Bloggang.com : เรลกันคุง : (รีวิวการ์ตูนไทยเฉพาะกิจ) Bartender - Harlequin Mojito (ธัญลักษณ์ มณีวรรณ (Froth))

(รีวิวการ์ตูนไทยเฉพาะกิจ) Bartender - Harlequin Mojito (ธัญลักษณ์ มณีวรรณ (Froth))

หากคุณคิดว่าเหล้ายังคงเป็นเครื่องดื่มสำหรับผู้ใหญ่ ที่รสชาติขมสากลิ้นจนต้องร้องหาแม่อยู่แล้วล่ะก็ ลองซัดค็อกเทลที่เต็มไปด้วยรสชาติเปรี้ยวอมหวานกันหน่อยเป็นไง!!! 5555+ และนี่ก็คือการ์ตูนสำหรับสายแข็ง ที่จะแสดงให้เห็นว่า การดื่มค็อกเทลในบาร์เหล้า ที่ชงด้วยบาร์เทนเดอร์นั้น มันสุดยอดและได้อารมณ์ขนาดไหน (แต่อย่าดื่มมากนักล่ะ ไม่งั้นเดี๋ยวตับแข็งตายนะเออ)

Froth หรือ มันจู เจ้าของเพจ Froth's Gallery ติดจรวดมาพร้อมกับความสามารถระดับมืออาชีพในสาย Digital Painting ผ่านการประกวดออกแบบตัวละครมาอย่างโชกโชน ก่อนที่ช่วงปลายยุค พ.ศ. 2550 จะเริ่มสนใจเดินหน้ากับ "โปรเจ็กต์บาร์เทนเดอร์" อย่างเอาจริงเอาจัง จนถึงขั้นทำอาร์ตบุ๊ค Bartender Original Illustration Book ออกวางขายในเวลาต่อมา พร้อมกับของสะสมอื่นๆอีก ทั้งที่ทำขายบ้าง และเอามาโชว์เฉยๆบ้าง ซึ่งแค่นั้น ก็เพียงพอที่จะสามารถบอกได้ลางๆแล้วว่า Froth จริงจังกับโปรเจ็กต์นี้ขนาดไหน (ล่าสุดเห็นสั่งทำ "คุ้กกี้รูปบาร์เทนเดอร์" เอามาโชว์ใน Twitter ด้วย อื้อหือ!!! รักจริงหวังแต่งสุดๆ)

ภายใต้หน้าสี 64 หน้า ในอาร์ตบุ๊ค Bartender นั้น จะมีทั้งรวมภาพบาร์เทนเดอร์ในชุดเครื่องแบบสุดเท่ สูตรการทำค็อกเทลแปลกๆจากทั่วทุกมุมโลก รวมไปถึงการ์ตูนแถมพิเศษสั้นๆที่ติดสอยห้อยตามมาด้วย ซึ่งจะเรียกได้ว่า รวมเล่ม Harlequin Mojito นั้น เป็นการต่อยอดเนื้อหาจากการ์ตูนขนาดสั้นในหนังสืออาร์ตบุ๊ค ให้กลายเป็นเวอร์ชั่นตัวเต็ม ก็คงไม่ผิดนัก (ค็อกเทล คือ การนำเหล้ามากกว่าหนึ่งชนิดมาผสมกัน แล้วใส่น้ำแข็งเขย่ารวมกัน หรือบางทีก็ใส่น้ำผลไม้หรือวัตถุดิบอื่นๆ เพื่อให้ได้รสชาติที่หลากหลาย)

เรื่องราวภายในเล่มก็ง่ายแสนง่าย ไม่ได้ซับซ้อนอะไรมาก ว่าด้วยผู้หญิงสองคนกลับจากที่ทำงาน ชวนกันไปดื่มเหล้าในบาร์ลึกลับที่เขาลือกัน หลังจากที่ทำงานบุกบ่าฝ่าแรงกันมาอย่างหนักหน่วง -- ซึ่งบาร์ลึกลับแห่งนั้น จะมีความพิเศษตรงที่ มักจะชอบวาร์ปประตูไปตามที่ต่างๆ ภายในเมืองเบิร์นสไตน์แบบสุ่มๆ ซึ่งทำให้ชาวเมืองเชื่อกันว่า เจ้าของร้านน่าจะเป็นพ่อมดอย่างแน่นอน (ก็แหงล่ะ)

