งง ... ตัวเอง



… จากบล็อกที่แล้วเรื่อง “การรอคอย” จนวันนี้ การรอคอยก็ยังคงดำเนินต่อไป เพราะต้นเหตุที่รอยังไม่มีผลปรากฏอยู่ตรงหน้า แต่ก็พยายามอย่างยิ่งที่จะคิดในทางที่ดี เผื่อหน้าตาจะดีเหมือนจิตใจบ้าง



... กะว่าจะค้างบล็อกนั้นไว้จนกว่าการรอคอยจะสัมฤทธิ์ผล แต่เห็นท่าจะไม่ได้การณ์ เพราะเริ่มนานเกินกว่า 1 อาทิตย์ผ่านไป เลยเป็นเรื่องให้ต้องคิดอีกแล้ว ว่าต่อไป จะเอาอะไรมาอัพบล็อกดี ทุกครั้งที่คิดจะอัพบล็อก จะต้องเรียกรวมสิ่งต่างๆ มากมาย ไม่ว่าจะสติ สมาธิ และปัญญา ถ้าขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไป คงเป็นบล็อกที่ขาดความสมบูรณ์ อาจจะเบี้ยวๆ ไปด้านใดด้านหนึ่ง หรือว่าเอียงชนิดเกือบตกขอบไปเลย และบล๊อกพวกนั้นนะตอนที่อัพจะไม่ค่อยรู้สึก แต่ถ้าลองกลับมาอ่านดูอีกที จะเห็นความเอียง และขาดความสมดุลอย่างชัดเจนทีเดียว จนบางครั้งนึกอยากเขกหัวตัวเองหลายๆ ทีโทษฐาน ทำอะไรไม่คิด แต่เมื่อทำไปแล้ว เราก็ควรจะต้องรับผิดชอบมันเต็มที่หละ เขียนไปแล้วก็ต้องรับฟังการวิพากษ์ วิจารณ์กันไป



... แต่คราวนี้อะไรล่ะ จะอัพอะไร นั่นดิ ช่วงนี้ไม่มีอะไรแปลกใหม่เข้ามาใจชีวิตสักกะอย่าง นอกจากข่าวคราวเรื่องตังค์ 2000 บาท (เรื่องนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว กรอกข้อมูลพร้อมทั้งยื่นเอกสารเสร็จเรียบร้อยใช่เวลาไม่ถึง 10 นาทีด้วยซ้ำ)



… ช่วงนี้จะว่าติดอินเทอร์เน็ตก็ไม่ใช่ แต่ว่าไม่ติดอะไรสักอย่าง อันนี้น่าเป็นห่วง เลยต้องเริ่มหาอะไรทำ จะหยิบไหมพรมมาถัก อะ ... ถักได้ไม่ถึง 2 แถวเบื่อแล้ว จะหยิบกล้องมาถ่ายรูป ก็ไม่มีแก่ใจจะถ่าย ขี้เกียจซะงั้นนะ


... อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรนะ


... ทำไมถึงเป็น


... แล้วเมื่อไหร่จะหายซะที







 

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2552
19 comments
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2552 12:54:24 น.
Counter : 714 Pageviews.

 



... บล๊อกคั่นเวลา ...

 

โดย: SIMAKHA 12 กุมภาพันธ์ 2552 13:21:16 น.  

 

มาดูบล็อกเคว้ง

เพราะผมก็เคว้ง...เหมือนกัน

555+

 

โดย: biomechanic 12 กุมภาพันธ์ 2552 14:03:18 น.  

 

สวัสดีค่ะ
แวะมาทักทายค่ะ

 

โดย: paerid 12 กุมภาพันธ์ 2552 14:18:46 น.  

