โต๊ะที่ไม่มีเก้าอี้.. บ่ายวันอาทิตย์ ผมสาวเท้าเข้าไปในที่แห่งนั้น.. ผมไม่ชอบที่นั่นมากนัก ผมไปที่นั่นหลายครั้ง แต่ ..ผมไม่กล้า..ประสานสายตา กับพวกเขาและเธอ..ที่อยู่ ณ ที่แห่งนั้น แววตาที่มีความเหงาจับใจ แววตาที่มีสารพัดคำถาม มันทำให้ ผมรู้สึกหดหู่ใจ บ่ายนี้ ผมเดินลึกเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นมากกว่าเดิม ด้วยกิจที่ผมได้รับมอบหมายมา ผมเดินผ่าน อาคารโรงอาหารว่างเปล่า ไร้ผู้คน สายตาผมสะดุดกับโต๊ะ .. โต๊ะจำนวนมากมาย แต่ .. เป็นโต๊ะที่ไม่มีเก้าอี้ .. โต๊ะในโรงอาหาร..โต๊ะที่ไม่มีเก้าอี้ เป็นภาพที่แปลกตา และ ทำให้หัวใจผมกระตุก ผมนิ่งเงียบ และผมได้คิด ..โต๊ะที่ไม่มีเก้าอี้.. ความเหนื่อยล้าและท้อแท้กับงานหนักอึ้งในช่วงที่ผ่านมา ความทุกข์ท้อกับชีวิตบางวันของผม เทียบกันไม่ได้ กับความไม่สมบูรณ์ กับสิ่งที่ขาดหายไป ของที่นี่ เก้าอี้ของที่นี่..คือ รถเข็นของเด็กๆ ร่างกายของเขา ไม่สามารถไปไหนมาไหนได้ ด้วยสองขา ชีวิตของพวกเรา ..เหนื่อยยากกว่าผมมากมายนัก ผมที่มีทุกอย่างครบถ้วน พอควรอย่างที่คนๆ นึง พึงมี พึงเป็น .. อืมม ผมคงต้องมาที่นี่บ่อยขึ้นกว่าเดิม และผมอยากชวนคุณๆ มาใช้เวลากับที่เหล่านี้บ้างฮะ .. วันนี้ ผมไม่มีภาพใดๆ มาฝากคุณฮะ ถ้าคุณ ๆ อยากเห็นภาพแบบนี้ ผมเชื่อว่า คุณสามารถหาเจอได้ฮะ เด็กๆ ที่นั่น อยากเจอพวกคุณฮะ   Create Date : 03 สิงหาคม 2552 12 comments Last Update : 3 สิงหาคม 2552 0:37:03 น. Counter : 704 Pageviews. Share Tweet

เราอาจจะไปคนละที่กัน.... .. ที่ของที่นั่นต่างจากที่เคยไป เพราะความขาดมีมากกว่า .. แต่ทุกเดือนที่ไป และเป็นหนึ่งวันที่เป็น..แม่... ของเด็ก ๆ ทำให้รู้สึกว่าเป็นวันเดียวในหนึ่งเดือนที่ได้รอยยิ้มที่มาจากใจและได้ยิ้มและมีความสุขจากหัวใจ .. แค่มอง แค่สัมผัส แต่ไม่เคยเป็นและอยู่ คงยากที่จะเข้าใจได้ถึงความขาดจริง ๆ ........เนอะ......   โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove ) 3 สิงหาคม 2552 2:42:16 น.

Sawadee ka.   โดย: CrackyDong 3 สิงหาคม 2552 5:33:03 น.

สวัสดีจ้าแวะมาทักทาย   โดย: หน่อยอิง 3 สิงหาคม 2552 10:36:41 น.

ถ้าได้ไป คงต้องบอกกับตัวเองว่า เรานะที่ดูเหมือนเต็ม แต่จริงๆแล้วอาจจะดูขาด ดูพร่องกว่าเด็กๆเหล่านั้น ..... ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่แม้ไม่ได้ไปเห็นด้วยตา แต่ก้อสามารถรับรู้ได้ด้วยใจ .........   โดย: illusionary 3 สิงหาคม 2552 15:01:46 น.

