|
|
ปลายฝนต้นหนาว
เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
ผู้คนจึงค่อยค่อยเป็นไข้หาม
คนละทีทีละคนวนกันจาม
จนใบงามกรอบร่วงลงเกลื่อนลาน
กระถางดอกไม้วางไว้กลางสวน
หรือควรหยิบวางไว้ในบ้าน
แสงแดดมีมาไม่กี่นาน
และสายฝนโปรยผ่านไม่กี่พัก
ลมร้อนวกมาไม่กี่คราว
ลมหนาวขาจรแค่รู้จัก
แต่ลมวนเหนือใต้ไม่นานนัก
ก็มวลเมฆปักหลักอยู่กลางฟ้า
กังวลใจเมฆคลุมอาจฝนใส่
กระถางดอกไม้เก็บเข้าบ้านอาจดีกว่า
ไว้รอคอยยามแสงสาดแยงมา
จึงดอกไม้ออกท้ากลางสวนบาน
จึงเดินเท้าแตะฉ่ำย่ำหญ้าชื้น
อีกคืนแฉะหนาวเจ้าหญ้าผ่าน
แล้วอุ้มถนอมดอกไม้จากกลางลาน
โอบเอาเข้าบ้านอย่างละมุน
จากนั้นดึงหน้าต่างแง้มนิดนิด
ในร้อน นอกหนาว คิด คงผลิตอุ่น
แต่บรรยากาศวูบวาบนี้เคยคุ้น
ลมเวลาหมุนหมุนนี้เคยคลุก
ใช่ เผาผ่าวและเย็นชาเมื่อคราผสาน
เคยปล่อยไว้นานนานไม่เคยสนุก
เหมือนกลางทางความสัมพันธ์นั้นสุขทุกข์
เรารับรุก ร้อนหนาว กี่คราวแล้ว
มองดอกไม้ไกวไปแล้วไกวกลับ
เสียงหวือลม เงียบ สลับ อยู่แผ่วแผ่ว
ผู้มาเยือนหนาวนี้ไม่มีแวว
เสาไฟฟ้าตลอดแนวไม่มีใคร
หมู่เมฆทอดยาวจนสุดถนน
นี่ปลายฝนต้นหนาวอยู่ใช่ไหม
ร้อนร้อนเย็นเย็นจะเป็นไร
แต่หน้าต่างปิดให้ดอกไม้ทรง
แล้วลมเหนือลมใต้ฟั่นเกลียววน
ทยอยฝนเรียงรายโปรยปรายส่ง
ที่หน้าต่างแตะตัวลงแตกตรง
และที่ลานแตกลงจนเต็มลาน
ริมถนนปลอดคนไม่มีใคร
แต่ครั่นอกครั่นใจให้ใครผ่าน
ใครที่รอเหมือนหนาวที่รอนาน
ใครที่สร้างอาการเย็นร้อนเกิน
จึงรีบร้อนในเสื้อหนาววิ่งสู่ถนน
ท้าปลายฝนต้นหนาวที่นานเนิ่น
ร้อนร้อนเย็นเย็นเยิ่นยาวเผชิญ
และฉันเดินมากลางทางอย่างไม่รู้
แล้วยืนนิ่งเหมือนดอกไม้เหมือนเสาไฟ
สถานการณ์เป็นอย่างไรย่อมรู้อยู่
แต่คลับคล้ายในฤดีไม่มีฤดู
ฉันเป็นดอกช่อชูผิดเวลา
ความผิดใหญ่ ใส่เสื้อหนาวเมื่อคราวฝน
น้ำย่อมอุ้มชุ่มท้นบนผิวผ้า
หลังเดินฝ่าม่านฝนที่หม่นฟ้า
น้ำ น้ำตา นองหน้า ไม่ต่างกัน
| Create Date : 18 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 18 พฤศจิกายน 2550 4:19:39 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 674 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [