Bloggang.com : คุณครูผักกาด สีม่วง : เสียค่าโง่มันเจ็บใจอย่างนี้นี่เอง

เสียค่าโง่มันเจ็บใจอย่างนี้นี่เอง

เสียค่าโง่มันเจ็บใจอย่างนี้นี่เอง

เซงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย วันนี้เสียค่าโง่ไป400บาท จะบ้าตาย
วันนี้นะไปนั่งกินซูชิกะเพื่อนที่หน้ามหา’ลัย กินเสร็จเพื่อนมันกินเย็นตาโฟต่อไอ้เราก็เลยเดินไปซื้อมะม่วง25บาทมันทอนมาให้75แล้วก็เลยเดินไปซื้อน้ำมะพร้าวปั่น15บาทเดินกลับไปหาเพื่อนจ่ายค้าซูชิไป60 เป็นอันว่าหมดพอดี100
พอกลับมาถึงหอไปเซเว่นเปิดดูกระเป๋าตัง นึกขึ้นได้ตอนจ่ายค่ามะม่วงให้แบงค์500ไปนี่หว่าเลยเดินกลับไปที่ร้านมันไป บอกมันว่าเราจ่ายแบงค์500แต่ทอนให้เรามาแค่75บาท

แต่รู้ไหมค่ะเพื่อนๆว่าอีแม่ค้ามันว่ายังไง............มันบอกว่าน้องจริงเหรอทำไมพี่จำไม่ได้ว่าน้องให้แบงค์500พี่มาพี่จำได้แต่ว่าน้องมาซื้อมะม่วงจริงๆแต่จำไมได้จริงๆนะว่าให้แบงค์500แล้วมันก็ถามกลับมาว่า น้องให้แบงค์500มาจริงเหรอ โหหหหห ดูมันดิแหมมาถามกูว่าให้แบงค์500มันจริงหรือป่าว

กูคงอยากจะได้เงินมึงมั้งถึงต้องไปโกหก เงินแค่400พ่อแม่กูมีปัญญาให้กู แต่ที่กูต้องไปบอกมึงเนี้ยเพราะมึงทอนผิด แล้วนั้นมันก็เงินกูจริงๆกูไม่เคยคิดอยากได้ของๆใคร เงินแค่400พ่อแม่กูทำงานวันเดียวได้เยอะกว่านี่อีก แต่ที่กูเสียดายนั้นเพราะว่า กว่าที่พ่อกับแม่กูจะทำงานหาเงินมาให้กูได้ใช้จ่ายได้เนี้ย เค้าต้องเหนื่อยมากซักแค่ไหนกว่าจะส่งมาให้กูใช้แต่ละบาทแต่ละสตางค์เลือดตาแทบกระเด็นไปตั้งเท่าไหร่ บ้านกูนะถึงแม้จะไม่ได้จนอะไรมากมายแต่กูก็ไม่ได้เกิดมารวยคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดที่จะได้เอาเงินไปบริจาคให้อีพวกแม่ค้าสันดานเลวอย่างพวกมึงได้โกงเล่นๆนะ
มึงจำไว้เถอะกูจะไม่ไปเหยีบหน้าร้านมึงอีก(แต่ถ้าไปกระทึบละไม่แน่)คนอย่างพวกมึงทำอะไรก็ไม่รุ่งหรอกมีแต่จะร่มจมมึงนะ ดีแต่หลอกแต่โกงคนอื่นเค้ากิน ซักวันกรรมจะตามสนองมึง ครอบครัวมึงจะพินาจย่อยยับ ลูกหลานมึงจะไม่มีเงินกินและพวกโคตรเหง้าศักราชมึงก็จะล้มละลายแล้วก็ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นเพราะอะไรกูบอกได้เลยว่าเพราะตัวมึงเองที่ไปทำกับคนอื่นไว้ก่อน ..............ก่อนหน้าที่กูจะโดนโกงไม่รู้คนอื่นเค้าโดนมากี่คนแล้ว

