28 ธันวาคม

สุขสันต์วันปีใหม่ค่ะ

(ไม่เล่นเอฟเฟกต์ใด ๆ ทั้งนั้น ไม่ว่างอย่างยิ่ง )
แหะแหะ ว่าจะอัพรีวิวหนังสือที่อ่านให้หมดก่อนไปเที่ยว
สงสัยคงจะไม่ทันซะแหล่ว ไว้ปีหน้าฟ้าใหม่...ถ้ายังจำได้..ค่อยดูละกันนิ

จริง ๆ ที่เรื่องมาบ่น/เล่าให้ฟังเพียบ แต่วันก่อนเขียน ๆ แล้วเน็ตแฮงค์ กาซิก
เปลี่ยนสายเป็น True ได้เน็ตไว๊ไวมาใช้แบบชาวบ้านแค่อาทิตย์เดียว
พี่ก็เรียกช่างมาเดินสายอีกรอบ เพราะเครื่องชั้นบนต่อเน็ตยาก..อะไรทำนองนั้น
ช่างเปลี่ยนตำแหน่งกล่อง (อะไรสักอย่าง) ที่ชั้นเรา และรู้สึกจะทำอะไรอีกไม่รู้
เน็ตเลยรวน ๆ พิกล เร็วมั่งช้ามั่ง แต่สัญญาณขาด ๆ หาย ๆ บ่อยมาก

รำลึกถึงปี 2007 นิดหน่อยดีกว่า...

อือม์ คดีน่าจำปีนี้...หมูแฮม น้องมาม่า มือเพลิงสกลนคร >> เยาวชนที่ทำให้จขบ. คิดว่าร่างกฏหมายให้ลดหย่อนโทษสำหรับเด็กอายุไม่เกิน 20 ปี...ไม่ควรนำมาใช้อย่างยิ่ง (สงสัยมากกับความเชื่องช้าในการดำเนินคดีแรก)

แฟนตาซีสุดเลิฟ...ชุดยูเจนิดิส (นาน ๆ จะมีแฟนตาซีติดโผนะ)
ส่วนแฮร์รี่ ...จบแล้ว เย้

การ์ตูนที่มีแววจะหนุกหนาน...บุปผาคู่บัลลังก์

หนัง...ไม่ได้ดูเลยอ่า สมัยก่อนเข้าโรงดูทุกเรื่อง พอแก่แล้วกลับตื่นไม่ทันเข้าโรง
(พรุ่งนี้ตั้งใจจะแว่บไปดูหนังส่งท้ายปีให้ได้ ฮึ่ม)

เพลง...ไม่ค้นพบเพลงโปรดใหม่เลย ส่วนมากแค่คลั่งพักนึง แล้วก็จบ

หนังสือดีที่ได้มาปีนี้...ดับสุริยาที่หว้ากอ, ตำนานดาวฤกษ์, ไทบ้านดูดาว (สองเล่มนี้อ่านยากชะมัด), ปัญญาสชาดก, สยามกู้อิสรภาพตนเอง, บันทึกความทรงจำฯ หม่อมเจ้าหญิงจงจิตรถนอม ดิศกุล, อัตชีวประวัติ หม่อมศรีพรหมา กฤดากร
...สนใจหนังสือ 70 ปีรร. สุนันทาด้วย ปกแข็งกระดาษอาบมันอย่างดี ภาพประกอบใหญ่อีกต่างหาก แต่คุ้น ๆ เหมือนภาพเกินครึ่งอยู่ในหนังสืออื่นแล้ว (ยังนึกไม่ออกว่าใช่เล่มญาติฯ อะไรสักเล่ม ที่บอกถึงเชื้อสายพระเจ้าจักรีด้วยรึเปล่า)

