ตอนที่จะไปเปลี่ยนรถไฟ หาป้ายไม่เจอ เอาเเล้วไง คนก็เยอะเป็นมด
เดินไปๆ ยิ่งลึกเข้าไปใหญ่ หมุนรอบตัว ราวกับว่าหาใครสักคน เหมือนในหนัง

ไม่ใช่ล่ะ เอ้า ทำไงดี มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย บอกเจ้าของ เดินกลับไป ระหว่างทางก็มองป้ายไปด้วย เจอพี่คนหนึ่ง เลยเดินเข้าไปถาม
พี่เขาเลยพาไป ตรงไคซาสึกุจิเเล้วก็ชี้บอก
เราก็ขอบคุณพี่เขา เเล้วรีบเเจ้นเลย

พอเข้าไปหาชานชลาไม่เจออีก(ชานชลาอยู่ใต้ดินของใต้ดิน) วิ่งตาเเตกไปถามเจ้าหน้าที่ เเล้วก็รีบวิ่งไปที่ชานชลา พอไปถึงรถไฟเข้าจอดพอดี เกือบไปเเล้ว เหอ โล่งอกไปหน่อย นึกว่าจะไม่ทัน
นั่งต่อไปที่สถานีอาสะกุสะ ลงสถานีเเล้วก็ยืนรอสักครู่ เจ้านายกับภรรยาก็มา
......................

ขากลับจากอาสะกุสะ เอาIC cardเเนบที่เครื่อง ก้าวขาขวาเเล้วนะ บีบๆๆๆ
เอ้า ขาซ้ายติด ก้าวสูงๆเลย (การ์ดก็มีกะตังค์อยู่นะทำไม บีบๆ ) เเต่ก็เข้าสถานีเเละออกสถานีได้ เจ้าหน้าที่ก็ไม่ได้เรียกอะไร
เเต่ด้วยความสงสัย เลยเดินเข้าไปถามเจ้าหน้าที่ .....เขาเลยบอกว่า มีความเป็นไปได้ว่าบัตรเเนบกับเครื่องไม่สนิท เลยมีเสียงเตือน ......คราวหลังหนูจะระวังนะคะ
เเละในที่สุดก็กลับถึงบ้าน

สองเดือนกับการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นอาจจะยังไม่คล่อง เเต่ก็จะพยายามต่อไป まだまだ、これからですね。頑張るヨッ