 

ฮะๆๆๆ นั้นแนะแสดงว่าพลาดบล็อกพี่ไปแล้วสองบล็อกนะค่ะเนี้ย อิๆๆๆ อัพไปก่อนหน้านี้สองบล็อกแล้วค่ะ บล็อก8 และบล็อก 9

เรื่องไปหาหมอนี้ก็สงสัยจะโดนแน่ ๆ เลย ถ้าไปหา อิๆๆก็น้ำหนักเล่นไม่ลดเลยเพิ่มมาอีกนี้ซิ

 

โดย: paerid 12 กุมภาพันธ์ 2552 14:55:32 น.  

 

ผมก็เพิ่งอัพบล็อกคั่นเวลาเสร็จครับ

เน็ตก็กลับมาแรงอีกครั้ง

 

โดย: biomechanic 12 กุมภาพันธ์ 2552 15:59:59 น.  

 

เรื่องนี้ตวนอื้อ[1] ได้กล่าวไว้ว่า จะร่ำเรียนวรยุทธไปใย มีวรยุทธมิสู้มีความหฤหรรษ์ หรือแม้แต่มูซาชิ[2] ยังยกย่องการใช้ดาบคู่ว่าดีกว่าดาบเดี่ยว

พี่แช่[3] ยังกล่าวสำทับว่า ให้ลองเขียนอะไรบ้าๆ ดูมั่ง สำหรับสาวราศีสิงห์ผู้นิยมความสมบูรณ์แบบ

อย่างไรก็ตาม มีผู้กล่าวไว้ว่า[4] มิควรพึงขัดใจสตรี เพราะสูเจ้าจะไม่มีวันสงบสุข ฮิๆ

[1] เป็นชาวไต้ลี้ มีชีวิตในสมัยเดียวกับเคียวฮง
[2] โรนินสุดยอดแห่งนิปปอน
[3] คนเขียน
[4] ไม่รู้ใคร

 

โดย: อุปนิกขิต 12 กุมภาพันธ์ 2552 17:55:46 น.  

 

แวะมาทักทายค่ะ

 

โดย: lovely_ung 12 กุมภาพันธ์ 2552 18:04:18 น.  

 

ท่าทางสับสนวุ่นวายใจใหญ่แย้วน้องสาวเรา


ขนาดมั่วๆ ไม่มีกะจิตกะใจทำไร..

ยังเอามาอัพได้ตั้งหนึ่งบล็อก...พรสวรรค์นะเนี่ย...จริ๊ง!


ป.ล. การรอคอย คือยาพิษที่หอมหวาน...

 

โดย: ทากชมพู 12 กุมภาพันธ์ 2552 19:04:06 น.  

 

มันจะมาเป็นพัก ๆ นะพี่อาการแบบนี้

แม่นังมี่เรียกมันว่า เวิ่น จิตตก...ไม่รู้คนอื่นเค้าเรียกอะไร

แต่มันจะแบบไม่อยากทำอะไรซักอย่าง อยากอยู่เฉย ๆ ลอย ๆ

เหอๆ

เดี๋ยวก็หายพี่....

สู้ ๆ ^^

 

โดย: แม่นู๋มี่ 12 กุมภาพันธ์ 2552 21:33:58 น.  

 

เก็บตก... หลังเลิกงาน


... ก่อนเลิกงานไม่กี่นาทีก็ยังมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

... ฮึ เบอร์ภายใน แต่ก็รับนะ (เป็นคนดีใช่ไหมล่ะ)


M : ตั๋ว ... วันนี้เปิ้นเขาจะไปกินหมูกระทะ ไปก่อ

อุ๋ม : หมูกระทะแหมม่อ บ่อก้ายกันผ้องกะว่าใด

M : อิปี้ี่ K ฮื้อจวน จะไปก่อล่ะ ไปกั๋นหลาย ไปก่อ ไปก่อ

เจ้ M แกยังพูดไม่ทันจบประโยค ก็ได้ยินเสียงแทรกเข้ามาในโทรศัพท์ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเอิ้นมา

K : อิน้องฮั่นนะ บ่อต้องมาอิดออด สตางค์มอกร้อยเดียวทำมากึดนัก หนังสือเล่มเต้าใดซื้อได้ ไปนะ บ่อต้องมาปฏิเสธ

