เราคิดถึงกันก่อนพบปะหน้า

ก่อนรู้จักกัน

เป็นไปได้หรือ

เหมือนกับชีวิตน้อยหนึ่งนี้

ค้นหาใครที่ยังไม่รู้จัก

ไปทั่วริ้วรอยของเมืองใหญ่

และที่ขอบตาของกาลเวลา

ก่อนไร้เรี่ยวแรงพิงกายในอ้อมกอดของห้องเล็กเล็ก

จุดติดไฟเหลืองสลัวที่รอการจุดติด

และสร้างแสงเงาที่รอการเขียนสร้างมาทั้งคืน

จนเป็นส่วนผสมขององค์ประกอบที่แยกจากกันไม่ได้

ไม่ต่างอะไรกับน้ำมันที่รอเติมเครื่องยนต์

รถยนต์ที่จอดนิ่งตาย

แผ่นซีดีรอเครื่องเล่น

สเตอริโอที่นิ่งสงบ

วงออร์เคสตร้าที่ไขว่คว้าคอนดักเตอร์

คอนดักเตอร์ที่แสวงหาวงเข้ากับตน

บทกวีที่รอร่างทรงของกวีถูกจริต

และฉันเป็นคนที่รอบทกวีนั้นมาทั้งคืน

ยาวนานจนแสงอรุณเรื่อเริ่มโอบกอดผืนฟ้า

กวักมือเรียกนกเปล่งเสียงขับขาน

กวาดต้อนผู้คนออกจากบ้านบรรเลงจังหวะก้าวเท้า

สอดคล้องราวภาพวาดที่ทุกสีต่างรู้จักกันเองดีหมด

คล้ายกับฟันเฟืองที่รอคอยการขบกันตลอดคืน

ด้วยตระหนักว่าฤดูกาลหนึ่งย่อมคำนึงหาอีกฤดูกาลหนึ่ง

และสายน้ำรับรู้ว่าตกเป็นเจ้าของโดยท้องสมุทร

อย่างไม่ขัดขืน เพื่อจะยืนยันว่า

การพบเจอกันครั้งแรกนั้นสั้นแสนสั้น

ที่เหลือทั้งหลังจากและก่อนหน้านั้น

เราคิดถึงกัน

ตลอดเวลา

Create Date : 10 มิถุนายน 2551
Last Update : 10 มิถุนายน 2551 18:00:30 น.		2 comments
Counter : 503 Pageviews.
Share Tweet