551 1:48:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะก๋า ศักดาพิกุล (กะว่าก๋า ) 1 มกราคม 2551 8:17:08 น. |
|
|
|
|
|
|
น้องเพนกี้
น้อง DoryKong 1
น้อง DoryKong 2
น้อง DoryKong 3
|
|
|
|
|
|
|