หันมามองฉันสักหน่อยสิเธอ...
บ้านและสวน ณ เชียงใหม่
== คุณน้ำใจ==
คนคนนี้
อีกอย่างหนึ่ง...แมว
...ครั้งหนึ่ง...
EXTRA
<<
ธันวาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
6 ธันวาคม 2550
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: หลวงพระบาง ความเงียบ และความเงียบ....
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: โลกสวย (บนผนัง) ด้วยฝีมือของเรา
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ไม่ต้องรอลงอาญา!! จัดการ
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: เส้นทางเดิน
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...แบบบ้านดี ชีวีสุขสันต์ ^^
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...เรื่องราวในสวนเล็กๆ
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...ครบ 100 บล๊อคแล้วจ้า!!!!!
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...องศาของโลกยังอยู่ที่เดิมหรือไม่?
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...เลือกที่จะอยู่ หรือเลือกที่จะไป
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...สวนขี้เกียจ สำหรับคนขี้เกียจ ...
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...เรื่องกล้วยๆ...
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...มาเดินต่อให้รอบบ้านก่อนเด้อ ^_^
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...เดินรอบบ้านด้วยกันมั๊ยครับ?
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: เปลี่ยนฝักบัวตัวเก่าให้เป็น Rain Shower อย่างง่ายๆ ได้ด้วยตัวคุณ
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...แบบนี้เรียกว่า Walk-In Closet หรือเปล่า? ^_^ ..แก้ไข..
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ...ก็ยังคิดถึง
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ความทรงจำ ไม่มีที่สิ้นสุด...
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ประตูรั้วใหม่ ประตูรั้วใหม่..ลั้ลลา..
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: แดดร้อน เปลวไฟ และพายุฝน.....
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: หลวงพระบาง ความเงียบ และความเงียบ....
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: หลวงพระบาง... แผลเป็นของความรู้สึก
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: เหวอ...มีดอกด้วยเหรอเนี่ย
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ชีวิตที่เลือกได้ ..มุ่งมั่น ตั้งใจ ไปถึง
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: เอ๊ะ ไอ่นี่นิ
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: หิ่งห้อยและดวงดาว
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ขลุกขลักๆ
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ความจำสั้น ความฝันยาว
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: นี่เสร็จแล้วจริงอ่ะ..
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: กำ ไม่มีแบ?..
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ดี ดี ดีสิ...ไม่ใช่ไม่ดี ....
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ทุบทิ้งซะดีมั๊ยเนี่ย.......
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ทัน ไม่ทัน ทัน ไม่ทัน?....
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: เขาจะแซงผมหรือเปล่านะ...
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: บ้านครึ่งหลังกับคนใจอ่อน
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: พัฒนาการลำดับที่ 1
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: สาธุ.....
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ขอบคุณมากครับพี่..
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: ทั้งหมดที่ต้องทำ
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: มีเงินเท่าไหร ไอ้น้อง?
สวนเล็กๆ ของผม...ภาค 4
สวนเล็กๆ ของผม....ภาค 3
สวนเล็กๆ ของผม....ภาค 2
สวนเล็กๆ ของผม......ภาค 1
บ้านเราเอง สร้างเองอยู่เอง....ตอน: หลวงพระบาง ความเงียบ และความเงียบ....
...
...
...แม่เรียกตื่นแต่เช้า เพราะว่าคุยกันไว้แต่เมื่อวานว่าจะไปใส่บาตร
มาหลวงพระบาง ถ้าไม่ได้ใส่บาตรเหมือนไม่ได้มา...ว่างั้น
กำลังแต่งตัวอยู่ฝนก็เทลงมา...
เซ็งบะก๊องด้องไปตามๆ กัน
......
แปลเป็นไทยว่า เซ็งคอดๆ.....
ผมอาบน้ำ(ด้วยความทุลักทุเลเป็นมื้อที่ 2 เปียกทั่วห้องเช่นเคยครับทั่น) แต่งตัวเสร็จก็ขึ้นไปชั้นบนสุดของโรงแรม เป็นชั้นดาดฟ้าน่ะครับ
เขาทำเป็นร้านอาหาร เอาไว้ให้แขกของโรงแรมทานอาหารเช้ากัน ไปนั่งกินข้าวกับสาวน้อยคนนี้ครับ สาวน้อยแสนซนคนนี้ เป็นหลานคนล่าสุดของตระกูลชื่อ แพรวา (ก่อนจะโดนทุบสถิติล่าสุดกว่าโดยน้องเฌอแตม 1 เดือนหลังจากนั้น)
ใครเคยดูแลเด็กประมาณขวบกว่าๆ จะรู้ดีว่า..เราจะทำอย่างอื่นไม่ได้เลย
ฉะนั้น เรื่องข้าวเช้าผมจำเป็นต้องพักชั่วคราว เพราะว่าทุกๆ 1 วินาทีผมจะต้องคอยจับ คอยวิ่งไล่ตาม เหนื่อยขนาดเจ้า....