อุ๋ม : (>_<)!!! เจ้า ไปเจ้า .... (โค๊ะ สาวบ้านนี้หยังมาสวก... ได้แค่คิดค่ะ เถียงไม่ได้ เดี๋ยวคนเฒ่าจะงอน)

... ไปแปลเป็นคำไทยนะ ลองเดาเอาน่าจะเข้าใจ(ไม่งั้นมันไม่ได้อารมณ์)

 

โดย: SIMAKHA 13 กุมภาพันธ์ 2552 8:02:43 น.  

 

อารมณ์อย่างนี้อย่าเป็นนาน ถ้าเป็นนานมันจะหายยาก เพราะว่ามันจะซ้ำๆๆๆๆๆๆ


เติมๆๆๆๆ

เข้าไปจุดเดิมๆๆๆๆๆๆๆๆ

อย่าปล่อยให้มันซ้ำๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่ยามกเยอะมากเป็นประวัติการณ์ แล้วจะไม่ให้มันซ้ำได้ไงเนี่ย

เอิ้กๆๆๆ

ไปๆๆมาๆๆ ได้เค้วงไปกับน้องซะงั้น

เอาน่าๆ

 

โดย: ฤทัยนาวา 13 กุมภาพันธ์ 2552 9:17:17 น.  

 

สวัสดีบ่ายวันศุกร์ค่ะ
มาส่งข่าวค่ะพี่อัพบล็อกเพิ่มอีกแล้วนะค่ะ ว่าง ๆ แวะ ไปดูนะค่ะ

 

โดย: paerid 13 กุมภาพันธ์ 2552 13:18:14 น.  

 

หมูกะทะอีกแล้ว

มีแต่คนไปกินหมูกะทะ

ผมก็อยากกินนะ แต่ไม่มีร้านอะ

 

โดย: biomechanic IP: 118.172.111.237 13 กุมภาพันธ์ 2552 13:44:49 น.  

 

... เย้ เย้ ... ได้รับหนังสือแล้ว ต่อไปสิมาคงต้องเดินทางสู่ "ดงมรณะ" พร้อมกับเพื่อนๆ สุดที่รักก่อนนะคะ

... แต่ยังไง ก็ไม่ลืมเพื่อนๆ ที่มาเยี่ยมเยียนบ้านหลังนี้เป็นประจำหรอกนะ เพราะว่าสิมานะความจำดี

... ถ้าอาทิตย์หน้ายังไม่ได้รับหนังสือชุดต่อๆ ไป สิมาก็อาจจะกลับมาบ่นๆ เดือดๆ แถวนี้อีกที

... ไม่เข้าใจทำไมไม่ส่งมาพร้อมกันทีเดียว หรือว่ามีการจัดการด้วยระบบรอบบิลก็ไม่น่าใช่ แต่เอาเป็นว่า ยังไงก็จะรอต่อไปนะคะ สำนักพิมพ์ที่รักขาาาาาาาาาา

... ถ้าเพื่อนคนไหนอ่านมาถึงเมนท์นี้ ก็ปล่อยๆ มันไปเถอะค่ะ ทำใจซะว่าเจ้าของบล๊อกมันออกจะเพี้ยนไปซักนิด แต่ก็จริงใจ ... อะ ฮิ้วววว

 

โดย: SIMAKHA 13 กุมภาพันธ์ 2552 16:11:07 น.  

 

ลิงโลดเชียว หนังสือมาแระ

จำได้ว่าช่วงที่อ่าน ก็มีความสุขแบบนี้แหละ



โธ่เอ๋ย...ที่อาการหลุดๆ เพราะไม่ได้อ่านเพชรฯนี่เอง

....อึ่ม...อภัย.......

 

โดย: ทากชมพู 13 กุมภาพันธ์ 2552 18:12:37 น.  

