สมาชิกใหม่... รักแรกเจอ

วันแรกที่อุ้มหมาบางแก้วตัวน้อย หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดู ไว้ในอ้อมแขน ฉันบอกตัวเองว่านี่เป็นหมาตัวแรกในชีวิตครอบครัวของฉัน หมาตัวแรกที่นับจากนี้ไปจะต้องเลี้ยงเองทุกขั้นตอน ให้ความรัก ให้ข้าว ให้น้ำ อบรม บ่มนิสัย รวมถึงดัดสันดาน



เจ้าหมาน้อยตัวนี้ไม่ใช่หมาตัวแรกในชีวิต ตั้งแต่เกิดมาจนทุกวันนี้ ภายในบ้านไม้หลังเล็กๆ แถบฝั่งธนฯ ที่บ้านเคยเลี้ยงหมามาไม่ต่ำกว่า 13 ตัว ไม่รวมพวกลูกหมาชั่วคราวที่แม่มันมาออกลูก แล้วกลั้นใจตายหนีปัญหาอยู่ข้าง ๆ รั้วบ้าน ปล่อยให้ลูก ๆ ที่ยังไม่ลืมตาดี 7 ตัวร้องกันระงม จนต้องไปขนลูกหมาทั้งหมดเข้ามาประคบประหงม ป้อนนมกันในบ้าน แล้วก็ไม่น่าเชื่อว่า เจ้าลูกหมาหน้าตาบ่งบอกสายพันธุ์ไม่ได้พวกนี้ จะถูกแจกจ่ายไปได้หมด ซึ่งถ้าเป็นทุกวันนี้คงต้องประกาศหาบ้านกันให้วุ่นวาย



ยังไม่รวมสารพัดสัตว์ที่มาอยู่รวมกับบรรดาหมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ ไม่ว่าจะเป็น
…ไก่อ้วน ที่ตอนเล็กๆ พวกมันเป็นลูกไก่ย้อมสีตัวกลม ๆ น่ารัก สีเหลือง กับสีชมพู แต่พอโตขึ้นมาดันดุอย่างกับไม่ใช่ไก่ จนหมาที่ได้ชื่อว่าทโมนที่สุดในบ้านยังต้องยอมให้ ยังไม่นับคนที่พวกมันลงความเห็นว่าไม่ถูกชะตา และโชคร้ายที่ผ่านเข้ามาในรัศมีการวิ่งของมัน แต่ละคนโดนไก่สองตัวนี้วิ่ง
…ไก่แจ้สีขาว ที่วางตัวเป็นกร่างพี่ใหญ่ จนลูกไก่ชนที่ได้มาจากเซียนไก่ต้องยอมเป็นลูกไล่เจ้าอ้วนเตี้ย ตั้งแต่เล็กจนโต ...รวมถึง
…ครอบครัวไก่แจ้ อีกครอบครัวหนึ่ง ที่ว่างเมื่อไหร่เป็นต้องพาลูก ๆ กระโดดขึ้นหลังมาจิกเห็บหมัดให้หมาที่กำลังนอนหลับสบาย (จะไม่สบายก็ตอนที่พวกมันพากันขึ้นมาบนหลังนี่แหละ…)



และอีกสารพัดสัตว์ที่อยู่ร่วมกันต่างกรรมต่างวาระ ทั้งปลาทอง ปลากัด หนูถีบจักร แมว นกแก้ว กระต่าย อืมมมมม น่าจะหมดแล้วนะ
...แต่ฉันไม่ได้พูดถึงเจ้าพวกนั้น ฉันกำลังจะเล่าถึงบางแก้วตัวแรกในชีวิตครอบครัวของฉันต่างหาก…



นีโมเข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัว เพราะได้รับการอนุมัติโดยจำยอมจากคุณผู้ชาย ...โอ้ย!! ตอนนั้นยังข้าวใหม่ปลามัน คงกลัวศรีภรรยาเหงาเพราะเพิ่งลาออกจากงานที่ชุมพร ย้ายลงไปอยู่ด้วยกันที่สงขลา ไอ้ตอนแรกก็ยังไม่เท่าไหร่ แต่หลัง ๆ คงชักเริ่มเห็นภรรยาคุยกับจิ้งเหลนได้ ท่าทางเริ่มเข้าข่ายน่าเป็นห่วงก็เลยพูดถึงเรื่องหาหมามาเป็นเพื่อน ตอนแรก ๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะหาหมาดี ๆ หรอก กะว่าไปดูลูกหมาตามวัดถ้าตัวไหนถูกชะตาก็เอามาเลี้ยง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ดังใจ ถ้าไม่ใช่หมาโตเกินไป ก็เล็กแล้วก็อ่อนแอเกินไป



