กลับบ้านฝรั่งเศสครั้งนี้ วัตถุประสงค์หลักคือเพื่อไปเจอคุณปู่ คุณย่าทวดของอนันดาคะ คุณปู่/ ย่า/ ตา/ ยายของแมททิวยังแข็งแรงดีทุกคน แต่ท่านทั้ง 4 ก็อายุมากแล้ว บางท่านอายุ 90 แล้วปีนี้ การได้เจอคุณทวดครั้งนี้ เราก็ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายหรือไม่ อย่างน้อยเราก็ได้ทำคนแก่ทั้ง 4 ท่าน มีความสุขกับการได้เจอเหลนชายคนแรกของทั้งสองฝ่าย
อนันดาดูมีความสุขมากที่นู่น ดูลูกมีความสุขซะจนเราแอบคิดอยากกลับไปอยู่ฝรั่งเศสเลยอ่ะ เพราะเค้าได้อยู่กับธรรมชาติ สวนสาธารณะมากมาย ไม่ต้องอยู่ท่ามกลางมลพิษเหมือนอยู่ในกรุงเทพฯ อย่างทุกวันนี้
ช่วงเวลา 15 วัน เราออกจากบ้านทุกวัน ย้ายที่นอน 5 แห่ง อนันดาปรับตัวได้ดีมาก ไม่มีงอแง แถมหลับยาวทุกคืนซะด้วย เข้ากับคนแปลกหน้าได้ดีซะจนแม่มันห่วงว่าไม่แปลกหน้าใครเลยหรือไงลูกช้านน...
คนที่มีความสุขที่สุดก็เห็นจะไม่พ้นคุณย่า เพราะได้เจออนันดาตั้งแต่เกิดเพียงครั้งเดียว ตอนอนันดาได้แค่ 2 เดือน คุณย่าเลยซื้อของเล่นเตรียมข้าวของเครื่องใช้พร้อม..แบบว่าเราไม่ได้เอาอะไรไปเท่าไหร่เลย เพราะรู้ว่ามีพร้อมหมดแล้วที่นู่น
1 Y 1 M @ Pattaya
กลับจากทริปฝรั่งเศสก็ไปต่อที่พัทยา มีโอกาสได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอีกครั้ง ช่วงวันหยุด 3 วัน ลืมบอกไปว่าแมททิวไปทำงานที่เกาะลันตาตั้งแต่เดือนเมษา ได้กลับบ้านเดือนละครั้งบ้าง 2 ครั้งบ้าง พอเห็นมีวันหยุดติดกัน 3 วันเราเลยตัดสินใจจองโรงแรมแบบวินาทีสุดท้ายไปพัทยากัน เป็นครั้งแรกที่อนันดาได้สัมผัสหาดทราย สายลม กับสามเรา แบบเต็มๆ เคยพาไปหัวหินตอนอนันดาอายุ 6 เดือนกับ 9 เดือน ลมแรงมากไม่กล้าพาลงหาด ขนาดไม่ได้พาลงหน้าหาดยังกลับบ้านมาป่วยทั้ง 2 ครั้งเลยอ่ะ
แต่ครั้งนี้ฝนตกปรอยๆ ลมแรงก็ไม่มีถอย คุณลูกลั่นล้ามากมายที่ได้ยืนให้คลื่นซัดโดนเท้าตัวเอง เป็นทริปที่เหนื่อยเช่นเคย วิ่งไล่ตามลูก แต่ก็มีความสุขดีคะ ทริปนี้ไม่ค่อยมีรูปสวยๆ เพราะอนันดาอยู่ไม่นิ่งเลย แม่มันก็เหนื่อยแบกกล้องไล่ตามลูก เลยไม่ค่อยได้ถ่ายภาพสักเท่าไหร่
อัพเดท นน. ส่วนสูง ในช่วงที่ผ่านมา
1 ขวบเต็ม สูง 81.5 ซม. หนัก 11.5 กก.
1 ขวบ 2 เดือน สูง 84 ซม. หนัก 11.5 กก.