แล้วที่เอาเรื่องนี้มาลงนะค่ะส่วนหนึ่งเป็นเพราะเจ็บใจที่เสียค่าโง่ให้แม่ค้าสันดานเลวไปและอีกส่วนหนึ่งก็อยากจะเตือนเพื่อนๆทุกคนว่าทำอะไรต้องรอบคอบให้มากๆยิ่งเวลาซื้อของเชื่อว่าเป็นกันบ่อยจ่ายเงินแล้วลืมเงินทอนเดินไปเลย แล้วไอ้ที่จะมีแม่ค้าวิ่งตามมาคืนหรือเก็บไว้ให้เราเนี้ยจะมีซักกี่คนจริงเชียว ก็เข้าใจว่าแม่ค้าที่ดีก็มีเยอะเราก็เคยเจอ แต่มีครั้งนี้นี่แระที่มันไม่คืนให้ไอ้ไม่คืนนะไม่เท่าไหร่หรอกแต่ที่เซงนี่แระมันยังมีหน้าย้อนถามกูอีกว่าน้องให้แบงค์500พี่จริงเหรออีฟายยยยยยยยยยย
อยากจะบอกที่ทานั่งพิมพ์อยู่เนี้ย น้ำตาไหลไปด้วยนะ เงินนะไม่ได้เสียดายอะไรมากหรอก แต่ที่ร้องไห้นะ มันเจ็บใจ เจ็บใจที่มันว่ากูจะไปโกงมันไปโกหกมัน โอ้ยยยยย ยิ่งพูดยิ่งเกียด เดี๋ยวเถอะมึงอีแม่ค้าร้านขายมะม่วงหน้ามหาวิทยาลัยรังสิตอย่างเผลอนะมึงกูจะเอาระเบิดไปปาร้านมึงให้ฉิบหายกันไปเลยข้างหนึ่ง
ใครที่เรียนที่ มหาวิทยาลัยรังสิต รู้ไว้นะค่ะว่าแม่ค้าขายมะม่วงในเต้น(มีแต่จ้าวเดียว)มันชอบโกงคนอื่นอย่าไปซื้อมันหรือถ้าใครจะซื้อก็ให้ดูเงินทอนดีๆ 5บาท 10บาทก็ต้องดู อย่าไปคิดว่าเงินแค่นี้ไม่เป็นไร เพราะ 1เดียวตอนนี้เราอาจจะยังไม่เห็นค่าของมัน แต่เมื่อไหร่ที่เรามีเงิน99บาทแล้วของที่จะซื้อมันราคา100บาท เมื่อนั้นแระ ค่าของมันจะยิ่งใหญ่มหาศาลเลยทีเดียว

และก็ต้องขอโทษทุกๆที่เข้ามาอ่านในหน้านี้นะ ขอโทษที่ใช้ภาษาไม่ค่อยสุภาพ แต่กับคนอย่างนี้พูดดีๆกับมันไม่สาสมหรอก ขนาดพูดแบบนี้มันจะรู้สึกหรือป่าวยังไม่รู้เลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ปล.ตอนนี้ปลายเดือน สงสัยตรูต้องกินมาม่าอีกแล้ว เฮ้อออออ เดือนนี้มันเดือนอะไรวะ เงินหมด เงินหาย เพื่อนยืมเงินบอกจะคืนก็ไม่คืนซะงั้น แล้วทีนี้พรุ้งนี้จะกินอะไรละ เงืนไม่มีแล้วไม่มีแม้แต่บาทเดียว นี่เป็นครั้งแรกที่ไม่มีเงินติดตัวเลยซักกะบาท ปกติเคยแต่ให้คนอื่นยืม นี่สงสัยต้องไปยืมคนอื่นบ้างแล้วมั้ง ตรูหนอตรูเคยคิดว่าชาตินี้จะต้องไม่เป็นหนี้ใครสงสัง ไม่ได้ซะละมั้ง

และนี่คงเป็นบทเรียนสำคัญที่ต้องจำไปจนตาย เข้าใจอารมณ์คนโดนโกงเลยงะ แม้มันจะน้อยนิด ที่ที่มานั่งร้องไห้เพราะเจ็บใจ พ่อขาแม่ขาหนูขอโทษที่ผ่านมาหนูให้เงินฟุ้มเฟือย(ถึงแม้จะให้น้อยกว่าชาวบ้านเค้าก็เถอะ)หนูเข้าใจว่าบ้านเราไม่ได้รวยเป็นมหาเศษฐี พ่อแม่ทำงานตัวเป็นเกรียว เลือดตาแทบกระเด็นกว่าจะเอามาให้หนูได้ใช้ได้จ่าย หนูยังไม่รู้จักค่าของมันดันเอาไปแบ่งคนอื่นใช้อีกโดยไม่เต็มใจ(โดนโกง) หนูจะใช้เงินให้ประหยัดกว่านี้และเวลาจะซื้ออะไรหนูจะนึกว่ามันจำเป็นหรือป่าวเรามีหรือยังจะไม่ซื้อจะตายไหม

