อ่าน - ค่าของหัวใจ (กิ่งฉัตร)





*** บล๊อกนี้เขียนเล่านิยายเรื่องที่อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ อาจจะละเอียดบ้าง ข้ามบ้าง ***

***ถ้าใครกลัวเสียรสในการอ่านด้วยตัวเอง รีบออกไปก่อนจะเผลออ่านนะ***





... เรื่องนี้จะว่าเป็นภาคต่อจาก เรื่องสูตรเสน่หาก็ว่าได้ค่ะ ถ้าใครเคยอ่านเรื่อง สูตรเสน่หา คงจำปฏิคม หรือ นายตัวเปี๊ยกได้ นายตัวเปี๊ยกเนี่ยะจริงๆ แล้วมีตำแหน่งหน้าที่การงานเป็นทนายประจำตัวคุณอลิน แต่ปฏิคมมักคิดเสมอว่าตัวเองเป็นเบ๊ หรือไม่ก็กระโถนประจำตัวคุณเธอซะมากกว่า



... คิดว่าคุณอลินเธอแต่งงานกับครูกุ๊กไปแล้วนายตัวเปี๊ยกของเราจะสบาย เปล่าเลย คราวนี้เธอก็ยังคงจิกใช้ยิกๆ เหมือนเดิม อาจจะหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ จิกใช้นายตัวเปี๊ยก แล้วก็ไปอ้อนครูกุ๊ก นายตัวเปี๊ยกของเราก็อดทนจนน่ายกโล่ให้ ปากบอกว่าไม่ชอบ ว่าคุณอลินเป็นนางมารร้าย แต่เอาเข้าจริงๆ คุณอลินใช้อะไร อยากได้อะไร นายตัวเปี๊ยกทำให้ทุกอย่าง สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีซะทุกงาน



... เรียกนายตัวเปี๊ยกแบบนี้ดูไม่มีสง่าราศีเป็นพระเอกเอาซะเลย งั้นเอาเป็นว่าเรียกว่าคุณคมแล้วกัน คราวนี้คุณคมของเราเกิดมีความรักค่ะ เป็นแบบถูกตาต้องใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นด้วยนะเออ เข้าตำรารักแรกพบเข้าให้ แต่อ่านแล้วก็สะดุดไปนิดหน่อย ตรงที่นางเอกของคุณคมในเรื่องเป็นแม่ม่ายนี่ซิ แถมลูกชายน่ารักชื่อน้องไม้กล้าอีก 1 คน คราวนี้คุณกิ่งฉัตรเธอแต่งเรื่องได้แหวกแนวน่าดู ... ใครจะคิดว่าจะมีนักเขียนท่านไหนกล้าแต่งนิยายให้แม่ม่ายลูกติดเป็นนางเอก



… เรารู้จักคุณปฏิคมกันแล้ว คราวนี้ก็มาถึงคราวนางเอกของเราบ้าง “พรธาดา” หรือ “คุณนุ่น” อย่างที่เกริ่นไปแล้วว่าเธอเป็นแม่ม่ายค่ะ แต่เป็นแม่ม่ายที่น่าสงสาร แล้วก็น่าเห็นใจ เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ดีพร้อม สมบูรณ์แบบ ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงฐานะชื่อเสียงวงศ์ตระกูลของเธอนะคะ แต่เป็นเรื่องของจิตใจค่ะ เธอถูกสร้างมาให้เป็นคนจิตใจดี เข้าใจโลก ยอมรับปัญหาได้สารพัด อดทนในทุกเรื่อง ถึงจะเป็นแม่ม่าย หรือว่าเพราะเธอเป็นแม่ม่ายนะ ถึงทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่มีคุณลักษณะแบบนั้น ... และเมื่อเธอทำได้ขนาดนี้ ก็ไม่แปลกเลยที่เธอจะได้เป็นนางเอก



