สวัสดีครับคุณรัตตะ แหมะประโยคทองนี่น่ารักดีจริง
ปลาฉลามฟันหลอ คงจะสนุกและตลกดีไม่ควรอ่านในที่สาธารณะรึเปล่าครับ
อ่านเร็วดีจังครับ หนึ่งชั่วโมงก็จบ ผมเป็นคนอ่านช้า วนไปวนมาอยู่นั่นแหละ

เรื่องน่ารักจังเลยค่ะ

ท่าทางเป็นหนังสือที่น่ารักนะคะ เข้าใจไปผูกโยงกับปลา

อยากอ่านแล้วอะ อิอิ เรื่องคงน่ารักมากๆ

คิดถึงค่ะ

ประโยคที่ยกมาน่ารักดีค่ะ ได้คิดด้วย

แต่บางคนก็ยากที่จะยอมรับนะ ไอ้ความจริงที่ว่าเนี่ย

เข้ามายิงฟัน อวดฟันหลอ

สวัสดีค่า

แวะมาหาอะจ้า

สวัสดีค่ะ แวะมาอีกที ด้วยความระลึกถึงนะคะ


-=-=-=-=-=-=-
ฉันเดินหลงทางนี่เอง
ฉันใส่รองเท้าผิดคู่ ในวิถีทางที่ผิดเส้น
ระหว่างการเดินทางที่ฉันพยายามไปให้ไกลที่สุด
ฉันพบว่า ความทุกข์ มันเกาะขามากขึ้นทุกลมหายใจ
สองเท้าหนักขึ้น ใจก็เหี่ยวแห้งลง ตัวรู้ทำหน้าที่ของมันหนักหน่วง
ฉันมั่นใจแล้วว่า "หลงทาง"
เป็นการหลงทางที่สลด และ หม่นมืด

สวัสดีครับคุณรัตตะ แวะไปหาเราดึกจัง คิดว่าทำบล๊อคใหม่แล้วซะอีก

สวัสดีอีกรอบจ้า

อืมม์..สำหรับเราเอง เราก็คิดว่า หนังสือเล่มนี้เป็นอีกเล่มที่ต้องใช้ "วัย" ในการอ่านง่ะ

ต้อง "ผ่าน" อะไรพอสมควร (คือ..แก่พอควรแล้วนั่นเอง )

แล้วก็ต้องการความละเมียดค่อยๆ ซึมซาบน่ะจ้ะ

คิดว่า..ถ้าตัวเองอ่านสมัยเรียนปอตรี หรือยังละอ่อนกว่านี้ ก็คงไม่ชอบมันมากขนาดนี้เหมือนกันนะ