ผม ??? อ่านแล้วซึ้งค่ะ สงสารเด็กๆ แต่คิดอีกที เรามีขาครบทั้งสองข้าง ยังคิดท้อ คิดบ่นนั่นบ่นนี่ อยู่เรื่อยๆ เรานี่เอง น่าสงสาร ... หมากที่ตะวันเล่นเป็นโอเทลโล่ค่ะ ตัวเดินน้อยกว่าหมากโกะ แต่ลักษณะการเล่รยึดพื้นที่เหมือนกัน ง่ายกว่าโกะจ้า   โดย: ตะวันเจ้าขา 4 สิงหาคม 2552 0:41:48 น.

บางคนมองข้ามบางเรื่อง ..แต่เรื่องนั้นอาจเป็นเรื่องสำคัญของอีกคน ของบางอย่างเหลือใช้สำหรับบางคน แต่กลับเป็นสิ่งจำเป็น..สำหรับใครอีกหลายคน ในขณะที่คนนึงมีความสุขยิ่งนัก แต่..อีกมุมนึงกำลังมีคนเจ็บปวดแสนสาหัส มองเขา..มองเรา ..มองสิ่งรอบตัว..มองให้เห็นความจริง แล้วจะเจอ..ความจริง ขอบคุณที่ไปเยี่ยมนะคะ สวัสดีค่ะ   โดย: นางพญา...ผู้สง่างาม 4 สิงหาคม 2552 0:44:52 น.

แวะมายิ้มมมม ไปแระ   โดย: illusionary 4 สิงหาคม 2552 13:37:22 น.

อ้อ ลืมบอกว่า คิดถึงมากด้วยล่ะ   โดย: illusionary 4 สิงหาคม 2552 13:37:48 น.

อ้่้อ ลืมบอกว่า ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ   โดย: illusionary 4 สิงหาคม 2552 13:38:11 น.

มารายงานตัวแล้วคับ อันที่จริงก็หายไปเกี่ยวกับเรื่องเด็กเหมือนกัน แต่เป็นเด็กในอุปการะ ต้องอุปการะดี ๆ หน่อย จะได้มีความสมบูรณ์และพร้อมเป็นสมาชิกของสังคม หรืออาจเป็นอีกหนึ่งกำลัง ที่จะช่วยผลักดันสังคม ในวันข้างหน้าก็ได้ อิอิ ... เอาซะวิชาการ อ่านแระจะงงมั้ยน๊อ ถ้าสรุปภาษาบ้าน ๆ ก็ใช้เวลาช่วงที่หายไปศึกษาข้อมูล เกี่ยวกับการสอนภาษาที่สองให้เด็กอนุบาลจ้ะ เพราะพี่ทนกำลังจะแพลนว่าจะสอนน้องตะวันพูด ภาษาอังกฤษ ก็ต้องเสียเวลานั่งอ่านเว็บหลายที่ แล้วก็หนังสือหลายเล่มเหมือนกัน เวลาเล่นส่วนตัวก็เลยหาย ๆ ไปบ้าง แต่ความคิดถึง อ่ะ...เพิ่มคูณสองนะตะเอง มาอ้อนมั่ง ดูพี่สาวคนข้างบนดิ๊ ออกหน้าออกตา อิจฉาอ่ะ...อิจฉารู้ม๊ายยยย ปล...เพลงของ บิว กัลยานี น่ะ ไม่ได้รู้สึกอิจฉาเน้อ ^^   โดย: นายทนทาน IP: 113.53.60.27 4 สิงหาคม 2552 14:57:42 น.

โดย: illusionary 4 สิงหาคม 2552 15:44:52 น.

นึกอยากทำตัวให้เป็นประโยชน์กับที่แบบนั้นบ่อยๆเหมือนกัน อยากทำให้ได้อย่างที่นึกสักวัน   โดย: ภูติ 5 สิงหาคม 2552 21:14:01 น.