… คุณนุ่น(ชื่อที่ปฏิคมคิดว่า ช่างเป็นชื่อที่น่ารักเหมาะสมกับเธอจัง) เธอสูญเสียสามีที่เป็นหลักของบ้านไป ด้วยโรคมะเร็งค่ะ และด้วยความรักของพ่อที่สูญเสียลูกชายคนเดียว ทำให้พ่อสามีเธอตรอมใจจนเสียชีวิตตามสามีเธอไปด้วย จากเหตุการณ์นั้นทำให้เธอต้องกลายเป็นหลักให้กับบ้านทางฝั่งสามีแทน บ้านนี้ถูกเรียกว่าม่าย 3 ชั้นค่ะ ตั้งแต่แม่สามีก็เป็นม่าย “กันตา” หรือ “เจ้ไน้” พี่สาวคนโตของสามีที่แยกบ้านออกไปก็เป็นม่ายเลยต้องขอกลับมาอยู่บ้าน และเป็นแรงสำคัญอีกคนในการประคับประครองธุรกิจตัดเย็บเสื้อผ้าของครอบครัวสามารถดำรงกิจการต่อมาได้ และสุดท้ายตัวคุณนุ่นเองก็เป็นม่ายอีก หญิงบ้านนี้เป็นม่ายเพราะสามีเสียชีวิตทั้ง 3 คนไม่แปลกเลยที่บ้านนี้ต้องถูกซุบซิบนินทาอย่างหนักจากคนภายนอก



... บ้านทางฝ่ายสามีของเธอเป็นครอบครัวที่มีเชื้อสายจีน มีธุรกิจตัดเย็บเสื้อผ้าเป็นของครอบครัว แต่ก็ถูกก่อกวนโดย “กัลยา” หรือ “เจ้หลี” พี่สาวคนรองของสามีเธอ ทั้งๆ ที่เป็นคนเก่ง แต่ค่อนข้างจะเอารัดเอาเปรียบคนในครอบครัวค่อนข้างมาก แต่ตอนท้ายๆ ของเรื่องก็กล่าวในเรื่องความคับแค้นใจของเจ้หลีออกมา ว่าเพราะอะไรทำไมเจ้หลีถึงต้องพยายามอย่างหนักที่จะเด่น จะมีความสำคัญ รวมถึงทำไมเธอถึงพยายามที่จะก้าวนำพี่ๆ น้องๆ เสมอ



... อ่านเรื่องนี้แล้วจะว่าไปค่อนข้างออกแนวผู้หญิงเก่ง แล้วก็แกร่งค่ะ อย่างเจ้ไน้ ที่ชีวิตค่อนข้างผกผัน เสียสามีตั้งแต่อายุยังน้อย ทำให้กลายเป็นคนเก็บตัว เป็นคนสวย ที่ไม่ได้คำนึงถึงความสวยความงามของตัวเอง รักครอบครัว มีชีวิตและทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวที่ตัวเองรัก มีความสุขและความภูมิใจในงานที่ตัวเองทำ ตอนแรกอาจจะดูว่าเฉิ่ม เชย แต่จริงๆ แล้วเป็นผู้หญิงคนนึงที่สู้ชีวิต ไม่เคยยอมแพ้ต่ออะไรง่ายๆ ถึงจะดูโวยวายไปบ้าง แต่ก็จริงใจ แล้วก็ฉลาดในการใช้ชีวิต



… เรื่องนี้ตัวละครในการดำเนินเรื่องมีค่อนข้างเยอะค่ะ ทั้ง “คุณประสบชัย” (ชื่อเชยจริงๆ เลย)ทายาทตระกูลดังเจ้าของห้างสรรพสินค้า ที่แรกเริ่มนั้นแสดงออกชัดเจนว่าชอบคุณนุ่น แต่ก็ถูกคุณประกอบผู้เป็นตา คอยขัดขวางกีดกัน เพราะว่าไม่อยากได้หลานสะใภ้ที่เป็นม่าย เห็นว่าไม่คู่ควร ไม่เหมาะสมที่จะเป็นสะใภ้ตระกูลของตน คุณประกอบจึงพยายามผลักดันให้ประสบชัย ชอบพอกับ “รติมา” หรือ “น้องเอิง” รุ่นน้องสมัยเรียนของประสบชัยเอง



... น้องเอิง เป็นสาวน้อยสดใส เข้ากับใครต่อใครได้ง่าย ช่วงแรกๆ น้องเอิงก็ได้รู้จักกับปฏิคมและสนิทสนมกับปฏิคมพอสมควร เพราะปฏิคมมีน้ำใจช่วยงานเรื่องกฎหมายของครอบครัวเธอเล็กๆ น้อยๆ แรกๆ คุณแม่น้องเอิงคิดว่าปฏิคมรวย จึงไม่ว่าอะไรที่จะให้ลูกสาวติดต่อคบค้าสมาคมกัน แต่แล้ววันหนึ่ง คุณประกอบก็ยื่นมือเข้ามาแทรกพร้อมกับบอกว่าปฏิคมไม่ได้รวยอย่างที่คิด ปฏิคมแค่เป็นเด็กในบ้านของคุณอลินเธอเท่านั้น ทำให้คุณแม่น้องเอิงเริ่มมีท่าทีกีดกันให้ทั้งสองคนห่างจากกัน ทั้งสองคนแทบไม่รู้สึกอะไร เพราะว่าคบกันแบบเพื่อน แบบคนที่ให้ความร่วมมือช่วยเหลือกันมากกว่า



... ฐานะทางบ้านของน้องเอิงถือว่าเท่าเทียมกันกับครอบครัวคุณประกอบ อยู่ในวงสังคมเดียวกัน ทั้งคุณประกอบ กับคุณย่าของน้องเอิงก็รู้จัก ชอบพออัธยาศัยกัน จึงไม่ใช่เรื่องยากที่ ความเหมาะสมหลายๆ ประการเหล่านี้จะเป็นเส้นทางที่ทำให้ ประสบชัย และน้องเอิงได้แต่งงานกัน ในวันแต่งงานทั้ง ปฏิคม พรธาดา อลิน พสุ ต่างได้รับเชิญให้เข้าร่วมในฐานะแขกของงาน แต่งานเกือบล่มเพราะว่ามีคู่แข่งทางธุรกิจคนหนึ่ง เข้ามาป่วน โดยพูดถึงเรื่องในอดีตของน้องเอิง สมัยที่เรียนอยู่ต่างประเทศว่าทำตัวไม่ดีอย่างไรไว้บ้าง แต่เรื่องราวก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี โดยการยื่นมือเข้าไปช่วยเล็กๆ น้อยๆ จากปฏิคม ... เหตุการณ์แบบนี้ ใครควบคุมสติได้มากกว่า เป็นผู้ได้เปรียบเสมอ



... ตอนนี้สงสารน้องเอิงมากเลยค่ะ ... บางเรื่องในอดีตคือสิ่งที่แก้ไม่ได้ แม้แต่พยายามที่จะลืม แม้จะทำตัวใหม่แล้ว แต่เรื่องในอดีตก็ยังตามมาหลอกหลอนอีกจนได้ จากเหตุการณ์นี้ ทำให้หลายๆ คนได้คิดว่าคนเราดูแต่เปลือกภายนอกอย่างเดียวไม่ได้



... อ่านเรื่องนี้แล้วถึงรู้หละ ว่าปฏิคมนะ ไม่ได้รังเกียจคุณลินนักหนาหรอก บ่นไปงั้นเอง แต่ก็ทำให้ด้วยความเต็มใจ แล้วในเรื่องนี้ก็ได้เห็นว่าคุณลินเข้าใจพ่อมากขึ้น จริงๆ แล้วคงรักและเกรงใจอยู่มาก ไม่งั้นคงไม่ยอมเชื่อฟังสักเท่าไหร่ แต่นี่หลายๆ ครั้งคุณลินมักแสดงให้เห็นว่ายอมให้พ่อทั้ง 2 ของตน ... คุณพ่อ และ พ่อคุณ