 

เฮ้อ เขียนบล็อกของตัวเองกับคอมเม้นต์บล็อกชาวบ้านนี่ต่างกันแฮะ

บล็อกของชาวบ้านนี่ อ่านปุ๊บคอมเม้นต์ได้ปั๊บ ไม่ค่อยอับจนเรื่องที่จะเขียน

อย่างกรณีนี้ ก่อนอื่นเลยต้องแสดงความยินดีกับคนที่รอคอย แล้วสิ่งที่รอก็มาถึงมือ

จากนั้นก็สอดส่ายสายตาหาแง่มุมในตัวหนังสือที่เจ้าของบล็อกทิ้งร่องรอยไว้ ดูซิว่ามีอะไรน่าหยิบมาเป็นประเด็นให้เขียนต่อหรือไม่...

อ้อ นั่นไง อาการเซ็ง ๆ เหงา ๆ เศร้า ๆ เบื่อ ๆ ที่บ่นไว้ตอนต้นนั่นไง...

ใครต่อใครพากันมาให้กำลังใจ บางคนก็บอกว่าเป็นเหมือนกัน...

ครั้นจะไปมุขเดิม คือให้กำลังใจ หรือชูมือบอกว่ามีอาการคล้าย ๆ กัน ก็ออกจะไม่สร้างสรรค์

แล้วเอาไงดีล่ะ? คิดไม่ออกแฮะ...

ครั้งสุดท้ายที่รู้สึกแบบนี้ ดูเหมือนจะนานมาแล้ว...

เซ็งและเบื่อ จนเบื่อความเบื่อความเซ็ง

แล้วก็พบว่า จมอยู่กับตัวเองมากไปแฮะ

"พลันที่คิดตก" ก็เลิกเบื่อเลิกเซ็ง แล้วชีวิตชีวาก็คืนสู่เหย้าอีกครั้ง ง่าย ๆ แบบนั้น...

อาจเพราะเป็นคนไม่ซ้บซ้อน หรือซับซ้อนแต่ก็ซับซ้อนเพียงพองาม ไม่ซับซ้อนจนตกขอบอันอาจนำไปสู่โรคประสาท...

นั่นไง เห็นไหม? เขียนคอมเม้นต์ให้ชาวบ้านง่ายออกจะตาย ขนาดไม่ค่อยมีอะไรจะเขียน ยังเขียนได้ตั้งหลายวรรคหลายเวร....

เขียนเสร็จก็กลับมากลุ้มใจกับตัวเองอีกรอบ...

แล้วบล็อกของตู จะเอาเรื่องอะไรไปอัพดีหว่า....

...ชักเริ่มเซ็ง ๆ เบื่อ ๆ แล้วสิ....

 

โดย: ลุงแว่น 13 กุมภาพันธ์ 2552 20:04:06 น.  

 

สุขสันต์วันแห่งความรักครับ

เย็นนี้ไปฉลองที่ไหนครับพี่อุ้ม

 

โดย: biomechanic 14 กุมภาพันธ์ 2552 8:15:05 น.  

 

เย้ๆๆๆๆ

เข้ามาดีใจด้วย

ป่านนี้คงนอนอ่านหนังสือฉลองวันแห่งความรักสบายใจเฉิบไปแล้ว..... ^^


เย็นนี้ไปกินหมูกะทะอีกรึเปล่าคะพี่ อิอิ ^^

 

โดย: แม่นู๋มี่ 14 กุมภาพันธ์ 2552 9:51:07 น.  

 

 

โดย: paerid 14 กุมภาพันธ์ 2552 10:08:58 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


SIMAKHA
Location :
เชียงใหม่ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




... คนธรรมดา เดินดิน ...

... ไม่ว่าจะล้มกี่ครั้ง ...

... จะขอลุกทุกครั้งที่ล้ม ...

*****Color Codes ป้ามด*****

: Users Online
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
 
12 กุมภาพันธ์ 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add SIMAKHA's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.