สอบถามพี่สาวก็ได้ความว่าทั้งเขาและสามีก็มีความกังวลใจไม่น้อยเหมือนกันกับเรื่องนี้ เกรงว่าลูกสาวจะเป็นไฮเปอร์
ฮ่าๆๆ
ก็เอาแม่มันมาเต็มๆ เลยสิเนี่ย...T_T...เฮ้อ หลานผม
บรรยากาศยามเช้าหลังฝนตกในหลวงพระบางช่างเงียบเหงายิ่งนัก มองไปทางไหนก็เงียบ เอ..หรือนี่เป็นเสน่ห์ของเมืองนี้จริงๆ ผู้คนมุ่งหน้ามาที่นี่ก็เพราะความเงียบแบบนี้ไม่ใช่รึ ..
ผมละสายตาจากการเฝ้ามองหลานสาว(ได้บ้าง) มองไกลออกไปด้านล่างถนนยังที่ยังว่างเปล่า ไร้ผู้คน มองออกไปไกลด้านหน้าเป็นวัดพระธาตุภูสี เป็นจุดชมวิวจุดหนึ่งของเมืองหลวงพระบาง
คล้ายๆ กับทางขึ้นดอยสุเทพของเชียงใหม่ อยู่ข้างบนมองลงมาเห็นเมืองแบบพานอรามาเหมือนกันเด๊ะ
ตึกชั้นเดียวที่เห็นอยู่ตรงนั้นเป็นสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งชาติลาว ตั้งอยู่มาตั้งแต่สมัยหลวงพระบางยังเป็นเมืองหลวง แม้ตอนนี้จะเป็นแขวงหลวงพระบางตึกนี้ก็ยังใช้งานได้ดีอยู่ครับ
จะว่าไปเมืองนี้ส่วนใหญ่ก็ฟังเพลงไทย ดูทีวีก็ทีวีไทย ผมไปอยู่ที่นั่นยังไม่ได้ยินวิทยุภาษาลาว หรือทีวีลาวเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเป็นเฉพาะที่โรงแรมนี้หรือเปล่านะ
แต่ร้านเทปข้างล่างก็เปิดเพลงไทยซะเป็นส่วนใหญ่...ไปตอนนั้นได้ยินบ่อยสุดน่าจะเป็น บิ๊กแอ้ดส
ทานข้าวเช้าเสร็จลงไปข้างล่างของโรงแรม ก็เป็นร้านอาหารน่ะครับ พบว่ามีญาติหลายๆ คนรวมตัวกันอยู่ที่นั่นเพื่อรอไปวัดพร้อมๆ กัน
ผมแอบไปนั่งหลบอยู่ห่างๆ ให้ญาติสนิทเขาได้คุยกันเต็มที่ มีบ้างที่เขาหันมาคุยกับผม ซึ่งผมก็ทำได้เพียงยิ้มให้แล้วตอบเล็กน้อย ทำทีเป็นฟังภาษาลาวไม่รู้เรื่อง แถมยังพูดไม่ได้ ...
แล้วก็นั่งเหม่อมองออกไปนอกโรงแรม...
..
กาแฟของที่นี่ใช้ของ Boncafe คุ้นๆ นะครับ คล้ายๆ ว่าเคยเห็นที่ไหนหนอ... ราคากาแฟสดที่นี่แก้วละ 15000-17000 กีบ ก็ประมาณ 60-70 บาท แต่รสชาดผมว่าสู้กาแฟสดแก้วละ 25 บาทแถวๆ หลังมอชอยังไม่ได้เลยครับ
ซึ่งกาแฟที่นี่จะมีรสชาดและราคาประมาณนี้ทั้งนั้น อืมมมม..
เชียงใหม่บ้านผมน่าจะเข้าท่ากว่านะเนี่ยนะ
....
