อะต่อจากวานนี้...

ก่อนหน้าที่จะบินมาตั้งรกรากปักฐาน (สัญญาเค้าว่า 5 ปี ก็อยากจะเชื่อเค้าอยู้น้าาาา)  ทางบริษัทเค้าจะให้เราทำการมา house hunting ก่อน ซึ่งก็คือเราต้องมา survey ก่อนนั่นเองว่าจะต้องการเช่าบ้าน location ไหน....โรงเรียนของลูกจะเอายังไง... เค้าอนุญาติให้เรามาทำการดูที่ดูทางตามใจชอบ  

ระหว่างที่มาทำการ survey ว่าจะอยู่รอดหรือไม่รอด จะมาดีไม่มาดี ก็แอบเข้านอกออกในซุปเปอร์มาร์เก็ต เท่าที่ตัวแทนเค้าจะพาเราไปได้ เพื่อไปชะเง้อชะแง้ดูว่า ซอส กะปิ น้ำปลา ต่างๆ ที่นี่มี หรือไม่มีอะไรบ้าง

ก็เป็นอันสรุปได้ว่า ณ เวลานั้น หาอะไรไม่เจอเลยซักอย่าง  อดใจหายไม่ได้ ว่า จะอยู่ได้อย่างไร ถ้าไม่มีน้ำปลา

จวบจนเวลาผ่านไป ค่อยค่อยสืบเสาะเอาเองหลังจากที่มาอยู่  ก็พบว่า อ๋อ....เค้าอ่ะมีหมดแหล่ะ  เอ็งหน่ะ ต้องใจเย็นเย็นหาไปเรื่อยเรื่อย

แต่จะทำไงได้ กว่าจะหาเจอก็ปาเข้าไปเป็นเดือนเดือนเชียวน้า

วกกลับมาตอน house hunting ดีกว่า  .....อย่างที่รู้รู้กันว่า อันว่ามหานครเซี่ยงไฮ้นี่เจริญวันเจริญคืน  ตึกรามบ้านช่อง ไม่รู้จะเสียบกันตรงไหนแล้ว  การมาในครั้งแรก สร้างความไม่ประทับใจอย่างสูง ถึงสูงสุด  ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเดือน เม.ย. 2551   การต้องมาเจอผู้คนที่แออัดยัดเยียดในทุกตารางฟุต ของการย่างก้าว มันเป็นอะไรที่ปวดใจอย่างมาก  ฤาจะถึงคราวที่เราต้องนำธงรบ ซะแล้วต่อจากวินาทีนี้

เอาล่ะหว่า ยังไงก็ต้องเดินหน้า

ตัดสินใจเช่าบ้านได้แล้วที่ ฝั่ง Pudong เลือกเอา location ที่ใกล้ รร. ลูก อันได้แก่ Dulwich College Shanghai  

เลือกเสร็จก็กลับเมืองไทยมาทำใจก่อนอีก 2 เดือน  ระหว่างนี้ก็นั่งทำ list แล้วหล่ะว่าเครื่องอุปโภค บริโภคที่ต้องขนไปเพื่อเอาชีวิตรอดนั้น มีอะไรบ้าง....(คำว่าเอาชีวิตรอดตรงนี้ คืออาหารการกินที่สมาชิกในบ้าน จะไม่บ่นให้เครียดตับดิฉัน ว่าอยากกินนู่น อยากกินนี่  คิดถึงอันนู้น คิดถึงอันนี้)  

ทางบริษัท มีข้อตกลงต่ออีกว่า ในการเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋ามานั้น เค้าอนุญาติให้ขนอะไรมาก็ได้เท่าที่อยากจะขน เอาเข้าไปเลยครับพี่น้อง เค้าให้มาเลย 1 ตู้ 20 ฟุต container  บริษัทสามีที่แสนจะใจดี  อนุเคราะห์ค่าระวาง ค่าภาษีให้หมด  อย่ากระนั้นเลย ท่านใจดีมาขนาดนี้แล้ว ดิฉันขนไม่อั้นค่ะ

