Bloggang.com : mcayenne94 : 5 มค 67 สวัสดีปีใหม่

5 มค 67 สวัสดีปีใหม่

ห่างหายไม่ได้เขียนบลอกแกง สวัสดีปีใหม่จากดินแดนสุขสงบแสนไกล ส่งต่อความรักความปรารถนาดีให้แก่ทุกท่านค่ะ

สถานที่ภาวนาคล้ายกุฏิหลังเล็กๆเพียงหนึ่งห้องท่ามกลาง สวนอโวกาโดและกาแฟหลายร้อยต้น ที่ให้ผลผลิตแล้ว แต่ละปีผลผลิตของเรามีคนต้องการ มาจับจองยังไม่เพียงพอที่จะขาย ชาวบ้านแถวนี้ได้ปลูกกาแฟและอโวกาโดตาม และได้นำมาขายให้ด้วยและคงจะปลูกกันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เราไม่ได้ต้องการเอาเปรียบหรือเอากำไรกับเกษตรกร เพราะแต่ละเมล็ดแต่ละผลได้มาด้วยหยาดเหงื่อแรงงานและความยากลำบาก

เพื่อนรักที่บัดนี้ได้ลาออกจากราชการเข้าสู่ร่มกาสาวพัตร์ เพิ่งจะเขียนมาเล่าเรื่องราวและชักชวนให้ย้ายไปอยู่ในวัด จดหมายตอบไลน์แก่เพื่อนรัก ไม่เป็นความลับสองต่อสองเพราะได้เผยแพร่อ่านและนำมาเปิดเผยที่นี้

"อนุโมทนาสาธุเจ้าค่ะ
โยมก็ได้ขวนขวายพยายามสุดกำลังมาตลอดชีวิต พยายามปฏิบัติ ทั้งภายนอกภายในทั้งพระพุทธองค์ ทั้งเพื่อนที่บวชไปแล้ว และเพื่อนเทพบนสวรรค์ มีผู้คอยเตือนเวลาวิกฤตเสมอ แม้ล้มลุกคลุกคลาน ตกเหวตกบ่อ ตามวิบากกรรม ก็ยังอุตส่าห์ได้อรรถธรรมมาเตือนสอนตนเอง จุดแข็งของโยมคืออินทรี 5แข็งแกร่ง จะปฏิบัติได้ดีหรือเลว โยมไม่เคยท้อหรือหมดกำลังใจ ทำไปเรื่อยๆแต่ทำอย่างสุดฝีเท้า ยามใดอ่อนแรง หรือผิดพลาดพระพุทธองค์และครูบาอาจารย์ท่านคอยช่วยเหลือ เป็นกำลังใจให้ได้ตระหนักรู้ว่าท่านรู้ท่านเห็นท่านรับทราบเราอยู่เสมอ
( องค์หลวงตามหาบัว ท่านมาสอนแสดงยามสำคัญที่สุดค่ะ )

เพื่อนในอดีตชาติของโยม ไปบวชกันหมดแล้ว แต่โยมก็ยังเพลินเที่ยวเพลินเล่นอยู่มาอีกหลายชาติ แต่ก่อนมีนิมิตมาเตือนเสมอ ทั้งจากทีมเพื่อน และพระพุทธองค์ บัดนี้โยมรู้ตัวแล้ว และเบื่อหน่ายการเวียนเกิดตาย จะไม่ทิ้งโอกาสทองชาตินี้อย่างแน่นอน เทหมดหน้าตัก
สาเหตุที่พวกเราเวียนเกิดตายก็เพราะ กุศลที่ทำไว้มาตลอด ชีวิตแต่ละชาติจึงมิได้ตกระกำลำบาก มีแต่ความเพลิดเพลินแสนสุขสบาย เสียแต่ว่าในแต่ละชาติที่ผ่านมานั้นกลับไม่มีปัญญาเห็นทุกข์ หรือตระหนักกำหนดรู้ทุกข์ เอาเสียเลย ไปทางสายสุขจนสุดโต่งจนวันนี้ก็เบื่อไปเอง จึงพยายามอย่างที่สุดที่จะออกจากการไต่ขอบด้งนี้

คำสำคัญที่ทำให้โยมหลุดได้ “ หยุดโง่ หายหลง” โยมเหมือนไม่เคยได้ยิน หูตาแจ้งโลกธาตุดับ ไปถึง 3 หน

เพราะความไม่รู้ ในขันธ์5 จึงหลงมีอุปาทานในขันธ์ทั้ง 5 หลงชอบหลงรัก หลงบำรุงบำเรอว่ามันเป็นเราเป็นของเรา คอยปรับแต่งรูปภายนอก และจิตใจภายในอยากให้ดีให้ถูกใจตนเอง แต่ยิ่งปรับแต่งเกาะเกี่ยวตัวนี้เองที่จะพาไปเกิดไปตายอีกไม่รู้จบ ทั้งปรนเปรอ หลงใหลมันมาหลายอสงไขย

อีกคำคือ “ที่จริงแล้วไม่มีเรามาแต่เดิม ” คำนี้โยมไม่เคยได้ยิน แต่เหมือนค่อยซึมซาบไปจนจิตมันยอมรับไปเมื่อไหร่ก็ไม่แสดงขณะ มีแต่ความเงียบสงบ ความว่องไวทันทุกขณะจิต มารู้อีกทีเป็นความลงใจความเข้าใจในทุกสรรพสิ่ง ว่าล้วนเป็นธรรมชาติ ไม่ได้มีเรา มีแต่ผู้หลงไปยึดเอาว่าขันธ์ทั้ง 5 เป็นเรา ผู้ใดยึดสิ่งใดเขาก็ทุกข์เพราะสิ่งนั้น หมดความยึดถือ อย่างแท้จริง จิตจึงถึงความอิสระอย่างที่สุด ขันธ์ทั้ง 5 เป็นเพียงเครื่องใช้ รอวันตายเท่านั้นเจ้าค่ะ ทุกวันโยมพิจารณาทวนเข้าทวนออก หลวงตามหาบัวว่า เหมือนชาวนาไถคราดดิน ทำแล้วทำอีก โยมก็พิจารณาลงในขันธ์ทั้ง 5 นี่เองให้ชัดทำแล้วทำอีก

กราบขอบพระคุณ ท่านอีกครั้งในความห่วงใย โยมไม่ข้องใจสงสัยสิ่งใด รอดับในวันตายเท่านั้น ที่อยู่ก็ทำประโยชน์ไปตามสภาพ โยมไม่ได้ปรารถนาใหญ่น่าจะไม่ยากอะไร
สำหรับท่าน เนื่องจากทำบารมีมาใหญ่ บริวารมามาก ก็เช่นครูอาจารย์ใหญ่ทั้งหลาย ความห่วงใยบริวารทั้งหลายจะเป็นอุปสรรค ในการพ้นในชาตินี้ นอกเสียจากจะอธิษฐานตั้งใจ มิฉะนั้น จิตจะกังวลถึงพรรคพวกและบริวารอยู่เสมอเจ้าค่ะ แต่ละคนล้วนมีกรรมเป็นของตนเอง ช่วยได้เท่าที่ช่วย แต่ผู้ทำบารมีมาใหญ่เมื่อสำเร็จก็จะทำประโยชน์แก่มหาชนได้มาก กราบขอบพระคุณและอนุโมทนาท่าน เจ้าค่ะ "