การ์ตูนได้พาเราเข้าไปสัมผัสบรรยากาศการดื่มเหล้าในบาร์ ไปพร้อมกับสองสาว จิบค็อกเทลเพลินๆ ซึมซับบรรยากาศไปพร้อมกับแสงไฟสลัว คละเคล้าไปพร้อมกับดนตรีคลาสสิกไพเราะเสนาะหู ซึ่งแค่นี้มันก็มากเพียงพอแล้ว ที่จะสามารถช่วยเราคลายเหนื่อยจากการทำงานอันแสนเหนื่อยล้า ให้หายเป็นปลิดทิ้งได้ ซึ่งอย่างน้อย มันก็ยังดีกว่าการที่เรากลับบ้านมานอน และตั้งตารอทำงานในวันต่อไป ซึ่งชีวิตมันก็คงจะจืดชืดไร้สีสันน่าดู ถ้าไม่ได้แวะเที่ยวเปิดหูเปิดตากับเขาบ้าง

Harlequin Mojito โชว์เคสจัดจ้านในเรื่องของงานภาพที่ละเอียดยิบ ไม่ว่าจะเป็นทัศนียภาพของ "มหานครเวทซ์ทาร์" ที่เต็มไปด้วย "สถาปัตยกรรมตะวันตกยุคเก่า" อันแสนทันสมัย ทั้งรถไฟรางและเรือเหาะ รวมไปถึงบรรยากาศของบาร์เหล้าสุดแสนอลังการ (ลองสังเกตแผงขวดเหล้าในร้านเล่นๆดูก็ได้ ว่ามันเจ๋งขนาดไหน) -- Froth ขับเน้นธีมกลางคืนให้ชัดเจนขึ้น ด้วยการคุมโทนภาพให้มีแต่สีดำเป็นหลัก และใช้สกรีนโทนน้ำหนักเทาเป็นส่วนน้อย -- Froth สานเส้นคมกริบในทุกรายละเอียด จนได้ภาพที่เนียนตาตลอดทั้งเล่ม (โดยเฉพาะช่วงเส้นผมและดวงตา ที่ทำออกมาได้นุ่มสลวย ซึ่งชอบมากเป็นพิเศษ) น่าทึ่งที่ฉากวิ่งไล่ตามแฟรี่เอง ก็สามารถทำออกมาได้วายป่วง โดยที่ไม่ดาวน์เกรดลายเส้นเลยแม้แต่น้อย อีกทั้งรีแอคชั่นหน้าสิ่วหน้าขวานเอง ก็ยังสามารถวาดไปได้สุดทางอีกด้วย

Froth อาศัยช่วงกลางเรื่อง เพื่อเกลี่ยบทให้กับ "แฟรี่" พนักงานสาวตัวน้อยประจำร้าน (ซึ่งออกแบบโดยคุณ Ninjinshiru) ให้ได้รับบทเด่นกับเขาบ้าง -- ซึ่งตัวแฟรี่เอง นอกจากจะทำหน้าที่หลักในการ "คืนสัมภาระที่ลูกค้าลืมทิ้งไว้" ด้วยแล้ว ยังเป็นตัวเดินเรื่องสำคัญที่ทำให้สองสาว สามารถหา "บาร์ลึกลับ" เจอได้ในที่สุด (เพราะทั้งสองวิ่งตามไป) ก่อนที่การ์ตูนจะเข้าสู่ช่วงเนื้อหาหลัก ที่สองสาวผลัดกันสั่งค็อกเทลล์ดื่ม และได้รู้ซึ้งถึงจิตวิญญาณของค็อกเทลในเวลาต่อมา

เนื่องจากค็อกเทล เป็นเครื่องดื่มแอลกอฮอลล์ที่สามารถพลิกแพลงสูตรได้หลากหลายไม่ต่างจากอาหารทั่วไป -- Harlequin Mojito จึงเป็นค็อกเทลสูตรใหม่ที่ผู้เขียนคิดขึ้น เพื่อใช้ในการเล่าเรื่องราวของนางเอกสมัยยังอยู่กับครอบครัว ก่อนที่จะต้องออกไปทำงานในเมืองหลวงเพียงลำพัง -- Harlequin Mojito มีส่วนผสมของทับทิม และเหล้าอ้อย ซึ่งเป็นผลผลิตส่งออกในบ้านเกิดของนางเอก เป็นค็อกเทลแก้วแรกในชีวิต ที่พ่อชงให้ดื่มสมัยยังเด็ก เพื่อสอนให้ลูกตัวเองได้รู้จักสังคมผู้ใหญ่ ที่เพื่อนจะต้องชวนกันไปดื่ม หลังกลับจากที่ทำงาน ดังนั้น Harlequin Mojito จึงเป็นเครื่องดื่มแก้วสำคัญที่ช่วยกระตุ้นให้นางเอกได้รำลึกถึงครอบครัว แม้จะต้องรู้สึกห่างไกลและโดดเดี่ยว แม้จะรู้สึกต้องเหนื่อยล้าและหวาดกลัวแค่ไหน ความทรงจำเหล่านี้จะยังคงอยู่เคียงข้าง และเป็นกำลังใจให้นางเอกได้เดินหน้าต่อไป

