|
|
# 25 # ด้วยลมหายใจ # : กำลังใจ ถ้าไม่รู้จะไปหาจากใคร ก็ต้องสร้างขึ้นมาเอง
"ด้วยลมหายใจ"
15 ถึง 20 ปีที่ผ่านมา
เมื่อหลายวันก่อนได้มีโอกาสเล่น facebook เป็นเรื่องเป็นราวครั้งแรก
แล้วก็ได้เจอเพื่อนเก่ามากๆๆๆๆๆๆๆ สมัยเรียนประถมที่เคยสนิทกันมา
แจ้งข่าวว่าเพื่อนสาวกำลังจะแต่งงาน
ในความรู้สึกตอนนั้นนึกย้อนกลับไป
สมัยผมเรียนประถมศึกษาที่ จ.กำแพงเพชร
เราก็เป็นผู้ชายคนนึง อยู่ในสังคมของวัยเด็ก สดใส
จนกระทั่งด้วยความคิดอะไรของผู้ชายคนนึง ไม่อาจจะแน่ใจได้ในช่วงอารมณ์นั้น
ทั้งๆ ที่เพื่อนๆ แทบทุกคนเลือกเรียนต่อในระดับมัธยมที่โรงเรียนใกล้กับโรงเรียนประถมนี่แหละ
แต่ความคิดช่วงหนึ่ง ก็อยากพิสูจน์ความสามารถของตัวเอง
ด้วยการไปสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดนครสวรรค์
ซึ่งถือว่าเป็นความใฝ่ฝันของเด็กหลายๆ คน (ในช่วงนั้น)
แล้วเราก็พิสูจน์ตัวเองได้ว่า เราก็มีความสามารถพอ
ที่จะเทียบเท่ากับเด็กนักเรียนในเมืองเค้าเหมือนกัน
แต่แล้วสิ่งที่ได้สัมผัสตอนเรียนมัธยม
มันกลับทำให้เรารู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก
เราห่างจากเพื่อนสมัยประถมไป
เพื่อนใหม่ที่โรงเรียนมัธยม มันก็เหมือนกับแบบ
ทุกคนอุตส่าห์สอบเข้ามันมาได้ ก็ตั้งใจเรียน
แต่ว่า เรียนแบบเอาเป็นเอาตาย
ถามว่าเพื่อนมันสนิทมั้ย ก็สนิท แต่โดยลึกๆ เรารู้ว่า มันไม่ใช่แบบนี้อ่ะ
เราไม่ชอบการแข่งขัน แต่บรรยากาศการเรียนแบบนี้มันเหมือนกับว่า
เราตกลงไม่ได้ เพื่อนซ้ำแน่ๆ
ผ่านมาจนจบมัธยมต้น
เส้นทางชีวิต ขีดให้ชีพจรลงเท้า เล่นตลกอะไรกับเราไม่รู้ได้
แล้วโชคชะตาเราก็เล่นตลกให้เราห่างจากเพื่อนมัธยมเราอีก
จนมาถึงช่วงเข้ากรุงเทพฯ ก็มาแบบเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย
ถ้าโดยปกติ วัย 15 16 ถ้าเรียนไปทำงานไป ก็ไม่ mk หรือร้านอาหาร ไม่พ้นร้านพวกนี้
แต่ผมได้ทำงานในส่วนของฝ่ายผลิตของบริษัทหนังสือแห่งหนึ่งแถวพญาไท
แล้วเราเด็ก 15 ท่ามกลางคุณลุงคุณป้าที่ต่างคนต่างทำงาน
คุยได้สนุกสนานตามประสาเพื่อนร่วมงาน
แต่...มันไม่ใช่เพื่อนอ่ะ เราไม่สามารถคุยได้ทุกเรื่อง
เลิกงานเราก็อยากไปเดินเล่นนู่นนี่นั่น แต่พวกเค้าต้องรีบกลับไปดูแลครอบครัว
มันก็เหมือนเราต้องแก่กว่าอายุไปโดยปริยาย
เรียนจบปุ๊บ ด้วยวัย 20 ต้นๆ แต่ต้องทำงานรับผิดชอบในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการ
ดูแลพนักงานกว่า 20 ชีวิต
เด็ก 20 กว่าอย่างผม ก็เป๋เหมือนกันนะ ช่วงแรก
เพราะลูกน้องเราบางคน อายุเยอะกว่าเราเป็นรอบก็มี
แล้วต้องวางตัวในตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการด้วย
ความเหมาะสม เลยต้องทำให้เราเล่นกับเด็กๆ ในความดูแลของเรามากไม่ได้
ทั้งๆ ที่ก็วัยเดียวๆ กัน รุ่นน้องเราบ้างก็มี
..........................................