จนวันนึงเห็นประกาศขายลูกหมาบางแก้วติดอยู่ที่ร้านเครื่องเขียน ก็เลยเข้าไปถามดู ปรากฏว่าต้องไปดูลูกหมาที่หาดใหญ่อีกที เจ้าของก็ขอนัดแนะวันที่เราจะไปดู เพราะเขาจะได้จับลูกหมาอาบน้ำเสริมสวยเอาไว้ เขาบอกอย่างนั้นจริง ๆ นะ



วันที่ไปดูตัวลูกหมา เจ้าของเขาเอามาให้ดู 3 ตัว ตัวนึงเป็นตัวผู้ เจ้าของเขาเก็บไว้ อีกสองตัวเป็นตัวเมีย ตัวนึงดูขนสั้น ๆ หน้าแหลม ๆ ทำท่าไม่ค่อยสนใจ ส่วนอีกตัวนึงอ้วนกลม ชอบนั่งหน้างอพร้อมกับส่งสายตารำคาญมาให้ตลอดเวลา (อ๊ะไอ้นี่ !!) หลังจากขอดูตัวพ่อตัวแม่ด้วยอาการยืนเกร็งไม่กล้าขยับตัวมาก เพราะบ้านนี้มีบางแก้วตั้ง 11 ตัว(เสียวน่อง) ตัวแม่ไม่ค่อยเท่าไหร่เพราะยังอยู่ในช่วงโทรมอยู่แล้วก็ตัวค่อนข้างเล็ก แต่ตัวพ่อสวยมาก นอนเก็กอยู่บนลังไม้โชว์หุ่นอยู่อย่างนั้น ดูแล้วก็ค่อนข้างโอเค ก็เลยขอลองอุ้มลูกหมาดู



เจ้าตัวผอมพออุ้มขึ้นมาก็ถีบ ๆ ไม่อยากให้อุ้ม ก็เลยปล่อยลงแล้วก็คว้าเจ้าตัวอ้วนขึ้นมาอุ้ม เจ้านี่ไม่ถีบแฮะก็เลยเริ่มตายใจ สักพักนึงมันเริ่มใช้วิธีทิ้งน้ำหนัก บิดตัว พอขยับจะอุ้มให้เข้าที่ก็ทำตัวไหล ๆ จนอุ้มไม่ถนัดต้องปล่อยลงพื้น พอลงได้ปุ๊ปวิ่งจี๋เข้าหลังบ้านไปเลย ไอ้นี่แหละ เอาตัวนี้แหละ เจ้าเล่ห์แบบนี้เจอกั๊น...



หลังจากนั้นก็เจรจาซื้อขายกัน สรุปแล้วก็เลยได้ ลูกหมาบางแก้วตัวอ้วนกลม สายพันธุ์แท้ ไม่มีเพ็ดดีกรี มาในราคา 1,500 บาท จากหาดใหญ่นี่เอง ตอนรถเคลื่อนออกจากบ้านหลังนั้น เจ้าของรวมถึงคนดูแลออกมายืนโบกมือบ๊ายบายเจ้าอ้วนกันใหญ่ แอบเห็นคนเลี้ยงน้ำตาคลอ ๆ ด้วยล่ะ บรรดาบางแก้วก็วิ่งมายืนเห่าส่งเต็มเลย มาจากไหนกันหนอเมื่อกี้เห็นอยู่แค่ 2-3 ตัว ส่วนเจ้าอ้วนนั่งทำหน้างง ๆ อยู่ในรถยังไม่รู้ชะตากรรมว่าคืนนี้มันจะไม่ได้นอนกับแม่มัน พอพ้นจากบ้านได้ เจ้าอ้วนก็เริ่มกิจกรรมเดินสำรวจรถทันที จับให้นั่งเฉย ๆ ก็ไม่ยอม เลยรู้นิสัยอย่างแรกของเจ้าอ้วนตอนนั้นว่า ไม่ชอบให้อุ้ม



