* * ภาพบรรยากาศ (เน้นวินัย) ในศูนย์พักพิงฯ มทบ.14(ชลบุรี) 6 พ.ย.54 * *
ภาพถ่ายชุดนี้ เก็บมาจากศูนย์พักพิงผู้ประสบอุทกภัย ค่ายนวมินทราชินี มณฑลทหารบกที่ ๑๔ (มทบ.14) จ.ชลบุรี
ช่วงบ่ายของวันที่ 6 พ.ย. 54 นะคะ ^^
แผนที่ค่ะ หาของมทบ.ล้วนๆไม่ได้ แปะแผนที่รวมไปเลยดีกว่า แฮ่ม :) (มทบ.14 อยู่สี่เหลี่ยมที่ 3 นะคะ)
(ขอบคุณที่มาจากคลื่น Sunshine Pattaya ค่ะ)
บอกทางง่ายๆ คือมาจากกทม.โดยทางด่วนบูรพาวิถี ลงทางด่วนมาปั๊บ ให้ตรงเข้าถนนสุขุมวิท ขับมาอีกประมาณ 5-10 กิโล อยู่ถัดจากวัดเขาบางทราย เลี้ยวซ้ายเจอมทบ.14 แจ้งพี่ทหารตรงป้อมว่า มาบริจาคของ/ มาเยี่ยม/ มาเลี้ยงอาหารกลางวันในศูนย์อพยพ
พี่ทหารจะบอกทางให้เลี้ยวขวาเข้ามาอีกทีค่ะ
. . .
พอเลี้ยวมาก็จะเจออาคาร ด้านหลังใช้ตากผ้า ประมาณนี้
. . .
เราก็มาด้านหน้าสิ ไม่ตีท้ายครัวนะคะ ^^
ฟ้าสวย...
. . .
มองป้ายด้วยค่ะ ^^'
. . .
โรงเรือนประมาณนี้นะคะ :)
. . .
จุดรับอาหาร
. . .
มีกางเต้นท์ด้วยล่ะ แล้วทางซ้ายนั่น... ^^ พี่ทหารแอบงีบ
. . .
ที่ล้างจานค่ะ :)
. . .
มีสนามเด็กเล่น และมุมพักผ่อนให้ด้วยนะคะ
. . .
แอบถ่ายป้ายชื่อ อาร์ตนิดๆ แต่รกซะเยอะ แหะๆ ^^
. .
มีศาลาสำหรับทำกิจกรรมด้วยนะคะ
. . .
เด็กๆมาหัดร้อยลูกปัดกันยามบ่ายค่ะ
. . .
เท่าที่ดู สุขภาพจิตดีและร่าเริงกันเป็นส่วนใหญ่นะคะ :)
. . .
น้องหมาถูกออกมาล่ามไว้กับตู้โทรศัพท์
. . .
ดูๆ ทำตาละห้อย ^^'
. . .
ทางนี้เจ้าของก็เครียด ^^'
. . .
สัตวแพทย์มาช่วยฉีดยากันพยาธิหนอนหัวใจ
. . .
ฉีดเสร็จยิ้มได้ทั้งคนทั้งหมาเลย :)
. . .
ห้องน้ำห้องท่า พร้อมค่ะ :)
. . .
ศูนย์นี้รับคนชราและผู้บาดเจ็บเป็นส่วนใหญ่นะคะ รูปนี้ขออนุญาตคุณยายก่อนถ่ายแล้วค่ะ :)
. . .
คุณยายบุญช่วย ดาวเด่นประจำศูนย์ กับเรื่องราวลุ้นระทึก
. . .