หมายเหตุ:
- หลังปีใหม่ ค่อยหาเรื่องพม่า (สร้างสรรค์ หรือ โอเดียนสโตร์?)
- รักอมตะนิรันทร์..อะไรสักอย่าง น่าสนดี เป็นเรื่องของทหารฝรั่งที่ Hellfire Pass (ขอให้ชื่อหรั่ง มันสะใจดี) เขียนออกแนวนิยายเล็กน้อย แต่ไม่แน่ใจว่ามีข้อเท็จจริงอยู่มากแค่ไหน--ในส่วนเรื่องรักและแม่ค้าข้าวแกง อ้อ แต่ภาพ..อธิบายความเป็นช่องเขาขาดได้ดีนะ

...เน็ตแฮงค์อีกแล้ว


17 ธันวาคม

เย็นวันนี้ ระหว่างนั่งรถเมล์ไปหาหนังสือถูก เจอไฟไหม้ตรงเชิงสะพานข้ามสี่แยก (จากเมเจอร์ปิ่นไปพาต้า) เสียดายถ่ายรูปด้วยมือถือแล้ว...ดูไม่ออกว่าภาพอะไร ไม่งั้นคงมีภาพประกอบให้ตื่นเต้นเล่น

เรื่องนี้เรียกความทรงจำเก่า ๆ ได้เพียบเลย...

ใครเคยไปยืนดูไฟไหม้บ้าง?
จขบ. เคยไปยืนเฝ้าไฟไหม้ร้านขายของในสำเพ็ง ลองนึกภาพซอยแคบ ๆ ตอนค่ำ รถดับเพลิงอยู่ข้างนอกเข้ามาไม่ได้ มีแต่สายขนาดใหญ่ลากผ่าน ผู้คนวิ่งพล่านไปมา กลุ่มหนึ่งเป็นพวกเจ้าหน้าที่ อีกกลุ่มเป็นพวกพยายามช่วยหรือมีส่วนร่วม (เสียงดังโหวกเหวก ดูมีอำนาจสั่งการ แต่มีจริงหรือช่วยได้จริงไหม..ไม่รู้แฮะ) กลุ่มสุดท้ายคือไทยมุง เช่น จขบ. นั่นเอง

มันหลอนดีนะ อารมณ์ตอนนั้นน่ะ กลัวนิด ๆ ตื่นเต้นหน่อย ๆ เท้าติดตรึงไม่อยากไปไหนเลยแหละ
(หมายเหตุ: นี่เป็นไฟไหม้ครั้งที่ 3 ที่เจอในชีวิต แต่เป็นครั้งแรกที่ได้เข้าใกล้ที่สุด)

ก่อนหน้านี้หลายสิบปี ร้านของแม่จขบ. เคยโดนไฟไหม้วอดวายเป็นจุณ
แม่ไปนั่งคู้หาของจากซากไฟทุกวัน เพื่อคุ้ยหาของที่ยังขายได้
ตอนนั้น จขบ. จำความได้แล้ว แต่ยังเด็ก ก็จำ ๆ ไว้แต่ไม่ได้คิดอะไร
พอโตถึงมาคิดว่า เออ มันเป็นบทเรียนชีวิตแบบนึงนะ
อย่างไรก็ตาม ไฟไหม้และการนั่งคู้นาน ๆ ครั้งนั้น ทำให้แม่หมอนรองกระดูกเสื่อม กลายเป็นคนที่ปวดหลังง่ายมาก กึ่งทุพพลภาพไปทันที
...บทเรียนที่สอง คือ จะทำอะไรก็คิดถึงสุขภาพด้วย บางอย่างได้ไม่คุ้มเสีย

