บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...เรื่องกล้วยๆ...
...
เรื่องกล้วยๆ.....
ชีวิตเราเกิดมาย่อมมีอะไรๆ ที่ถนัดอยู่บ้าง และบางเรื่องที่ถนัดจริงๆ เราก็มักจะพูดเสมอว่า "อะโด่..เรื่องกล้วยๆ" แล้วก็ทำหน้าแบนปากแบะพอให้น่าถีบเล็กน้อย
แสดงว่าอะไรๆ ที่ง่ายๆ อันดับแรกที่เราจะนึกถึงก็คือ....กล้วย...
แต่เรื่องกล้วยสำหรับผมดูท่าจะไม่ง่ายซักเท่าไหร่แฮะ...
ผมเคยเขียนเรื่องกล้วยของผมไว้ครั้งหนึ่ง..จำไม่ได้ละว่าอยู่ในบทไหน (แสดงว่านานมาก)
ครานั้นกล้วยไข่กำแพงเพชรที่ปลูกมานานปีออกลูกหลังบ้าน ตื่นเต้นดีใจไม่ทันไรกล้วยที่อุตสาห์เฝ้ารอก็ไปอยู่ในเงื้อมมือของผู้ไม่ประสงค์ออกนาม
"นี่เรามาช้าไปใช่มั๊ยเนี่ย.."
จากเหตุการณ์นั้นผมเลยเปลี่ยนโลเคชั่นการปลูกกล้วย หันมาปลูกไว้ริมรั้วหน้าบ้าน....เอากันให้เห็นชัดๆ..เพื่อรับประกันว่าจะไม่ลืมอีกเด็ดขาด ซึ่งไม่ว่าจะเข้าบ้านหรือออกบ้านก็จะแวะทักทายกันตลอด เรียกว่าเห็นกันทุกวัน
คราวนี้ยังไงก็ไม่ลืม...แน่ๆ
จนวันหนึ่ง กล้วยต้นที่ว่าก็ออกลูกครับ หวีแล้วหวีเล่าที่ทยอยแหวกออกมาจากหัวปลี จนกระทั่งมันหมดแรง สุดความสามารถของมันแล้ว ผมไปนับได้ประมาณ 3 หวีฝ่าๆ T___T
3 หวีก็หรูแล้วครับ สำหรับกล้วยบ้านผม....
แต่เพียงแค่ 3 หวีก็เล่นเอาต้นเอน ไม่ใช่เพราะหวีกล้วยมันใหญ่นะครับ แต่เพราะต้นมันเล็กมาก...เมื่อต้นเอน ผมเองก็ไม่ใส่ใจ ปล่อยมันเอนไป
เลยเดือดร้อนเพื่อนบ้านครับ
เขาคงทนเห็นภาพกล้วยเอนไม่ไหว เพราะกล้วยบ้านเขาได้รับการดูแลอย่างดีทุกต้น เช้าวันหนึ่งเลยมาบอกผมว่า
"น้อง กล้วยเอนแน่ะ...หาไม้มาค้ำซะนะ เดี๋ยวมันล้ม..."
ผมก็เลยไปหาไม้ไผ่ขนาด 1 นิ้วไปค้ำมัน ก็อยู่ได้แฮะ..
แต่.. อยู่ได้ไม่กี่วันดันมีลมพายุพัดแรง กล้วย 3 หวีก็โดนพายุพัดกระหน่ำ กล้วยแกว่งไปแกว่งมา(อย่าคิดเป็นอื่นๆ..อิอิอิ ) จนเป็นเหตุให้กล้วยต้นนี้หักครับ แต่ไม่ขาด เข้าใจว่าท่อน้ำเลี้ยงบางส่วนยังทำงานได้ดีอยู่
เช้าวันหนึ่ง เพื่อนบ้านก็มาบอกผมว่า
"น้อง...กล้วยมันหักแน่ะ เห็นยัง"
ผมก็ งืมๆ ครับ เห็นครับ น่าเสียดาย..เดี๋ยวค่อยหาเวลาตัดทิ้งครับ
"อื้มม...เสียดายนะ กำลังจะได้ที่อยู่แล้วเชียว ไม่เป็นไร เอาใหม่ๆ" เขาให้กำลังใจตบท้าย...