แล้วชีวิตก็ผ่านเรื่องราวมาในระดับนึง
ในวัยใกล้ 30 ของผมตอนนี้
กับตำแหน่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายฝึกอบรมของบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง
ด้วยบุคลิกและประสบการณ์หลายๆ อย่างมั้ง
เราถึงได้ทำงานในส่วนของฝ่ายฝึกอบรม
ทั้งๆ ที่เราก็ยังไม่ 30 เลย
แต่ประเด็นย้อนกลับไปช่วงต้น
อย่างที่บอก เมื่อเพื่อนเก่าเข้ามาทัก
ความทรงจำที่มันถูกเก็บไว้ในส่วนลึก
ก็ถูกขุดคุ้ยขึ้นมาให้เราได้นึกถึง
ตั้งแต่ 2 ทุ่มยันตี 3 พยายามถึงชื่อจริงของเพื่อนเราทั้งประถมและมัธยม
แล้วก็ใช้ Google ช่วยหาเพื่อนเรา
ได้มาประมาณ 10 กว่าคนที่เราหาเจอ
สิ่งที่ผ่านไปในช่วง 10 กว่าปี ที่ชีวิตความเป็นเด็กเราหายไป
มาถึงวันนี้ ชีวิตของแต่ละคนก็มีวิถีทางของตัวเอง
แต่ละคนก็ก้าวหน้ากับอาชีพและชีวิตของตัวเอง
บางคนก็ได้ทำอาชีพในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
บางคนเป็นเจ้าของกิจการ
บางคนกลายเป็นวิศวกรระดับแถวหน้าของไทย
และบางคนก็ได้ติดยศกลายเป็นตำรวจ
พร้อมกับรูปภาพงานแต่งงาน ที่ได้เห็นว่า เพื่อนเราหลายคน
ก็ได้ลงเอยกับชีวิตครอบครัวไปก็ หลายต่อหลายคู่แล้ว
แล้วก็นั่งย้อนกลับมาถึงชีวิตตัวเอง
อะไรเนี่ย
ทำไมยังอยู่แค่นี้ ทำไมยังอยู่แค่ตรงนี้
ทำไมยังไม่ไปไหนอีก อายุก็จะครึ่งคนแล้ว
บางทีก็แอบนึกเสียดายชีวิตวัยเด็ก วัยรุ่นของเรา
ที่เราไม่เคยได้มีโอกาสสัมผัสมันเลย
พอได้นึกแล้ว น้ำตาก็ไหล
แต่ก็นะ อยู่ๆ ก็นึกถึงเพลง "พื้นที่เล็กๆ" ขึ้นมา
แล้วก็เลยได้แอบยิ้มทั้งน้ำตา
ถ้าทางเดินชีวิต มันถูกลิขิตมาแบบนี้
ก็ต้องแบบนี้แหละ
เพียงแต่เราจะมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้ได้ยังไง
ถึงชีวิตของเรา จะไม่ได้สวยงามเหมือนของใคร
แต่เราก็เต็มใจ และเป็นคนเลือกเดินเส้นทางชีวิตนี้ด้วยตัวของเราเอง
ถ้ามันจะมีอะไรไม่สมบูรณ์แบบ ก็ช่างมันเหอะ ยอมรับได้
ก็เราเป็นคนเลือก เป็นคนสร้างมันขึ้นมา ด้วยตัวของเราเองนี่
ทุกการกระทำ ในทุกช่วงชีวิต มันส่งผลถึงปัจจุบันและอนาคต
บางสิ่งที่เราตัดสินใจ มันอาจจะทำให้อะไรๆ พังไม่เป็นท่า
แต่สุดท้าย เราก็ผ่านมันมา จนมาถึงจุดๆ นี้ได้
ขอบคุณประสบการณ์ตลอดชีวิต
ที่สอนให้คนอย่างเรา ยังเป็นคนได้จนถึงวันนี้
จะเดินมุ่งไป....ด้วยลมหายใจของฉัน
MV ที่ผมทำ ผมทำขึ้นมาเพื่อให้กำลังใจตัวเอง