… เป็นเรื่องที่แฝงข้อคิดอะไรหลายอย่างค่ะ ภายใต้การดำเนินเรื่องแบบธรรมดา เล่าเรื่องราวต่างๆ ผ่านตัวละครแบบคนธรรมดาที่เจอปัญหาก็แก้กันไป ใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่ธรรมดา ที่คนธรรมดาสมควรอ่าน เพราะในความธรรมดามักมีสิ่งสอดแทรกด้วยหลักธรรมดาที่เราอาจจะลืมเลือนมันไป
สมกับชื่อเรื่อง “ค่าของหัวใจ”


... หยิบเรื่อง "ค่าของหัวใจ" นี้มาเล่าต่อเพราะว่าเรื่องนี้ค่อนข้างมีตัวละครที่ต่อมาจากเรื่อง "สูตรเสน่หา" มากพอสมควร กลัวว่าถ้าเขียนเล่าถึงเรื่องนี้โดดๆ จะไม่มีความสามารถมากพอที่จะเล่าให้คนอื่นๆ เข้าใจได้








 

Create Date : 14 พฤษภาคม 2552
10 comments
Last Update : 14 พฤษภาคม 2552 11:48:18 น.
Counter : 4693 Pageviews.

 

แวะมาทักทายครับ อิอิ ไม่เจอนานเลย

 

โดย: boatboat 14 พฤษภาคม 2552 9:32:20 น.  

 

... ก็ช่วงนี้ติดนิยาย เลยไม่มีอะไรดีไปกว่า การยกเอานิยายที่อ่านมาเล่า มาอัพบล็อกไว้แบบนี้

... บางเรื่องพออ่านจบ เรารู้ได้เลยว่าเราจะเล่ายังไง แต่กับบางเรื่อง อ่านจบแล้ว ไม่รู้จะเล่ายังไงดี

... บางทีบางเรื่องที่ชอบมันยากที่จะเขียนบรรยายให้คนอื่นรู้สึกได้เหมือนที่เรารู้สึก อาจเป็นเพราะว่าเราไม่สามารถดึงเอาแค่เฉพาะส่วนที่เป็นจุดเด่นของเรื่องมาเขียนเล่าได้แบบสั้นๆ มั้ง เพราะบางที่จุดเด่นนั้นๆ อาจจะต้องการปัจจัยแวดล้อมที่นิยายมักจะปูเรื่องมาจนเรารู้สึกถึงประเด็นเด่นได้

... คิดได้แบบนี้คงไม่แปลกใจที่ทำไมคนอ่านนิยาย ไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่กับนิยายเรื่องโปรดที่กลายมาเป็นละคร เพราะบางทีละคร ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกถึงส่วนที่อยู่ในแง่ความคิดและจิตใจของตัวละครนั้นๆ ออกมาได้นะ

... บางครั้งอ่านๆ ไปยังสะดุดเลยว่าเฮ้ยยย ... ที่อ่านมาเนี่ยะ มันก็แค่นิยายนะ ไม่ใช่เรื่องจริงซะหน่อย... งั้นก็อ่านเพื่อความบันเทิงกันดีกว่า

 

โดย: SIMAKHA 14 พฤษภาคม 2552 9:36:00 น.  

 

เรื่องนี้อ่านแล้วเหมือนกันค่า..ก็สนุกดี ถึงจะรู้สึกเรื่อยๆไปบ้าง แต่ก็โอเค

 

โดย: rainoflove (rainoflove ) 14 พฤษภาคม 2552 12:09:01 น.  

 

อ่านเรื่องล่าสุดของกิ่งฉัตรหรือยังคะ

"เพียงใจที่ผูกพันธ์"

เล่มโตมากๆ

แต่อ่านสนุกจนวางไม่ลงเลยค่ะ

 

โดย: หยุ่ยยุ้ย 14 พฤษภาคม 2552 13:20:18 น.  

