สุดท้ายแล้ว เรื่องที่เราเล่าก็คือเรื่องของตัวเอง
|
||||
12. พุชกิ้น วันที่ 12 กันยายน 2554 เมฆมาก พระราชวังแคทเธอรีน พาเลซ หรือ หมูบ้านพุชกิ้น เช้าวันนี้เราวางแผนไปเที่ยวที่หมู เราตั้งใจจะนั่งรถเมล์ไป แต่ว่าดันหาป้ายรถที่ว่าไม่เจอ เลยเปลี่ยนแผนไปทางรถไฟแทน เพราะเราคิดเอาเองว่าหมู่บ้านพุชกิ ความตรึงเครียด ความรู้สึกกลัว ว่าจะกลับมาเซ็นปีเตอร์ไม่ทัน แล้ จริงๆแล้วเราเป็นคนเครียดง่ เจ้าหน้าที่ประกาศว่ จากสถานีรถไฟต้องนั่งรถเมล์หรื อ้าว แล้ววันนี้จะถึงมั๊ยเนี่ย... แต่แล้วก็มีคุณป้าใจดีอีกคนนึง แสดงตัวเข้ามาช่วยเหลือ เรายื่นแผ่นกระดาษให้ดู คุณป้าก็พยายามบอกว่า ใช่แล้วจ้า รถเมล์คันนี้แหละ และในระหว่างทางเราก็ได้รับความช่วยเหลือจากคุณป้าคนนี้ตลอด จนถึงป้ายรถที่ควรจะลง เราโบกมือบ๊ายบายคุณป้า ดูเหมือนว่าวันนี้เราจะได้รับความช่วยเหลือมากมายจากคุณป้าสูงอายุ พระราชวังแคทเธอรีนโดยตัวของเค้าเองแล้วนับว่าสวยจัด ดูอลังการตามความเป็นพระราชวัง แต่เพราะตลอดเวลาที่เราเดินชมพระราชวังอยู่นั้น เราก็ได้แต่คิดว่า "ถ้าเปรียบพระราชวังแคทเธอรีนกับพระราชวังฤดูหนาวที่เซ็นต์ปีเตอร์แล้ว พระราชวังฤดูหนาวสวยกว่าตั่งเยอะ" พอเราคิดซะแบบนี้ ความรู้สึกเสียดายเวลาและค่ารถก็เกิดขึ้น สงสัยคำพูดที่ว่า "ความทุกข์เกิดขึ้นเพราะการเปรี |
อย่าลังเล
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |