Butterfly Coffee รัก รวม รส (เกริ่น)

Butterfly Coffee รัก รวม รส (เกริ่น)

เมื่อต้องผูกพันกันด้วยโชคชะตาและเส้นด้ายแดงแห่งรัก หากด้ายแดงที่ผูกไว้กับแต่ละคนนั้น สลับขั้วกันจนยากที่จะคาดเดา ได้ว่าด้ายแดงเส้นไหนผูกใครเอาไว้ด้วยกัน

ด้ายแดงเส้นแรกม่านฟ้า หรือฟ้า หญิงสาวหน้าตาดี ใบหน้าคมเข้ม ผิวสองสี นัยน์ตาหวานปนเศร้า ม่านฟ้าตัดผมสั้นซอยคล้ายผู้ชาย บุคลิกท่าทางค่อนข้างห้าว แต่เจือไว้ด้วยความอ่อนโยนและจริงใจ ม่านฟ้ารักความยุติธรรม รักชีวิตที่อิสระ รักความเสรีภายใต้ความถูกต้อง
ด้ายแดงเส้นที่สองโยงมาจากสายนที หรือนที ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ใบหน้าคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน นัยน์ตาดุเหมือนกับพญาเหยี่ยว นทีเป็นฝาแฝดกับม่านฟ้า แม้บุคลิกภายนอกของสายนทีนั้นจะนิ่งเงียบ ทว่าในความเป็นจริงแล้วเขาขี้เล่นแต่เฉพาะกับคนที่สนิทกันแล้ว และเขายังค่อนข้างใจร้อนและวู่วาม
ด้ายแดงเส้นที่สามแสงตะวัน หรือนัตสึ หญิงสาวหน้าตาน่ารักดุจดั่งตุ๊กตา เธอมีรูปร่างเล็ก ผิวขาว ดวงตากลมโต และริมฝีปากอวบอิ่ม มีนิสัยร่าเริง แจ่มใส นัตสึเป็นลูกครึ่งไทย – ญี่ปุ่น เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยด้านการถ่ายรูปมาจากต่างประเทศ เธอนั้นสามารถพูดภาษาไทยได้ค่อนข้างชัดเจน แม้ว่าเธอจะไปอยู่ที่ต่างประเทศมาตั้งแต่เด็ก
ด้ายแดงเส้นที่สี่ภัทรา หรือ ภัทร หญิงสาวหน้าตาดีตามแบบฉบับของอาหมวยเพราะเธอมีเชื้อสายจีน ภัทรามีผิวขาวราวกับหยวกกล้วย ดวงตาเล็กหยี จมูกโด่ง ริมฝีปากเล็กบาง ด้วยเพราะภัทราเป็นจิตแพทย์จึงทำให้เธอเข้ากับคนง่าย และชอบช่วยเหลือ
ด้ายแดงเส้นสุดท้ายชายหนุ่มผู้มากับความมีอิทธิพล วายุ หรือ ลม ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรจากเทพนิยาย รูปร่างสูงใหญ่ จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากบาง นิสัยไม่ยอมแพ้ เมื่อต้องการอะไรแล้วต้องได้

ความรัก ความหลง และความต้องการเพื่อตอบสนองความรู้สึกของแต่ละคน คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด วังวนแห่งความรู้สึกไหลสะท้อนทุกอย่างหลอมรวมกันไว้
…………………………..
Butterfly Coffee ร้านกาแฟขนาดกลาง

สีดำของกาแฟถูกทำให้จางลงด้วยสีขาวขุ่นของนมสด สีของนมสดช่วยเปลี่ยนจากสีดำทะมึนของกาแฟให้กลายเป็นสีน้ำตาลเข้ม เจือจางความขมปร่าของกาแฟแก้วนั้นให้หวานมัน ก่อนจะปิดท้ายด้วยฟองนม

นุ่มนวลอ่อนหวาน ฟูฟ่อง คือนิยามของกาแฟแก้วนี้ ซึ่งม่านฟ้าบรรจงปรุงแต่งเพื่อใครคนหนึ่ง...ที่เธอเฝ้ามองมาตลอด

ภัทรามักเข้ามาดื่มกาแฟที่ร้านของม่านฟ้า เพราะความที่เธอคุ้นเคยกับผู้เป็นเจ้าของ และร้าน Butterfly Coffee ของม่านฟ้าอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเธอมากนัก เธอมักชอบมานั่งพักผ่อนที่นี่ในเวลาที่ต้องการความสงบ และลิ้มรสชาติหอมหวานของกาแฟสักแก้ว
“คาปูชิโนสำหรับคุณหมอคนเก่งค่ะ”
ม่านฟ้าค่อยวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะตรงหน้าของภัทรา เสียงหวานปนแหบของเธอดูเหมือนเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวที่ไม่มีใครเหมือน แม้แต่คู่แฝดอย่างสายนที
ม่านฟ้าฉีกยิ้มหวานอย่างจริงใจมอบให้กับภัทรา จิตแพทย์สาวแสนสวย เธอนึกอยากจ้องมองลอดผ่านแว่นสายตาของภัทรา อยากมองเข้าไปภายในนั้น ภายในดวงตาเล็กหยีที่เต็มไปด้วยความห่วงหาอาทร

แม้เธอนั้นรู้ดีเสมอว่าภัทรานั้นแสดงออกเช่นนี้กับทุกคน...ไม่ใช่เพียงเธอเท่านั้น หากเพียงแค่นี้เธอก็พอใจแล้ว

“ขอบคุณมากจ้ะฟ้า”
ม่านฟ้ารู้สึกดีมากที่ได้ยินเสียงหวานใสของภัทรา นั่นเพราะเสียงของภัทราช่วยคลายความรู้สึกของคนที่ฟังมากมาย ไม่แปลกที่คนไข้จะชอบภัทรามาก ซึ่งอาจจะเป็นเพราะบุคลิกท่าทาง และการแสดงออกที่เต็มไปด้วยความจริงใจและไม่มีแววเสแสร้งใดใดจากจิตแพทย์สาวแสนสวยอย่างภัทรา
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“วันนี้ภัทรไม่ทำงานเหรอครับ” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นด้านหลังของภัทรา ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มหน้าตาดีซึ่งมีใบหน้าแทบไม่แตกต่างจากม่านฟ้า เขาเดินเข้ามายืนเคียงข้างภัทราก่อนจะยิ้มให้
“วันนี้ภัทรหยุดนะคะนที เอ...แล้วนทีล่ะคะ วันนี้ไม่ไปทำงานหรือคะ”
“วันนี้ผมหยุดเหมือนกันครับ...” สายนทีเว้นช่วงระยะคำพูดไปเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
“หยุดด้วยตัวเองนะครับ”
“นายนทีชอบโดดนะสิภัทร” ม่านฟ้าพูดตัดบทขึ้นทันที
“เปล่านะครับภัทร พอดีผมกลับมาเอาของเท่านั้น ไม่ได้โดดจริงๆ ภัทรดูสิครับ มีใครบางคนกำลังพยายามใส่ความผมเสียแล้วสิครับ ผมน่ะออกจะแสนดีจะตายไป” สายนทีพูดทีเล่นทีจริง เขาทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ให้กับบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งของวายุ
“แสนดี...พูดได้ไม่อายปากเลยนะนายนที แหม...แสนดีเหลือเกิน ถ้าเป็นแสนรู้ยังจะเข้าท่ากว่าอีกนะ”
“โห แสนรู้นะน้องด่างเลยนะฟ้า”
ภัทรานิ่งมองการหยอกล้อเล่นกันระหว่างม่านฟ้ากับสายนทีด้วยความรู้สึกสบายใจ เธอรู้ดีทั้งสองคนพี่น้องฝาแฝดนั้นรักและผูกพันกันมากแค่ไหน บางทีเธอยังนึกอิจฉาในตัวของม่านฟ้าที่ได้ใกล้ชิดกับสายนทีเช่นนี้
“ดีจังเลยนะคะ” ภัทราพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มจนตาที่เล็กอยู่แล้วยิ่งแทบมองไม่เห็น
“ดีอะไรเหรอคะ”
“ก็ดูนทีกับฟ้ารักกันดี รักกันจนคนนอกอย่างภัทรรู้สึกอิจฉาเลยทีเดียว”
“มันเป็นแค่ภาพลวงตาครับภัทร ความจริงฟ้าน่ะโหดมาก อย่าได้เข้าใกล้นะครับ รับรองว่าพรุนทั้งตัวแน่ครับ” สายนทียังคงหยอกม่านฟ้าเล่นเหมือนเด็กไม่รู้จักโต ทว่าเขาก็ได้รับสิ่งตอบแทนจากการกระทำเช่นนี้ด้วยแรงจากฝ่ามือของม่านฟ้าแทบทุกครั้ง
“โอ๊ย! ดูสิพูดไม่ทันขาดคำ ฟาดมาซะเต็มแรงเลย ผู้หญิงอะไรใจร้ายจัง”
“เอาอีกสักทีดีไหมนะ”
“ม่ะ...ไม่รับประทานแล้วครับ แค่นี้ก็น่วมพอแล้ว เฮ้อ...” สายนทีถอนหายใจ ก่อนจะแสร้งทำหน้าตาให้ดูน่าสงสาร
“คนติงต๊องอย่างนทีต้องเจอแบบนี้ถึงจะเข็ด”
“เอ...แต่ภัทรไม่เคยเห็นนทีเข็ดซักทีนะคะฟ้า”
“นั่นก็เพราะว่าผมไม่ใช่คนติงต๊องยังไงล่ะครับภัทร” กลับเป็นสายนทีที่พูดแทรกขึ้นมา
“ผมน่ะออกจะแสนดีนะครับภัทร”
“ใช่ นทีไม่ใช่คนติงต๊อง แต่...นทีน่ะ โค ตะ ระติงต๊องต่างหาก ต้องพูดให้ครบถึงจะถูกใช่ไหมจ้ะภัทร”
เมื่อม่านฟ้าพูดเสร็จเธอแอบลอบมองใบหน้าของภัทราเป็นระยะ ผิวขาวอมชมพูของภัทรานั้นเปล่งประกายดูงดงาม จนเธอนึกอยากเอื้อมมือไปจับแก้มนั้น ติดอยู่ที่เธอไม่อาจจะทำอะไรบุ่มบ่ามได้ในเวลาเช่นนี้ เพราะรู้ดีว่าภัทราไม่ได้คิดแบบเดียวกันกับเธอ ความรู้สึกของเธอและภัทราไม่ได้ตรงกัน
ภัทรายิ้มขำกับการแสดงออกซึ่งความผูกพันระหว่างสายนทีกับม่านฟ้า รู้สึกอิจฉาเล็กน้อยที่เห็นสายนทีใช้มือขยี้ที่ศีรษะของม่านฟ้า เขาแสดงออกชัดเจนว่ารักและห่วงใยในตัวของกันและกันมากจนเธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้น
เสียงเพลงหวานใสจากโทรศัพท์ของภัทราดังขึ้น เธอก้มมองที่หน้าจอ ชื่อของวายุแสดงชัดตรงนั้น เธอหันมายิ้มให้กับม่านฟ้าและสายนทีเล็กน้อยก่อนจะเลี่ยงไปคุยโทรศัพท์อีกทางหนึ่ง
“คุณวายุโทร.มาอีกแล้วเหรอ” น้ำเสียงของสายนทีดูไม่แจ่มใส เช่นเดียวกับแววตาที่ดูขุ่นมัวลงไปอีกเมื่อนึกถึงวายุ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลามากราวกับเจ้าชายในเทพนิยาย ทว่าหากเขาให้นิยามแทนตัวคงต้องบอกว่าวายุคือ เจ้าชายปีศาจเสียมากกว่า