มองดีๆ คุณยายท่านนี้ เดินไม่ได้ค่ะ
คุณยายบ้านอยู่หลังรพ.ภูมิพล เล่าให้ฟังว่า ตอนแรกก็ไม่ได้คิดจะหนีไปไหน เพราะเคยเจอทั้งน้ำท่วม และสงครามโลก พร้อมกันเมื่อ พ.ศ. 2485 สู้มาแล้ว เพียงแต่ตอนนี้ยายอยู่คนเดียว บ้านคุณยายเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น สามียายก็ตายไปแล้ว ก่อนตายสามีสั่งเสียไว้ทุกอย่าง บันไดให้เก็บไว้ในห้องนะ มีค้อน งัดหน้าต่างเอานะ แล้วเอาบันไดพาด คืนวันเิกิดเหตุเมื่อ 2 ทุ่ม น้ำยังมาแค่หัวเข่าอยู่เลย ยายก็ขึ้นไปนอนด้านบน สักพักพอตีสอง น้ำทะเลหนุนสูง ระดับน้ำถ้าลงไปยืนก็คงถึงอกแล้ว
ยายคว้าไฟฉายโผล่หน้าไปตรงหน้าต่าง ไม่มีใครเลย ก็เอาไฟฉายส่งไปข้างนอก ทำเป็นสัญญาณขอความช่วยเหลือ จนน้ำท่วมขึ้นมาถึงชั้นบน เสื้อผ้าเปียกไปหมด ยายก็ไต่ออกมาทางหน้าต่าง ส่งสัญญาณออกไปจนกระทั่งปอเต๊กตึ๊งพายเรือมารับ พอมารับก็ต้องหอบหิ้วยายออกมาเพราะยายเดินไม่ได้ ไปถึงศูนย์พักพิงที่นึงตอนเช้า ไม่มีชุดเปลี่ยน ยายต้องใส่ชุดเปียกอยู่อย่างนั้น รอจนแห้ง เขาก็มาบอกว่าต้องย้ายศูนย์อีก ยายก็เอา ไปไหนก็ไป
แล้วก็ได้มาอยู่ที่นี่
น่านับถือคุณยายที่ไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตา คุณยายบุญช่วยป๊อบปูลาร์มากภายในศูนย์ ใครมาเยี่ยมเขาก็พามาหาคุณยายนี่แหละ ยายจะแนะนำคนอื่นๆอีก เราก็ขอตัวกัน
เดี๋ยวมาเยี่ยมใหม่ค่ะ ^^'
. . .
มีเด็กคนนึงวิ่งตามมา เอาลูกปัดมาโชว์คนสอน 'อาจารย์คะ หนูร้อยลูกปัดเสร็จแล้ว สวยไหมคะ'
เด็กที่นี่น่าจะถูกป้ายหลังมือด้วย gential violet เพราะเด็กจะซน ไม่ค่อยชอบติดบัตรไว้กับเสื้อ เลยต้องทำสัญลักษณ์ ให้รู้ว่าเป็นเด็กของศูนย์ฯ จะได้ไม่หลงหูหลงตานะคะ
. . .
ที่หันหลังเล่นเปตองอยู่นี้ เป็นผู้พักพิงหมดเลยนะคะ
โดยสรุปคร่าวๆ การจัดที่นอน เวลาปิด-เปิดไฟ การกินอยู่ ของศูนย์พักพิงนี้ค่อนข้างเป็นระเบียบ เพราะมีทหารดูแล ผู้พักพิงสุขภาพจิตดี เพราะรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
เป็นอีกหนึ่งศูนย์ที่บริหารจัดการได้ดี มีโอกาสก็น่าแวะมาเยี่ยมกันค่ะ :)
Create Date : 06 พฤศจิกายน 2554 |
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2554 9:07:55 น. |
|
12 comments
|
Counter : 2673 Pageviews. |
|
|
อาคารนั้นก็คือกองร้อยที่อยู่ของทหารเดิมนั่นเองครับ
จุคนได้เป็นร้อย
ศูนย์พักพิงถ้ามีระเบียบเรียบร้อย ก็น่าอยู่นะครับ
ได้ยินมาว่าบางแห่งผู้มาพักเอาแต่ใจจนผู้ให้พักปวดหัวก็มีครับ.