ข้าวหอมมะลิ  ข้าวเหนียว  ครก/สาก น้ำปลา ซีอิ๊วขาว ซอสปรุงรสฝาเขียว ทาคูมิ น้ำตาลปี๊บ หมูหยอง น้ำพริกนรกตาย่งตาโย่ง เครื่องแกงอะไรใน Tops ที่มี  ดิฉันขนเรียบเลย  จำได้ว่าวันที่ไปซื้อของ  มีคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เดินมาถามเลย ว่าจะย้ายไปต่างประเทศหรือคะ เพราะเค้าคงรู้ได้ว่า ถ้าเอ็งยังอยู่ในเมืองไทย เอ็งไม่่น่าซื้อเครื่องแกงซองซะขนาดนั้น

นอกจากนี้ยังมี มาม่า ผักกาดดอง น้ำหวานเฮลบลูบอย แป้งทำขนมต่างๆ อุปกรณ์ทำขนมทุกอย่างที่ UFM เค้าจะมีขาย  ของเล่นลูกที่มีอยู่แล้ว ยาสามัญประจำครอบครัว โอ๊ย..สารพันมากกว่านี้อีกหลายเท่าค่ะ รวมเบ็ดเสร็จก็ 117 กล่อง พอดิบพอดีค่ะ 5555555555 ซึ่งก็มีทุกอย่าง กะว่าจะเปิดอีกซัก blog นึง ทำ ckecklist ให้เพื่อนเพื่อนที่ต้องย้ายประเทศเก็บไว้ได้เลย เอาไว้รอบหน้าก็แล้วกันนะคะ 

ดิฉันใช้เวลาทั้งวันในการเดินสำรวจบ้าน ทุกห้อง ว่าวันวันพวกเราใช้อะไร กินอะไร อุปกรณ์จำเป็นมีอะไร แล้ว เขียนทุกอย่างที่เดินผ่าน

อะอะ!!!!!!  อย่าเพิ่งหาว่าดิฉันบ้าไปแล้ว

ดิฉันมีเวลา 2 เดือนในการนั่งไตร่ตรอง แล้วก็คิดได้ว่า จริงอยู่เราคงไม่อดตายซะขนาดนั้นหรอกแม่เจ้า  หากแต่ ในความเป็นจริง  ลองคิดดูนะคะ  เวลาเราย้ายถิ่นฐาน  ช่วงแรกแรกลำพังนั่งงง คลำหาจุดเริ่มต้นไม่ถูกแล้ว  หากยังต้องมาต้องดั้นด้นสืบเสาะหาปัจจัยสี่ ห้าหก โดยที่ไม่รู้ว่าจะไปหาที่ไหน จะไปซื้อสะสมได้ที่ไหน  เล่นเอาประสาทเสื่อมนะคะ  ประเทศจีนไม่มีที่ให้คุณเดินทอดน่อง หยิบของมาดูมาดมเรื่อยเปื่ยได้นะคะ ขอบอกกกกกกก 

อีกประการหนึ่งก็คือ ไม่ว่าดิฉันจะซื้อของนี้จากที่ไหน มันก็เงินที่ควักออกจากกระเป๋าดิฉันนั่นเอง  เรื่องอะไรจะไปซื้อของแพงที่เซี่ยงไฮ้  ซื้อที่เมืองไทย มีบัตรลดนู่นลดนี่ 10% ถูกกว่า ครบกว่า สบายกว่า ตั้งเยอะ  

ด้วยข้าวของเครื่องใช้ที่มากมายพร้อมครบครัน ทำให้ดิฉันสามารถเป็นที่พึ่งของน้องน้องคนไทยที่นี่ได้ ยามน้องน้องคิดถึงบ้านเรา ก็มาบ้านพี่ บรรยากาศอบอวลเหมือนเมืองไทย รูป รส กลิ่น เสียง ไม่แตกต่างค่ะ  

ต่อพรุ่งนี้ดีกว่านะคะ

พรุ่งนี้จะขอเล่าเรื่องการย้ายโรงเรียนของลูกดีกว่า  วันนี้ย้ายบ้าน   พรุ่งนี้ย้ายโรงเรียน  ชะเอิงเอย......

ราตรีสวัสดิ์  พร้อมกับ  สวัสดียามเช้า  ทั่วโลกค่ะ

ไจ้เจี้ยน  .... หนีห่าว   

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2552 13:30:22 น.		1 comments
Counter : 1014 Pageviews.
Share Tweet