21 กรกฎาคม

สปอยล์แฮร์รี่ก่อนวันขายให้ตัวเองเรียบร้อย

ใครอยากได้ไฟล์ pdf ครบเล่ม (น่าจะใช้ OCR ถอดมาจากสแกน เลยมีพิมพ์ผิดนิดนึง แต่คมชัดและอ่านรู้เรื่อง)
โหลดได้จากนี่ค่ะ ไฟล์-ที่-คุณ-ไม่-ควร-เอ่ย-นาม ขนาด 1.5 Mb
(ขอบคุณคุณ Perfect Day ผู้นำมาเผยแพร่ในกระทู้ //www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5624735/A5624735.html ด้วยค่ะ)

ตารางเดิมคือ ทำงานวันละชิ้น 2 วัน หรือปั่นงาน 2 ชิ้นในวันเดียว วันรุ่งขึ้นส่งงานแล้วไปรับหนังสือ เริ่มกบดานอ่านแบบสบาย ๆ

แต่คืนสองคืนก่อน หลังอัพบล็อกแล้วไปเปิดโน่นนี่เล่น เลยได้อ่านเรื่องย่อทีละบท ครั้งต่อไปที่เปิดคอมเลยเข้าไปดูอีกรอบว่ามีใครมาบอกไหมว่าเรื่องย่อนี่เป็นของจริงหรือฟิค ปรากฏว่าไปเจอลิงค์ดาวน์โหลดไฟล์ต้นฉบับ เลยโหลดมาอ่านเองซะเลย (มีทั้งแบบสแกนจากต้นฉบับที่อ่านยาก และเป็น pdf file ที่มีแต่เท็กซ์ อ่านง่ายหน่อย)

ผลคืออ่านแฮร์รี่จบตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว

สำหรับผู้ที่สงสัย ลิงค์นั้นเป็นของจริงค่ะ
ช่วงต้นเรื่องเดินเรื่องไว มีเนื้อเยอะ ผิดสไตล์โรว์ลิ่งมาก
แต่ครึ่งเล่มหลังนี่คือคำตอบของผู้ติดตามอ่านมาตั้งแต่ต้นจริง ๆ

แต่.. แต่... งานช้านนนนนนน~

โชคดีในคราวเคราะห์ คือจขบ. นับวันผิด นึกว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ พอดีเพื่อนโทรมานัดเจอกันเลยรู้ว่าวันนี้วันเสาร์ เดชะพระคุ้มครอง ยังมีเวลาลุยงานก่อนกำหนดส่ง

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า curiosity kills a cat


19 กรกฎาคม

เพิ่งกลับจากต่างจังหวัด
หลบแสงสีเมืองกรุงไปดูควายเล่น ชื่นใจไปอีกแบบ

ไม่ได้เข้าไปในทุ่งลึก (แบบที่ไม่ใช่ติดถนนน่ะ) นานแล้ว รู้สึกว่าควายยังเป็นควายอยู่ (ยกมือไหว้ไปที ไม่ได้เห็นมานาน เอิ้กๆๆ) เดินไปก็เห็นวัด อุโบสถ หอระฆัง สวนสมุนไพร บ่อปลา โรงเรียนติดวัด ต้นยางสูงใหญ่ ใบบัวใหญ่ขนาดเอามาสอยริมเย็บเป็นชุดได้เลย
...เสียดายหากองฟางไม่เจอ ตอนเด็ก ๆ เคยนอนเล่นบนกองฟาง ได้บรรยากาศดีพิลึก

ไปเดินสะพานแขวน แต่เป็นสะพานแขวนที่พื้นเป็นสังกะสีผุ ๆ ...สยองไปอีกแบบ บางช่วงมีรูโหว่เบ้อเร่อไว้ให้จินตนาการฉากผลักเพื่อนเพื่อทำฆาตกรรมกลางแม่น้ำด้วย

ไปเดินตลาดตจว. กริ๊งกร๊างมาถามพระมารดาอยู่นานว่าจะเอาหน่อไม้ ผลม้งผลไม้โน่นนี่ไหม แม่บอกว่าไม่ต้องหรอกลูก ยังไงลูกก็เลือกไม่เป็นอยู่ดี หิ้วมาก็หนักและลำบากลูกด้วย แต่พอรู้ราคา ท่านแม่ก็บอกว่างั้นซื้อมานิดนึงละกัน สัก 5 กิโล 10 กิโลก็พอ
ลูก >>

ไปเที่ยวคราวนี้ ทำให้รู้ว่าระยะหลังมานี่ เราอยู่ในโลกแคบมากเลย ...แต่ทำไงได้ งานและไลฟ์สไตล์มันบังคับนี่ จะออกต่างจังหวัดคนเดียวก็ไม่สะดวกและน่ากลัวด้วย (สวยอย่างนี้ โดนฉุดล่ะก็ (สงสารคนฉุด) แย่เลย)


