จิ้นคุณพีกับน้องก้อง เรื่องสั้นรับปีใหม่จ้า

ขอแต่งฟิครับปีใหม่ค่ะ

วันปีใหม่ หลังจากพีและก้องทานอาหารเช้าเสร็จก้อมานั่งคุยกันที่โซฟา

พี: “ก้องปีใหม่แล้ว...ปีหน้าคุณอยากได้อะไรมั่ง บอกผมหน่อยสิ”

ก้อง: “ก้อ... อยากให้แม่สุขภาพแข็งแรง ไม่ต้องเจ็บป่วยอีก อยู่กับผมไปนานๆ...แล้วก้ออยากให้พี่แก้วมีความสุข...แล้วก้อ.....” เงียบไปพักนึง เขินหลบตา “อยากให้คุณ...อยู่กับผมตลอดปี”

พี: ยิ้มให้ก้องอย่างเอ็นดู “อืม...แล้วคุณอยากรู้มั้ยว่าผมอยากได้อะไร”

ก้อง: “อะไรเหรอ”

พี: “อืม...สิ่งที่ผมอยากได้ปีนี้อ่ะ....คือ...คุณ” ส่งสายตาหวานให้ก้อง

ก้อง: ตาโต ตกใจ หน้าแดงขึ้นมา “หะ...อะไรนะคุณ....อยากได้ผม” พูดแล้วหน้าก้อแดงไปจนถึงหู

พี: “ใช่…ผมอยากให้คุณเปนของผม” ส่งสายตาหวานจริงจังให้ก้อง

ก้อง: กลืนน้ำลายเอื้อก เขินมาก “คุณพูดอะไรน่ะพี...ทะลึ่ง”

พี: หัวเราะขึ้นมา “อะไรของคุณน่ะก้อง...ผมยังไม่ได้ทะลึ่งเลยนะ…ผมแค่อยากจะบอกคุณว่า...”

พีทำสีหน้าจริงจัง ลงนั่งคุกเข่าข้างนึงกับพื้น เอื้อมไปจับมือก้องขึ้นมากุมไว้ เอื้อมอีกมือไปในกระเป๋าหยิบกล่องเล็กๆ ขึ้นมาเปิด ข้างในกล่องเป็นแหวนวงเกลี้ยง

พี: “ผมอยากให้คุณและผมเป็นของกันและกัน...โดยที่มีพยานร่วมรับรู้ความรักของเรา....คุณจะแต่งงานกับผมได้มั้ย...คุณก้องบดินทร์” ส่งสายตาจิงจัง หนักแน่นในความรักให้ก้อง “ตอนผมเห็นงานพี่แก้วกับพี่ปอ ผมเห็นว่าทั้งคู่มีความสุขแค่ไหน ผมอยากให้เรามีความสุขอย่างนั้นบ้าง ผมไม่ขออะไรมาก แค่งานเล็กๆ มีเฉพาะญาติสนิทและเพื่อนสนิทก้อพอ...คุณจะแต่งงานกับผมได้มั้ย...ก้องบดินทร์”

ก้อง: เขิน ทำหน้าไม่ถูก แต่ถอนสายตาจากคนข้างหน้าไม่ได้ จ้องตอบกลับไปด้วยความหนักแน่นเท่ากัน “....ผม....ผม...เอ่อ...ผมจะแต่งงานกับคุณ...คุณพีรวิชญ์” ตอบเสร็จก้อหน้าแดงมาก อมยิ้ม เค้ามีความสุขที่สุดในโลก

พี: ยิ้มกว้าง ค่อยๆ หยิบแหวนออกมาจากกล่อง สวมไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของก้อง แล้วประทับจุมพิตที่มือก้องอย่างแผ่วเบา

ก้อง: ซาบซึ้งในการกระทำของพีมาก น้ำตาเอ่อที่ขอบตา พูดเสียเครือ “พี...ขอบคุณนะ...ที่รักผม...มากมายขนาดนี้”

พี: ได้ยินเสียงก้องสั่น ลุกขึ้นมานั่งข้างก้อง จับก้องให้หันหน้ามาหา “ก้อง...คุณไม่มีอะไรที่ต้องขอบคุณผมนะ...ผมรักคุณ....คุณก้อรักผม...เราต่างคนต่างเป็นคนให้ความรักซึ่งกันและกันมากมาย” เอามือปาดน้ำตาที่กำลังจะหยดมาจากดวงตาก้องอย่างแผ่วเบา

ก้อง: จ้องหน้าพีตอบด้วยความรัก พยักหน้ารับคำพูดของพี พูดอะไรไม่ออกด้วยความตื้นตัน อยากแสดงความรักต่อพี จึงโผเข้ากอดพี เอาหน้าแนบกับอกพี กอดพีไว้ด้วยความรัก

พี: กอดก้องตอบ กระชับร่างของก้องให้แนบสนิทกับร่างของเค้า “ก้อง...ผมรักคุณนะ...เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”

ก้อง: กอดกระชับพีแน่นกว่าเดิม พยักหน้าในอ้อมกอดของพี น้ำตาเอ่ออีกครั้ง

พี: ค่อยๆ ผลักก้องถอยออกมา เอื้อมมือจับใบหน้าก้องไว้ ปาดหยดน้ำตาออกจากใบหน้า ยิ้มอ่อนโยน “ไปกันเถอะก้อง”

ก้อง: ยังอยู่โหมดซึ้ง ถามเสียงเบา “ไปไหนพี”

พี: ยิ้มเจ้าเลห์ “ก้อไปแต่งงานกันไง...ผมรอไม่ไหวแล้วเนี่ย...เดี๋ยวผมโทรบอกพี่แก้ว กับแม่ฟองก่อน...แล้วเดี๋ยวเราไปกันเลย”

ก้อง: “เฮ้ย...คุณ...จะแต่งเดี๋ยวนี้เลยเหรอ” หน้าตาตื่น โหมดซึ้งเปลี่ยนเปนโหมดเหวี่ยง

พี: จับมือก้องสองข้างมาแนบอก “ก้อผมรอไม่ไหวแล้วนี่ก้อง....แต่งเลยเหอะ...นะ...นะ...ผมอยากรีบแต่งงานกับคุณเร็วๆ นี่”

ก้อง: เห็นพีอ้อนทีไร ชอบทนไม่ได้ เลยอ่อนลง “เอ่อ....จะดีเหรอคุณ”

พี: “ดีสิคุณ...คุณโอเคแล้ว...งั้นเดี๋ยวผมไปโทรศัพท์นะ...คุณก้อไปแต่งตัวได้แล้ว...เดี๋ยวอีกไม่เกิน 1 ชม. เราจะออกเลย” แล้วพีก้อลุกไป

ก้อง: นั่งหน้างงอยู่ที่โซฟา มองตามพีไปอย่างงงๆ แต่ก้ออมยิ้ม ในใจคิด แต่งงานวันที่ 1 มกรา มันก้อไม่เลวนะเนี่ย

-------------------------------------

Create Date : 01 มกราคม 2553 Last Update : 9 พฤษภาคม 2553 11:50:32 น. Counter : 557 Pageviews.		8 comments
Share Tweet