ม่านฟ้าแสร้งทำไม่สนใจ หากความจริงหัวใจของเธอร้อนรุ่มไปด้วยความกังวล เธอรู้ดีว่าความสับสนเกิดขึ้นมาเพราะอะไร ใบหน้าของวายุเด่นชัดขึ้นมา แม้ฝืนบอกตัวเองว่าไม่มีอะไร แต่เธอรู้ดีแก่ใจว่า...มันไม่ใช่
“อืม...” ม่านฟ้าครางตอบรับคำพูดของสายนทีเบา ก่อนจะเตรียมเครื่องดื่มให้กับลูกค้าที่เพิ่งเข้ามา
สายนทียักไหล่เล็กน้อยก่อนจะถูมือไปมา เขามักชอบทำแบบนี้เวลามีเรื่องเครียด เหมือนการได้ทำเช่นนี้ช่วยให้เขารู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง
“นทีไปทำงานก่อนนะฟ้า”
ม่านฟ้ายิ้มให้กับสายนทีแทนคำพูด เธอเทนมลงไปในแก้วโกโก้ ก่อนจะคนให้เข้ากัน เมื่อมองดูสีของโกโก้ที่เริ่มเปลี่ยนไปทีละน้อย เธอดำดิ่งความรู้สึกลงไปกับโกโก้แก้วนั้น ความหอมหวานลอยกระทบจมูกเบาๆ เปลี่ยนอารมณ์ขุ่นมัวให้เจือจางลงไป
“โกโก้เย็นได้แล้วค่ะน้องพลอย” ม่านฟ้าส่งโกโก้แก้วใหญ่ให้กับลูกค้า เสียงแหบพร่าแต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของเธอนั้นยิ่งฟังยิ่งน่าหลงใหล
“ขอบคุณค่ะพี่ฟ้า ว่าแต่ทำไมวันนี้พี่ฟ้าดูเคร่งเครียดจังเลย มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าค่ะ” เสียงหวานใสจากพลอยไพลินลูกค้าขาประจำอีกคนหนึ่งของม่านฟ้าถามขึ้นเพราะเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะน้องพลอย พอดีพี่แค่นอนไม่พอนะคะ” ม่านฟ้าพูดพร้อมยิ้มให้ลอยไพลิน
“พี่ฟ้าต้องดูแลตัวเองดีดีนะคะ เดี๋ยวไม่สบายจะแย่เอา”
“จ้ะ พี่จะพยายาม”
“ไม่ใช่พยายามนะคะพี่ฟ้า แต่พี่ฟ้าน่ะต้องทำให้ได้ด้วยไม่อย่างนั้นพลอยไม่ยอมด้วย”
“หือ...ตัวเล็กแค่นี้ทำไมโหดจังเลยจ้ะ”
“ก็พลอยเป็นห่วงพี่ฟ้านี่นา พี่ฟ้าน่ะชอบทำร้ายตัวเอง” พลอยไพลินพูดพลางยิ้มหวานเมื่อมองเห็นใบหน้าเหยเกของม่านฟ้า
“พี่ฟ้าชอบทำให้ใครต่อใครเป็นห่วง” ก่อนจะพูดต่อด้วยเสียงแหลมเล็ก เธอต่อว่าม่านฟ้าทีเล่นทีจริง เสียงแง้วๆ ของพลอยไพลินเหมือนเสียงของแมว ดูน่ารักน่าชังเหมือนใบหน้า ดวงตากลมโต ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูอ่อน
“จ้า เด็กน้อย” ม่านฟ้าพูดพลางลูบหัวของพลอยไพลินด้วยความเอ็นดู
“ไม่เด็กแล้วนะคะพี่ฟ้า พลอยจะอายุสิบแปดแล้วนะ” พลอยไพลินมีความสุขทุกครั้งที่ม่านฟ้าสัมผัสตัวเธอ แม้รู้ดีว่าม่านฟ้าเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวเท่านั้น
“ก็ยังไม่ยี่สิบเลยนี่จ้ะ”
“พี่ฟ้าดูแลตัวเองดีดีนะ ไม่งั้นพลอยไม่รักพี่ฟ้าด้วย”
“อ่า...ไม่ได้แล้วอย่างนี้พี่ต้องดูแลตัวเองเสียแล้ว ไม่งั้นน้องพลอยไม่รักเอา แย่เลย”
“จ้า พลอยไปทำรายงานบ้านเพื่อนก่อนนะคะ พี่ฟ้าสัญญาแล้วต้องทำให้ได้นะ พลอยเป็นห่วงพี่ฟ้าจริงๆ นะ ห้ามเกเรด้วย สัญญาต้องเป็นสัญญานะ” พลอยไพลินบอกลา ก่อนจะออกจากร้านด้วยความประทับใจและพอใจกับรอยยิ้มสวยใสของม่านฟ้า
ม่านฟ้านั้นมีเสน่ห์ทั้งกับผู้ชายและผู้หญิง เพราะอย่างนั้นลูกค้าขาประจำของเธอจึงมีแทบไม่ขาดสาย หากแต่สายตาของเธอกลับมีไว้เพื่อมองใครคนนั้นเพียงคนเดียว...ภัทรา

แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่า...สายตาของภัทรานั้นไล่ตามสายนทีน้องชายฝาแฝดของเธอ

ม่านฟ้ารู้ดีว่าภัทรามองสายนทีด้วยแววตาที่ต่างจากที่มองเธอและคนอื่น ที่รู้อย่างนี้เพราะเธอนั้นเฝ้ามองภัทราอยู่ตลอดเวลา เพราะเธอไม่ใช่สายนที แม้ใบหน้าจะแทบไม่แตกต่างจากเขา แต่เธอรู้ดีว่า สิ่งนี้ไม่อาจจะแทนกันได้ ไม่ว่าเธอจะเฝ้าเพียรขอร้องต่อโชคชะตาสักเท่าไร ความจริงที่ได้รับกลับมาก็ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงได้

เพราะม่านฟ้าก็คือม่านฟ้า
และสายนทีก็คือสายนที
..............................

Create Date : 23 ธันวาคม 2551		4 comments
Last Update : 23 ธันวาคม 2551 12:58:47 น.
Counter : 1479 Pageviews.
Share Tweet