สรุปแล้วยืดขึ้นแต่ไม่หนักขึ้นเลยอ่ะ ตั้งแต่ 1 ขวบเต็มอนันดาทานข้าว 3 มื้อ ครั้งละประมาณ 3-4 ช้อนโต๊ะ ชอบทานข้าวเหนียวมากเป็นพิเศษ ยังใช้ช้อนซ้อมได้ไม่ดีเท่าไหร่ ใช้มือหยิบซะเยอะ ทานข้าวแต่ละทีเลอะเทอะมากมาย ทำความสะอาดกันจนเหนื่อย
นมแม่หมดสต็อกไปตั้งแต่อนันดาเต็ม 14 เดือน ปิดตู้แช่เป็นการถาวร พร้อมส่งต่อให้คนที่สนใจคะ ตอนนี้อนันดาเลยทานนม DG สูตร2 วันละ 21-26 ออนซ์ กับทานสดจาดเต้าก่อนนอน นมแม่ตอนนี้ปั๊มได้ครั้งละออนซ์เท่านั้นเอง เพราะอรไม่ได้ปั๊มที่ทำงาน บางวันกลับมาเหนื่อยๆ ก่อนนอนก็ไม่ปั๊ม ขี้เกียจอ่ะ เลยกลายเป็นเลิกปั๊มไปโดยปริยาย เวลาอนันดาทานจากเต้าเค้าก็ไม่ได้ทานจริงจังอะไร เหมือนแค่ให้เค้ารู้สึกอบอุ่นหลับสบายเท่านั้นเอง เพราะดูดแต่ละที ไม่เกิน 5 นาทีหลับปุ๋ยไปแล้วซะงั้น
พัฒนาการด้านการพูด ค่อนข้างช้า ซึ่งปกติในเด็กผู้ชายที่จะพูดช้ากว่าเด็กผู้หญิง อนันดาพูดได้ไม่กี่คำเอง ยาย หม่ำ ไม่เอา แล้วก็เรียกชื่อแม่บ้าน ส่วนเรียกแม่นี่น้อยมาก จนบางครั้งแอบน้อยใจ
ส่วนเรื่องเดิน เรื่องวิ่งนี่ ไม่ต้องห่วง เดินได้ตั้งแต่เต็ม 10 เดิน ตอนนี้วิ่งปรื๋อแล้ว แต่ยังเบรคตัวเองไม่ค่อยได้ อรละห่วงเค้ามากเรื่องวิ่งแล้วชนนั่นชนนี่ประจำ ล่าสุดยายหลานพากันล้ม เพราะยายพยายามยื้อหลานให้เข้าบ้านหลังจากออกไปใส่บาตรตอนเช้า สรุปล้มหงายหลังทั้งคู่ อนันดาไม่เป็นอะไรมีจ้ำเขียวเล็กน้อย แต่คุณยายนี่สิซี่โครงเดาะ ตอนนี้เลยต้องงดอุ้มอนันดาชั่วคราว
เผลอแป็ปเดียวอนันดาโตเป็นหนุ่มน้อยแล้วอ่ะ เวลานี่มันช่างผ่านไปไวจริงๆ ตอนนี้ว่าจะเริ่มดูโรงเรียนให้อนันดา ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะให้เข้าเรียนโรงเรียนไทยหรืออินเตอร์ดี อินเตอร์เมืองไทยก็ช่างแพงซะเหลือเกิน จะว่าไปโรงเรียนไทยก็ใช่ย่อย แพงไม่ต่างกัน ไหนจะค่ากินเปล่า เก็บนู่น นี่ นั่น ตลอดทั้งปี แค่คิดยังไม่ทันได้เริ่มต้นหาก็ชักหนักใจแล้วสิ 555
Create Date : 11 สิงหาคม 2554 |
Last Update : 20 สิงหาคม 2554 0:18:31 น. |
|
3 comments
|
Counter : 1646 Pageviews. |
|
แต่เราไม่ได้มาอ่านคนแรกหรอก คริคริ (^____^)
เราแอบมาดูตั้งนานแล้ว ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเล้ย
จนแอบคิดว่า เลิกเขียนแล้วมั้ง
สงสัยมัวแต่หาคนเลี้ยง หรือหาคนเลี้ยงไม่ได้ไรประมาณนี้
แต่ก็แอบแซวกันใน FB เนอะ
เราเห็นคุณย่าอนันดาแล้ว แอบคิดว่าเค้าคงคิดถึงและแอบเห่อหลานชายเค้าแน่ๆ เลย (น่าเห็นใจ ไกลกันจัีง)
ไปเยี่ยมบ่อยๆ ก็เป็นการต่ออายุให้คนแก่กันไปเนอะ
เราว่าอ่ะ
อนันดาน่าจะแรงเยอะ ตัวใหญ่เพราะกินเก่ง ร่างกายโตตาม size คุณพ่ออ่ะ
นมแม่ที่ปั้มได้ครั้งละออนด์ ยังปั้มอยู่ไม๊คะ แล้วคัดไม๊อ่ะ
เราก็เริ่มอยากจะเลิกแล้ว เพราะยูริไม่กินนมปั้มเลย ปันใจไปให้นมกล่องซะแล้ว
แต่เรายังปั้มได้วันละ 15 - 18 oz นะ แต่ให้คนอื่นกินซะงั้น
เริ่มหมดกำลังใจลงไปทุกที....
สุดท้ายลูกเราก็ไม่เรียกแม่อ่ะ...ไม่ต้องเครียด หัวอกเดียวกัน
ปล. เม้นซะยางเลย ก็คนคิดถึงกันอ่ะจ๊ะ