คำแนะนำหนังสือ : ที่มา www.naiin.com


ไดแอนา ฟอสเตอร์ สุภาพตรีสาวสมบูรณ์แบบที่ทั้งงดงามและเฉลียวฉลาด ผู้เป็นภาพลักษณ์ของนิตยสารบิวตี้ฟุลลิฟวิ่ง ธุรกิจสำคัญของครอบครัวเธอ ถูกหยามเกียรติบนหน้าปกหนังสือพิมพ์แทบลอยด์ด้วยข่าวคู่หมั้นของเธอทิ้งไปแต่งงานกับสาวน้อยทายาทมรดกชาวอิตาลี เธอต้องฝืนกล้ำกลืนเชิดหน้าออกงานสังคมสำคัญที่ใครต่อใครพากันซุบซิบนินทาและ ....

โคล แฮร์ริสัน คือคนที่ขี่ม้าขาวมาช่วยเหลือ เขาประมูลสร้อยคอล้ำค่าให้เธอ เสนอไวน์ให้เธอเล็กน้อย และพาเธอไปแต่งงาน! โคล มหาเศรษฐีหนุ่มอดีตคนเลี้ยงม้า เพิ่งโดนตาของเขายื่นคำขาดว่า จะแต่งงานแล้วพาภรรยากลับบ้าน หรือสูญหุ้นก้อนใหญ่ในธุรกิจที่กำลังรุ่งของเขาเองให้คนอื่นไป ในงานสังคมที่เขาจำต้องไป โคลพบว่าไดแอนาลงตัวกับบทบาทภรรยาชั่วคราวของเขาพอดี

เพราะเธอทั้งสวย รวย และเพียบพร้อม ที่สำคัญเธอกำลังลำบากเพราะเสียภาพลักษณ์จากการที่ถูกคู่หมั้นทิ้ง ทว่าความรักไม่เคยเป็นเรื่องง่าย ยิ่งความรักของผู้ชายที่หัวใจแข็งดังหิน กับผู้หญิงที่ฉลาดอ่อนหวานและนุ่มนวลราวกลีบดอกแมกโนเลียอย่างเธอด้วยแล้ว การแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ครานี้ จึงกลายเป็นเรื่องราวแสนหวานเย้ายวนจนคุณวางไม่ลง



ตอนที่แวะเข้าไปในร้ายนายอินทร์ มีลิตท์รายชื่อหนังสือที่อยากจะซื้อหามาอ่านในมืออยู่แล้ว ต้องดูจากเว็บไซด์ดูให้ปรุจนจุใจแล้วเลือกเอาไว้ก่อนค่ะ เพราะหากมัวไปยืนเลือกในร้านล่ะก็ ต้องเสียเวลามากเลยล่ะ เพราะเป็นคนที่ทั้งเรื่องมากและเลือกยากในการจะซื้อหนังสือสักเล่ม ...ก็มันแพงนะคะ (แต่ตอนขาออกจากร้านที่กระเป๋าเงินแฟบ มันก็ค่อนข้างเป็นอะไรที่สวนทางกันอยู่นะกับคำว่าเรื่องมากและเลือกยากน่ะ) หนังสือเล่มนี้ไม่ได้มีอยู่ในลิตท์แต่แรก บังเอิญแค่เห็นชื่อ จูดิธ แมคนอธ กับปกสวยๆ กับข้อความโปรยเรียกร้องความสนใจ

"นวนิยาย Bestseller ที่น่าหลงใหลมากที่สุดเล่มหนึ่งของนิวยอร์กไทมส์"

"Bestseller ของ นิวยอร์กไทมส์" นี่คือคาถาศักดิ์สิทธิ์ที่ร่ายมนต์สะกดผู้เขียนให้สูญเสียเงินกับค่าหนังสือมานักต่อนักแล้ว ส่วนผลลัพธ์ของการอ่านที่จะเห็นว่ามันสมควรเป็น Bestseller หรือเปล่าเป็นอีกเรื่องหนึ่ง

สำหรับ Remember When ส่วนตัวคิดว่าก็ควรค่ากับการเป็นนวนิยายระดับ Bestseller ยิ่งเป็นผลงานของจูดิธ แมคนอธด้วย มันไม่ยากที่จะไต่ระดับไปเป็น Bestseller หรอก แต่อ่านแล้วก็ไม่ได้รู้สึกถึงขั้น "หลงใหล" อย่างที่เขาโปรยไว้หรอกนะคะ เทียบความรู้สึกกับการอ่าน Perfect ( ตราบหัวใจอุ่นไอรัก) Paradise (วิมานใจ) หรือ Almost Heaven (สาปสวรรค์) คิดว่า Remember When สนุกน้อยกว่าค่ะ ปัญหาที่มันสนุกน้อยกว่าคือการเฉลี่ยเนื้อหาที่ไม่ค่อยสมดุล มันค่อนข้างยืดเยื้อเกินความจำเป็นในครึ่งเล่มแรก ที่เป็นการปูทางให้ โคล และ ไดแอนา รู้จักมักคุ้นกันในตอนที่ยังเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาว เพื่อจะแสดงนิสัยใจคอที่อยู่ในความทรงจำประทับใจ เพื่อจะจากกันไปและกลับมาพบกันอีกครั้งในอนาคตอีกหลายปีข้างหน้า พระเอกที่มุมานะสร้างเนื้อสร้างตัว ร่ำรวยระดับมหาเศรษฐี และกลับมาเจอกันอีกครั้ง ในยามที่ทั้งคู่ต่างมีปัญหาเรื่องการแต่งงาน คนหนึ่งจะแต่งอยู่รอมร่อ ชุดเจ้าสาวก็รอพร้อมทดลองสวมใส่ แต่ดันถูกคู่หมั้นทิ้งไปแบบสายฟ้าฟาด คนหนึ่งไม่เคยคิดจะแต่งงาน ไม่ต้องการจะมีลูก แต่โดนบังคับให้แต่งแบบหมดหนทางปฏิเสธ คนหนึ่งต้องการกู้หน้ารักษาศักดิ์ศรี อีกคนต้องการสิ่งที่พึงมีพึงได้จากเงื่อนไขของการตกลงแต่งงานนั้น ...แล้วเมื่อมีความรู้จักมักคุ้นกันมาก่อนในอดีต การยอมรับอีกฝ่ายเพื่อร่วมเป็นหุ้นส่วนของการแต่งงานกำมะลอจึงง่ายเข้า และนำไปสู่การแต่งงานแบบสายฟ้าแล่บ เหมือนจูดิธปูทางมาครึ่งเรื่องเพื่อการนี้ ก็เข้าใจได้แต่มันยืดไปหน่อย และทำให้น่าเบื่อในช่วงครึ่งแรก กว่าโคลและไดแอนาจะพบกันแบบจริงจังที่เป็นแก่นเนื้อหาของเรื่องจริงๆ นั่นคือ การแต่งงานอย่างมีเงื่อนไข ก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งเล่มแล้ว และครึ่งเล่มหลังนี่แหละที่ทำให้วางไม่ลง หลังจากที่ครึ่งแรกนั้น ต้องใช้ความพยายามอยู่เหมือนกันที่จะไม่วางทิ้งไว้นานจนเลิกอ่านไปซะก่อน

ไดแอนา เป็นนางเอกที่เรียบร้อย อ่อนหวาน เยือกเย็น เก็บความรู้สึก ซึ่งก็เป็นความน่ารักแตกต่างชัดจากนางเอกเรื่องอื่นๆ ส่วน โคล แฮร์ริสัน ถึงจะหนีไม่พ้นการเป็นชายหนุ่มที่ หล่อ รวยระดับมหาเศรษฐี (อีกแล้ว) แต่ก็ถือว่า "ซอฟท์" กว่าพระเอกเรื่องอื่นๆ แล้วนะ แม้ว่าจะเป็นพระเอกแนวติดดินที่สร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาจนติดปีกบินสู่ฟ้าไม่ต่างจาก แมตต์ แฟร์เรลล์ ใน Paradise ก็เหอะ เพราะแมตต์จะให้ความรู้สึกที่กร้าวแกร่งทะนงตนมากว่า ซึ่งเหตุผลก็คงเป็นเพราะ การปากกัดตีนถีบของแมตต์นั้น มีบาดแผลในใจเป็นแรงผลักดันมากกว่า

