Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
Life and psychology
Warning
Imagine
My Favorite
Chronicle of my life
Joke
My Ego Song
<<
สิงหาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
23 สิงหาคม 2550
The Last " Miss Call"
All Blogs
ทำยังไงให้คนเชื่อเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ!
สรุป The Secret กฏแห่งการดึงดูด
ชีวิตไม่สิ้น ก็ดิ้นกันไป
ลิง
ทุกสิ่งอยู่ที่เราเลือกเอง
มันจริงอย่างที่ว่าหรือเปล่า !!!
email ของบิล เกตส์ ที่ส่งถึงลูกน้อง, จากวันนั้นถึงวันนี้
ต้องสู้จึงจะชนะ
มหากาพย์อะไรเอ่ยที่ยาวที่สุด
ความรัก ความเข้าใจ ความผูกพัน
ทำงานแบบไทย ๆ
รักคืออะไร
ปริญญาและปัญญา
ปริญญา
บันได 5 ขั้น
True Love
โต๊ะแห่งความสุข
เซ็กซ์กับความไร้เดียงสา
Big Boss
20 นิสัยไม่ดีสําหรับการใช้ชีวิตคู่
The Last " Miss Call"
โฉมหน้าเมืองไทยในสายตาฝรั่ง
พ่อและแม่
ผมมีภรรยา 4 คน
จดหมายจากครูใต้
การใช้ชีวิตของมหาเศรษฐีท่านหนึ่ง
ความโอบอ้อมอารีของคนไทย กับ สิ่งที่มักจะมองข้าม !!!!!
สิ่งที่มองข้ามไป
รักเมียยิ่งชีพ
เรื่องของผู้หญิงสวย
วิธีสร้าง บุญ - บารมี
ทำไมเศรษฐีกลายเป็นยาจกได้
คนล้มเหลว คือ คนที่ล้มเลิกต่างหาก
ถ้ามีเพียง 100 คน บนโลกนี้
หัวใจเธอมันน่ากราบ
คำนิยามของปรัชญา " เศรษฐกิจพอเพียง"
เหตุผลจะต้องประกอบกับความรักเสมอไปหรือ
เพื่อน
ทำดีแล้วไม่ได้ดี
เสื่อม
กฏแห่งกรรม
หลักธรรม ที่ควรนำมาใช้ในการอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคม
ความหมายดี ๆ
3 สิ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิต
ความอยาก ความสุข มีโดยไม่ต้องเป็นของกู
มนุษย์เกิดมาเพื่อท้าทายกับสิ่งต่าง ๆ
คำคมประจำบล็อค 1
ข้อคิดของคนแสวงหาความรักบนโลกอินเตอร์เนท
เงินคือพระเจ้า
พุทธทำนาย
เป็นเช่นนั้นเอง/100 ปีพุทธทาส
The Last " Miss Call"
ความรู้สึกของน้องคนหนึ่งที่บรรยายออกมาจากใจ ในขณะที่....
ผมก็เป็นเช่นเด็กวัยรุ่นทั่วๆไป เรียน
เที่ยว นอน กิน ดึกๆผมก็โทรคุยกับแฟนของผม
ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของผมและผมก็
เชื่อว่าใครๆเค้าก็ทำแบบนี้กัน "จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง"
"กินกับอะไรบ้าง
แล้วตอนกินตัวเองคิด
ถึงเค้ามั้ยเนี่ย" "รู้มั้ยตัวเอง ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย
เค้าอยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็นใจไง"
"ตัวเองวางก่อนดิ ก่อนดิ"
ประโยคต่างๆที่ผมได้คิดและคัดสรร เตรียมพร้อมมาต่างๆก่อนโทร
ผมยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนดึกไปกับ
การคุยโทรศัพท์ ระยะเวลาอันผมได้ใช้ไปในแต่ละครั้งนั้น
พอรู้สึกอีกทีก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่ผมก็
ไม่ชอบนะ หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ ก็ไม่เห็นหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน "เอ้อ
เกือบลืมไปอีกอย่าง
กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมก็คือ แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน"
"ตอนนี้ลูกอยู่หอรึยัง"
"เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย" "วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง"
"อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ" โธ่!คำถามเดิมๆ
ผมก็
ตอบไปแบบเดิมๆ แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ
โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย ผมกับแม่
น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็วางแล้ว ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง"
จนกระทั่งวันนั้น
"ตัวเองตอบเค้าได้รึยังว่ารักเค้ามั้ย" "เร็วๆสิ
เค้ายังอุฒส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ"
"แล้วยังจะใจร้ายไม่บอกรักเค้าอีกหรอ"
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน
ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า "Home"
"โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย" ผมไม่สลับสายผม
ผมยังคงคุยกับสุดที่รักของ
ผมต่อไป เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิมๆ
"และนั่นก็เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมี
โอกาสฟังเสียงของแม่"
หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า
และแม่ของผมขัดขืน
และได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง
แม่เสียชีวิตเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว ญาติของผม
เล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น
และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอไม่ใช่โทร
แจ้งตำรวจหรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา "ผม"
สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือ
โทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม
วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น
วันนั้นผมเลือกที่จะคุยกับแฟน
ผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม ผู้หญิงคนเดียวในโลก
ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต ผู้หญิงคนเดียวที่ผม
สามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา
โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือ
ไม่ ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ
คนเดียวในโลกที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ คน
เดียวในโลกที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหาผม
"และคนเดียวในโลกที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต"
ในบางครั้งประโยคที่ว่า "ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว"
มันก็ไม่เป็นความจริง
"เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว" อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม
หลังจากนั้น
ไม่นานแฟนผมที่ผมใช้เวลาคุยกับเธอวันหลายๆชั่วโมงคุยกับเธอก็ทิ้งผมไป
วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น
หลายๆอย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป
เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการ
กระทำของเราเอง "เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป"
ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์ รอ
ที่จะตอบคำถามเดิมๆให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง แต่ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว.........