ตกลงนี่เรากำลังสอบแอดมิตชั่นอยู่หรือไงเนี่ย ..แล้วประมาณว่าสอบตกง่ะ
ผมก็ครับๆ ไป แต่ยังไม่มีเวลาไปตัดทิ้ง
เช้าวันหนึ่งก็เห็นมีท่อนไม้ไผ่ท่อนใหญ่มาค้ำส่วนที่หักไว้....แล้วเพื่อนบ้านก็มาบอกว่า
"ดูเหมือนมันยังดีอยู่นะน้อง พี่เลยเอาไม้ไปค้ำไว้ให้ เผื่อกินได้ๆ" แล้วก็ยิ้มอย่างใจดี
ผมรู้สึกดีใจปนละอายใจยังไงไม่ทราบครับที่กล้วยผมได้รับการพยาบาลดูแลอย่างดีเช่นนี้...
เอ....งั้นรอดูก็รอดู
ผ่านไปหลายวัน ดูท่าจะคว้าน้ำเหลว กล้วยไม่มีวี่แววว่าจะมีอนาคตที่ดีแต่อย่างใด ...แล้วเพื่อนบ้านผมก็เรียกอีกครั้ง
"พี่ว่ามันคงไม่สุกละ แต่ถ้าลองเอามาเชื่อมน่าจะพอได้อยู่ ขนาดกำลังพอดี"
ผมรู้สึกละอายใจจริงๆ นะ ที่ผมไม่ใส่ใจกล้วยผมเท่าไหร่ ก็เลยบอกไปว่าตามสบายครับ ผมว่าจะตัดทิ้งแล้วเชียว
"โห เสียดายมันน่ะ แต่ไม่รู้จะกินได้หรือเปล่านะ"..เขาตะโกนส่งท้าย
... .
งืมๆ ครับๆ ตามสบายครับ
อีกวันต่อมากล้วย 3 หวีก็ถูกตัดไป รวมทั้งพี่เขาได้ตัดต้นแล้วเอาไปทิ้งให้ด้วย...ดูสิ น่าอายมั๊ยผมน่ะ
2 วันจากนั้น เขาก็เรียกผมไปอีกครั้ง พร้อมกับยื่นกล้วย 3 หวีที่อยู่ในสภาพเดิมให้
"น้องๆ อยู่ๆ มันทำท่าจะสุกแฮะ เนี่ยเหลืองมาลูกละ น้องเอาไปแขวนไว้ พี่ว่าอีกไม่กี่วันมันคงกินได้"
พร้อมกันนั้นก็ยื่นมะม่วงมาให้อีกถุงนึง บอกว่าบ้านพี่ออกเต็มเลย...
ผมยกมือไหว้ขอบคุณเขา มือขวาถือกล้วย 3 หวี มือซ้ายถือถุงมะม่วง เดินเข้าบ้านไปอย่างงงง นั่งมองกล้วย 3 หวี
....
"ตกลง มันจะกินได้จริงๆ เหรอเนี่ย....."
....
..
อีก 3-4 วันผมจะมาบอกผลนะครับ ว่ากินได้จริงหรือเปล่า
แล้วถ้ามันกินได้ จะเอากลับไปแบ่งพี่ข้างบ้านด้วยครับ...ซึ่งก็จะไม่เหลือเผื่อคนในนี้นะ
อย่าเสียใจเน่อ...
แถมหน้าบ้านรกๆ ในวันฝนเปียกให้ดู...เผื่อคิดถึงกันบ้าง
Create Date : 15 พฤษภาคม 2551 |
|
38 comments |
Last Update : 17 พฤษภาคม 2551 12:15:05 น. |
Counter : 1446 Pageviews. |
|
|
|
เพื่อนบ้านน่ารักจริงๆ
แต่ว่าสงสัยแกจะฝังใจอะไรกับกล้วย
รึไม่ก็เป็นมืออาชีพการปลูกกล้วยแน่แท้