วันที่สองของผมในหลวงพระบางใช้ชีวิตอยู่ที่วัดทั้งวันครับ อันที่จริงก็พอมีเวลาแว๊บไปไหนมาไหนได้ แต่ด้วยเหตุที่กลัวเหงา อีกอย่างไม่มีเงินติดตัวเลยสักกีบ(ใช้เงินบาทไม่ได้ ขาดทุนบานนนน) เลยเดินเล่นอยู่แถววัดนั่นแหละครับ
เดินไปเดินมาแถววัด มีหลายอย่างน่าสนใจครับ ร้านกาแฟมีพอสมควร แต่ก็คนละแบบกับที่เชียงใหม่ น่าสงสัยอยู่เหมือนกันว่า ถ้าร้านกาแฟในรูปแบบที่เราๆ เห็นกันอยู่ที่เชียงใหม่ อย่างวาวี หรืออะไรก็แล้วแต่มาเปิดที่นี่ จะมีลูกค้าเข้าร้านหรือเปล่านะ...
หรือว่าเขาคัดโดยธรรมชาติแล้วว่าร้านของที่นี่ต้องเป็นแบบนี้เท่านั้น....
ปล.ผมพูดเปรียบกับเชียงใหม่ เพียงเพราะว่าผมอาศัยอยู่เชียงใหม่นะครับ เท่านั้นเอง..
แต่ผมรู้อย่างหนึ่งว่า อันเนื่องจากหลวงพระบางเป็นเมืองมรดกโลก การจะทำอะไรๆ กับสถานที่ต่างๆ นั้นไม่ง่ายเลย มีหลายอย่างที่ทำไม่ได้ ด้วยข้อบังคับร้อยแปดขององค์การยูเนสโก้
ก็ไม่น่าสงสัยเลยที่คนเชียงแสน(บ้านเกิดผม จ.เชียงราย)จะต่อต้านการเข้าเป็นหนึ่งในเมืองมรดกโลก..
ต่อต้านแรงถึงขนาดบอกว่าถ้าเมืองเชียงแสนได้เป็นจะร่วมกันเรียกว่าเมือง
"ม้อหน้าฮกโลก
"....
(แปลเป็นไทยว่า เมืองนรกโลก...ประมาณนั้น งึมๆๆๆ)...
ที่หลวงพระบางร้านอาหารจะเยอะมาก เดินไปที่ไหนก็เจอ และฝรั่งจะเป็นแขกประจำ ผมเดินดูเมืองหลวงเก่าแก่เมื่องนี้ได้สักพักก็มาหยุดยืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
......บ้านหลังหนึ่ง............
......
บ้านหลังนี้เป็นของปู่ผมครับ.....
สภาพเปลี่ยนไปจนผมจำแทบไม่ได้ มาคราวที่แล้วยังเป็นบ้านเก่าๆ ที่ได้รับการอนุรักษ์โดยรัฐบาลลาวให้เป็นของเก่าแก่คู่เมือง
มาคราวนี้กลายสภาพเป็นโรงแรมที่พักและร้านอาหารไปซะแล้ว....
ใช่ครับสวยขึ้น..แต่ผมชอบแบบเก่ามากว่า น่าเสียดาย ภายในของบ้านคงถูกทำให้เปลี่ยนไปจนหมดสิ้นสภาพเดิม ลานโล่งๆ ที่ผมเคยไปเดินเล่นคราวที่มาเยี่ยมครั้งแรก ก็คงไม่มีแล้ว ..
แต่อย่างไรก็ตาม หลังคาที่เห็นนั้นก็เก่าแต่ดั้งแต่เดิม ยังไม่ไปไหนครับ
เดินไปเดินมาก็ถึงเวลาสวดเย็นก็เลยกลับไปที่วัด คืนนี้สวดคืนสุดท้าย...
เป็นมหาสวด
.....
ข่าวว่าพระสงฆ์หลายร้อยรูป มาร่วมสวดในคืนนี้ และประธานของสงฆ์เป็นท่านสังฆราชของประเทศลาว ท่านเดินทางมาจากเวียงจันทร์พร้อมๆ กับพระรูปต่างๆ ที่เดินทางมาจากหลายแขวงของประเทศลาว
ผู้คนเบียดเสียดยัดเยียดกันเข้าไปเพื่อดูศพเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะบรรจุศพไว้ในโลงขาวแล้วปิดทับด้วยโกศสี่เหลี่ยม...
เห็นแบบนั้นแล้วก็แอบถอนใจในโชคชะตา
..ผมเคยเจอหลวงปู่ไม่กี่ครั้ง ท่านเคยไปจำวัดที่บ้านผมหลายครั้ง แต่ผมมักไม่มีโอกาสกลับไปกลาบท่านเท่าไหร่ เจอท่านครั้งสุดท้ายก่อนที่ผมจะบวช ตอนนั้นท่านมาร่วมงานสวดที่วัดมหาธาตุที่กรุงเทพฯ (ถ้าจำไม่ผิด)
และครั้งนี้ ก็เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ ที่ผมจะได้เจอท่าน
กว่าเที่ยงคืนผู้คนยังเต็มวัด มารอดูพิธียกโกศ เขาพูดกันว่าหลังจากพระราชพิธีเผาพระศพของเจ้าชีวิตองค์สุดท้ายเมื่อหลายปีก่อนก็ยังไม่มีโอกาสได้เห็นพิธีแบบนี้อีก ..
ผมนั่งอยู่ห่างๆ ในมุมหนึ่งของวัดแสนสุขาราม นั่งคุยกับคุณลุงคนหนึ่งเรื่องตำนานพระโกศ เขาเป็นลุงแก่ๆ คนหนึ่งที่ท่าทางมีความรู้ ผมถามเรื่องนี้เพราะผมอยากรู้ว่าเหตุใดจึงต้องบรรจุโกศ
คุณเขาบอกว่าโกศมีหลายระดับ ระดับเจ้าชีวิตคือพระเจ้าแผ่นดิน เป็นพระโกศทรงกลม รองลงมาพระบรมวงศานุวงศ์เป็นพระโกศแปดเหลี่ยม และรองลงมาเป็นระดับพระโกศที่ประทานให้บรรดาผู้สูงศักดิ์ เป็นโกศสี่เหลี่ยมดังที่เห็นนี้..
ลุงเขาเล่าเป็นภาษาลาวแบบนี้ ถูกผิดไว้มีเวลาผมจะลองค้นข้อมูลเหล่านี้ดูว่าจริงๆ เป็นอย่างไร..
ตีหนึ่งผมก็กลับถึงที่พักด้วยความง่วง..พรุ่งนี้คงตื่นแต่เช้าอีกวัน
มีอะไรให้ทำเยอะแยะเลย...หลวงพระบาง
สบายดี....
....
...
Create Date : 06 ธันวาคม 2550
Last Update : 6 ธันวาคม 2550 17:55:36 น.
20 comments
Counter : 4547 Pageviews.
Share
Tweet
สวัสดีเจ้า
ที่นี่...สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศลาว
ตระการตาขนาดเลย เห็นภาพสุดท้าย
(อ้ายปิ๊กมาฮับน้องโตยเจ้า ใคร่ไปผ่อเมืองลาว สักเตื้อ)
โดย:
คิตตี้..เหมียว
วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:18:31:05 น.
สบายดี๋ค่ะ.....
...ตามมา (ติดๆ) แอ๋วหลวงพระบางด้วยคนค่ะ
ขอบใจหลายเด้อ
โดย: ม๊ามี๊@มะหมี่ IP: 203.156.177.171 วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:19:59:53 น.
โอ้ว!ดูแล้วนึกถึงตอนไปเที่ยวลาวเลย แต่เราไม่ได้ไปที่หลวงพระบางไปถึงแค่เวียงจันทน์อย่างเดียวอ่ะ
โดย:
PriYa
วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:20:17:38 น.
ชอบอ่านเรื่องเกี่ยวกับหลวงพระบางค่ะ เพราะเคยไปแล้วประทับใจมาก อยากจะกลับไปใส่บาตรข้าวเหนียว และใช้เงินเป็นแสนๆกีบอีก เหมือนจะรวยเลย
โดย:
เอสเจ~*
วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:20:23:41 น.
ภาษาลาวถ้าเล็งดีๆก็อ่านออกนะคะ
จะคล้ายๆภาษาไทย
^ ^
โดย:
หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท
วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:20:30:05 น.
