9 ตุลาคม

เพิ่งเช็คและรู้ว่าซินเธียเริ่ม Fall Challenge ไปแล้ว แง่ม มัวแต่เล่น RRR เพลินไปหน่อย
(โจทย์งวดนี้ยากแฮะ หรือเพราะยังไม่มีเวลาค่อยๆ คิดก็ไม่รู้)

มีข้อสังเกตอย่างนึงกับเว็บ GoodReads นั่นคือพออ่านนานๆ แล้วจะปวดหัวแบบเตรียมเป็นไมเกรน ไม่รู้เพราะอะไร ??

ช่วงนี้นอนตื่นตอน 3-4 โมงเย็น เลยยังไม่สามารถไปส่งของให้ผู้ชนะใน RRR ได้ รอไปก่อนนะตัวเอง

ได้คนงานมา 1 คน (แล้วแน่ะ!) สภาพนังแจ๋วเลยหมดลงนิดหน่อย หวังว่าน้องหนูแกจะไม่กลัวงานจนหนีไปก่อนนะ
...รู้สึกว่าคนทั้งบ้านจะเกรงใจ กลัวเขาหนีไปเหมือนกัน เลยไม่ได้โยนงานใส่โครมๆ แบบสมัยก่อน

เรื่องเศร้า:
จำไม่ได้ว่าเคยบ่นลงบล็อกไหม แต่บ้านเราเคยมีหมา 4 ตัว 2 พันธุ์: แจ็ค รัสเซล (ที่เคยถ่ายรูปตอนมันมีลูกรูปมาลงบล็อก) กับ..ไอ้ตัวขนยาวๆ ที่ต้องแปรงขนเช้า-เย็น พันธุ์นี้ตอนแรกมีตัวเดียว พี่ชายเพิ่งเอาตัวเมียมาไม่ถึงเดือน

ตอนพี่เอาตัวเมียพันธุ์หลังมา พี่โละแจ็ค รัสเซล 2 ตัวไป เพราะช่วงนั้นพ่อกำลังจะออกจากโรงพยาบาล ทุกคนพยายามจัดให้บ้านสะอาด ซึ่งเราก็งงมากว่าทำไมกำจัดแจ็คไป ในเมื่อพวกมันเฝ้าบ้านได้ ไม่ค่อยเห่าและดูแลง่ายกว่าพันธุ์ขนยาวหลายเท่า ... แถมพี่ยังเอาตัวเมียมาเพิ่มอีก
กลายเป็นว่าหมาน้อยลง แต่งานเพิ่มเป็นสองเท่า (แปรงขนหมา 2 ตัวเช้า-เย็น) แล้วที่สำคัญ ไอ้ตัวใหม่ไม่ค่อยน่ารักเลย ตัวแรกยังดูมีราศีหมาผู้ดี แววตาท่าทางน่ารัก แต่ตัวเมียที่มาใหม่นี่เหมือนหมาข้างถนนพิก๊ล

Anyway เมื่อคนงานหอบผ้าผ่อนลาออกไป (หนีไปดื้อๆ) งานบ้านทุกอย่างชะงัก พี่ชายต้องมาทำหน้าที่ดูแลสัตว์เลี้ยงที่เจ้าตัวชอบพูดว่า "เรื่องง่ายๆ แค่นี้เองน่า" เองคนเดียว ตั้งแต่แปรงขนหมา เช็ดหน้าเช็ดตา มัดขนให้ไม่ปรกตา เตรียมกุ้งสดหั่นชิ้นเล็กพอดีคำมาป้อนปลาสองตู้ ต้องคอยดูให้ปลาได้กินทุกตัว (ปลาพันธุ์ที่พี่เลี้ยง บางทีมันจะบื้อๆ กินเองไม่ค่อยไว) หั่นผลไม้กับเจลลี่ให้นก ให้ลิง เปลี่ยนน้ำที่เห็นผสมอะไรไม่รู้ จับแมลงมาใส่ชามให้ลิงกิน ดูแลกุ้งที่จะเอามาป้อนปลา ฯลฯ

แค่สองหรือสามวัน อยู่ๆ พี่ก็ยอมขายลิงไป ขายหมาพันธุ์ที่เพิ่งได้ตัวเมียมาไปหมดเลย ตอนนี้ที่บ้านเหลือแค่ปลากับนกค่ะ

... ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี
(คือ คิดว่าพอทำเอง เจ้าตัวคงซึ้งแล้วว่างานมันหนักนะเฟ้ย นี่ขนาดพี่ไม่ต้องทำงานบ้านแบบคนงานด้วยนะ)

ที่เซ็งคือ..พี่ชายควรจะคิดเองได้ก่อนหน้านี้ จะได้ไม่ต้องโละแจ็ค รัสเซลสองตัวนั้นไป เลี้ยงมาตั้งนานแล้ว..สงสารหมาน่ะ ดูแลไม่ได้ยากกว่าหมาทั่วไปเท่าไหร่ ไม่ได้เห่าปากเปราะสักหน่อย (แค่ไฮเปอร์นิดหน่อย) แล้วคิดว่าคนงานก็คงแฮปปี้ด้วย ถ้าไม่ต้องเลี้ยงอะไรที่ต้องพะเน้าพะนอเว่อร์เกิน

ปัญหาเก๊กซิมล่าสุด:
ขึ้นไปดูชั้น 4 ที่เคยเป็นชั้นของน้อง (พื้นที่เท่าชั้น 3 ที่เป็นหลายห้องของครอบครัวพี่) ของบ้าบอจิปาถะจากห้องเก็บของโดนย้ายไปนั่นหมด หลายกล่องเป็นสมบัติบ้าของพี่ที่ไม่ยอมทิ้ง กลองชุด (เก่าคร่ำคร่า ไม่เคยมีใครเล่นเป็นชาติ) กล่องเครื่องไฟฟ้า กล่องอุปกรณ์ในห้องน้ำ กล่องเครื่องทำกลิ่นหอม ฯลฯ อะไรก็ไม่รู้ ...กินพื้นที่มาถึงบริเวณที่เราเคยบอกคนงานแล้วว่า "จุดนี้เจ๊จอง ห้ามขนอะไรมาวาง"

แง่งงงง ขึ้นไปอีกที โดนกล่องอะไรวางเต็มเลย ขนาดตู้ที่ว่าจะขนหนังสือไปวางแล้วยังไม่ได้วางก็มีถุงของพี่ -*-
คือ เคยคิดว่าถ้าแม่สั่งให้เอาหนังสือออกจากห้องตอนนี้แบบหมดจด (ตอนนี้แค่เคลียร์กลางห้องออกไป มุมอื่นยังเซมๆ) ก็จะรีบซื้อตู้หรือกล่องมาใส่แล้วไว้ชั้นสี่นี่แหละ โดนแย่งพื้นที่เฉยเลย นี่ขนาดจองแค่ตรงทางเดินนะ ไม่ได้จองพื้นที่ในห้องที่ยาวครึ่งบ้านเสียหน่อย เซ็งเป็ดเลย

ส่วนอื่นของชั้นสี่ก็น่าผวามาก เป็นของอะไรไม่รู้กองๆ สุมกันไว้ กระเป๋าเดินทางหลายใบ กล่องโน่นนี่ ... มองแล้วมึน

วันไหนที่ต้องเคลียร์ชั้นนี้ ต้องมีใครตายแน่


2 ตุลาคม

ในที่สุด เกม Rainy Read Rally ที่เล่นมาสามเดือนก็จบลงเสียที
เพิ่งมาอ่านจริงจังเอาเดือนกันยานี่เอง เพราะเดือน 8 เจอเรื่องพ่อป่วยกะทันหัน ต้องจัดบ้านและอะไรจิปาถะจนหัวหมุน

ตอนเย็นที่ผ่านมา นั่งแชทกับสรุปเรื่องนี้อยู่โดยไม่ได้ออกจากห้อง ทำให้ไม่รู้เลยว่าคนงานในบ้าน 3 ขนยกโขยงขนข้าวของลาออกแบบไม่บอกกล่าว พี่ชายกลับมาเจอหลานนั่งเล่นเกมคนเดียว

คนงาน 3 คนนี่เป็นแรงงานทั้งหมดในบ้านแล้ว คราวนี้ก็ซวยสิ ใครจะซักผ้า ปัดกวาดบ้าน ดูแลสารพัดสัตว์เลี้ยงของพี่ล่ะ (เฉพาะหมาพี่ก็ต้องแปรงขนเช้าเย็นแล้ว ไหนจะลิง นก เต่า ปลาอีก)

ใจหายเหมือนกัน เพราะคนงาน 2 คนเป็นสองคนที่อยู่มานาน คนหนึ่งชอบจะลาออก (แบบหนีหายไป) แต่ก็กลับมาทุกที อีกคนน่าไว้ใจกว่าและเคยคิดว่าคนนี้คงจะอยู่ไปจนแก่ด้วยซ้ำ ไหงอยู่ๆ ก็ออกฟะ?