แล้วพอได้เดินทาง ดวงเดินทางก็ชักจะมาละ
วันที่ 21 มีคนชวนเที่ยว ... แต่คงเซย์โน เพราะจะอ่านแฮร์รี่
ปลายเดือน 8 จะไปทะเล เย๊เย ขอให้ฝนฟ้าเป็นใจด้วยเต๊อะ

About Harry Potter
ต้องมีอะไรเกี่ยวกับการที่หางหนอนใช้มีดกรีดเลือดแฮร์รี่เพื่อชุบชีวิตดาร์คลอร์ดแน่ เพราะสะดุดมาตั้งแต่เล่ม 4 แล้วว่า "แฮร์รี่รู้สึกเหมือนเห็นประกายแห่งชัยชนะในสายตาของดัมเบิลดอร์...แต่เขาอาจคิดไปเองก็ได้" (ไม่ใช่ประโยคเป๊ะ ๆ แต่ความหมายทำนองนี้)

แต่ถ้าอวสานโดยไม่พูดถึงจุดนี้เลย ถือว่าเจ.เค. ทำพลาดตรงประโยคนี้ ใส่สิ่งที่คล้ายเบาะแสไว้แล้วไม่แก้
(สรุปคือ ฉันไม่เคยพลาด 5555+)

และ... สเนปเป็นคนดี แน่นอน!


6 กรกฎาคม

เมื่อคืนวานมีเรื่องให้โกรธมากกกกก
โกรธขนาดขว้างของลงพื้นระบายอารมณ์ เตะเก้าอี้ล้มโครม แล้วก็ฟาดร่มจนคันเบี้ยวไปอัน (คันสีสวยที่ชอบด้วย โคตรเศร้า) ... ถึงจะไม่ใช่ความโกรธสุดขีดจนลืมตัว แต่ก็มากที่สุดในรอบปีสองปีนี้แล้วแหละ

อ้อ จขบ. เป็นพวกที่โกรธแล้วต้องระบายค่ะ จะตะโกน ปาของลงพื้นหรือกระแทกประตูให้สะใจหายเดือด ถ้าโกรธแบบมีสติก็จะรู้ว่าชิ้นนี้แตกได้ ชิ้นนี้แพง ห้ามปา แต่ถ้าโกรธจัดนี่เคยประทุษร้ายคนมาแล้ว (นานเป็นสิบปีแล้วแหละ ทำให้รู้ตัวว่าเราถือปืนไม่ได้ มีสิทธิ์ขาดสติ)

เหตุผล? อือม์ สรุปสั้น ๆ คือโดนปลุกตื่นตอนที่ยังไม่อยากตื่น แค่นั้นแหละ
(จริง ๆ แล้ว เหตุการณ์และเหตุผลมีมูลเหตุให้โกรธจริง แต่ขี้เกียจเล่า เพราะประเด็นหลักก็คือแค่นี้)

ทุกทีถ้าได้ไปเดินดูโน่นดูนี่ หรือเข้าโรงหนังไปจะช่วยได้มาก แต่เมื่อคืนห้างใกล้ปิด หนังทั้ง 13 โรงฉายมันอยู่สองเรื่อง (Die Hard กับ Transformer) ซึ่งไม่อยากดู--และแอบด่าในใจว่าจะเปิดคอมเพล็กซ์สามชั้นสิบสามโรงไว้ทำแป๊ะอะไรวะ ถ้าจะฉายหนังอยู่สองเรื่องน่ะ? เวรเอ๊ย สรุปเลยซวยไป ต้องเก็บอารมณ์โกรธไว้ทั้งอย่างนั้น ถ้าเมืองไทยมีที่ให้เข้าไปออกแรงฟาดอะไรให้หายแค้น คงช่วยได้มาก

แล้ววันนี้ก็เลยเหมือนจะป่วยยังไงไม่รู้ ประมาณว่าความโกรธเย็นตัวลงกลายเป็นตะกอนอยู่ข้างใน พาให้กายใจอับเฉา นี่ถ้าเมื่อวานได้ชกหน้า ตื้บๆๆ ตัวต้นเหตุไปเลยก็คงดี ฮึ่มมมมม (รู้น่าว่าทำไม่ได้)


3 กรกฎาคม

เพิ่งได้รู้จักซีรี่ส์ Bones จากการเปลี่ยนช่องไปมาโดยบังเอิญ แล้วก็เป็นแฟนเหนียวแน่นโดยพลัน

พระเอกคนเดียวกับคนเล่น Angel (ซีรี่ส์ที่ฉีกมาจาก Buffy the Vampire Slayer อีกที) นางเอกไม่รู้จัก แต่หน้าตาขึงขังคางเหลี่ยมส่อแววดื้อ (แต่คนนี้นิสัยซื่อ ไม่คดโกงนะจ้ะ )
ตัวประกอบมีเสน่ห์ไปคนละแบบ น่ารักลงตัวไปหมด