ว้าว หลวงพระบาง เมืองมรดกโลก อยากไปมานานแล้วครับ แต่หาโอกาสไม่ได้สักทีเลย ชอบที่ผู้คนยังไม่มีวัตถุนิยมเข้าไปมาก ชอบคนนุ่งผ้าซิ่นครับ เวลาเห็นตามทีวีแล้วประทับใจมากเลยครับ
โดย: ซอร์บอนน์ (
ซอร์บอนน์
) วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:21:32:22 น.
วันนี้อ่านแล้วก็เหงาๆเศร้าๆตามอารมณ์เจ้าของบล็อกจริงๆ
ดีค่ะนอกจากอ่านเพลินแล้วยังได้ความรู้ไปด้วย แถมยังแฝงอัตถชีวประวัติต้นตระกูลเจ้าของบล็อกเลย....
เวลาอ่านบล็อกอ้ายฤทัยทำให้นึกถึงครูไพลิน กาญจนภานุพันธ์(รร.จักรคำคณาทร ลำพูน) เวลาท่านไปต่างประเทศ ท่านชอบเขียนหนังสือเล่าได้สนุกมาก เห็นภาพ ยังกะได้ไปเที่ยวตามและได้ความรู้จริงๆ และจำหน่ายเพื่อหารายได้เข้าโรงเรียนด้วยค่ะ ...(เล่าให้ฟังเพราะเห็นว่าอ้ายฤทัยน่าจะรวบรวมทำพ็อคเก็ตบุคได้ ...จะตามมาเป็นแฟนคลับพ็อกเก็ตบุคเน้อ อิอิ
)
โดย: kanni_m (
bigwat
) วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:21:50:20 น.
โดย:
คนไม่เจียม..
วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:7:54:42 น.
ประเทศลาว เหมือนจะเงียบๆ และยังคงความเป็นลาวได้อย่างดีเยี่ยมนะคะ ไม่มีวัฒนธรรมจากประเทศอื่นเข้ามาเหมือนบ้านเรา ส่วนตัวแล้วว่าอย่างนี้แหละดีคะ ได้เห็นถึงตัวตนจริงๆของประเทศนั้นๆ ซึ่งเค้ายังคงความเป็นตัวเองอยู่จนถึงทุกวันนี้ และภูมิใจที่เป็นอย่างนี้ ธรรมชาติดีคะ
แต่ จขบ.ดูจะเงียบๆเหงาๆ สงสัยจะคิดถึงใครอยู่รึเปล่าคะ
อิอิอิอิ ล้อเล่นจ้า ยังงัยก็มีความสุขมาก ๆ นะ
โดย:
เจ้าเตี้ย
วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:9:13:15 น.
สวัสดีครับ ทุกท่าน
บทนี้ก็อาจดูเงียบเหงาไปบ้าง...
บางทีตัวหนังสือก็อาจเป็นตัวแทนของความรู้สึกของคนเขียนในช่วงนั้นได้เหมือนกัน..
จนบางครั้ง เราอาจจับความรู้สึกของคนเขียนได้มากกว่าเนื้อหาของบทความที่เขียนซะอีก...
งึมๆๆๆ
ผมอาจเขียนยาวไปหน่อยนะครับ อย่าเบื่อไปซะก่อนเน่อ
.
..
ปล.ผมไปหลวงพระบาง 2 ครั้ง ทั้งสองครั้งแม้ว่าดูจะแตกต่างกัน แต่ยังคงรักษาความเงียบไว้ได้เป็นอย่างดี และผมก็ยังคงรักเมืองนี้เช่นเคยครับ
โดย:
ฤทัยนาวา
วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:9:58:45 น.
ยังไม่เคยไปแต่ก็หลงรักเมืองนี้เข้าเสียแล้ว
โดย:
manachanok
วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:11:09:14 น.
ชอบโต๊ะกับเก้าอี้ไม้ที่นั่งกินกาแฟหน้าโรงแรมจัง สวยถูกใจ แบกกลับมาเป็นของฝากหน่อยได้มั้ยครับ
โดย:
ปุลากง
วันที่: 7 ธันวาคม 2550 เวลา:19:55:17 น.
อยากไปเหมือนกันค่ะ
ความจริงตอนนี้ควรจะอยู่เสียมเรียบ
แต่คณะติดขัดบางประการ
เลยชวนกันปล่อยผ่านไปก่อน
โกศ เห็นในภาพก็ยังเฉยๆ
เคยได้เห็นของจริง
เห็นแล้วขนลุกยังไงก็ไม่ทราบ
โดย:
นางไม้หน้า3
วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:15:16:40 น.