แม้จะเป็นครั้งแรกของ Froth ในการเขียนการ์ตูนออริขนาดยาว -- แต่ Froth ก็สามารถทำออกมาได้ดีมาก จนเกินมาตรฐาน "การ์ตูนโดจิน" ในท้องตลาดหลายๆเรื่อง ทั้งงานภาพและคอนเซ็ปต์ต่างๆที่ดูเอาจริงเอาจัง จนได้ฟีลของงานสำนักพิมพ์ลอยปุ้งขึ้นมา -- แม้เนื้อหาหลักในเล่ม จะยังเป็นเพียงแค่การแนะนำตัวละครหลัก (บาร์เทนเดอร์ แฟรี่ และตัวละครลับ) รวมไปถึงบทบาทสำคัญต่างๆ เพื่อเซ็ตติ้งเนื้อหาไปสู่เล่มต่อไปเพียงเท่านั้น -- แต่อย่างน้อย การ์ตูนเรื่องนี้ก็แสดงให้เห็นว่า การดื่ม cocktail นั้น มันมีอะไรที่ลึกซึ้งมากกว่าการดื่มเพื่อกินบรรยากาศเท่านั้น แหม่ พูดแล้วก็เปรี้ยวปาก อยากจะเข้าไปดื่มในร้านให้ได้ซักครั้งจริงๆ ยังติดตามผลงานชิ้นต่อไปอยู่นะ

(สรุป 7/10)

ติดตามเพจที่ https://www.facebook.com/ThaiComicReview/

เกร็ดความรู้เพิ่มเติม
- หนังสือถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ.2561 จำนวน 144 หน้า (เนื้อหาหลัก 129 หน้า)
- มีทั้งหมด 2 เวอร์ชั่นด้วยกันคือ แบบปกธรรมดา และ แบบพิมพ์โลโก้ทอง ซึ่งถ้าซื้อแบบหลัง จะได้ภาพสีท้ายเล่ม 1 หน้า เป็นฉากที่นางเอก เจอบาร์ลึกลับในตรอกแคบๆเป็นครั้งที่ 2 (ของเราซื้อแบบหลัง เพราะอยากเห็นภาพสี)
- ส่วนของแถมภายในเล่มนั้น จะเป็นแผ่นพลาสติกใสสี่เหลี่ยมผืนผ้ารูปบาร์เทนเดอร์ และ ที่คั่นหนังสือ ซึ่งปิดผนึกในซองจดหมายสีดำ พร้อมประทับด้วยตราประทับขี้ผึ้งสีน้ำตาล เป็นรูปฟันเฟือง
- มี Add-On เสริม สำหรับแฟนหนังสือทั้งหมด 2 เล่ม คือ สมุดภาพบาร์เทนเดอร์ ที่วางขายก่อนเวอร์ชั่นการ์ตูน 1 ปี (พ.ศ. 2560) กับ สมุดภาพสเก็ตซ์บาร์เทนเดอร์ ซึ่งภายในเล่ม ก็จะมีเบื้องหลังสำคัญๆมากมาย ซึ่งจะขอหยิบมาพูดถึงในโอกาสต่อไป
- เอ้อ!!! การ์ตูนเรื่องนี้มีซาวด์แทร็กประกอบด้วยนะ ซึ่งสามารถฟังได้ในเว็บ https://soundcloud.com/tanyalak-maneewan/sets/original-bartender

สามารถซื้อรวมเล่มได้ที่ https://manjyufroth.lnwshop.com/
อ่านเวอร์ชั่นเต็มได้ที่ https://www.facebook.com/media/set/?vanity=FrothsGallery&set=a.2260324420669790

(สมัยเด็ก เคยเห็นค็อกเทลใส่แอปเปิ้ลเป็นชิ้นๆลงไปในชาม (ไม่ได้ใส่ในแก้ว) ซึ่งพอเวลากัดลงไปแล้ว มันก็จะแตกปุ้งในปาก ไม่รู้มันมีชื่อเรียกว่าอะไร คิดว่าน่าจะเป็นสูตรของร้านเค้า เพราะหาในเว็บไม่เจอ แต่จำได้ว่าเคยอ่านเจอในนิตยสาร แล้วรู้สึกมันน่าสนใจมาก)

Create Date : 02 กันยายน 2563

Last Update : 28 มีนาคม 2566 13:41:27 น.

0 comments

Counter : 1723 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณhaiku