(รีวิวการ์ตูนไทย) รามเกียรติ์ The Book Master (จักรินทร์ เรืองเกตุ)
ถ้าคุณเคยผ่านการ์ตูนไทยมาเยอะพอสมควร จะรู้ว่า "รามเกียรติ์" เป็นวรรณคดีไทยที่ถูกดัดแปลงเป็นการ์ตูนโดยนักเขียนไทยมากที่สุด (ขนาดโลโก้ค่ายไทคอมิค ยังเป็นหัวหนุมานเลยคิดดู!!!!) ดังที่จะได้เห็นทั้งเรื่อง วายุ (สำราญ จรุงกิจวานิช)/ โอเกอร์คิง (มนตรี คุ้มเรือน/อรุณทิวา วชิรพรไพศาล)/ รวมทั้งเรื่อง 18 วานร (ศิริศักดิ์ เชาวน์ศิริ) ก็ด้วย (เออใช่!!! มีเรื่อง "รามาวตาร" ของพี่เฟนด้วยนี่เนอะ) -- และเรื่องนี้ก็เช่นกัน มันอาจจะไม่ใช่แอ็คชั่นสุดโต่งแบบสามเรื่องที่กล่าวไปข้างต้น แต่จะเป็นการหยิบเอาวรรณคดีรามเกียรติ์มาผสมกับ Battle Card Game แทน คล้ายๆยูกิโอ (เป็นเกมที่ใช้ไพ่ในการแข่งขัน โดยจุดเด่นคือ ตัวไพ่จะมีตัวละคร ค่าพลัง ความสามารถ และจะมีกติกาที่ซับซ้อนมากกว่าเกมไพ่ธรรมดา) 5555+ ก็ตกใจอยู่เหมือนกัน ไม่นึกว่าชาตินี้จะมีคนทำด้วย
เนื่อเรื่องคร่าวๆก็เกี่ยวกับพระเอกและผองเพื่อน ต้องออกตามหาการ์ดรามเกียรติ์ที่กระจัดกระจายตามเมื่องต่างๆกลับสู่หนังสือการ์ดให้ครบ ส่งคืนในโลกมิติที่สาม ก่อนที่เหล่าตัวละครในการ์ดจะออกมาสร้างความวุ่นวายกับโลกจริงในภายหลัง โดยเฉพาะเหล่ายักษ์ทั้งหลาย -- ซึ่งระหว่างเรื่อง ตัวเอกจะต้องดวลการ์ดกับคู่แข่งไปเรื่อยๆ สลับกับหยุดยั้งแผนการร้ายของผู้ที่ปล่อยการ์ดออกมาด้วย
คุณยังไม่เห็นคอสตูมของนางเอก คุณยังไม่เห็นคอสตูมของนางเอก!!!! 5555+ อารมณ์ตอนอ่านนี่แบบ... การ์ตูนช่อง 9 ช่วงแปดโมงครึ่งลอยปุ้งออกมาเลย 55555+ แต่ทำออกมาได้อารมณ์มากเลยนะเฮ้ย พูดเป็นเล่นไป อาจจะยังไม่ได้แตะผลงานแรกๆของเขาอย่าง Power Ring นักสู้พลังแหวนอักขระ (ซึ่งก็น่าจะแนวเดียวกัน) แต่เรื่องนี้ก็ถือว่าทำออกมาได้น่าพอใจอย่างมาก -- แต่ถ้าจะถามว่ามันสามารถทำเป็นบอร์ดเกมขายได้มั้ย อันนี้ก็อาจจะต้องเปลี่ยนกติกากันนิดหน่อย เพราะรูปแบบการเล่นเดิมมันน่าจะเหมาะกับรูปแบบหนังสือการ์ตูนมากกว่า อย่างเช่น การตอบคำถามจากเรื่องรามเกียรติ์ให้ถูกต้อง เพื่้ออัญเชิญตัวละครในการ์ด ถ้าเอามาเล่นแบบบอร์ดเกม คงเกินความจำเป็นน่าดู -- แต่ชอบไอเดียการตอบคำถามมันเหมือนกันนะ คือยิ่งตอบถูกก็จะยิ่งเพิ่มระดับความสามารถของการ์ดเรื่อยๆ ทำให้การ์ดมีความสามารถมากขึ้น (เช่นเรียกการ์ดตัวละคร การ์ดสนามมาเอื้อผลประโยชน์ในการต่อสู้ได้) แต่ยิ่งระดับพลังมากขึ้นเท่าไหร่ คำถามก็จะยิ่งยากขึ้นไปเรื่อยๆ -- มันเหมือนกับว่าไอ้เกมการ์ดนี้ มันทำขึ้นมาเพื่อให้เด็กสนใจวรรณคดีรามเกียรติ์มากขึ้น คือถ้าจะใช้การ์ดก็ต้องตอบคำถามให้ถูกน่ะนะ
เอ้อ!! อันนี้อยากแนะนำ จะอ่านการ์ตูนเรื่องนี้ให้สนุก เวลามีช่วงคำถาม แนะนำให้เอามือปิดคำตอบ จะทำให้การอ่านยิ่งท้าทายมากขึ้น และมันก็จะสามารถเป็น Interactive Comic ได้อีกด้วย (เป็นการ์ตูนที่สามารถเป็นเกมได้ในคราวเดียวกัน ซึ่งเราสามารถมีส่วนร่วมในการเล่นได้ ปัจจุบันหาเล่นยากแล้ว เพราะอยู่กับการ์ตูนเก่าๆกันหมด)
