เขียนวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2552

อะไร ๆ ก็ ปาย  ปายไหน ก้อไป ปาย น่ะสิ

นักท่องเที่ยว ต่างออกปากเป็นเสียงเดียวกันว่า เราต่างมาถึงปาย อย่างน้อยก็ได้ขื้นชื่อว่ามา "  พิชิตโค้ง "

โค้งที่ว่า เกือบ สองพันโค้ง พูดให้ดูเกินจริงเข้าไว้ ใครรู้จำนวนโค้งที่แน่ชัดมาเฉลยหน่อยแต่จากการที่มาสัมผัสด้วยตัวเอง โค้ง มันพิชิตเรานี่หว่า

อาการที่เกิดจากการ โดนโค้งพิชิต ร้องเป็นเพลง ป้าเบิรด์ ในใจดัง ๆ 

" ฉันมาทำอะไรที่นี่ ที่ที่เธอ กับฉัน วันนี้ เรานัดกัน ...  " 

นึกออกแค่นี้แหละตอนนั้น เพราะอาการหนักเหลือหลาย   คิดอยู่แค่ว่าอีกไกลมั๊ย จะอดทนไหวมั๊ย เดินทางคนเดียวมันเป็นแบบนี้นี่เอง ฟูมฟายให้ใครฟังไม่ได้  พอรถจอดที่ขนส่งของเมืองปาย อารมณ์แบบกึ่งยิงกึ่งผ่านเลยนะนั่น รอดแล้ววันนี้ ไม่มีการทำให้อับอายขายขี้หน้า  หลังจากลงรถเกิดอาการเบื่ออาหารสักสามสี่ชั่วโมง  ผู้ที่มาอยู่ก่อนพาไปพักผ่อนที่บ้านเธอ (ไม่เสียค่าที่พักเป็นเงินบาท แต่แลกด้วยแรงงานต่างด้าวเล็กน้อย)   

เจ้าถิ่นบอกว่า จะพาพี่ไปตามหาทะเลที่เมืองปาย เกือบสองพันโค้งที่พี่ดั้นด้นมา สูงกว่าระดับน้ำทะเล รถวิ่งขึ้นภูเขาสูงมาเรื่อย ๆ ทะเลที่ปายอยู่ตรงไหนกัน เราต้องเริ่มต้นตามหา มีไกด์ส่วนตัวเป็นชาวพื้นถิ่นมาตั้งรกรากที่ปายได้ ห้าเดือนกว่า ๆ  เธอบอก

" หนูว่า ต้องหาปลาหมึกก่อนมั๊ยพี่  หรือว่าจะหาทะเลก่อนดี " 

" หาอะไรก่อนก็ได้ หนูนำก่อนเลย พี่ยังมึนและงงอยู่ " 

หลังอาหารมื้อเย็น เธอพาเดินเล่น ถนนคนเดิน มีสิ่งของวางขายสองข้างทางเรียงรายกัน สลับกันระหว่างของที่ระลึกเมืองปาย เสื้อยืดปาย กระเป๋าปาย โปสการ์ดปาย อะไรที่มีคำว่า ปายขายได้หมด โฮะ  ...โฮะ 

มีสิ่งที่สะดุดสายตา เราเข้าแล้ว ปลาหมึกแห้งเสียบไม้ขาย ไม้ละสามตัวอวบอ้วน  เจ้าของร้านเป็นคนพื้นถิ่นหน้าตาไร้การตกแต่งใด ๆ แสดงว่าเป็นชนพื้นเมืองเป็นแน่แท้ พร้อมด้วยป้าย การันตีตัวเบ้อเริ่มเทิ่มว่า   " ปลาหมึกแห้ง เมืองปาย "  บลา บลา บลา เราเข้าใกล้ความจริงอีกหนึ่งคืบแล้ว แม่หนูเอ๋ย ทะเลปายอยู่แค่เอื้อม  

วันรุ่งขึ้น เริ่มการเสาะหาทะเลปายก่อน  ไกด์สาว พาขับมอเตอร์ วนเวียน เวียนวน เข้าซอยเล็ก ซอยน้อย ในเมืองปาย   

เจอเข้าให้แล้ว หลักกิโล 0 ของเมืองปาย

โอ...เริ่มตื่นเต้นนะนี่

มีจริง ๆหรือนี่ ทะเล ที่เมืองปาย

 

 

 

 

 

ป้ายบอกทางเข้า ดูลัลลา ซะไม่มี

ตามไปดูกันต่อดีกว่า

ชายทะเลหน้าตาเป็นยังไง

 

 

 

บ้านพัก ชายทะเล หน้าตาดูน่ารัก น่าชัง

มีชิงช้าโยกให้นั่งเล่น ริมทะเลซะด้วย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพื่อเป็นการยืนยัน ว่าเรามาถึง ทะเลปาย  จริง ๆ มีภาพสีมายืนยันนะเจ้า

 

ปล. ปายทะเล เป็นชื่อบ้านพักที่เงียบสงบ

ในเมืองปาย  นำภาพมาลงโดยยังมิได้ขออนุญาติเจ้าของบ้าน ถ้าไกด์สาวมาแอบอ่าน ฝากบอกต่อและขออนุญาติด้วยนะ 

ฝากอีดนิดนึง Drink แก้วนี้อร่อยมากสมกับคำกล่าวอ้างของคนชง

ดื่มเข้าไปแล้วถึง " ปายทะเล "  จริง ๆ