แต่ซัมเมอร์นี้ที่หนูจะไปเรียนที่จีน หนูต้องขอพ่อกับแม่ก่อนน้า เพราะหนูเก็บไม่ทันจริงๆ ถึงมีนาคมหนูคงเก็บได้แค่30000 อีก 20000 หนูคงต้องขอพ่อกับแม่ก่อนนะค่ะ ทั้งๆที่หนูบอกไว้ว่าจะใช้เงินตัวเองแท้ๆๆ เฮ้ออออออ เศร้าใจ
สุดท้ายนี้หนูคิดถึงพ่อกับแม่จัง อยากกลับลำปางกลับบ้านเราแล้ว อยู่ที่นี้มีความสุขที่ได้เรียนในสิ่งที่รักทำกิจกรรมที่ชอบ แต่ยังไงบ้านเราก็อบอุ่นกว่าเยอะเลย หนูรักพ่อกับแม่มากๆเลยค่ะ

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2550

Last Update : 28 พฤศจิกายน 2550 6:02:07 น.

11 comments

Counter : 1385 Pageviews.

เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ

เพราะเพิ่งเจอมาเมื่อไม่นานเหมือนกัน
เป็นร้านขายยาแถวๆ บ้าน พี่รับตังค์ทอนมาแล้วไม่ได้ดู
เดินออกมาหน้าร้านแล้วจึงรู้ตัว
ขนาดแค่แป๊ปเดียว ย้อนกลับไปบอกเขา
เขามองเรายังกับตัวประหลาด
ไม่ให้คืนแล้วยังพูดจาไม่ดีใส่เราอีก
ร้านที่โดนนะ เขามีกล้องวงจรปิดด้วย
พี่ยังท้าให้เขาเปิดกล้องดูก็ได้
เขาไม่ยอมเปิดท่าเดียว บอกว่าไว้ดูเฉยๆ ไม่ได้อัดเทป

เลยเสียค่าโง่ไป 90 บาทค่ะ

โดย: ~Baan_Ohana~

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:0:55:57 น.

อย่าไปคิดมากค่ะ บางทีแม่ค้าเองก็จำไม่ได้ว่ารับแบงค์อะไรมา เค้าก็คงกลัวลูกค้าจะมามั่วเอาเหมือนกัน เพราะเราเคยเปิดร้านเสื้อผ้ามาก่อน บางครั้งก็มึนๆ จำได้ว่าลูกค้าให้แบงค์อะไรมา
แต่ถ้าเค้าจำได้แล้วไม่ยอมคืนให้เนี่ย ถือว่าเจตนา ใช้ไม่ได้ แต่ไม่ต้องกลัว บาปกรรมมีจริง วันหนึ่งเค้าก็จะทอนลูกค้าเกิน ผิดไป เหมือนกัน

โดย: littlegem

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:2:03:38 น.

ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเรากินมาม่าเป็นเพื่อน 555

โดย: น้องหมาลายจุด

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:05:08 น.

เข้าใจคุณนะครับ แต่อย่างที่คุณ littlegem บอก
มันมีทั้ง 2 อย่างจริงๆ ครับ
ถ้าคุณคิดว่าไม่เดือดร้อน ก็ปล่อยให้เป็นกรรมของเขาไป
คิดว่า เป็นบทเรียน ที่จะทำให้เรามีสติในทุกเรื่องครับ
จริงๆ ไม่อยากบอกว่าราคาแพงนะครับ
หลายคนจ่ายมากกว่านี้เยอะ
ส่วนบทเรียนที่จะให้แก่เขา
ก็เล่าให้เพื่อนๆ ฟังสิครับ ให้ช่วยเล่าต่อ
เขาก็จะขาดลูกค้าไปหลายคนเอง
มีขายร้านเดียวเมื่อไรกัน

