จิ้นคุณพีกับน้องก้อง เรื่องสั้นๆ

ณ คอนโดพี ก้องและพีกลับมาเก็บของเพื่อย้ายออก เมื่อพี่แก้วและพี่ปอย้ายออกจากบ้านเก่าแล้ว บ้านนั้นแม่ฟองก้อยกให้ก้องกับพี ในขณะที่แม่ฟองย้ายเข้าไปอยู่บ้านปอ พร้อมกับแก้ว

ในขณะที่ช่วยกันเก็บของอยู่ในห้องนอนชั้นสอง ก้องเดินแยกไปไปเก็บของในห้องน้ำชั้นสอง พีเก็บของง่วนอยู่ในห้อง ได้ยินเสียงร้องของก้องดังมาจากห้องน้ำ

ก้อง: “โอ้ย!!!...” แล้วก้อมีเสียงล้มดังผลั่ก

พี: ตกใจได้ยินเสียงก้องร้อง “ก้อง!!” วิ่งไปที่ห้องน้ำทันที เห็นก้องล้มอยู่บนพื้น ในสภาพตัวเปียก น้ำนองพื้น มองไปที่อ่างน้ำ ก๊อกน้ำฉีดน้ำฉีดน้ำออกมาไม่หยุด พีรีบเข้าไปพยุงก้องให้ลุกขึ้นยืน “ก้อง...เปนไรมั้ย..เกิดไรขึ้น”

ก้อง: ค่อยๆ ดึงตัวเองลุกขึ้น ตามแรงฉุดของพี “ก้อผมพยายามจะเอื้อมไปหยิบของบนชั้น...แต่ดันล้มลงมา...ของมันเลยไปกระแทกก๊อกน้ำ...ก๊อกมันเลย...แตกอ่ะ” สีหน้าหงอยๆ “พีผมขอโทดนะ..น้ำไหลไม่หยุดเลยทำไงดี"

พี: “ไม่เปนไรก้อง..เดี๋ยวผมจัดการเอง” ปีนเข้าไปในอ่างน้ำแล้วเอามือไปจับก๊อกไว้ หันหน้าไปหาก้อง “ก้องคุณช่วยออกไปโทรบอกช่างหน่อยสิ เบอร์อยู่ข้างโทรศัพท์ในห้องแน่ะ”

ก้อง: “ได้ๆ” ก้องเดินจากห้องไปซักพัก เดินกลับเข้ามาหาพี “พีผมโทรแล้วนะ แต่ช่างยังไม่เข้ามาเลย คงอีกซักครึ่งชั่วโมง” เข้ามาในห้องน้ำก้อเหนว่าน้ำหยุดฉีดแล้ว เหนพีก้มอยู่เหนือก๊อก พอได้ยินเสียงก้องพีก้อเงยหน้าขึ้นมาหา

พี: “ขอบคุณนะก้อง...ไม่เปนไรหรอก...ผมซ่อมเบื้องต้นไปก่อนเดี๋ยวรอช่างมาซ่อมให้ดีอีกที” พีปาดหยดน้ำออกจากใบหน้า ปีนออกมานั่งขอบอ่าง แบบเหนื่อยๆ

ก้อง: เดินมานั่งข้างๆ พี ยังรู้สึกผิดเล็กน้อย “พี...ผมขอโทษนะ...ผมซุ่มซ่ามไปหน่อย”

พี: เงยหน้าขึ้นมองก้องแล้วยิ้ม “ไม่เปนไรหรอกก้อง...” เอื้อมมือมาขยี้หัวก้อง “คุณน่ะซุ่มซ่ามประจำแหละ...ผมถึงต้องคอยดูแลไง”

ก้อง: “ฮึ้ยยย...ผมไม่ได้ซุ่มซ่ามประจำซะหน่อย” เอามือปัดมือของพีออกจากหัว แล้วลุกขึ้นยืนหันหน้ามาหาพี หน้าตาเอาเรื่อง “คุณว่าผมเหรอ”

พี: เหนก้องปัดมือแล้วลุกขึ้นยืนเอาเรื่อง กำลังจะอ้าปากเถียง แต่ตาเหลือบไปเหนก้องที่ยืนอยู่แล้วพูดไม่ออก อ้าปากค้าง ภาพที่พีเห็นคือก้องที่ใส่เสื้อยืดสีขาวเปียกแนบเนื้อไปทั้งตัว