เล่าต่อ (เล่าได้เยอะค่ะ สำเพ็ง-พาหุรัดไฟไหม้บ่อย)
จากประสบการณ์ไฟไหม้ครั้งที่สอง ครั้งนี้ จขบ. โตและขายของเป็นแล้ว
จึงพบว่า..การตั้งกะบะเซลส์ที่ซากร้าน จะขายดีโคตร ๆ และคนล้นหลามมาก ยิ่งกว่างานเทกระจาดอีก เจ้าของร้านจะตัดใจขายถูก ๆ ชิ้นละ 10, 20 เพื่อถอนทุนคืนสักนิดก็ยังดี และลูกค้าก็ไม่ได้มาซื้อด้วยความเห็นอกเห็นใจหรอกนะ แต่มาเพื่อหาของถูกต่างหาก บางคนยังต่อราคาแบบบัดซบสิ้นดีอีกด้วย--ส่วนใหญ่เป็นพวกแขกพาหุรัด จขบ. เลยได้ฝึกไล่ลูกค้าเป็นภาษาอังกฤษไปในตัว 555

แต่ประสบการณ์ไฟไหม้..ที่ไม่ได้เจอกับตัวเองหรือครอบครัว แต่สะพรึงที่สุด
คือตอนเรียนประถม 1 แล้วเพื่อนร่วมชั้นโดนไฟครอกตายในร้านขายผ้าที่พาหุรัด
จขบ. ไปอ่านรายละเอียดจากหนังสือพิมพ์ จำได้ชัดว่ากฤตยากับสมาชิกครอบครัวอีก 2 คนหนีไฟทัน แต่ไปติดอยู่ตรงลูกกรงเหล็กที่ล็อกไว้ พวกเธอเลยโดนไฟครอกตายตรงนั้น
... บทเรียนจากไฟไหม้ครั้งนี้ คือ การกั้นกรงไว้กันขโมยแล้วเก็บกุญแจไกลตัว อาจกลายเป็นการปิดทางหนีของตัวเองเวลาไฟไหม้บ้านได้เช่นกัน (คนสมัยนี้คงรู้เรื่องนี้กันดี แต่คนสมัยโน้นเขาไม่ทันนึกกันน่ะ)
... เรื่องนี้แสดงว่าจขบ. อ่านนสพ. ออกตั้งแต่ประถมหนึ่ง อ่านเองด้วย ไม่มีใครช่วย ถือว่าเร็วรึเปล่า? (แน่ใจว่าปอหนึ่งเป็นอย่างต่ำ เพราะย้ายโรงเรียนตอนปอสอง) หันมาดูหลานตัวเอง ทำไมมันยังอ่านไม่ออกกันอีกฟะ? ฮึ้ยย

ใครอ่านถึงตรงนี้แล้วทายอายุจขบ. จะแช่ง~


14 ธันวาคม

พี่ชายเรียกช่างมาเดินสาย เปลี่ยนเน็ตจาก TOT เป็น True
จขบ. เลยถือโอกาสให้เขาดูฮาร์ดดิสก์พีซีที่เต็ม (มาครึ่งปีแล้ว แต่เจ้าของทำการแก้ไขปรับเปลี่ยนไม่เป็น) แล้วก็ให้ดูหน้าจอที่ฐานคอหัก
...กะว่าถ้าเขาเข้ามาอีกรอบ จะให้ดูโน้ตบุ้คที่หน้าจอเจ๊งอีกด้วย ดูว่าเครื่องมันยังใช้ได้ไหม ถ้าได้ก็ตั้งให้ใช้เน็ตตอนนี้ได้ เผื่อวันไหนไม่มีเครื่องคอมใช้ จะได้ใช้เจ้าตัวนี้ (แค่เสียบหน้าจอก็เวิร์ค) >> หวังว่าคงได้นะ เพราะลืมถอดแบตออกอ่ะ ทิ้งไว้ร่วมปีแล้ว สงสัยว่าเครื่องอาจเจ๊งไปแล้ว

เคยบ่นเป็นตัวเลื่อนว่าเน็ตอืด เน็ตเต่า เน็ตไดโนเสาร์มาก
บางทีกะจะอัพบล็อก กว่าจะเปิดเว็บหาข้อมูลและโหลดรูปได้ เสียเวลาจิ๊บเป๋ง (แบบว่า...ตูเอาเวลาตรงนี้ไปอ่านหนังสือดีกว่ามั้ย?)
บางทีจะเข้าไปอ่านโน่นนี่บล็อกอื่น เจอบล็อกที่กราฟฟิคแรง ๆ เครื่องแฮงค์เลยก็หลายครั้ง บางทีรอดูรูป..โหย นานโคตร ถอดใจค่ะ