จาก fwd เมลล์ครับ ถึงจะเป็นเรื่องแต่งมันก็เศร้ามากเลย
Create Date : 23 สิงหาคม 2550
Last Update : 24 กันยายน 2550 2:55:28 น.
9 comments
Counter : 530 Pageviews.
Share
Tweet
เศร้าจังเลยอะ ..พุดอะไรไม่ออกเลย ..
โดย:
จอมแก่นแสนซน
วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:3:03:23 น.
เศร้าเป็นกะเค้าด้วยหรือ
โดย:
postmaker
วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:3:04:16 น.
<ตัวสั่น><ตัวสั่น> ผีจะโผล่มาตอนไหนเอ่ย อะ ยังไม่เห็นโผล่มาเลย
จะว่าไปวันๆนึงหนูก็ใช้เวลาโทรศัพท์คุยกับแฟนมากเหมือนกันนะเนี่ย
หนูว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีนะ แต่อย่าโกรธหนูนะ หนูไม่เศร้าอะพี่โพส หนูว่ามันดูจงใจให้เศร้ามากไปหน่อยนะคะ แล้วหนูว่าถ้าเป็นหนูไม่ว่าจะสาหัสแค่ไหนให้คิดว่าตัวเองต้องตายแน่ๆ หนูไม่ยอมอะ เป็นหนูๆคงโทรหาตำรวจอะ ไม่ใช่ไม่รักลูกนะ แต่แบบขอสู้จนวินาทีสุดท้ายนะคะ
โดย:
น้องผิง
วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:9:27:27 น.
สวัสดีตอนเช้านะจ้า เท่ร๊ากกกกกก ...
แวะมาชวนไปดื่มกาแฟกาน แต่ เปลี่ยนใจแหละ ดื่มคนเดียวดีกว่า ...
ปล ..อัพบล็อกแล้ว แสดงว่า ...เราสองคนเป้น ที่รักกันเหมือนเดิม ....เอิ๊กๆๆๆ .. ( งานเนี่ยแก้ตัวกับน้องมดเองเด้อ )
โดย:
จอมแก่นแสนซน
วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:11:16:04 น.
เชื่อไหมคะว่าแกงส้มมีประสบการณ์คล้ายๆ กันกับเรื่องนี้ค่ะ
วันนั้นเป็นวันที่แกงส้มมารับแม่ไปหาพี่สาวที่คลอดหลานอยู่ที่โรงพยาบาล
จำได้ว่าสายๆ พี่สาวโทรศัพท์เข้ามาเร่งว่าเมื่อไหรจะพาแม่มาหาเขา
แกงส้มก็ตอบไปด้วยเสียงกระแทกๆ ปนหัวเสียเล็กๆ ว่า กำลังจะไปแล้ว เร่งอยู่ได้ รอเดียวสิ (ก็แหมใครเลยจะนึกว่าคนคลอดลูกธรรมดาๆ อีกสามชั่วโมงถัดมาจะเสียชีวิตได้)
วันนี้ยังนึกเสียใจไม่หาย ถ้าวันนั้นเราไม่กระแทกเสียงกับเขา วันนี้อาจจะรู้สึกดีกว่านี้ก็ได้ค่ะ
ปล. ขอบคุณสำหรับเรื่องของบล็อคนี้นะคะ....
โดย: แกงส้มชะอมกุ้งใส่ผักบุ้งนิดนึง (
น้องแกงส้ม
) วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:11:28:24 น.
^
^
ชีวิตคนเราไม่แน่นอนจริง ๆ นะ
ผมเองก็ประสบมาลักษณะอย่างนี้เหมือนกัน วันนี้ผมทะเลาะกับท่านอยู่ พรุ่งนี้ท่านก็มีอันเป็นไปแล้วไม่มีโอกาสได้รับรู้เรื่องราวในสิ่งรอบข้างเลย ทุกวันนี้ยังคาใจผมเลย ขอโทษสักคำก็ขอโทษไม่ได้เต็มปากเท่าไหร่.....เพราะท่านไม่ได้รับรู้อะไรเลย......
โดย:
postmaker
วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:16:59:08 น.
เศร้าค่ะ
กะลังอยู่ในโหมดเศร้าพอดี
เจอเรื่องแบบนี้ข้าไปยิ่งเศร้า
โดย:
verdancy
วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:22:53:54 น.
มาแยกเขี้ยว ก่อนไปทำงาน ..
โดย:
จอมแก่นแสนซน
วันที่: 25 กันยายน 2550 เวลา:11:13:27 น.
สวัสดีตอนค่ำของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า
** ขอให้มีความสุขกับคนที่คุณรักนะจ้า **
โดย:
จอมแก่นแสนซน
วันที่: 26 กันยายน 2550 เวลา:0:49:15 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
MaThilDra
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
กระต่ายลงพุง
สมันน้อย เบอร์ 14
น้องแกงส้ม
รถเมล์สาย 170
nakwan6
li_goro
น้องผิง
จอมแก่นแสนซน
weraj
ตัวแสบมาเยือน
verdancy
ป่ามป๊าม
toor36
Hobbit
magnolia
Webmaster - BlogGang
[Add MaThilDra's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
เศร้าจังเลยอะ ..พุดอะไรไม่ออกเลย ..