ก้อง: เหนพี่ทำท่าจะเถียงแต่มองเค้าอ้าปากค้างก้องงๆ ก้อมลงมองเสื้อตัวเอง ตกใจ “เฮ้ยย” รีบวิ่งออกจากห้องน้ำ เข้าไปในห้องนอนของพี “พี...คุณอย่าเพิ่งออกมานะ...คุณมีเสื้อให้ผมเปลี่ยนมั้ย”

พี: ได้ยินก้อง ก้ออมยิ้ม รู้ว่าก้องเขินเค้า “มีเสื้ออยู่ในตู้น่ะก้องผมยังเก็บออกมาไม่หมด คุณหยิบไปเลยตัวไหนก้อได้”

ก้อง: หยิบเสื้อยืดในตู้ตัวหนึ่งของพีมาเปลี่ยน แล้วเรียกพี “พี..คุณออกมาได้แล้ว”

พี: พีเดินออกมาจากห้อง แกล้งเหลือบมองข้างประตู เมื่อเหนก้องใส่เสื้อเค้าก้อยิ้มออกมา อดชมไม่ได้ “คุณใส่เสื้อผมแล้วน่ารักชะมัด” เสื้อที่ก้องใส่เปนเสื้อยืดที่เค้าใส่นอน ลายการ์ตูน แล้วตัวเค้าเองก้อเดินไปหยิบเสื้อาจากตู้ “เดี๋ยวผมเปลี่ยนมั่ง เข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อ

ก้องนั่งรอพีที่เตียงยิ้ม เขินๆ ดึงเสื้อของพีที่ตัวเองใส่ออกมาดู สักพักพีเดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวอยู่คลุมหัวไว้ และมีผ้าเช็ดตัวอีกผืนในมือเดินไปหาก้อง

พี: เดินมานั่งข้างๆก้อง จับก้องให้หันหน้าเข้าหาเค้า เอาผ้าขนหนู คลุมหัวก้องแล้วเริ่มเช็ด “ดูสิผมคุณเปียกไปหมดแล้ว มาเดี๋ยวผมช่วยเช็ดให้จะได้แห้ง” แล้วก้อตั้งหน้าตั้งตาเช็ดผมก้อง

ก้อง: ตอนแรกตกใจที่พี เอาผ้ามาคลุมหัว แต่เมื่อพี่ช่วยเช็ดผม ก้อมองคนตรงหน้าด้วยสายตาส่งความรัก เริ่มเอื้อมมือไปที่ผ้าขนหนูบนหัวพีมั่ง “มา...งั้นเดี๋ยวผมเช็ดให้คุณด้วย หัวคุณก้อเปียกเหมือนกัน เดี๋ยวคุณไม่สบายแล้วใครจะดูแลผมล่ะ”

พี: ชะงักเล็กน้อย แต่ก้อยิ้มกับมุกที่ก้องเล่น ยิ้มกว้าง “คุณยอมรับแล้วใช่มะ...ว่าต้องมีผมคอยดูแล” มือที่เช็ดหัวก้องอยู่ชะงัก พีส่งสายตาจิงจังสื่อความหมาย “คุณไม่ต้องห่วงนะก้อง...ผมจะดูแลคุณไป...ตอลดชีวิต”

ก้อง: มือที่เช็ดหัวพีอยู่ชะงักเหมือนกัน มองตาพีอย่างซาบซึ้ง รับรู้ได้ถึงความรักที่พีมีให้เค้าอย่างเต็มเปี่ยม

ทั้งสองจ้องตากันอยู่นาน ใบหน้าของทั้งคู่เริ่มเข้าใกล้กันๆ เรื่อย โดยที่ทั้งคู้ไม่รู้ตัว............

ติ๊งต่อง!!! ติ๊งต่อง!!! กริ่งห้องเสียงดัง ช่างประปามาพอดี

ทั้งคู่สะดุ้ง หันมามองหน้ากันแบบเขินๆ แล้วพีก้อวิ่งลงไปเปิดประตู

-----------------------

Create Date : 30 ธันวาคม 2552 Last Update : 30 ธันวาคม 2552 13:22:55 น. Counter : 627 Pageviews.		6 comments
Share Tweet