Bloggang.com : อย่าลังเล - 8. สปาซิบ้าบนรถไฟ

8. สปาซิบ้าบนรถไฟ

วันที่ 7-8 กันยายน 2554

ท้องฟ้าสวย

บนรถไฟที่มุ่งหน้าไปพร้อมกับตะวันที่ตก

เตียงนอนของเราอยู่ใกล้กับสองสามีภรรยาชาวรัสเซียคู่หนึ่ง ทั้งสองคนมีความพิเศษตรงที่ เค้ามีน้ำใจกว้างขวาง ให้แก่คนแปลกหน้ามากมาย ไม่ใช่แค่กับเราคนเดียวนะ แต่ว่ากับเพื่อนร่วมทางคนอื่นด้วย บ่อยครั้งที่เค้าเสนอชาหรือขนมบิสกิสให้กับคนแปลกหน้า ถึงตอนนี้ เรายังจำภาพนี้ได้อยู่ในใจ

มันเป็นความโชคดี ที่เรามีคนที่เมื่อเราตื่นขึ้นมาแล้ว สามารถทักทายอรุณสวัสดิ์ แบ่งปันรอยยิ้มให้กันได้

ฝ่ายภรรยาสามารถพูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อยค่ะ แต่ไม่มากพอที่จะทำการสนทนาเป็นไปอย่างต่อเนื่องได้ แต่ก็ความมีน้ำใจมันก็ไม่ใช่เรื่องของภาษาเลยซักนิด

มีอยู่ครั้งหนึ่งที่รถไฟจอดพักเป็นเวลา๔๐นาที เราก็ออกไปเดินเล่นเพื่อยืดเส้นยืดสาย คุณลุงก็พยายามบอกเราว่า อย่าออกไปไหนไกล เค้าเป็นห่วงกลัวเราจะพลาดตกรถไฟ แล้วซักพักใหญ่ๆคุณลุงเดินหาเรา พร้อมกับสะกิดคว้าแขนไว้ เรียกให้เดินไปอีกทางหนึ่ง ในปลางทางจุดหมายนั้น คุณป้าถือถุงไอศกรีมยื่นให้เรา ในนั้นมีไอศกรีมอยู่สองแท่ง!! เค้าซื้อไอติมให้เราถึงสองเท่ง

อีกครั้งนึง เป็นตอนเช้า หลังจากที่เรานอนกลิ้งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงแคบๆ
แล้วเราก็เหลือบไปเห็น ส้มซีกหนึ่งลอยขึ้นมาข้างๆเตียงนอนเรา (เรานอนด้านบน) เป็นคุณลุงนี่เอง ที่เอาส้มมาทักทาย พอชะโงกหน้าไปมองลงไปดู เราก็เห็นรอยยิ้มของทั้งสอง ทักทาย แล้วชวนให้เราทานอาหารเช้าด้วยกัน

มันช่างเป็นเรื่องธรรมดาๆ แต่ทำไมความธรรมดามันถึงได้อบอุ่นหัวใจขนาดนี้