28 ตุลาคมเพิ่งจับนิยายรัก-เฉพาะที่เพิ่งได้มาก่อนงานนิดนึงกับได้ในงาน-มาวางรวมกัน ปรากฏว่ากองสูงเท่าตู้พลาสติกสี่ชั้นเลย (ตอนแรกสูงสองชั้นเองนะ) ...นี่ขนาดยังไม่รวมหนังสืออมรินทร์ออกใหม่กับเศษ ๆ 3, 4, 5,...เล่มที่วางหลบอยู่ตรงโน้นตรงนี้นะ(แน่นอนว่า..ยังไม่นับรุ่นก่อนหน้านั้น ที่อยู่ในห้องคอมอีกห้อง)ถ้าอารมณ์ดี จะถ่ายรูปมาประจานตัวเองคำถามประจำวัน: อ่านไรก่อนดีว้า? 23 ตุลาคมงานไม่ค่อยเดิน เพราะทำ ๆ อยู่ เพื่อนก็จะกริ๊งกร๊างมารายงานการเดินในมหกรรมหนังสือฯ เพื่อนคนนี้ได้ไปงานวันอาทิตย์แล้วก็วันนี้ ในขณะที่จขบ.หนีงานไปวันเสาร์ ยังไม่หมดกิเลส (แต่หมดเงิน) แล้วเลยฝากฝังเพื่อนหาเล่มโน้นเล่มนี้ เล่มนั้นถ้าเจอนักเขียน เล่มนู้นถ้าลดเท่านั้นเท่านี้ ฯลฯ ดังนั้น ถึงจะไม่ได้ไปงาน ก็ได้หนังสือเพิ่มอยู่ดี และก็เพราะเพื่อนคนนี้ ถึงรู้ว่าบูธหนึ่งที่ซื้อไปวันก่อนลดแค่ 10% ตอนแรกฝากเขาไปซื้อเล่มออกใหม่เล่มนึง--ถ้าเจอนักเขียน แล้วเขาก็เจอแต่เพื่อนทักว่า..ลดไปแค่นี้เองนะ (เธอเซนซิทีฟเรื่องราคากว่าจขบ. ร้อยเท่า)จขบ. ก็ถึงแก่ชะงัก ฉุกคิดว่างบมันติดตัวแดงโร่แล้ว จะซื้อลดแค่นี้ไปทำไมลดแค่นี้ไปซื้อในคิโนะทีหลัง หรือร้านแถวบ้านที่เขาว่าลด 10% up ก็ได้เลยประหยัดไปเล่ม (แน่ะ)อีกอย่าง มันเป็นแนวบทความที่อ่านตอนไหนก็ได้ ไม่รีบนอกจากเดินในงานมหกรรมแล้ว เพื่อนคนนี้ยังออกเดินสายร้าน 50% ด้วยวันนี้เธอไป 3 ร้าน จขบ. เลยได้อานิสงฆ์หนังสือครึ่งราคามาสองเล่ม"ปาฏิหารย์ด้ายแดง" ของโจอี้ ตงฟาง กับเรื่องแปล Postem of Death... ประหยัดไปได้อีกนิดก็ยังดี เย้ มีเพื่อนหนอนที่เจอกันแถวบ้านง่าย ช่วยกันหาหนังสือราคาถูกมันดีเช่นนี้แล 17 ตุลาคมอ๊ากกกกก อยากเอามือขยุ้มหัวทึ้งๆๆๆ เอาหัวโขกกำแพงโป้กๆๆๆ(ป.ล. หัวคนอื่นนะ)อ่านรายละเอียดได้จาก บล็อกคุณผู้สาวเมืองยศ: วันที่ 18 ตค. สถานการณ์หนังสือโรมานซ์ 15 ตุลาคมช่วงนี้หายไปจากโลก เพราะติดเกมส์ค่ะ หมดไปหนึ่งวันกับอีกค่อนวัน สำหรับการเสริชหาโปรแกรมมาลงแล้วหา KeyGenเล่าแล้วก็ขายหน้า เพราะไม่ได้ติดเกมส์ชาญฉลาดอะไร เป็นเกมต่ออิฐธรรมดานี่แหละแต่ bejewelled deluxe เปลี่ยนอิฐเป็นเพชร ทำเอฟเฟกต์สวยดี เล่นติดหนึบจนถึงวันนี้ก็ยังเล่นอยู่เลยโทรไปขอเลื่อนส่งงาน (มีงานต้องส่งวันนี้สองชิ้น ยังไม่เริ่มทำเลย) หนังสือแทบไม่ได้อ่าน (แต่ออกไปซื้อนะ แก้เครียดอ่ะ ฮา) ยึดคอมมาแบบหน้าด้าน ๆ (เริ่มรู้สึกถึงรังสีพิฆาตจากพี่ชายแล้ว)เล่นจนเช้าก็นอน ตื่นมาเล่นต่ออีก เรียกได้ว่า..เป็นอาการ "เสียคนเมื่อแก่" ?? เกมส์เป็นสิ่งมอมเมาค่ะ ยืนยันตอนแรกว่าจะโหลดเกมอื่นมาเล่นบ้าง เช่น ไพ่โซลิแตร์ที่เป็น quest ด้วยหรืออีกเกมชื่อ jewel quest ก็ดูน่าสน เกม PI ก็น่าลองไม่หยอก... เริ่มเห็นลางวิบัติของชีวิตได้ราง ๆ ... 12 ตุลาคมสองสามวันนี้ ยึดแล็บท็อปพี่ชายมาใช้พอเข้าไปห้องคอมที่มีชุดคอมเดสก์ทอปอีกที พบว่าหน้าจอคอมพังเฉยเลย จขบ. กำลังงงว่ามันพังได้ไง? เพราะรุ่นนี้มันหนาเทอะทะ มีฐานกลมหนาปึ้กสูงขึ้นมาราวหนึ่งฟุตเป็นทรงสามเหลี่ยมรองรับหน้าจออีกทีนะนั่น (กินที่มากจนตอนแรก อยากเอาไปเปลี่ยนเป็นทรงทันสมัยที่เห็นทั่วไปด้วยซ้ำ) เท่ากับตอนนี้ คอมชุดนี้ต้องซ่อมหรือเปลี่ยนหน้าจอ และหาฮาร์ดดิสก์ใหม่เดือนนี้มีงานหนังสือ/งานแสตมป์ด้วย ปกติก็กรอบเกรียวเคี้ยวโปเต้อยู่แล้วจะเอาเงินจากนรกขุมไหนไปซื้อจอใหม่ฟะ?---ช่วงนี้แม่ไปจี้หน้ามา เลยอยู่บ้านตลอด ไม่ได้ออกไปทำงานดังนั้น แม่จะเห็นว่าพอตกเย็น ลูกสาวจะหายศีรษะไปนอกบ้าน มือเปล่าบ้าง ถือหนังสือไปเล่มสองเล่มบ้าง แต่กลับมาพร้อมถุงหนังสือพะรุงพะรังแทบทุกวันตอนนี้ จขบ. กำลังใช้วิทยายุทธขั้นสุดยอด หมกหนังสือในมุมลับตาถึงจะเห็นถือเข้ามา แต่ถ้าไม่เห็นกองเพิ่มในห้อง ย่อมไม่เตือนใจให้แม่ฉุกคิด (ด่า)เรียกได้ว่า เรากำลังทำหน้าที่ลูกอันประเสริฐ ไม่ก่อความร้อนใจให้แม่ ฮาแต่งานหนังสือคราวนี้ เห็นทีจะหาที่วางกล่องใหม่ลำบากหมดที่ไปแล้วจริง ๆ แฮะสงสัยงานนี้ต้องงดซื้อ เอาเงินไปซื้อจอคอมหรือแล็บท็อปหรือฮาร์ดดิสก์ใหม่(ที่ควรจะซื้อมานานแล้ว) 9 ตุลาคมเมื่อวาน คนงานที่บ้านชี้ให้ดูกองกล่อง 4-5 ใบที่ลานบ้านจัดใหม่เธอบอกว่าเป็นการ์ตูนเก่าของจขบ. มีหนูเข้าไปในนั้นด้วย ...นึกถึงเมื่อหลายเดือนก่อน ที่น้องชายขนการ์ตูนบ้านเก่าไปเหมากิโลแล้วแม่คว้ากระสอบหนังสือกลับคืนมาให้ ตอนนั้นเคลียร์หมดแล้วนี่หว่า?โผล่มาจากไหนอีกตั้งหลายลัง (แถมโทรมโคตร ดูเปียก ๆ พิกล)กล่องมีหลายขนาด ใบย่อม ๆ ไปจนถึงใบสูงเท่าเข่า ไม่อยากตั้งความหวังเลยว่าไอ้กล่องใบใหญ่นั่นคือใบที่จำได้เพราะตอนย้ายบ้าน จำได้ว่าเก็บการ์ตูนโคตรสนุก (ในความคิดตอนนั้น และหลายเรื่องกลายเป็นการ์ตูนผู้หญิงในตำนานไปแล้ว) ลงกล่องใหญ่ใบหนึ่งกับอีกใบสองใบที่เล็กกว่า บอกให้คนขนมาบ้านใหม่ แล้วก็ลืมไปและหาไม่เจออีกเลย เพราะบ้านนั้นกลายเป็นโกดังคิดในแง่ดี ... หรือจะได้เจอ 'สงครามกับความรัก' (รึเปล่า? ที่นางเอกชื่อเบนิโกะน่ะ) เอาตอนนี้? คิดในแง่ร้าย ... หรือจะโดนคนเอาการ์ตูนเก่า (ที่จัดแยกกลุ่มแล้วแต่หาที่ลงไม่ได้ เลยใส่กล่องโหมะไว้ชั้นล่าง) ย้ายไปไว้นอกบ้านแล้วเราไม่รู้? รู้สึกยังไงไม่รู้ ไม่อยากไปยุ่งกับมันน่ะ การแกะมาเช็ดทีละปก จัดและหาที่เก็บ ฯลฯ มันล้านะ ตอนนี้ไม่มีพลังจะจัดการจริง ๆ (จขบ. เป็นพวกจัดบ้านจัดข้าวของไม่เป็นเอาเลย) แต่จะทิ้งไว้ก็ไม่ได้ ไม่งั้นอาจต้องเสียใจภายหลังที่ไม่รีบกู้สภาพหนังสือ... ว่าแต่ มันใช่หนังสือตูแน่น่ะ? ไม่ใช่แกะมาเจอหนังสือไร้สาระของคนอื่นล่ะป.ล. อีกสาเหตุที่ลังเล เพราะมันอยู่นอกบ้าน ยุงเยอะ กล่องก็เก่าโทรมแบบว่ามีตัวอะไรบ้างก็ไม่รู้จขบ. เพิ่งแพ้น้ำลายยุง กินยาหมดชุดไปสองวันก่อน ยังรอดูอยู่เนี่ยว่าถ้าไม่กินยาแล้วจะคันคะเยอทุกวี่ทุกวันอีกไหมถ้าเริ่มจัด ก็ต้องทำนอกบ้านเท่านั้น แล้วก็คงทำข้ามวัน จนเย็น ยุงเริ่มมา...กลัวอ่า กลัวยุง งี้ดดด(ความเร็วในการเช็ดหนังสือของจขบ. คือ 5-10 เล่มต่อหนึ่งครั้งที่เกิดสมาธิ วันหนึ่งเกิดสมาธิไม่เกิน 1-10 ครั้ง) 7 ตุลาคมมีงานต้องทำวันนี้กับพรุ่งนี้วันละชิ้น แต่ดันเผลออ่านหนังสือ/เปิดบล็อกยาว ซวยแล้ว ซวยแล้ว (ยังอยากอ่านหนังสือต่อนะเนี่ย กำลังมีไฟอ่าน) 4 ตุลาคมช่วงนี้เปื่อยจุกจิกค่ะ แปลว่าเป็นโน่นนิดนี่หน่อย ไม่ถึงกับน่าห่วงแต่ก็น่ารำคาญใช่น้อย- ปลายเดือนก่อนแพ้น้ำลายยุง (มั้ง--หมอว่างั้นนี่) มีแผลคันยิบ ๆ ใหม่ทุกวันนี่ก็ทรมานนะ แถมบางทีเป็นผื่นแดงอีก หยึ๋ยย- หลังหรือระหว่างนั้น ปวดหัววันเว้นวัน อันนี้เพราะนอนไม่เป็นเวลาเอง- ช่วงนี้ เส้นที่คอปวดข้างนึง เลยไม่กล้าทำอะไรเร็ว ๆ วันนี้ปวดถึงตาด้วย- เมื่อคืนจนถึงคืนนี้ก็ท้องร่วง ยังไม่กินยา มาดูกันว่าเชื้อคราวนี้แรงแค่ไหนจะเห็นว่าเป็นโรค 'แพ้ภัยตัวเอง' ทั้งนั้น ถ้าดูแลตัวเอง นอนเป็นเวลา กินแบบมนุษย์ปกติ ก็คงตัดโรคจุกจิกพวกนี้ไปได้ครึ่งนึงแล้วทำไมหมู่นี้ นอนยาวหลับสนิทไม่ได้ก็ไม่รู้? อา.. อยากนอนยาวลืมโลกอ่ะ ไอ้สารพัดโรคเนี่ย หลับเต็มตาสักทีสองที รับรองหายเกลี้ยง... เริ่มเดือนแบบเซ็ง ๆ แอนด์โทรม
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 30 คน [
28 ตุลาคม
เกมส์เป็นสิ่งมอมเมาค่ะ ยืนยัน
)
