หาได้ยากนักที่จะมีนักเขียนไทยสายมังงะซักคนลงไปทำ "การ์ตูนกลอน" อย่างจริงจัง และนี่ก็คือเรื่องสั้นการ์ตูนรักเล่มบาง 45 หน้า ยุค 2000 ของนักเขียนสายโลลิรุ่นใหญ่อย่าง การันต์ (ที่ยังใช้วิธีโบราณอย่างเย็บแม็กหุ้มปกทำหนังสืออยู่เลย 5555+) -- อย่างไรก็ตาม นี่ก็คือผลงานช่วงแรกๆของเจ้าตัว ก่อนที่จะได้โกอินเตอร์ ออกรวมเล่มกับสำนักพิมพ์ญี่ปุ่นอย่างเรื่อง เพื่อนป่วน ในเวลาต่อมา

  เนื้อเรื่องว่าด้วยเด็กชายตัวแสบ ได้ถูกจับเข้ามาอยู่ในชมรมวรรณกรรมที่ซุ่มซ้อมอย่างหนักเพื่อเข้าร่วมแข่งขันการแต่งกลอนสดซึ่งจะจัดขึ้นในไม่ช้า เพื่อดัดนิสัยชอบโดดเรียนของพระเอกให้หายเหี้ยนกันไปข้าง -- ด้วยความที่เป็นงานยุคแรกๆ ลายเส้นของการันต์ที่ไม่ใช้สกรีนโทนจึงดูหยาบและไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางมากนักตามสไตล์มือใหม่ แต่โชคดีตรงธีมที่ขับเคลื่อนอยู่นั้นน่าสนใจและไม่ค่อยมีนักเขียนไทยคนไหนลงไปทำ ว่าด้วยการแข่งขันแต่งกลอนแปดเพื่อประชันกับโรงเรียนอื่นแบบสดๆ ซึ่งตัวกลอนอาจจะแต่งได้ไม่ค่อยโดดเด่นซักเท่าไหร่ แต่ก็สมเหตุสมผลและดูเป็นธรรมชาติดีสำหรับการแต่งกลอนแบบเร่งด่วนที่จะต้องแต่งให้ทันตามหัวข้อในเวลาที่กำหนด ซึ่งกดดันแน่ๆ เพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะแต่งออกมาได้ดีขนาดไหน

   การเล่นคำระหว่างคำว่า กลอน และ latch (ที่แปลว่ากลอนประตู) มีจุดประสงค์แอบแฝงที่น่าสนใจ โฟกัสถึงพรสวรรค์ของพระเอกที่ทำให้สมาชิกในทีมถึงกับต้องย้อนมามองตัวเองใหม่ ซึ่งนั่นก็คือ "การคิดนอกกรอบ" -- บทบาทของพระเอกที่มักจะโดดเรียนบ่อยๆเพราะเห็นว่ากิจกรรมในโรงเรียนนั้นไม่น่าสนใจ แต่พอโดนครูจับยัดเข้าชมรม และเริ่มมองการแต่งกลอนเป็นเรื่องสนุก พระเอกก็สามารถส่งมอบไอเดียแจ่มๆให้กับคนในทีมเอาไปต่อยอด ซึ่งก็ได้เสียงตอบรับที่ดีจากกรรมการและนักเรียนคนอื่นๆอย่างคาดไม่ถึง นอกเหนือจากการปรบมือตามมารยาททั่วไป ไม่ว่าจะด้วยสีหน้าที่ทึ่งของผู้ชมและเสียงปรบมือที่ดังกว่าของทีมอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด

   นอกจากมุกกลอนตลกๆของพระเอกที่ชวนให้ขำเบาๆแล้ว พล็อตย่อยที่ใส่เข้ามาในตัวละครหลักก็ยังมีให้เห็นบ้างประปราย แถมยังถูกออกแบบมาเป็นอย่างดีตามสไตล์งานส่งสำนักพิมพ์อีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นพระเอกที่ถูกเลือกเข้ามาในทีม เพราะจริงๆแล้วเป็นคนที่มีพรสวรรค์ด้านการแต่งกลอน แต่ติดเล่น คนส่วนใหญ่ก็เลยไม่ได้เห็นรูปทอง และนางเอกที่ตั้งใจชนะการแข่งขันเพื่อต้องการไว้อาลัย (และขอโทษ) สมาชิกในชมรมคนหนึ่งที่เสียชีวิตโดยที่นางเอกยังไม่ทันได้ตอบรับรักคนๆนั้น -- ส่วนตัวละครสาวๆสมาชิกในชมรมที่เหลือ ก็ทำหน้าที่เป็นแค่ตัวประกอบที่มีกลิ่นอายการ์ตูนฮาเร็มคอเมดี้ เน้นสาวๆหลายบุคลิก ยิงมุกตามสไตล์การ์ตูนญี่ปุ่น ซึ่งก็ถือว่าทำออกมาได้สนุกดี จะเสียก็ตรงมุกรีแอคชั่นจริงจัง ที่ยังวาดไม่ค่อยลงล็อกซักเท่าไหร่นี่แหละ 5555+

   ถึงจะร่ายซะดูเหมือนเป็นงานที่ดีในระดับนึง แต่เอาเข้าจริงๆ กิมมิคส่วนใหญ่ในเล่มนั้นค่อนข้างธรรมดา และขาดหมัดเด็ดที่ดีมากพอจะเอามายกตัวอย่างในนี้ได้ การเดินพล็อตสูตรสำเร็จตามสไตล์การ์ตูนค่าย CTS (แบบเกรดบี) ตลอดทั้งเรื่อง ทำให้บรรยากาศออกมาดูจืดมากกว่าที่คิด ไม่ว่าตัวเอกจะชนะหรือแพ้กลับมาก็ตาม มันก็จะเดินสูตรเดิมๆที่คนส่วนใหญ่คาดเดากันได้อยู่ดี (ตอนจบทีมพระเอกแข่งแพ้ แต่มีแมวมองมาสนใจ) -- โดยรวมแล้ว มันก็ยังไม่แข็งแกร่งมากพอสำหรับการ์ตูนเรื่องเดียวจบที่จะเอามาทำขายซักเท่าไหร่ มันเหมาะสำหรับปล่อยให้อ่านในเพจแบบฟรีๆซะมากกว่า

   หากจะอ่านเอาสาระแบบจริงจัง อย่างน้อยเราก็ได้เห็นการซุ่มซ้อมของทีมที่เป็นระบบ อย่างเช่นการออกมาสูดอากาศข้างนอกเพื่อหาแรงบันดาลใจให้แต่งกลอนสดได้ลื่นขึ้น รวมไปถึงบรรยากาศการแข่งขันที่ต่างคนต่างงัดไม้เด็ดกันเพื่อชิงชัยด้วย "กลอน" มรดกตกทอดที่ส่งต่อกันมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนปลายที่มีจุดเด่นในเรื่องสำบัดสำนวนที่ไพเราะ แต่เพราะในยุคสมัยใหม่ที่มีหลายสิ่งถูกพัฒนาให้เข้าถึงผู้คนได้ง่ายขึ้น "การคิดนอกกรอบ" นี่แหละที่จะเป็นตัวทลายกำแพงขนบธรรมเนียมดั้งเดิม และสร้างสิ่งใหม่ที่น่าสนใจกว่าเดิมขึ้น และปลดล็อกความเป็นไปได้ใหม่ๆที่มีเป็นแสนเป็นล้านให้โลกได้เห็น -- แล้วคุณล่ะพร้อมรึยังที่จะปลดล็อกกลอนประตูบานนั้นออก?

(สรุป 6/10)

ติดตามเพจที่  https://www.facebook.com/ThaiComicReview/

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2567
Last Update : 29 กุมภาพันธ์ 2567 6:42:46 น.		1 comments
Counter : 441 Pageviews.
(โหวต blog นี้)  Share Tweet