เราสามารถเรียกตัวละครในการ์ดได้ โดยตอบคำถามในการ์ดให้ถูกต้อง (ซึ่งหลังๆจะไม่มีตัวเลือกให้ตัดสินใจแล้ว)
รูปแบบของการ์ตูน เข้าใจว่าคนเขียนต้องการทำให้อ่านง่าย เพราะด้วยความเป็นวรรณคดีรามเกียรติ์ จะรู้กันดีว่า ทั้งรายละเอียดตัวละครรวมทั้งชื่อเฉพาะมันเยอะมาก รวมทั้งมีเนื้อหาที่ซับซ้อนและยาวมาก ถึงจะย่อให้อ่านง่ายแค่ไหน เนื้อหาก็ยังหนักหน่วงอยู่ดี -- แต่ถึงจะอย่างไรก็ตาม การดำเนินเรื่องง่ายๆ ก็เป็นดาบสองคมได้เช่นเดียวกัน หากไม่รู้จักพลิกแพลงให้น่าสนใจ ดังที่จะได้เห็นในการ์ตูนเรื่องนี้ ที่จะจะวนลูปการเล่าเรื่องซ้ำไปซ้ำมา (เนื้อหาจะวนไปกับการเล่าเรื่องรามเกียรติ์ - ตามหาการ์ด - ต่อสู้กับคนมีการ์ด - พระเอกชนะ - ลบความทรงจำคู่แข่ง ไปเรื่อยๆอยู่แค่นี้) ซึ่งก็ดีแล้วที่ตัดสินใจจบแค่ 3 เล่ม ไม่งั้นการ์ตูนคงจะออกมาน่าเบื่อกว่านี้แน่ๆ
ลักษณะการย่อเรื่องในแต่ละตอนของรามเกียรติ์ เขียนออกมาได้เข้าใจง่ายมาก
แต่โชคดี ที่คนเขียนนั้นสามารถย่อเนื้อหาวรรณคดีรามเกียรติ์จนจบเรื่องออกมาได้เข้าใจง่าย จากเล่มใหญ่ๆของ ส.พลายน้อย 200 กว่าหน้า คนเขียนย่อให้เหลือแค่สามหน้าเองมั้ง (โว้วๆๆๆ) และไม่เพียงแค่นั้น คนเขียนยังเกลี่ยรายละเอียดเล็กๆที่ไม่สามารถใส่ลงไปในเรื่องย่อ มาใช้กับฉากดวลการ์ดแทน -- ตรงนี้แหละที่เรามองว่า คนเขียนใช้เทคนิคเล่าเรื่องได้ฉลาดมาก น่าจะทำการบ้านมาหนักพอสมควร (ไม่ใช่เรื่องบนเตียงนะเฮ้ย!!!) -- ก็นับว่าเป็นการ์ตูนอีกเรื่องที่่สามารถเอาไปวางในห้องสมุดโรงเรียนได้อยู่นะ ถึงแม้เรื่องย่อจะขาดเหตุผลและที่มาที่ไปในการกระทำของตัวละครไปบ้างก็เถอะ (จากการย่อซะเหี้ยน) และการเดินเรื่องที่ใช้แพทเทิร์นซ้ำซาก แถมลูกเล่นด้านความสนุกก็ยังน้อยไป และเนื้อเรื่องอาจจะไม่เด็ดดวงสำหรับนักอ่านสายฮาร์ดคอร์ (รูปแบบการ์ดและการเล่าเรื่องยังไม่หลากหลายเท่ายูกิโอ) แต่ภาพรวม ความสนุกก็พอๆกับการ์ตูนความรู้อยู่นะ
สรุปแล้ว ก็ขอชื่นชมคนเขียนในความทุ่มเทรายละเอียดในการ์ตูน เพราะเนื้อหารามเกียรติ์นั้นที่ย่อออกมานั้น ทำออกมาได้ค่อนข้างละเอียดและเข้าใจง่ายมาก แต่ในขณะเดียวกันด้านความสนุกก็สำคัญพอๆกัน -- ถ้าคนเขียนสามารถใส่ลูกเล่นในเรื่องให้หลากหลายมากขึ้น คิดว่าการ์ตูนน่าจะออกมาน่าสนใจกว่านี้ เพราะสำหรับเรื่องนี้ ก็ต้องขอพูดตรงๆกันแบบไม่อ้อมค้อมเลยว่า......
ทักษะการย่อเรื่อง กำลังยื้อชีวิตการ์ตูนเอาไว้อยู่.....
(สรุป 7/10) ชิบหาย!!! ลืมถ่ายรูปแบบการเล่นให้อ่าน
ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/
Create Date : 06 ธันวาคม 2561 |
Last Update : 8 ธันวาคม 2561 23:00:56 น. |
|
2 comments
|
Counter : 2120 Pageviews. |
|
|