บทที่ 13 ความรู้สึกเล็กๆ ก่อนจากกัน

ผมขอส่งท้ายด้วยจดหมายน้อย ที่บ่งบอกอารมณ์ และความรู้สึก ของคนที่มีความรักในอาชีพ พนักงานต้อนรับเครื่องบินได้เป็นอย่างดี ว่าพวกเธอมีความรู้สึกประทับใจแค่ไหน อย่างไร ในอาชีพของเธอ ครับ


ฉบับที่1

Dear Captain and F/O ka,

I have just finished my last flight today. After the JP senior crew left in the end of 2008, I knew I also had to prepare myself for leaving ...G ,

but I never could. I really enjoyed working with all of you, and it was imppossible for me to see another future. I got a notice one week ago from the company about my contract, and I could finally draw a line.

It is sad... yes... very... but I take this opportunity as a better future ka. I have no regret, my experience at ...G for 2 and half years was brilliant!! No matter how much I thank you, it won't be enough, but thank you soooooooooo much for your friendliness and the precious time ka.


Most probably, I will look for a job both in Thailand and Japan. So please keep in touch, we can meet either in Thailand or HIJ. If you start overnight in HIJ again (hopefully...), or if you ever come to HIJ on your vacation, please let me know, I'd love to see you ka! ^-^


I've said too many good-byes for this one year. Now it's my turn, but I hate good-byes, so I won't say it. I just hope you have safe and pleasant flights, and truely hope this company will treat you well for the rest of your career ka.


Chock dee na ka, ^o^


Teiko




ฉบับที่ 2
ขอสอบถามพี่ชนาวินค่ะ


"ตอนนี้หนูอายุ 24 ปี บรรจุรับราชการครูมาได้เกือบหนึ่งปีแล้ว แต่ตอนนี้พบว่า ตัวเองไม่ชอบการเป็นครู จึงอยากจะลาออกจากตรงนี้แล้วตอนนี้ก็ได้ผ่านการคัดเลือกเป็นแอร์สายการบินโคเรียนแอร์แล้ว


แต่ที่บ้านคือ คุณแม่ไม่เห็นด้วย หรืออีกนัยหนึ่ง ท่านไม่ทำใจยอมรับหรือไม่เปิดโอกาสให้หนูได้เลือกชีวิตหนูเองน่ะค่ะ


เนื่องจากว่า มันมีพันธะสัญญาติดอยู่ว่าหนูต้องทำงานเป็นครูไปห้าปี ซึ่งถ้าออกตอนนี้จะเหลืออยู่สี่ปี ถ้าออกตอนนี้คือต้องนำเงินประมาณสามแสนใช้หนี้ทุนนี้


หนูกะว่าหนูทำงานแอร์ไปหนูก็จะเก็บเงินใช้หนี้ไป คือ จะรับผิดชอบเองทุกอย่าง แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไร บางครั้งแม่เหมือนเข้าใจรับได้ แต่บางครั้งก็ทะเลาะกัน(แม่ขึ้นเสียงใส่ก่อนเสมอ) หนูก็ต้องจบด้วยการหยุดพูดถึงเรื่องนี้


นี่ก้อใกล้วันตรวจร่างกายเข้ามาแล้ว หนูต้องรีบตัดสินใจค่อนข้างด่วน

พี่ชนาวินคิดว่า หนูควรตัดสินใจยังไงดีคะ


โดยเหตุผลส่วนตัว หนูยังไม่อยากใช้ชีวิตครูบ้านนอกแบบนี้ไปจนเกษียณ หนูไม่ได้ดูถูกอาชีพนี้


แต่หนูก็อยากให้กำไรชีวิตตัวเองด้วยการไปเที่ยวรอบโลกซึ่งหนูรู้ว่างานนี้เหนื่อยมาก


หนูจะตัดสินใจยังไงดีคะ"


ลงชื่อ...




จดหมายตอบ



ผมเข้าใจความรู้สึกของคนที่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์นี้ดี

เพราะอย่างที่เคยเล่าไปบ้างว่าตัวเองก็เคยเป็นแบบนี้

ผมก็เลยแนะนำไปน้องว่า...


"ขอให้กล้าเดินตามฝันของตัวเอง

แม้เริ่มต้นจะเจ็บปวดและข่มขื่น

แต่ผลของมันหวานชื่นเสมอ"



และแล้วเมื่อเวลาผ่านไป...

น้องคนนี้ก็มีข้อความ

ส่งกลับมาอีกครั้งดังนี้ครับ



ฉบับที่ 3


ดีค่ะ
ตอนนี้เริ่มบินได้เดือนครึ่งละค่ะ หลังจากที่ฝึกมานานมาก


ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ผ่านมาค่ะ ^^


ขอให้พี่โชคดีเช่นกันนะคะ


ลงชื่อ...



จบบริบูรณ์



ขอให้ผู้อ่านทุกท่าน โชคดีมีความสุขในงานที่ทำ นะครับ

Create Date : 04 มกราคม 2554		0 comments
Last Update : 8 มกราคม 2554 7:25:11 น.
Counter : 1054 Pageviews.
Share Tweet