แต่ผมเชื่อว่า ในบางช่วง มันอาจจะสร้างกำลังใจให้ใครบ้างก็ได้
เมื่อกำลังใจ มันหาจากใครไม่ได้
ก็ต้องสร้างขึ้นมาเองครับ
สู้ต่อไป ทาเคชิ
เพลง : ด้วยลมหายใจ
ศิลปินต้นฉบับ : พลพล พลกองเส็ง
ชื่ออัลบั้ม : รักเอย
ร้องใหม่โดย : my_reflection
อาจยังไม่เคยมองเห็น อาจยังไม่เป็นดั่งฝัน
ชีวิตที่ผ่านที่ยังไม่ถึงจุดหมาย
อาจมีที่เหนื่อยจนท้อ ก็ยังจะขอก้าวไป
ถึงแม้จะไกลไม่เคยหันหลังให้มัน
ไม่มีอะไรได้มาง่ายดายที่ใจฉันรู้
ก็พร้อมจะเดินและสู้มันต่อไป
เส้นทางชีวิตของฉัน ถึงแม้ว่ามันไม่โรยด้วยกลีบดอกไม้
แต่มันเป็นทางที่ฉันเลือกเดินด้วยหัวใจ
เส้นทางชีวิตสายนี้ จะขอพิสูจน์ด้วยแรงและพลังใจ
จะเดินมุ่งไป ด้วยลมหายใจของฉัน
ที่ทุ่มเทไปวันนี้ ไม่นานต้องมีวันนั้น
ความฝันที่มันได้เป็นอย่างที่ตั้งใจ
ไม่มีอะไรได้มาง่ายดายที่ใจฉันรู้
ก็พร้อมจะเดินและสู้มันต่อไป
เส้นทางชีวิตของฉัน ถึงแม้ว่ามันไม่โรยด้วยกลีบดอกไม้
แต่มันเป็นทางที่ฉันเลือกเดินด้วยหัวใจ
เส้นทางชีวิตสายนี้ จะขอพิสูจน์ด้วยแรงและพลังใจ
จะไม่ท้อใจ จะเดินมุ่งไป ด้วยลมหายใจของฉัน
เส้นทางชีวิตของฉัน ถึงแม้ว่ามันไม่โรยด้วยกลีบดอกไม้
แต่มันเป็นทางที่ฉันเลือกเดินด้วยหัวใจ
เส้นทางชีวิตสายนี้ จะขอพิสูจน์ด้วยแรงและพลังใจ
(จะไม่ท้อใจ จะเดินมุ่งไป ด้วยลมหายใจของฉัน)
Special Thanks : เพื่อนๆ ทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชม
และรับฟังทุกๆ ท่านนะครับ
รบกวนช่วยกัน Comment ก็จะขอบพระคุณมากเลยนะครับ
| Create Date : 20 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 20 สิงหาคม 2553 17:45:23 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1495 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ต๊ะเองฮับ (PoorDivaTA  ) วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:23:43:59 น. |
|
|
|
| โดย: หมีบางกอก (Bkkbear ) วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:16:01:39 น. |
|
|
|
| โดย: peat IP: 58.8.92.77 วันที่: 25 สิงหาคม 2553 เวลา:16:15:58 น. |
|
|
|
| โดย: คนไกล IP: 58.11.87.217 วันที่: 2 กันยายน 2553 เวลา:15:00:11 น. |
|
|
|
| โดย: ตาม IP: 183.89.101.121 วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:13:11:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ปล เราเปนเพื่อกันไนเฟซบุคแล้วนะคับ แอ๋ๆ