BlogGang.com : : Rovivrus : คนแปลกหน้า...แปดโมงเช้าวันอังคาร

คนแปลกหน้า...แปดโมงเช้าวันอังคาร

แปลกดีนะครับ คนบางคนแค่ผ่านเข้ามา
ในชีวิตเราเพียงวูบเดียว
แค่บังเอิญได้เจอกันเพียงครั้งเดียว
แต่รู้สึกเหมือนเคยเจอกันมาก่อน
ทำให้รู้สึกดี ทำให้อยากอยู่ใกล้
ทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยรู้จักเค้ามาก่อน

เหตุการณ์นี้ผมเพิ่งเจอมาเมื่อตอน
แปดโมงเช้า ของวันอังคารที่ผ่านมา
ปกติ ผมจะขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงานประมาณ
8 โมง 15 แทบทุกวัน
แต่เมื่อวันอังคาร ผมไปถึงรถไฟฟ้าตอน 8 โมงพอดี

พอก้าวขึ้นสถานี ก็มีเสียงเพลงชาติ
ดังขึ้น ในใจก็คิด เออวันนี้มาทันเพลงชาติ
ด้วยแฮะ ในใจก็ไม่ได้คิดอะไรมาก
ยืนตรงอยู่ตรงขั้นบันไดทางขึ้นสถานี
ทันใดนั้น ก็มีคนคนนึงแทรกขึ้นมาทางด้านซ้ายของผม
แล้วมายืนหยุดอยู่ตรงขั้นบันไดข้างหน้าผม
ในใจผมก็คิด แซงมาแล้วแล้วมาหยุดหน้าตูทำไมฟะ

ก็ไม่ได้คิดอะไร ระหว่างที่ยืนเคารพธงชาติอยู่
ผมก็แค่มองไปข้างหน้าเห็นข้างหลังเค้าแล้ว
ในใจก็คิดว่า เค้าก็น่ารักดีนะ แต่ก็แค่นั้น
แล้วผมก็เห็นเค้าไปเดินแลกเหรียญ
ผมก็ไม่ได้สนใจเพราะผมมีบัตรรายเดือนอยู่แล้ว
เลยขึ้นไปรอรถไฟ

จากนั้นก็เหมือนวันอื่น ๆ ยืนรอรถไฟ
ตำแหน่งเดิม รถไฟมาแล้วผมก็ขึ้น
คนแน่นเบียดเสียด ผมเข้าไปข้างในไม่ได้
ก็เลยยืนริมประตูหันหน้าออกไปมองวิวผ่านประตู
ขณะที่ประตูกำลังจะปิด ทุกอย่างจะเป็นเหมือนทุก ๆ วัน
แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ...

เค้าคนนั้นวิ่งเข้ามาที่ประตูที่ผมยืนอยู่
แล้วหันหน้ามาประจันกับผม ขณะที่ประตูกำลังปิด
ผมถึงกับอึ้งเมื่อผมมองเห็นเค้าแบบประจันหน้า
ผมรู้สึกคุ้นเคยกับเค้า เหมือนเคยเจอมาก่อน
เค้าก็มองมาทางผม

แต่คงเป็นด้วยสถานการณ์บังคับ
ทำให้เราต้องมองหน้ากัน
ปกติผมก็เจอคนน่ารักบนรถไฟฟ้าบ่อย ๆ นะครับ
แต่กับคนนี้ไม่รู้ทำไม เค้าทำให้ผมรู้สึก
ได้ถึงความ...บรรยายไม่ถูกครับ

ขณะที่ผมทำตัวไม่ถูกอยู่นั้นเอง
โทรศัพท์เค้าก็ดังขึ้น ผมก็เขยิบตัวออกห่างจากประตู
ให้เว้นระยะห่างกันหน่อย แล้วก็ทำเป็นมองไปที่ TV
จนเค้าคุยเสร็จ

ประตูรถก็เปิดออกเมื่อถึงสถานีถัดไป
ผมก็เบียดทางให้คนออก แล้วเห็นเค้าเดินออกจากประตูไป
ในใจผมก็คิดว่าคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วแน่เลย
ผมก็เขยิบเข้าไปด้านในรถ

แต่แล้วเค้าก็เดินเข้ามาอีกครั้ง
เมื่อกี๊ที่เค้าเดินออกไปคงเป็น
เพราะเปิดทางให้คนอื่นออกไปได้
แล้วเค้าก็มายืนอยู่หน้าผมอีกครั้ง
แต่คราวนี้เค้าหันหลังให้ผม
จากนั้นตลอดการเดินทางผมก็ได้แต่เฝ้ามองเค้า
จากด้านหลัง....

และแล้ว เวลาก็มาถึง...เมื่อรถไฟฟ้า
มาถึงสถานีสยาม เค้ารีบเดินออกประตูเหมือนคนอื่น ๆ
ผมก็รีบเดินตามเค้าออกมา
ในใจก็คิดว่าเค้าอาจจะไปทางเดียวกับเราก็ได้
แต่แล้วผู้คนมากมายก็เดินมาเบียด
เพื่อที่จะรอลงบันไดเลื่อนไปต่อรถไฟ
เมื่อคนจำนวนมากเบียดเสียดกันแย่งลงบันได
ระยะห่างระหว่างผมกับเค้ายาวขึ้น
จนกระทั่งไม่เห็นเค้าอีกเลย....

ผ่านมา 2 วันแล้วครับ แล้วผมก็ไม่สามารถ
ไปทันรถไฟตอน 8 โมงอีกเลย
ผมก็ยังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม ยืนรอรถไฟ
ตำแหน่งเดิม รถไฟมาแล้วผมก็ขึ้น
คนแน่นเบียดเสียด ผมเข้าไปข้างในไม่ได้
ก็เลยยืนริมประตูหันหน้าออกไปมองวิวผ่านประตู

แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ
ในใจผมกำลัง

คิดถึงคนแปลกหน้าคนนึง...

เพลงประกอบ Blog คร้าบบ

เอาเนื้อเพลงไปก่อนนะครับ เดี๋ยวหาเพลงได้จะตามมาอัพคร้าบบบ

เพลง : คิดถึงคนแปลกหน้า
ศิลปิน : แอม เสาวลักษณ์ ลีละบุตร

ฉันไม่รู้มันเกิดได้ไง
ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร
ฉันก็รู้ว่าเธอเป็นแค่เพื่อนใหม่
ที่แค่บังเอิญมายืนใกล้กัน

ก็แค่เพียงพวกขี้เหงาได้ระบาย
พวกชีวิตขาดๆเกินๆมาพบกัน
ค่ำคืนนั้นมันผ่านพ้นก็เนิ่นนาน
แต่ว่าฉันไม่อาจจะลืมจนคืนนี้

อยากบอกเธอว่าคิดถึงเธอ
ไม่รู้เพราะอะไร
ทั้งๆที่เจอะกันไม่นาน

อยากให้เธอมาเจอที่เดิม ยังหวังได้พบกัน
เพราะฉันไม่อาจลืมคืนนั้น.. กับเธอ

หรือชีวิตมันอาจง่ายดาย
เกินกว่าใจที่จะค้นเจอ
หรือชีวิตที่จริงมันก็สั้นเต่อ
เผลอๆก็ลอยตามลมเรื่อยไป...

Create Date : 01 มีนาคม 2550

Last Update : 1 มีนาคม 2550 11:01:58 น.

6 comments

Counter : 898 Pageviews.