แล้ววันนี้ ก็มีรถประจำตำแหน่ง
… เนื่องจากงานที่รับผิดชอบของสิมามีความหลากหลายในระดับปานกลาง ถึงมากที่สุด แถมยังมีการเดินทางอยู่เป็นประจำไม่ว่าจะเป็นวันทำงานปกติ หรือว่าออกนอกพื้นที่
... จากการทำงานที่ผ่านมาทำให้ผู้ใหญ่เล็งเห็นความตั้งใจ ความมุ่งมั่นในงานที่ทำ และทำให้เห็นถึงความยากลำบากในการติดต่อประสานงานกับฝ่ายต่างๆ ของสิมา ... เห็น ... แค่เห็นใจ ...
... อย่างที่กล่าวไปแล้วว่าต้องมีการเดินทางเสมอ เลยได้รับแรงกดดันให้สิมาจำเป็นจะต้องมีรถประจำตำแหน่งแล้วหละ อะ ... ในเมื่อไม่มีใครให้ ... เราก็ต้องหาทางด้วยตัวเอง ... ชีวิตนี้อย่าหวังพึ่งใคร
... จากนั้นก็โทรหาตัวช่วยแถวบ้าน ... โทรหาพ่อก่อน คุยกับพ่ออยู่นาน อยากขอรถมาใช้ ... โชคดีอย่างประหลาด พ่อบอกว่าให้โทรหา มามาเลยว่าใช้รถหรือเปล่า ... เว้นระยะไป 2 วันเห็นจะได้ เพื่อเรียบเรียงคำพูด และลำดับความคิดอย่างถี่ถ้วน จากนั้นก็ได้เวลาโทรหา มามา
“ มามาเจ้า ... รถคันสีเขียวที่บ้านได้ใช้ไหม”
“ไม่มีใครใช้หรอก ... จอดไว้เฉยๆ ... แต่จอดไว้นานแล้ว ยางท่าจะไม่มีแล้วหละ”
“งั้นหนูไปเอามาใช้นะ”
… หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีงานได้ไปคั้นน้ำส้มในงานสวัสดีปีใหม่ ของลูกค้ารายหนึ่ง พอมีเวลาว่าง ก็มุ่งหน้ากลับบ้าน ไปเอารถคันนี้มา
... เอาไปเปลี่ยนยาง ทั้งยางนอก ยางใน เพราะไม่อยู่ในสภาพที่ใช้งานได้แล้ว
... แล้วทุกคนที่ทำงานก็รู้แล้วว่ารถคันนี้เป็นของพี่อุ๋ม
... เกือบจะกลายเป็นของส่วนรวม แต่ยังดีว่าคนที่จะใช้ ยังเข้ามาบอก มาขอยืมก่อน ...
... กำลังคิดว่าจะตัดสติกเกอร์ติดชื่อไว้ ... จะได้ไม่มีใครหลงเข้าใจผิดคิดว่าเป็นของสาธารณะ ...
... จะติดว่า "สมบัติส่วนตัว -- ของสิมา --" ดีไหมหว่า
... "รถพี่อุ๋มคันไหนก๋า ... "
... "สีเขียว ... คันสีเขียว ..."
Create Date : 15 มกราคม 2552 |
|
20 comments |
Last Update : 23 มกราคม 2552 11:25:42 น. |
Counter : 809 Pageviews. |
|
|
|