เดือนก่อน คนงานเหนื่อยกับการทำความสะอาดบ้านมากกว่าปกติ เพราะพ่อป่วย หลังจากนั้น แม่ก็อยู่บ้านตลอด มีคนมายุ่มย่ามอยู่ชั้นล่างแทบทั้งวัน อาหารการกินก็เรื่องมากขึ้น ... น่าจะมีส่วนทำให้คนงานเซ็ง เพราะทุกที พวกเขาครองบ้าน ทำอะไรตามสบายไม่มีใครสอดส่อง (เราอยู่บ้านก็เหมือนผีบ้านผีเรือนน่ะ สิงอยู่ในห้อง )

อีกส่วน ไม่รู้เพราะพี่เอาหมา..เอ่อ ลืมชื่อพันธุ์อีกแล้ว พันธุ์เดียวกับตัวแรกที่ต้องแปรงขนเช้า-เย็นน่ะ ตัวเดียวเห็นก็เก๊กซิมแล้ว พี่ยังเอามาอีกตัว เราเคยคุยกับคนงานที่ซื่อสัตย์ดี (และรับงานเยอะกว่าคนอื่น เพราะซื่อนี่แหละ) เค้าก็ไม่ได้แฮปปี้นะ แต่ประมาณว่าเฮียสั่งก็ต้องทำ ไอ้หมาตัวใหม่นี่เป็นฟางเส้นสุดท้ายรึเปล่าฟะ?

เคยดูสภาพในบ้านแล้วไม่ชอบมานานแล้ว แทนที่คนงานจะได้ทำงานบ้านอย่างที่ควรทำ กลับต้องมาเลี้ยงสัตว์ ...เลี้ยงแบบมีรายละเอียดจุกจิกต้องดูแลยิ่งกว่าคนอีก บางทีเห็นแล้วไม่กล้าใช้อะไรคนงานเลย

บางทีก็รู้สึกว่าครอบครัวพี่ไม่เรียบร้อยเลย เสื้อผ้ากองพะเนินเทินทึกให้คนงานตามจัดการ เก็บกวาดห้องก็คนงาน ลูกสามคนไม่มีระเบียบ แค่กินข้าวเองยังต้องเซ้าซี้ อาบน้ำทำผมใช้คนงานตลอด การบ้งการบ้านอะไรมีแม่คอยจัดการดูแล เด็กหกเจ็ดขวบแล้วนะ เด็กบ้านอื่นเป็นงี้เปล่าเนี่ย?

คือ มันงงน่ะว่าคนงานสามคน แต่ทำไมงานบ้านที่เขาทำมีแค่เก็บกวาดห้องพ่อแม่เรา ชั้นล่างนี่แค่กวาดนิดหน่อย คนสามคน..รับใช้ครอบครัวพี่--และสัตว์เลี้ยง--เป็นหลักเลยน่ะ ที่ทำให้เราคือซักรีดเสื้อผ้าแค่นั้น ห้องเราเขาไม่เคยเก็บให้ (ใครก็ทำไม่ได้ ถ้าดูสภาพหนังสือในห้อง) แต่อย่างว่า.. พูดไปเดี๋ยวก็มีเรื่อง เฮ้อ

ที่บ่นนี่ไม่ใช่เพราะตัวเองเลิศเลอมาจากไหน อันที่จริง หลานเราโตมาก็คงเป็นอย่างเราแหละ ไม่มีวินัย ทำอะไรไม่เป็น แหะแหะ

Create Date : 02 ตุลาคม 2552
Last Update : 8 ตุลาคม 2552 23:53:00 น.		15 comments
Counter : 1222 Pageviews.
Share Tweet