หรือจะเอาแบบที่ผมเคยแนะนำให้เพื่อนผมทำเมื่อหลายปีก่อน
เขาไปซื้อแผ่นซีดีโปรแกรมที่พันธ์ทิพย์ตรงชั้นสอง
ประเภทที่เป็นร้านเล็กๆ แล้วมีผู้ชายยืนขายหน้าร้าน
เขาซื้อซีดี 2 แผ่น สองร้อยบาท ให้แบงก์พัน
คนขายทอนมา 300 เพื่อนผมก็ทวง
เขาก็บอกว่าให้แบงก์ 500 มา เพื่อนผมก็กลับ
ไม่อยากเถียงเพราะคราวนี้ พวกคนขายมันเดินเข้ามาล้อม 3-4 คน
ผมเลยบอกเพื่อนว่า ประจานมันก่อน
ดดยวันต่อมา ผมไปแอบถ่ายรูป ขณะที่ไอ้ตัวคนขายคนนั้นยืนอยู่หน้าร้าน
ทั้งรูปยืนหน้าร้านกับคนขายคนอื่น แล้วก็ซูมใบหน้าชัดเจน
กลับมาปริ้นท์ลงกระดาษ เอ4 2หน้า หน้านึงเป็นรูปอย่างเดียวทั้งสองรูป
อีกหน้าเป็นข้อความประเภทอย่าซื้อร้านนี้ โดยเฉพาะกับคนนี้ ด้วยสาเหตุอะไรก็ว่าไป
แล้วไปให้ร้านถ่ายเอกสารที่รู้จักกันแถวหอเพื่อน ทำเป็นใบปลิว
พิมพ์ออกมาให้ 2 รีม ก็1000ใบ
อาทิตย์ต่อมา ก็ไปกัน 3-4 คน
ไปดูที่ร้านมันก่อนว่า ไอ้คนขายคนนี้มาแน่
ก็เห็นยืนอยู่ที่น้าร้าน
เลยกระจายกันไปวางใบปลิวแถวบันไดเลื่อนบ้าง ในห้องน้ำ ตามทางเดิน
โดยเฉพาะทางเดินใกล้ชั้น2 ต้องระวังไม่ให้คนเห็น

แล้วก็มากินข้าวกัน ทิ้งเวลาสักชั่วโมงว่าจะไปเดินดู
แต่ไม่ต้องเลยครับ ตอนกินข้าวก็เห็นคนเดินบางคนก็มีกระดาษแผ่นนี้ในมืออยู่แล้ว
โดยเฉพาะโตะข้างๆที่ผมกินข้าว
เพราะคนเดินพันธ์ทิพย์ ก็มักจะหยิบพวกโบรชัวร์ตามร้าน
ออกมานั่งคุยถึงเสป็คคอมที่จะซื้อกันที่ศูนย์อาหารกัน
เขายังหยิบแผ่นที่พวกผมทำขึ้นมานั่งกันคุยเลย

พอพวกผมกินข้าวเสร็จ ก็ไปเดินผ่านร้านมัน
โดยเพื่อนที่เป็นคู่กรณีไม่ได้ไปด้วย กลัวมันจำได้แล้วรู้ว่าใครทำใบปลิว
ตอนเดินก็แกล้งถือกระดาษใบนี้ไว้ในมือรวมกับโบรชัวร์อันอื่น แต่วางไว้เป็นใบบนสุด
แต่ตอนนี้ที่หน้าร้าน ไม่มีไอ้ 3-4 ตัวในรูปแล้วละครับ
ไม่รู้ไปไหน เห้นแต่คนอื่นขายอยู่ ตรงหน้าร้านมัน ยังมีใบปลิวตกอยู่เลย
ตอนเดินผ่านร้าน ก็มีคนอยู่ในร้าน กับพวกคนขายหน้าร้าน
ก็แกล้งมองใบปลิวในมือให้เห็น แล้วก็เงยหน้ามองร้าน แล้วก็หัวเราะกันเอง
พวกคนขายมันมองกลุ่มผมกันใหญ่เลย

ในส่วนของผมมันหมดแค่นี้
แต่เพือ่นผมมันยังไม่หมด
หลังจากนั้นสักเดือนนึง เขาไปจัดการต่อแบบสลบเลย
ไม่พูดถึงดีกว่านะ

