ว้าว...นักเขียนคนโปรดค่ะ
คุณสิริมาเป็นนักเขียนที่มีแง่คิดมุมมองค่อนข้างทันสมัย จึงไม่น่าแปลกที่นิยายของเธอแม้จะเขียนไว้เมื่อนานมากแล้วแต่ในเรื่องของค่านิยมและทัศนคติต่าง ๆ ยังคงใช้ได้เสมอในยุคปัจจุบัน

สำนวนภาษาของเธอนุ่มนวลและละเมียดละไมมาก

คุณสิริมา อภิจาริน เป็นนักเขียนคนโปรดของเราตั้งแต่เรายังแรกรุ่น มีความอ่อนไหวนั่นแหละค่ะ เนิ่นนานมากแล้ว ฮ่าฮ่า

เราชอบระรินมาก ไม่ทราบจะยังมีไหมนะคะ หนังสือชื่อ...ดั่งน้ำใสไหลริน.. เป็นเรื่องของระรินก่อนที่จะมาอยู่เมืองนอกค่ะ เป็นช่วงของการเสียพรหมจรรย์ครั้งแรก

เรื่องทุกเรื่องของคุณสิริมา ใช้ภาษาเพราะพริ้งมาก ๆ ไม้เมืองหนาว เราก็เอามาออสเตรเลียด้วยค่ะ รวมกับเรื่องอื่น ๆ อีก

อ่านเรื่องกุหลาบสีแดงไปแล้ว ไม่กล้าอ่านเรื่องอื่น ๆ อีกเลยค่ะ
กลัวจะเศร้าอีก
แต่แค่เรื่องเดียวก็ยกให้เป็นนักเขียนในดวงใจคนหนึ่งค่ะ เรื่องเดียวนี่แหละ...

น่าสนใจค่ะ

แต่...แหม้..ไม้เมืองหนาวก็พอจะเติบโตในเมืองร้อนได้อยู่หรอกค่ะ แต่ไม่ใช้ทุกไม้ แล้วก็ต้องดูแลเอาใจใส่ จนกว่าจะปรับตัวได้น่ะนะ

แค่ฟังสำนวนช่วงท้าย ก็รู้สึกน่าสนใจแล้วค่ะ...คุณรัตตะ

เล่มนี้บ้านลิตช์ก็มีนะ ไม่รู้ใครซื้อมา แต่ดูผ่าน ๆ ไม่ได้อ่านหน่ะค่า

คงต้องหาเวลาอ่านดูซะแล้ว...

สวัสดีอีกรอบนะคะ

มาขอบคุณที่ไปแวะเที่ยวที่บล็อก

ขอให้ได้ไปเที่ยวเวียดนามไวๆ นะคะ

โผล่ มาบอกว่า ชอบนักเขียนคนนี้เหมือนกัน

คิดถึงเสมอ ... เข้ามาแต่ทำไมไม่แป่ะบอกไว้ก็ไม่รุ้

สองย่อหน้าสุดท้ายคมดีครับ
แต่เรื่องค่านิยมเรื่องพรหมจรรย์กับคนไทยนี่ โดยเฉพาะผู้ชายอยากได้ผู้หญิงพรหมจรรย์ผมว่าปัจจุบันนี้ก็ยังคิดกันอยู่ ผมก็ด้วย เลยหาไม่เจอไงครับ

อ๊าว..คุณรัตตะมาเจิมบล๊อค คิดว่ามีนิยายมาให้อ่านแล้วซะอีก

"ดวงใจแต่ละดวงมีทิศทางของมันเอง"

อย่าลืม อ่าน "ดั่งน้ำใส....ไหลริน" นะคะ

เป็นเรื่องก่อนที่ ระริน จะมาเรียนต่อต่างประเทศ

เพิ่งได้อ่านเหรอพี่...อิอิ

เรื่องนี้ ชอบมากมายก่ายกอง (เคยบอกไปหรือยังหว่า)

อ่านมาล้านแปดรอบ จนแทบจะจำได้แทบทุกคำแล้วมั้ง
โดยเฉพาะบทสนทนาของระรินกับภูรี...ชอบ ชอบ

ภาษาหวานซึ้ง ละมุนละไม คมลึกบาดใจ...55

เป็นหนังสือ และ นักเขียนในดวงใจค่ะ

--ถามคุณ platoo_cd ... ดั่งน้ำใสไหลริน หรือเมื่อน้ำใสไหลริน
แล้วยังมีขายอยู่หรือเปล่า พอจะหาซื้อที่ไหนได้บ้างค่ะ ถ้าทราบ รบกวนวานบอก


ปล.0 พี่เป็นไงบ้าง สบายดีเปล่า

ปล.1 ยังไม่ได้อ่านนิยายของพี่เลยอ่ะ...55

ปล.2 คิดถึงน้า ไว้ว่างๆ เจอกันเนอะ

ทำไมตอนจบไม่ทำให้ระรินได้รักกับภูรีไปเลยคะ

รักสิริมาค่ะ
อ่านเกือบทุกเรื่อง
ประทับใจเรื่องสั้น"พี่ภัคกับดอกรักในอารมณ"
มากที่สุด เศร้าค่ะ

สวัสดีค่ะคุณ ayuwadee เรายังอ่านไม่ครบถึงเรื่องเลยค่ะ แต่ก็อ่านเก็บเรื่อยๆอยู่

อ่านตั้งแต่อยู่มัธยมต้นค่ะ....ตอนนั้นไม่เข้าใจ เป็นหนังสือที่คุณน้าซื้อมาอ่าน...อ่านทุกปีค่ะ เรื่องไม้เมืองหนาวนี่แหละค่ะ อ่านจนเรียนมัธยมปลายถึงจะเข้าใจความหมายของเรื่องค่ะ เป็นหนังสือที่จำหน้าปกได้ติดตาจนทุกวันนี้ เพราะอ่านทุกปี เป็นเวลา 6 ปี อ่านซ้ำๆ เพราะรู้สึกว่า ทำไมเราอ่านแล้วถึงไม่เข้าใจ ใครเป็นพระเอก นางเอกทำไมเราถึงดูไม่ออก ติดค้างในใจว่างั้น...555

555 แปลว่าติดค้างจริงๆ แต่ตอนนี้คงไม่ติดแล้วเนอะ ^^