Bloggang.com : tangkaodong - ลุงมอก.... “ชีวิตนี้เพื่อควาย”

ลุงมอก.... “ชีวิตนี้เพื่อควาย”

ลุงมอก.... “ชีวิตนี้เพื่อควาย”
ลุงมอก ผู้เฒ่าใหญ่ที่ใครเห็นแล้ว ว่าไม่ค่อยเต็มเท่าไร
แต่ใครจะรู้ว่า ชายผู้นี้มีเงินเก็บเป็นแสน แบ่งปันให้ผู้คนมากมาย
ทั้งชีวิตนี้ผูกพันธ์กับการเลี้ยงควาย ไม่เคยง้อใครและไม่เคยเข้าโรงพยาบาล
เพราะแกไม่เคยเจ็บป่วย
ที่สำคัญแกไม่มีบัตรประชาชนด้วย

สายๆ ของวันในช่วงกลางเดือนสงกรานต์ ขณะที่ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นไปสูงจนเกือบถึงยอดไม้แล้ว เปลวไอแดดอันร้อนระอุ แผดจ้าลงมาละเลงทั่วทั้งผืนแผ่นดิน เมื่อมองไปยังทุ่งนาที่อยู่เบื้องหน้า ก็เจอแต่เศษตอซังข้าวและความแห้งแล้ง หากเราทอดสอยตามองออกไป ยังทุ่งนาไกลๆ เปลวไอแดดที่แผดเผา ระยิบระยับราวกับเผาทุ่งนาเลยทีเดียว

โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ฮู่ๆ เสียงหมาเห่าดังมาแต่ไกล มาพร้อมกับร่างของชายสูงอายุ ใส่รองเท้าบู๊ท ผิวคล้ำ ตัดผมทรงหัวเกือบโล้น ผมขาวใส่เสื้อผ้าขาดๆ เก่าๆ สีกรมท่า คาดเอวด้วยผ้าขาวม้าเก่า คร่ำครึรุ่มร่ามลวดลายเขมร เดินโทงเทงเข้ามา ตรงหน้าอกกระเป๋าเสื้อด้านขวาเขายัดอะไรไม่รู้ดูตุงเป็นเอกลักษณ์ เฉพาะตัว ที่ใครๆ ก็ยากจะเลียนแบบ...

"โอ้... ตามอก มัวปีนา.....
บาน สะเด็ย มัว ปิง ถ่อง อาว......
มัว ๆ มัว โฮบบาย พอง คญม"
เสียงคุณแม่เชิญชวน ลุงมอก ให้มาทานข้าวด้วยกัน
มอก : "อัญ มัว ปี กระไบย์ ... บานสะเด็ย มะโฮบ"
"บาน สะลอว์ ตะเร็ย ตามอก.... เนียง ดุฮ์ บาย ออย ตามอก โฮบ พอง" คุณแม่ตอบว่าได้แกงปลา พร้อมทั้งสั่งให้น้องสาวคนเล็กคดข้าวให้ตามอก ทานด้วยกัน
น้องสาวผมตักข้าว ลุงมอกก็มานั่งทานด้วย

วันนี้ได้รับเกียรติอย่างมากที่ลุงมอก มาทานข้าวด้วยที่บ้าน ทำให้บรรยากาศในทานข้าวมื้อนี้ เต็มไปด้วยความสนุกสนานครื้นเครง

"ไทง นีฮ์ จอง กระไบย์ อีนา ตามอก? ." น้องสาวผมถามลุงมอกว่า วันนี้เอาควายไปเลี้ยงไว้ที่ไหน?
"นวย ปี ปรึก อัญ ยัว โตว จอง ตุก อี แสร บีด เซราะ กู๊ก... ตอนนีฮฺ เวีย กะเดา เฮย เวอะ".
วันนี้เอาไปเลี้ยงไว้ที่ใกล้บ้านโคกใหญ่ ป่านนี้ควายมันคงร้อนแล้วมั๊ง? ลุงมอกกล่าวตอบพร้อมกับตักข้าวใส่ปากทานอย่างเอร็ดอร่อย

หลังจากทานข้าวเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว ลุงมอก ก็ออกไปปฏิบัติภารกิจประจำวัน ก็คือ ไปเลี้ยงควาย แกออกเดินทางไปพร้อมกับการ์ดส่วนตัว คือเจ้าตูบ เพื่อนคู่ทุกข์คู่ยาก หมาของลุงมอก นั้นเอง