มีเรื่องที่จะเล่าให้ฟัง ไม่อยากเรียกว่าแนะนำ
เกี่ยวกับการจ่ายเงินซื้อของด้วยแบงค์ 1000
คือ ถ้าคุณซื้อของสักร้อย สองร้อย แล้วจ่าย แบงค์พัน
พ่อค้าแม่ค้าหลายคนจะทอนเงินคุณ 2 ครั้ง
ครั้งแรกจ่ายเศษที่จะทำให้ครบ 500
ครั้งที่สอง จึงจะหยิบแบงค์ 500 ให้

ปัญหาจะอยู่ที่การทอนครั้งแรกของเขา
เมื่อลูกค้ารับมา หลายคนเห็นแบงค์ร้อยหลายใบ
ก็รับเข้ากระเป๋า แล้วเดินต่อเลย
แม่ค้าก็จะไม่บอก เก็บเงินเข้ากระเป๋าสบายใจ
ไม่ใช่ลูกค้าทุกคนที่จะจำได้
บางคนเดินออกมาไม่ไกล แล้วจำได้ ไปทวง เขาก็อาจจะให้
แต่บางคน ชอปปิ้งเพลิน มักจะไปเคลียร์ของที่บ้าน
ว่าซื้ออะไรไปบ้าง ราคาเท่าไร
ก็จะผิดสังเกตว่าเงินหายไปไหน แล้วก็ไม่แน่ใจตัวเอง

แล้วจะทำอย่างไรละครับ
ก็ต้องเตือนตัวเองให้มีสติละครับ

เวลาผมจ่ายแบงก์พัน ในกรณีที่ผมบอก
หลายครั้ง ผมทดสอบแม่ค้าด้วยซ้ำ
แกล้งไม่สนใจเวลาจ่ายเงิน แบบหยิบแบงก์พันให้
แล้วแกล้งมองโน่นมองนี่ บางคนที่ไม่โกงก็จะจ่ายครั้งเดียวทั้งหมด
แต่บางคนเป็นประเภทททีผมบอก
ตรงนี้จะเป็นการชิงจังหวะกันระหว่างเรากับแม่ค้า
ผมรับมาทีแรก ทำเป็นแค่ชำเลืองมองเงินนิดเดียว บางครั้งไม่มองด้วยซ้ำ
แล้วก็มองโน่นนี่
แกล้งขยับตัวนิดนึงเหมือนจะเดินออกไป
ซึ่งหลังจากแม่ค้าทอนเงินเราครั้งแรก เขาก็จะเอามือซุกไปในกระเป๋าที่เขาเก็บเงินไว้
ทำเป็นจะหยิบอีกใบ แต่มันค้นนาน อิ๋บอ๋ายเลย
เหมือนกับดูเราอยู่เหมือนกัน ว่าจะเดินออกไปเลยหรือไม่

พอเราทำท่าขยับตัวออกไป แล้วแม่ค้ายังไม่ยื่นเงินทอน 500 บาทที่เหลือมาให้
ผมจะหันไปหา มองสบตาเขาเฉยๆ แล้วยื่นมืออกไปเหมือนทวงเงินที่เหลือ
คราวนี้ก็จะได้จังหวะกับที่แม่ค้าทำท่าเป็นค้นแบงก์ 500 เจอ หยิบออกจากกระเป๋ายื่นให้เราทันที
ผมจะสบตาเขา ในแนว ku รู้ทัน muang นะ
บางครั้งก็แกล้งเดินออกมา 2-3 ก้าว
แล้วทำเป็นนึกขึ้นได้ หันกลับไปบอก เมื่อกี้ให้แบงก์พันนี่
แม่ค้าก็จะทำเป็นหัวเราะ ทำเป็นลืม
จากที่ผ่านมา
ผมพบว่า เป็นกันหลายคนมาก
โดยเฉพาะร้าน ประเภทตลาดนัดที่ชาวออฟฟิศทั้งหลายไปเดินกัน
หรืออย่างคลองถม นี่ก็หลายร้าน

จริงๆแล้วแก้ปัญหานี้
หลังๆมา ผมจะจ่ายเงินโดยการถือเงินไว้ในมือให้เห็น
หลายร้านเหมือนกันที่จะเตรียมเงินทอนเลย
เมื่อเสร็จแล้วก็จะส่งให้กันและกันในลักษณะยื่นหมูยื่นแมว
แต่หลายร้านจะยื่นมือมาเอาเงินกับเราไปเก็บก่อน
แล้วจึงจะทอนเงิน จึงเราก็ต้องใช้สติอย่างที่เล่าให้ฟังข้างต้น