วันนี้ ตอนเขามาเปิดเครื่อง บอกว่ามีคนใช้สัญญาณไวร์เลสของบ้านเราอยู่ 2 ราย
...อ่า... ในบ้านตอนนั้น ไม่มีใครใช้เลย แสดงว่าโดนขโมยสัญญาณมาตลอด
มีเครื่องนึง ใช้ชื่อ Speedy ด้วย โอ้ เอาสปีดใครมาล่ะ
เรวดีมาก ชั้นขอสาปแช่งแก แฮ่~

ป.ล. สงสัยแฮะว่าสัญญาณมันไปไกลได้แค่ไหน เมื่อก่อนนึกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะโดนขโมยใช้ เพราะรอบบ้านสองด้านติดซอย อีกด้านติดสระว่ายน้ำ มีด้านเดียวที่หลังบ้านชนบ้านอื่น แต่บ้านนั้นมีแต่ป้าๆ (ซึ่งต่อให้ใช้เน็ต ก็น่าจะแค่เช็คโน่นนี่ ไม่ได้โหลดอะไรน่าอะเฟรดมาก)

ป.ล.2 คงไม่มีกรณีประเภทสองวันต่อมา เพื่อนบ้านเดินมาถามพาสนะ 555
(เคยอ่านกระทู้แนวนี้ ขำกลิ้ง)


13 ธันวาคม

เปิดแฮร์รี่เล่มแปลไทย แล้วคิดว่า..ยังไม่ซื้อราคาเต็มดีกว่า

จุดแรกที่ไม่ชอบ คือ รู้สึกว่าแปลแข็ง น่าจะเกลาอีกรอบได้นะ
หลายแห่งแปลตามวิธีการวางประโยคแบบฝรั่ง ทั้งที่สลับตำแหน่งให้ฟังดูเป็นภาษาไทยธรรมดาได้ หรือบางที่ก็ใช้คำได้ตรงแบบแปลก ๆ พิกล

แต่จุดที่ขัดใจที่สุดคือฉากสุดซึ้ง ประโยคสุดท้ายที่สเนปพูดก่อนตาย
Look..at..me กลายเป็น "ดู..ฉัน..ด้วย"
อารมณ์ซึ้งทะลายครืนฉับพลัน! คนจะตายเขาไม่พูดงี้หรอก
"มอง..ฉัน" เฉย ๆ ก็พอแล้ว

ไปอ่านคลับแฮร์รี่ พบอีกจุด "จกของกิน" (ต้นฉบับคือ sneak food)
อ่า.. นึกถึงส้มตำทันที "ฉกของกิน" ยังดีกว่าเลย

ตอนที่มีกระแสวิจารณ์ว่าคนโน้นคนนี้แปลดีไม่ดี จขบ. เฉย ๆ นะ
เล่มหนึ่งเล่มสองก็อ่านได้ ได้อารมณ์วรรณกรรมเด็กดีด้วย
แต่สำหรับเล่มอวสาน ขอบอกว่ามู้ดสำนวนแปลเล่มนี้..ยังไม่ดราม่าพอค่ะ
น่าเสียดายจริง ๆ


7 ธันวาคม

จากบล็อกของ หมีมหาภัย ไปเล่นเกมหาสัตว์ภูตมา
ได้เป็นตัวนี้ค่ะ



สนใจอยากหาสัตว์ภูติของตัวเองบ้าง คลิก ที่นี่ เลยค่ะ

Create Date : 08 ธันวาคม 2550
Last Update : 29 ธันวาคม 2550 5:53:54 น.		53 comments
Counter : 1574 Pageviews.
Share Tweet