อื๋ม.........คุณมีอะไรๆในอดีตที่นั่นเยอะเลยเนอะ เสียดายที่ตอนนี้เรายังไม่มีโอกาสกลับไปหาอดีตแบบคุณเท่าไหร่
-----------------------------------------------------------------------------------------
นี่ก็ลุ้นๆอยู่ ถ้างานที่เมืองไทย ยัง ศก. เป็นแบบนี้ จะขอไปทำงานที่ลาวน่ะ ลูกน้องที่เป็นกรรมกรบางส่วนเขาขอไปลาวได้แล้ว ไปทำที่เขื่อน้ำเทินน่ะคุณ แต่เรายังไม่มีวี่แววเลย ว่าจะขอไปลาวได้มั่ง
-----------------------------------------------------------------------------------------
คุณสบายดีนะคะ ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งนาน ที่นู่นคงหนาวเต็มทีแล้วสิ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
โดย:
nattabe
วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:16:27:03 น.
โดย:
โสมรัศมี
วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:20:48:19 น.
วันหยุดไปเที่ยวไหนอีก คราวนี้?
เที่ยวเผื่อกันด้วยนา วันหยุดยังต้องทำงานเลย ไปชดเชยใส่ปีใหม่ 5555
โดย:
nattabe
วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:10:05:28 น.
วันหยุดไม่ได้ไปเที่ยวไหนครับนายช่าง
เพราะผมถือคติที่ว่าท่องเที่ยววันธรรมดา คุ้มค่าที่สุด
ส่วนวันหยุด เราควรอยู่บ้าน...
..แต่จะว่าไป ก็ไม่ได้ค่อยได้ไปไหนอยู่แล้วล่ะครับ
ช่วงนี้งานเยอะเหรอ..ดูท่าทางยุ่งๆ (เดาเอา
)
...
..
โดย: ฤทัยนาวา IP: 202.28.27.3 วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:9:21:17 น.
บล็อกดูเหงาๆจังเลย...
วันนี้หนูก็ซึมๆ(อย่างที่เล่าให้ฟังไปแล้ว)...
แต่เอาเหอะ - - ชีวิตต้องดำเนินต่อไปแหละ...
โดย: น้องลิล (
VoDkA_sHoT
) วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:17:13:00 น.
รู้สึก เจ้าของบ๊อก จะเหงาเกินไปหรือเปล่า
อะไรก็เลยดูเศร้าสร้อยไปหมด แต่ขอติอยู่นิดหนื่งก็คือการเอาหลวงพระบางไปเปียบเทียบกับเชียงใหม่ในหลายๆช่วง
ทุกสิ่งย่อมมีความเป็นตัวของตัวเองเพราะมันไม่มีอะไรเหมือนกันในโลกหรอกค่ะ และไม่มีอะไรแทนกันได้ . ขอฝากถึง เจ้าของบ๊อกค่ะ จาก คนลาวคนหนื่ง
โดย: หญิงลาว IP: 61.7.149.93 วันที่: 16 ธันวาคม 2550 เวลา:11:52:57 น.
โดย:
ฤทัยนาวา
วันที่: 18 ธันวาคม 2550 เวลา:20:09:49 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ฤทัยนาวา
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
บางครั้งสุข บางทีเศร้า....
บางวันเหงา บางคืนหงอย......
บางเวลา...ก็ใจลอย
แต่บางคนที่เฝ้าคอย...ตอนนี้อาจกำลังมา
The following text will not be seen after you upload your website, please keep it in order to retain your counter functionality
casinos online
hit counter
online
Online Blackjack
คนไม่เจียม..
nattabe
คิตตี้..เหมียว
นางไม้หน้า3
เด็กหัดเดิน
MARON CREAM
แม่นู๋มี่
ทากชมพู
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
SIMAKHA
kwiswis
Opey
ม๊ามี๊@มะหมี่
นักล่าน้ำตก
บ้านน้อยปูนเปลือย
Webmaster - BlogGang
[Add ฤทัยนาวา's blog to your web]
Bloggang.com
MY VIP Friend
ที่นี่...สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศลาว
ตระการตาขนาดเลย เห็นภาพสุดท้าย
(อ้ายปิ๊กมาฮับน้องโตยเจ้า ใคร่ไปผ่อเมืองลาว สักเตื้อ)