วันนั้นคนอยู่ในรถกระบะ 4 คน เจ้าอ้วนเดินสำรวจทั่วหมด เดินข้ามตัก ปีนเบาะ สำรวจที่พื้น เกาะหน้าต่าง เดินไปที่หน้ารถ ปีนตักคนขับ เกาะแขน ตะกายคอนโซล อืมมมม... เอาเข้าไป ไม่เห็นมันตื่นกลัวเลยสักนิด ทุกอาการที่สำรวจ ไม่ใช่ว่ามันทำท่าประจบหรืออะไร ออกจะสำรวจเพราะความอยากรู้ส่วนตัวโดยไม่สนใจว่าคนในรถพยายามเรียก พยายามอุ้ม แต่เจ้าอ้วนไม่ได้สนใจสักนิดเดียว พอสำรวจจนพอใจก็ปีนข้ามมาแคปหลังแล้วขดตัวนอนที่เบาะ ไม่สนใจคนรอบข้างเช่นเคย นิสัยอย่างที่สอง มันหยิ่ง แล้วที่แคปหลังนี่แหละ ในเวลาต่อ ๆ มาก็เลยกลายเป็นที่ประจำของ นีโม เวลาโดดขึ้นรถ



ก่อนเข้าบ้านคืนนั้นก็พาเจ้าอ้วนไปทำวัคซีน ซื้อของใช้ประจำตัวอันได้แก่ ปลอกคอ ชามข้าว สายจูง และอาหารเม็ด ตอนอุ้มขึ้นโต๊ะเพื่อฉีดวัคซีนตลกดี พอคุณหมอรู้ว่าเป็นบางแก้วกลับทำท่าเกรงใจขึ้นมาซะอย่างนั้น ปากก็พร่ำบอกแต่ว่า จับให้ดีนะ บางแก้วมันร้าย!!! (...ประโยคนี้จะเจอทุกคลีนิกที่พาเจ้าอ้วนไปหาหมอครั้งแรก)



...แล้วก็เป็นไปตามคาด พอถึงบ้านเจ้าอ้วนก็ก้มหน้าก้มตาเดินสำรวจทั่วบ้านอยู่นานสองนานไม่สนใจใครเหมือนเดิม สำรวจจนพอใจแล้วคงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าแปลกที่ แปลกคน มีแต่ใครไม่รู้อยู่ล้อมรอบ เท่านั้นเองก็แหกปากร้องซะเสียงดังลั่นบ้าน คราวนี้เองที่อ้อมกอด และตักอุ่น ๆ เพิ่งได้ใช้ นั่งกอดนั่งปลอบอยู่พักนึงเจ้าอ้วนถึงค่อย ๆ เงียบลง และมีท่าทางฝากเนื้อฝากตัวมากขึ้น แล้วชื่อ “นีโม” ก็ใช้เป็นชื่อเจ้าอ้วนในคืนนั้นเอง
.
.
ก่อนขึ้นนอน นีโมคงเครียดจัด อ้วกออกมากองใหญ่ แล้วก็นอนซึมน่าสงสาร จนต้องเอาขึ้นไปนอนบนบ้านด้วย
เฮ้อ!!!~ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ชีวิตที่มีหมาบางแก้วร่วมบ้านจะเป็นยังไงนะ


**********************************

อันที่จริงเจ้านีโมเนี่ย อยู่ด้วยกันมา 6 ปีกว่าแล้วล่ะค่ะ แต่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าน่าจะเขียนเล่าเรื่องหนุก ๆ เอาไว้บ้าง หลายเรื่องน่าหมั่นไส้ น่าเตะ น่าโมโห บางทีก็น่าสงสาร จะว่าไปก็เหมือนนินทาหมาข้างเดียวนะคะ มันไม่มีโอกาสตอบโต้ 555++

รูปนีโมตอนเด็ก ๆ สายตาแบบนี้แหละค่ะ เจอกั๊นนน...

Create Date : 13 ธันวาคม 2552		4 comments
Last Update : 14 ธันวาคม 2552 10:36:57 น.
Counter : 547 Pageviews.
Share Tweet