จริงๆ แล้วถ้ายื่นหมูยื่นแมวกันได้ จะตัดปัญหานี้ไปได้เลย
ทำไมเขาต้องเอาเงินเราไปก่อนด้วย ไม่เข้าใจ

ว่างๆ เจ้าของ blog
ลองเล่นอย่างผมบ้างซิครับ
แล้วจะรู้ว่ามันสนุก
จุดประสงค์ คือ พอเราคิดจะเล่นอย่างนี้
มันจะทำให้เรามีสติ ทั้งขณะที่เราหยิบเงินออกมาให้เขา และขณะรับเงินทอน

เจ้าของบล็อกยังอายุไม่มากนะครับ
ยังมีอีกหลายเรื่องที่คุณต้องพบ
ขอเพียงคุณมี ...สติ...ประจำใจ
เราจะผ่านหลายเรื่องไปได้ครับ

ขอให้บุญที่คุณทำในวันนี้ ส่งเสริมให้คุณเจอสิ่งดีดีในชีวิต

โดย: หมูอ้วน IP: 58.9.183.122 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:31:31 น.

ลืมไป ...โดนบังคับให้บอกรัก เจ้าของบล็อก
........
รัก...รัก...รัก...รัก...รัก...รัก...
รัก...รัก...รัก...รัก...รัก...รัก...
รัก...รัก...รัก...รัก...รัก...รัก...
.......
อย่ามาทวงผม
เหมือนทวงเงินทอนแม่ค้านะ
ผมไม่คืนความรักที่ผมมีให้เจ้าของบล็อกหรอก
จะเก็บไว้ในส่วนลึกของหัวใจเลย
บายบาย

โดย: หมูอ้วน IP: 58.9.183.122 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:36:02 น.

5555555ขอบคุณทุกคนที่เข้ามารับฟังและขอบคุณทุกคำแนะนำนะค่ะ
ว่าแต่อยากรู้วิธีปราบของเพื่อนคุณหมูอ้วนจริงๆเลยน่าจะบอกกันมั้งนะอิอิ

ปล.ไม่ได้บังคับน้าคุณหมูอ้วน แต่ต้องคลิกokต่างหากตอนเข้ามา5555555

โดย: จขบ. (Imaginewing

) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:4:50:16 น.

เราก็เคยเจอเหมือนกัน แม่ค้าไม่ยอมคืนต่างหาก

โดย: The Start of something new

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:8:17:42 น.

เรามีแต่เดินกลับไปบอกแม่ค้าว่า พี่ๆ ทอนเกินป่าว คิดดีๆ ขี้เกียจเดินกลับมา

แม่ค้าทำหน้างงๆ เราก็หัวเราะบอกว่า ขี้เกียจไปใช้หนี้พี่ชาติหน้าหนะ

คาดว่าแม่ค้าคนนั้น คงจะเรียนรู้จากการได้สัมผัสความรู้สึกถึงการไม่เอาเปรียบใคร แล้วก็ซึมซับไปได้บ้าง สังคมมันถึงจะได้น่าอยู่

โดย: ริมยมนา

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:17:07:02 น.

ถือว่าเป็นประสบการณ์นะคะ เราเองก็เคยเจอ ถือว่าฟาดเคราะห์นะคะ

โดย: ตัวหนอน (sawkitty

) วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:54:48 น.

แม่ค้าดีมีเป็นร้อย
แม่ค้าเลวมีเป็นแสน

ความดีย่อมมีน้อยกว่าความชั่ว เพราะถ้าความดีมีมากกว่า ความดีก็จะกลายเป็นความชั่ว ความดีไม่ยึดครองอะไร ทำเพียงให้เกิดสมดุลไม่ให้ความชั่วมันมากเกินเหตุจำเป็นเท่านั้น

โดย: smallAuToJ

วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:10:23:10 น.

จัดการรร มันเรยยค่ะ อิอิ กล้า มาโกงงงงงง คุนครูได้ยังงไงเนี้ยย

โดย: Bowky IP: 58.8.251.152 วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:19:04 น.