 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 |
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
เช้าวันแรกของอาทิตย์
หลังจากวันหยุดประจำอาทิตย์ 3 วันผ่านไป เช้านี้เราก็มาเริ่มต้นอาทิตย์ใหม่ด้วยอาการมึนๆ งงๆ ตามเคย พอเปิดประตูเข้ามาในออฟฟิศ มองไปรอบๆ ที่หน้าเคาเตอร์มุมหนึ่งมีกวางเรนเดียร์ขนาดพอเหมาะยืนอยู่ อีกมุมมีต้นคริสมาสต์ตั้งอยู่เช่นกัน อืม บรรยากาศช่วงคริสมาสต์นี่มันช่างมีสีสันซะจริงๆ สายตากวาดไปเรื่อยๆ จนเจอกล่องของขวัญสีแดงวางอยู่พร้อมการ์ด เข้าไปดูใกล้ๆ ปรากฏว่าระบุชื่อเราด้วย เซอร์ไพรส์มาก เพราะไม่เคยคิดว่าจะได้รับจากใครในที่ทำงาน ที่กล่องของขวัญมีการ์ดรูปหน้าซานตาคลอสติดอยู่อีกอันพร้อมระบุชื่อคนให้ พอเห็นเรายิ่งเซอร์ไพรส์เข้าไปอีก เพราะคนที่ให้เป็นเพื่อนร่วมงานคนเดียวที่เราเคยมีคดีด้วย เริ่มมีคำถามเข้ามาในหัว ในการ์ดนั้นจะเขียนอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า
เรื่องเกิดเมื่อหลายเดือนก่อน เมื่อความอดทนที่มีอยู่อย่างจำกัดของเราสิ้นสุดลง
หลังจากวางมือจากฝ่ายบริหารมาเป็นพนักงานธรรมดา เพราะไม่อยากแบกรับความกดดันจากหลายฝ่าย และเพื่อที่จะได้ใช้เวลากับครอบครัวที่เพิ่งเริ่มต้นได้อย่างเต็มที่
ด้วยความใหม่ของปัจจัยหลายๆ อย่างรวมกัน ณ ที่นี่ เราจึงค่อนข้างระวังตัว พยายามไม่คิดชอบหรือไม่ชอบใครเป็นการส่วนตัว ทั้งหัวหน้า ลูกค้าและเพื่อนร่วมงาน เพราะถึงแม้ว่าเราจะคลุกคลีกับงานสายนี้และคนต่างชาติมาตลอดชีวิตการทำงาน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะเข้าใจพวกเขาได้อย่างลึกซึ้ง กอรปกับภาษาอังกฤษที่ต่อให้ใช้บ่อยแค่ไหนก็ยังไม่คล่องปรื๋อ 100% เหมือนเจ้าของภาษา ดังนั้นการจะให้แสดงความคิดเห็นลับหลัง เราจึงตัดไป เราไม่นำเรื่องครอบครัวเข้ามาวุ่นวายกับงาน ในขณะเดียวกันก็ไม่เอาเรื่องงานมาวุ่นวายกับชีวิตครอบครัว ทุกครั้งที่ก้าวขาออกจากที่ทำงาน คือจบแล้วสำหรับวันนั้น ค่อยมาเริ่มกันใหม่อีกวันที่เปิดประตูเข้ามา
งานที่เราทำเป็นแผนกต้อนรับ หน้าที่หลักๆ ก็อย่างที่ทราบกันดีในงานสายนี้ ซึ่งรวมไปถึงการสื่อสารกับแผนกสำคัญที่เกี่ยวข้องนั่นก็คือ แผนกแม่บ้าน
เธอเป็นหัวหน้าแผนกแม่บ้านที่แลดูจะยุ่งตลอดเวลา เพราะมีหลาย property ให้ต้องดูแลซึ่งก็รวมถึงพนักงานใต้บังคับบัญชาของเธอด้วย ที่ทำงานของเธอประจำอยู่ที่ออฟฟิศใหญ่ แต่ของเราจะแยกออกมาต่างหาก ขับรถประมาณ 15 นาที ฉะนั้นเธอจึงไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาดูแลที่นี่นัก นานทีจะเข้ามาทีหนึ่ง วิธีการตรวจสอบการทำงานของพนักงานแม่บ้านที่นี่เลยดูจาก report ที่พวกเขาส่งให้เธอทุกบ่ายก่อนเลิกงาน และอีกวิธีคือโทรมาเช็คกับพนักงานต้อนรับอย่างเราพร้อมฝากข้อความไปยังพนักงานของเธอ ซึ่งสำหรับเรื่องแค่นี้แล้วไม่มีปัญหาเลย เพราะเราเองก็อยากให้งานแต่ละวันลุล่วงไปด้วยดีอยู่แล้ว แต่มาพักหลังๆ รู้สึกเธอจะเปลี่ยนไป แลดูวุ่นวายมากขึ้น ระบบการบริหารงานของเธอเลย error คือจากที่ข้อความธรรมดาที่ฝากถึงลูกน้อง กลายเป็นคำถามพร้อมอารมณ์อันขุ่นมัวมาที่เราโดยตรง พร้อมทิ้งท้ายด้วยคำก่นด่าฝากไปยังลูกน้อง
บอกเธอเสมอว่ามันไม่ใช่งานของเราโดยตรง เราไม่สามารถตอบและให้เหตุผลเธอได้ว่าทำไมมันจึงไม่เป็นไปอย่างที่เธอต้องการ แต่เหตุการณ์ก็ยังเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีวันเข้าใจสิ่งที่เราบอกไป และความรู้สึกของคนที่โดนคำด่ากรอกหูทุกวันโดยที่ตัวเองไม่เกี่ยวข้องด้วย ตัวเราเองเริ่มรู้สึกเครียดกับอารมณ์มือสองของเธอ โดยเฉพาะช่วงเช้าที่เธอโทรมาในขณะที่มีลูกค้ารอเช็คเอาท์อยู่เต็มออฟฟิศ เราเริ่มระบายกับเพื่อนร่วมงานและหัวหน้าโดยตรง (facility manager) รวมถึงหัวหน้าอีกระดับ (operation manager) แต่ละคนได้แต่แนะนำให้เราเข้าใจอารมณ์ของเธอและอย่าเก็บเอามาเป็นปัญหา
เราพยายามอยู่ระยะหนึ่ง แบบรับอารมณ์นั้นอยู่ทุกวัน จนวันหนึ่งเริ่มตระหนักว่ามันไม่ใช่ นี่ไม่ใช่ทางออกของปัญหา การจะแก้ให้หมดไปต้องแก้ที่ต้นเหตุไม่ใช่ปลายเหตุแบบนี้ เธอผู้ซึ่งได้รับการจ้างด้วยเงินเดือนที่สูงกว่าพนักงานธรรมดาอย่างเรามาทำงานให้มาทำงานในฝ่ายบริหาร เธอควรจะทำหน้าที่ของเธอได้ดีกว่านี้ ปัญหาพร้อมข้อแก้ไขต่างๆ ที่เธออยากปรับปรุงพนักงานควรจะออกจากเธอไปถึงพนักงานโดยตรง เพื่อประสิทธิภาพของงานและลดความเครียดที่เธอโยนให้เราอย่างไม่มีเหตุผล
ในเมื่อไม่มีใครสามารถช่วยเราได้ คนสุดท้ายที่มีอำนาจสูงสุดในหน่วยงานโผล่เข้ามาในความคิด เพราะครั้งหนึ่งก่อนหน้านั้นมีการลดชั่วโมงการทำงานของพนักงาน (ฝ่ายแม่บ้าน) จาก 38 ชั่วโมงเป็น 25 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ พนักงานจึงพร้อมใจกันลาออก เราจึงเกิดความวิตกกังวลไปตามสถานการณ์ จึงคุยกับหัวหน้าโดยตรงของเราเรื่องนี้ (facility manager) ปรากฏว่าเรื่องถึงหูเธอ อีกวันเธอจึงมาหาเราที่ออฟฟิศโดยเพื่อบอกว่างานของเรา secure ไม่ต้องกังวล พร้อมทิ้งท้ายหากต่อไปมีปัญหาข้องใจสามารถถามเธอได้โดยตรง
เธอคนนี้คือเจ้าของกิจการ (owner) เราจึงตัดสินใจเขียนอีเมลแสดงความคิดเห็นเรื่องนี้กับเธอ ได้ผลชะงัก เราได้รับอีเมลตอบกลับจากเธอในวันรุ่งขึ้นรับปากว่าจะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ให้ สองอาทิตย์ผ่านไปเธอเราได้รับโทรศัพท์จากเธอโทรมาสอบถามว่ายังเกิดเหตุการณ์แบบเดิมนี้อีกหรือเปล่า
แล้วปัญหาของเราก็จบแบบ happy ending เราไม่เคยต้องแบกรับอารมณ์อันขุ่นมัวที่ไม่เกี่ยวข้องกับเราอีกเลย พร้อมกันนี้ยังสัมผัสได้ถึงการใส่ใจจากเจ้าของถึงพนักงานตัวเล็กๆ อย่างเรา แต่สำหรับเธอคนนั้นแล้วแน่นอนว่าตรงกันข้าม ซึ่งเป็นสิ่งที่เราคาดหวังว่าจะเจอและสามารถยอมรับปฏิกริยานั้นได้
สิ่งที่เราทำไปครั้งนั้นเรายอมรับว่าค่อนข้างรุนแรงต่อความรู้สึกของเธอ แต่เพราะเราเองก็อยากมีชีวิตรอดในการทำงานแต่ละวันอย่างมีความสุข หากจะมีปัญหาให้ต้องแก้ก็ควรเป็นปัญหาที่เกี่ยวข้องกับเราโดยตรง การแก้ปัญหาในจุดนี้เพื่อเหตุผลนี้ข้อเดียวจริงๆ ปราศจากซึ่งความรู้สึกส่วนตัวทั้งในแง่บวกและลบ
เราเลือกที่จะแกะกล่องของขวัญก่อนไม่ใช่เพราะตื่นเต้นอยากรู้ว่ามันคืออะไร แต่เพื่อจะเบี่ยงเบนความรู้สึกจากข้อความในการ์ดใบนั้น มันเป็นเซ็ทโลชั่นทาผิวกับทามือสีชมพูในแพ็คเก็จสีดำเก๋ไก๋ แต่ข้อความในการ์ดกลับไม่มีอะไรมากมายนอกจากข้อความอวยพรที่พิมพ์มาพร้อมการ์ดกับลายมือเธอที่เขียนเพียง ถึง..เรา.. จาก..เธอ.. ก็ยังพอให้ยิ้มได้ล่ะ กะว่าหลังเลิกงานวันนี้จะไปเดินดูการ์ดพร้อมของขวัญมอบกลับให้เธอบ้าง เพราะอย่างน้อยเธอก็เป็นฝ่ายมอบให้เราก่อน แสดงว่าที่ผ่านมาเธอเองก็ไม่ได้มีความรู้สึกส่วนตัวใดๆ กันเราเหมือนกัน
แต่อย่าได้คาดหวังว่าหลังจากนี้เธอจะสามารถกลับมาเป็นนางมารร้ายได้เหมือนเดิมอีก เพราะถ้าเธอทำ เธอก็จะโดนตอบกลับไปเหมือนกัน
Have a great day at work everyone ..
| Create Date : 20 ธันวาคม 2553 |
| Last Update : 6 พฤษภาคม 2554 11:44:02 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 229 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| นักเขียนตากลม |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