 

มีตัวละครที่ต่อเนื่อง ทำให้นึกถึงเรื่องตัวเองเหมือนกัน

...ขอบใจนะจ๊ะที่รีวิวให้อ่าน...มีประโยชน์ต่อการตัดสินใจมากจ้ะ..

ป.ล.มีน้ำตกมาใหม่...

 

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 58.8.97.30 14 พฤษภาคม 2552 13:28:51 น.  

 

เรื่องนี้อ่านแล้วค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าคุณลินเธอแย่งซีนนายตัวเปี๊ยกกับคุณนุ่นซะ... แต่ก็ชอบนะคะ เพราะคุณลินเธอยังคงรักษาเอกลักษณ์ประจำตัวไว้เป็นอย่างดีทีเดียว

สำหรับมงกุฎที่ไร้บัลลังก์ อ่านแล้วไม่เหงาหรอกค่ะ เพราะบางอย่างคู่กันได้โดยไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันนี่คะ ^ ^

 

โดย: หวานเย็นผสมโซดา IP: 202.41.167.246 14 พฤษภาคม 2552 15:28:53 น.  

 

... จริงๆ แล้วอ่านหนังสือค่อนข้างจะหลากหลายแนวค่ะ ไม่ได้เรียงลำดับ หรือเป็นแฟนคลับ ให้ใครเป็นการถาวร

... อยากอ่านก็ซื้อ ไม่อยากอ่านก็ดูๆ ไปก่อน บางทีอ่านเรื่องรักๆ มากไป เบื่อก็ไปหาเรื่องหนักๆ มาแทรกบ้าง บางวันอ่านแล้วยิ้มไปเขินไป บางวันอ่านแล้วน้ำตาหยดแหมะๆ ก็มี

... คนเรานี่ก็แปลกเนาะ ทำไมช่างมีมุมที่แตกต่างกันได้เยอะแยะมากมาย ภายในตัวคนเดียวกันได้ขนาดนี้

 

โดย: SIMAKHA 14 พฤษภาคม 2552 15:30:47 น.  

 

อืม... มงกุฎที่ไร้บัลลังก์ไม่เศร้านะคะ เพราะก็อย่างที่ครูศัลยาพูดล่ะค่ะ

บางอย่างคู่กันได้โดยไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน

ที่สำคัญ.... ครูบอกฟ้าหญิงว่า

ไม่ลา แต่จะรอ

แบบนี้แล้วรับรองค่ะว่าไม่เหมือนเลือดขัติยาแน่นอน

 

โดย: หวานเย็นผสมโซดา 14 พฤษภาคม 2552 16:16:19 น.  

 

อ่านแล้วค่ะ..เล่มนี้
ก็โอเคเลย..สนุกเรื่อยๆ
ตามมาตรฐานคุณกิ่งฉัตร

คนอื่น..อาจจะมองว่าอลินน่ารัก
แต่เราเริ่มรำคาญค่ะ..จากเล่มนี้

สงสารคู่รองค่ะ..ผู้หญิงคนที่เป็น
คู่หมั้นของประสบชัย..เป็นคนจิตใจดีแท้ๆ
แต่ดันต้องมาอับอายขายหน้า..เพราะเรื่องในอดีต

 

โดย: nikanda 15 พฤษภาคม 2552 3:31:45 น.  

 

ว่าจะหามาอ่านต่อ อารมณ์ ฮา ยังค้างอยู่กับคุณนายลิน

 

โดย: Boyne Byron 15 พฤษภาคม 2552 11:09:18 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


SIMAKHA
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




... คนธรรมดา เดินดิน ...

... ไม่ว่าจะล้มกี่ครั้ง ...

... จะขอลุกทุกครั้งที่ล้ม ...

*****Color Codes ป้ามด*****

: Users Online
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2552
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
14 พฤษภาคม 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add SIMAKHA's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.