แต่สิ่งหนึ่งที่สนุกเป็นจุดเด่นในใจสำหรับนวนิยายของจูดิธ แมคนอธ คือการสร้างปมความขัดแย้ง ในเรื่องวิมานใจ เรื่องการเทคโอเวอร์ การข่มขู่ เงือนไขการต่อรอง เล่ห์เลี่ยมการพยายามเข้าครอบครองโดยไม่เป็นมิตร (ศัพท์นี้เคยเจอในซีรีย์เกาหลีเรื่อง Midas ด้วยเหมือนกัน) ทำให้อ่านแล้วเพลิดเพลิน ในเรื่อง Remember When ก็เช่นกัน ปัญหาการเข้าครอบครองธุรกิจที่ถูกตั้งข้อหาว่ามีการวางแผนปั่นราคาหุ้น วัตถุประสงค์ซ่อนเร้นของการซื้อขาย ที่ทำให้พระเอกของเราโชว์พาวความเป็นนักธุรกิจชั้นนำระดับมหาเศรษฐีที่ต้องเจรจากับบุคคลระดับวุฒิสมาชิกของสภา มีศัตรูเป็นว่าที่ผู้ลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดี มีคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์คอยจดจ้องไล่บี้ ... ไหมล่ะ พระเอกของจูดิธ แมคนอธ จะธรรมดาสามัญได้ยังไง ถ้าเป็นเรื่องย้อนยุคก็ต้องมีเชื้อสายเลือดผู้ดีระดับแนวหน้าของสังคมไฮโซชั้นสูง ถ้าเป็นเรื่องยุคปัจจุบันก็ต้องนักธุรกิจชั้นนำระดับชาติ ( ว่ากันเข้าไป ) นี่ถ้าจูดิธ ไม่ไฮโซ จะเขียนเรื่องไฮโซ พวกนี้ได้ดีหรือเปล่ายังสงสัยอยู่ แต่มีสิ่งหนึ่งที่มักจะสัมผัสได้เสมอคือ การเสียดสีสังคมไฮโซและผู้ดีชั้นสูงเหล่านั้น.. แสดงว่าจูดิธก็มีหนึ่งสมองสองตาและความจริงใจ ที่เขียนเสียดสีออกมาเนียนๆ ให้เข้าใจได้ว่า มันไม่ได้งดงามไปซะทุกอย่าง มันคือความจอมปลอม ไร้สาระ และโง่เขลาได้เหมือนกัน

เพราะยืดเยื้อมาซะครึ่งแรกของเล่ม ขณะที่เนื้อเรื่องจริงๆ ของเรื่องควรจะอยู่ที่ครึ่งเล่มหลัง ก็เลยรู้สึกว่าเนื้อหาช่วงหลังมันห้วนๆ ไปสักหน่อย พระเอกนางเอกรักกันเร็วมาก ปมขัดแย้งต่างๆ ก็คลี่คลายอย่างรวดเร็ว เหมือนมันต้องรวบรัดให้จบในปริมาณความยาวเท่านั้นแล้วล่ะ ทั้งที่การแต่งงานของโคล กับไดแอนา เหมือนเพิ่งจะเป็นจุดเริ่มต้นจริงๆ ของเรื่องเท่านั้น ความจริงคือหลังจากนั้นไม่ทันไรเรื่องก็ดำเนินไปจนใกล้จบ

แต่ก็นั่นแหละ ใช่ว่ามันจะไม่สนุก (หมายถึงครึ่งเล่มหลังนะ) ตอนที่ชอบมากที่สุดในเรื่อง คือ งานประมูลการกุศล (พระเอกอย่างแมนและเท่มาก) ตอนมอมเหล้าเจ้าสาวให้เมาก่อนเข้าพิธีวิวาห์ (โรแมนติกร้าย) และคงเป็นเพราะปมปัญหาต่างๆ เกี่ยวกับการทำธุกิจในเรื่อง Remember When ที่สนุกนี่แหละ ส่งผลให้ต้องงัดบัตรสะสมแต้มของร้านนายอินทร์ออกมานับ เพราะหมายตา "Double Standards เล่ห์ร้ายลิขิตรัก" ไว้เป็นเรื่องต่อไป เพราะเนื้อหาของเรื่องนั้นคือ การล้วงความลับทางธุรกิจ (คิดว่าพระเอกคงเก่งโพด รวยโพด อีกเช่นเดิม) เมื่อพระเอกเป็นนักธุรกิจและมีคู่แข่งทางธุรกิจ มันน่าจะมีปมเรื่องราวเกี่ยวกับรักและธุรกิจที่น่าสนุกอีกตามเคยล่ะนะ

หวังใจ ไว้เช่นนั้น