วันนี้ผมอยากรู้นัก ว่าเวลาลุกมอกแกไปเลี้ยงควาย แกไปทำอะไรบ้าง? ก็เลยถือโอกาสติดตามลุงมอก มาที่กลางทุ่งนาด้วยคนเลย... อิอิ

ระหว่างทางก่อนจะถึงที่มัดควายเอาไว้ ผมก็สนทนาเรื่องต่างๆ

“อมมอก ซบไง เกิด กระไบย์ ประมาณ ตูว์ ?” ผมถาม ว่าตอนนี้ลุงมอก มีควายอยู่กี่ตัว?
“ปะรัม ตูว์.../ เกิ๊ด ตี มีย์ หม๊ด. “ มีทั้งหมดอยู่ 5 ตัว เป็นตัวเมียหมดเลย
“ชะโมล เวีย เปี๊ยก เดิ๊อต ต้อง หม๊ด เฮย.../ ตอนนีฮ์ เพิม ปีร์ ตูว์ “ ตอนนี้มันกำลังท้องอยู่ด้วย 2 ตัว ลุงมอกพูดพร้อมทำท่าบรรยายสรรพคุณควายของตัวเองให้ฟัง
“อา มีย์ กระมม เปี๊ยก มะเสิล.. / กระไบย์ อานาจ เปี๊ยก” ควายตัวที่ยังสาว ตัวผู้เพิ่งขึ้นทับ เมื่อวาน สงสัยว่ามันจะท้อง เหมือนกัน
“ตี๊ต ปีร์ ตูว โนว ตู๊จ.../ เกิด มนึฮ์ มัว ซม ติง อัน มิน ออย” ส่วนควายอีก 2 ตัวที่เหลือ มันยังเล็กอยู่ มีคนมาขอซื้อหลายคน กูไม่ขายให้หรอก

ลุงมอกพูดพร้อมกับเดินทางมาถึงที่ที่ผูกควายไว้ตั้งแต่เมื่อเช้า

ลุงมอกแก้เชือกควายที่ผูกติดกับตอไม้กลางทุ่ง แล้วเอาไปมัดไว้ ที่ใต้ต้นไม้ที่มีร่มเงา เพื่อให้ควายได้พักอาศัยร่มเงา ควายมันจะได้ไม่ร้อน

“นิฮ์ อา มีย์ นิฮ์ / เซราะกะกีร์ กีย์ ซม ติง / กีย์ ออย อัญ ปะรัมแบ็ยเปือน / อัญ มิน ล๊วก ออย / อา เนิด เวีย น่ะ ” ควายตัวที่กำลังผูกอยู่นี้ เดือนก่อน คนบ้านตะเคียนเขามาขอซื้อ เขาให้แปดพันบาท กูไม่ขายหรอก สงสารควายมัน..

“เจาะฮ์ ตอ่ง ปี มัว โนว อี แนะ ล๊วก กระไบย์ ประมาณ ตูว์ เฮย?” แล้วตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ขายควายไปกี่ตัวแล้วหล่ะ? ผมถาม...
“ปีร์ ตูว์ อาลอย กี ล๊วก ออย” “ขายไป 2 ตัวแล้ว ไอ้ ลอย มันขายให้” ลุงมอกพูดพร้อมทำสีหน้าเศร้าๆ

“กี ล๊วก บาน สตางค์ บลา” แล้วเขาขายได้เงินไหร่ ผมถาม...
“ปีร์ เมิน ปะรัม เปือน” สองหมื่นห้าพันบาท ลุงมอกตอบ
“กีย์ ออย สตางบลา” แล้วเขา ให้เงินลุงมอก เท่าไร? ผมถาม
“ออย เบ็ย รวย แปด เสิบ บาท” ให้สามร้อยแปดสิบบาท ลุงมอกตอบ
“ยังเจาะฮ์ มินกึด ยัว สตางค์ ตืด แต?” อ้าว... ถ้าอย่างงั้น ไม่เอาเงินที่เหลือเพิ่มอีกหรือ?
“แต... ตูก อีเนาะ เฮย / ออย กี เก็บ ตุกออย” เอาไว้ที่นั้นแหละ ให้เขาเก็บไว้ให้ เขาไม่เอาไปไหนหรอก...
“กรอย นุ๊ฮ กีย์ มันกืย ออย สตางค์ คล่ะ แต?” แล้วหลังจากนั้น เขาเคยให้เงินอีกบ้างไหม? ผมตาม...
"เต... ออยเวีย เก็บ ตุก ออย" เปล่า เขาไม่เคยให้เลย ให้เขาเก็บรักษาไว้ให้ดีกว่า...ลุงมอก กล่าว