แต่ที่เด็ดสุด ศพค่ะ! แต่ละตอน จะต้องอึ้งกับศพพิศดารพันลึกที่คิดให้ตายก็เดาไม่ถูกว่านักนิติมานุษวิทยาจะขุดหาตัวตนศพรวมไปจนถึงฆาตกรได้ไงฟะ แต่ทีมนี้ก็สามารถใช้วิธีทางวิทยาศาสตร์แก้ปริศนาออกมาเป็นเปลาะ ๆ เจ๋งมาก
(เรื่องนี้ได้เค้าโครงจากนิยายชุดหนึ่ง กำลังเริ่มหามาอ่านอยู่นี่แหละ ... ถ้าไม่ท้อไปก่อนนะ)

ทีนี้ มันจบซีรี่ส์ไปแล้วน่ะสิ ขอเล่าไว้อ่านวันหลังหน่อย

Bones final episode (#21? เห็นว่าเมืองนอกตัดไปตอนนึง ไม่รู้ว่า #21 หรือ #22 กันแน่)

มีการพบศพเด็กในท่อน้ำทิ้ง ในมือศพกำหินเขียนคำว่า I love you เอาไว้ ทีมงงหนักเมื่อผลเนื้อเยื่อยืนยันว่าศพยังเด็กอายุแค่สิบกว่าขวบ แต่ฝ่ายศิลป์วาดใบหน้าออกมาเป็นยายแก่ (เถียงกันใหญ่ว่า Art makes science his bitch ... นึกไม่ออกว่าพากย์ไทยว่าอะไร "เฆี่ยนกระจุย" หรือ "ชนะขาดลอย" ??) พอดูกระดูกถึงพบการเสื่อมสภาพที่บอกว่าเด็กคนนี้เป็นโรคแก่เกินวัย เลยสืบหาตัวจริงของศพได้ง่าย และรู้ว่าครอบครัวนี้มีกันแค่สองคนแม่ลูก

ตอนแรกผู้ต้องสงสัยคือพี่เลี้ยงที่โดนไล่ออก เป็นไปได้ว่าเขาอาจเคยลวนลามเด็ก? ผู้ต้องสงสัยรายต่อมาคือแม่เด็กที่กำลังแย่ เป็นคุณแม่ที่เลี้ยงลูกป่วยหนักคนเดียว ฐานะก็ไม่ดี แถมตัวเองก็ป่วยเป็นเอดส์อีก เธอเครียดจนพลั้งมือฆ่าลูกรึเปล่า? แต่ภายหลังกลับพบพิษในปลานางฟ้าที่เติบโตใต้กระดูก และได้ข้อสรุปว่าแม่เป็นคนฆ่าด้วยยารักษาโรคเอดส์ที่เธอเลิกใช้ไปแล้ว

ตอนจับกุม คนดู (เรา) ก็อึ้งปนโกรธ สะใจมากตอนยัยแม่ขอให้นักสืบแกะรูปวาดฝีมือลูกจากผนัง คนอื่นจะได้ไม่เอาไปทิ้ง นักสืบตอบว่า You killed your daughter. Why do I have to do you a favour?
(โบนส์มีปมว่าเคยโดนพ่อแม่ทิ้งไปตอนเด็กเหมือนกัน ฉากนี้เธอเงยหน้ามองดาวผ่านเพดาน..แบบที่เด็กผู้ตายมักจะทำ ไม่หันไปมองคนร้ายเลย)

ตอนปิดท้าย นักสืบไปเยี่ยมนักโทษพร้อมรูป
เรื่องเฉลยว่ายัยแม่น่ะเป็นเอดส์ชนิดยามาตรฐานรักษาไม่หาย เสี่ยงลองยาทดลองแล้ว อาการก็แย่ลง ฝันร้ายที่สุดของแม่ส่อทีท่าจะเป็นจริง นั่นคือเธอจะตายก่อนลูก (ซึ่งอายุสมองแค่ 6 ขวบ แต่หน้าแก่งั่ก) ไม่มีสถานสงเคราะห์ไหนรับเด็กนี้ แม่เลยต้องฆ่าลูก
...หลังจากฆ่าลูกตายไปแล้ว ยาทดลองถึงเริ่มได้ผล ดาราที่รับบทแม่แสดงสีหน้าสีตาได้กระชากใจมาก ตอนเล่าว่าเธอพาลูกไปปิกนิกในสวน แล้วหลอกให้กินยาโดยบอกว่าเป็นขนม ลูกตายแล้วเธอก็ไม่รู้จะทำยังไงกับศพ เธอหมดเรี่ยวแรง แล้วก็นึกได้ว่าแถวนั้นมีแม่น้ำ เธอคิดว่าที่นั่นน่าจะสงบดี เลยทิ้งรถเข็นใส่ศพลูกลงไป

โบนส์สรุปประโยคสุดท้าย What you did was wrong. But you did it out of love.


อันที่จริง ตอนนี้โดยรวมไม่ค่อยดีเท่าตอนอื่น แต่เฉพาะเรื่องเมตตาฆาตกรรมนี่แหละที่โดนมาก

Create Date : 03 กรกฎาคม 2550
Last Update : 21 กรกฎาคม 2550 18:38:06 น.		25 comments
Counter : 1182 Pageviews.
Share Tweet