เหนื่อยกับชีวิต เหมือนโลกนี้มันช่างโหดร้าย.....เหนื่อยแล้ว เหนื่อยแล้ว เหนื่อยแล้วเมื่อไหร่มันจะจบจะสิ้นเมื่อไหร่ฉันจะได้เป็นอิสระ เมื่อไหร่ชีวิตฉันจะดีขึ้นสิ่งที่ทำมามันไม่ได้ส่งผลอะไรให้ดีขึ้นเลยใช่ไหม วันวานเป็นเช่นไร ปัจจุบันทั้งที่มันควรจะดีขึ้นมันกลับแย่ลงทำไม ทำไม ทำไมทำไมมันถึงแย่ลงล่ะ ฉันพยายามแล้วนะ พยายามแล้วที่จะทำให้อะไรๆมันดีขึ้นพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะรู้สึกดีมากขึ้น ให้แผ่นหลังของคนอื่นเบาลงทำไม หรือพวกเขาลืมไปแล้ว ว่าเรายังเป็นแค่นักศึกษาตัวเล็กๆ ไม่ใช่คนใหญ่คนโตที่ไหน ไม่ได้ร่ำรวยอะไร สองมือน้อยๆที่มีไม่มากพอจะพยุงหรือไปค้ำยันใครได้เหนื่อยนะ รู้บ้างไหมทั้งที่คิดว่าจะดีขึ้นแล้ว แต่เขากลับมองว่ามันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เมื่อก่อนฉันเป็นภาระแต่ตอนนี้ฉันพยายามไม่เป็นภาระแล้วนะพยายามให้พวกเขาสบายขึ้นแล้วทำไมพวกเขากลับไม่ทำตัวให้มันสบายขึ้นล่ะมันควรจะดีขึ้นไม่ใช่หรือทั้งที่ปัญหาใหญ่กว่านี้พวกเขายังเคยผ่านไปได้แล้วกะอีแค่ปัญหาเล็กๆมันควรจะผ่านไปได้ไม่ใช่หรือแล้วทำไมมันถึงไม่ได้ล่ะ ทำไมล่ะทำไมถึงมาคิดว่าเราไม่แคร์ ไม่สนใจ ทั้งที่เราก็พยายามขนาดนี้หรือมันไม่เพียงพอสำหรับพวกเขาเราแย่ใช่ไหมเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำใช่ไหมมันคงจะไร้สาระมากใช่ไหมความกตัญญูมันวัดกันที่ไหนวัดกันที่คุณค่าของการแสดงออกหรือ?การตามใจทุกอย่างหรือ?การมอบทุกอย่างที่มีให้หรืออย่างไร?แล้วฉันล่ะ?ทำไปแล้วฉันจะต้องกลับไปอยู่ในช่วงเวลาที่แสนอึดอัด และอัตคัดมากขึ้นน่ะหรือ?ฉันทนไม่ได้หรอกนะมันจะทนไม่ไหวซักวันหากฉันทนมากๆขึ้น มันคงจะไม่มีฉันอีกต่อไปแล้วแหละมันหนื่อยแล้วนะกับชีวิตห่วยๆแบบนี้น่ะทั้งที่รอและใจเย็นพร่ำพูดปลอบใจตัวเองแล้ว..เมื่อไหร่มันจะดีขึ้นล่ะ...