...รู้จักความรัก ครั้งที่สอง ภาคจบ... มาต่อกันเลยนะคะ ขอบคุณ คุณ 9A มากค่ะที่เข้ามาอ่าน ----------------------------------------------- ชีวิตรักเรากับน้องเค้าก็เรื่อย ไม่ค่อยมีอะไรก้าวหน้าเท่าไร มีแต่ความรู้สึกเราที่ยังให้ไปทุกวัน และแล้ววันเศร้าก็มาถึง วันนั้นเป็นวันที่เราไปเรียนตามปกติ โรงเรียนเราเรียน 10 คาบ แต่คาบ 10 มักเป็นคาบว่าง ให้นักเรียนใช้เวลาทำกิจกรรมได้อิสระ เราเป็นคนชอบอ่านหนังสือ ก็เลยไปนั่งอ่านหนังสือหน้าอาคาร อย่าเข้าใจผิดว่าหนังสือเรียนนะ การ์ตูนจ๊ะ การ์ตูน ก็ไปนั่งอ่านกับเพื่อนในแกงค์นี่ล่ะ เรื่องเรากับน้องเค้าเพื่อนๆในห้องส่วนใหญ่ก็รู้ เค้ายังชอบแซวเราเลยว่า ชอบกินเด็กเหรอจ๊ะ เราก็บอกว่าใช่แล้ว ก็เด็กมันน่ารักอ่ะ อ่านหนังสือไปได้สักพัก เพื่อนเรารีบวิ่งเข้ามาเรียก " นี่ๆๆ แก แก ทำไรอยู่อ่ะ เห็นน้องเค้ายืนอยู่ตรงโน้นแนะ" " จริงเหรอแก เออ ขอบใจนะ กำลังคิดถึงเลย" ว่าแล้วเราก็รีบเดินออกมาจากซุ้มต้นไม้เพื่อจะไปหาน้องเค้า และแล้วเราก็ได้เห็น น้องเค้ายืนจับมือกับรุ่นพี่คนนึง หัวใจเราหล่นไปอยู่ที่เท้าเลย รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมาทันที เรารีบหันหลังกลับ เพราะว่าทั้งคู่ยังไม่เห็นเรา แต่ภาพนั้นมันบาดตา และติดอยู่ในใจเราเหลือเกิน เรารีบวิ่งไปหาเพื่อน เพราะว่ากลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้ว เพื่อนเห็นเราร้องไห้ก็ตกใจ ถามว่าทำไม เกิดอะไรขึ้น เราก็เล่าให้มันฟัง และร้องไห้ต่ออย่างหยุดไม่ได้ นี่คือครั้งแรกที่เราเสียน้ำตาให้คนที่เรารัก...... เรานั่งร้องไห้เป็นชั่วโมง ทั้งๆที่เราไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วเค้ากับรุ่นพี่คนนั้น ทำอะไรกันอยู่ แต่อดกลั้นไม่ได้จริงๆ วันรุ่งขึ้นเราก็อยากคุยกับเค้า แต่ไม่ค่อยได้เจอ จนเมื่อเรามีโอกาสคุย เราก็ถามเค้าว่าเป็นแฟนกันเหรอ เค้าก็บอกว่าเปล่า พี่เค้ามาแกล้ง เราก็เงียบๆ ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องของเรา ได้แต่เศร้าใจเงียบๆคนเดียว หลังจากนั้นเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม คือยังดีกับน้องเค้าเสมอ พูดคุย ทักทาย เวลาล่วงเลยผ่านไปเป็นปี แต่ไม่มีอะไรคืบหน้า อาจะเป็นเพราะว่าเรายังเด็ก ไม่รู้เหมือนกันว่าคำว่าแฟนต้องเป็นยังไง รู้แต่ว่าเราชอบน้องเค้ามาก เท่านั้นเอง.... หลังๆเราเริ่มเห็นน้องเค้าไปกับพี่ม.4คนนึงบ่อยๆ ยังสงสัยว่าเค้าคงคบกันแล้ว และแล้วมันก็เป็นความจริง น้องเค้าคบกับรุ่นพี่คนนั้น โดยที่พี่เค้าเข้าไปคุยก่อน เราเองก็ได้แต่มอง และคิดเสียใจกับตัวเอง ว่าทำไมคนที่เดินข้างๆเค้าไม่ใช่เรานะ แต่ก็ได้แค่คิด จะว่าเสียใจมากไม๊ ไม่มากเท่าครั้งแรก น้องเค้าก็รู้ว่าเราเคือง แต่ไม่เคยพูดอะไรกันถึงเรื่องนี้ หลังจากที่น้องเค้ามีแฟน เราก็ห่างๆ ออกมา เลิกตาม เลิกสนใจ เพราะไม่อยากมีปัญหากับแฟนเค้า แต่เหมือนสวรรค์แกล้ง เราเจอเค้ากับแฟนข้างนอกโรงเรียนบ่อยมากๆๆๆ บ่อยจนชินไปเลย วันที่เราใกล้เรียนจบ ม.ต้น เราให้น้องเค้าเขียน friendship เค้าก็ยินดีเขียนให้ เราก็ยังให้แฟนน้องเค้าเขียนด้วย ไม่รู้ว่าบ้าอะไรขึ้นมา พี่เค้าก็ใจดี ติดรูปมาให้ด้วย หลังจากนั้นก็ได้คุยกันบ้าง พี่เค้าก็น่ารักดี เราเองก็ดีใจที่พี่เค้าเป็นคนดี และดูแลคนที่เรารัก ม.4 เราย้ายโรงเรียน แต่ก็ยังคิดถึงน้องเค้าอยู่ วันเกิดเค้า เดือนตุลา เราก็ฝากของขวัญไปให้ จนมาวันนึงก็ได้รู้ว่า เค้าเลิกกับแฟนแล้ว เพราะว่าพี่คนนั้นทิ้งเค้าไปมีคนอื่น เราก็ได้แต่ฟัง แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ สมัยนั้นไม่มีมือถือด้วยสิ แย่เนอะ แต่เราได้รู้มาจากเพื่อนเราที่ยังเรียนที่โรงเรียนเดิม คนที่เราฝากขอขวัญไปให้น้องเค้าว่า "เพื่อนพี่สบายดีไม๊ ผมคิดถึงพี่เค้าจัง นี่ถ้าตอนนั้นผมคบกับพี่เค้า ผมคงไม่ต้องเศร้าแบบนี้ เพราะว่าพี่เค้าดีกับผมมาก" เราได้ฟังก็ดีใจนะ ดีใจว่าในที่สุดน้องเค้าก้ยังคิดถึงเรา แม้จะเป็นตอนที่เค้าไม่มีใครแล้ว ก็ตามที... หลังจากนั้นเราไม่ได้เจอน้องเค้าอีกเลย รู้สึกว่าจะย้ายบ้าน และก็ย้ายไปเรียนที่กท. ติดต่อไม่ได้อีก จนมาวันนึง ตอนเราเรียน ปี 1 วันนั้นเป็นวันสงกรานต์ ช่วงปิดเทอมที่เราได้กลับบ้าน เราออกมายืนดูเค้าเล่นสาดน้ำกันหน้าบ้าน มีรถเยอะแยะมากมายที่มีคนนั่งกระบะหลังเพื่อสาดน้ำ เรายืนดูไปได้สักพัก สายตาก็เห็นหนุ่มคนนึง ตัวขาว ตาตี่ ผอมๆ ถอดเสื้อเล่นน้ำบนรถกระบะคันนึง แต่สิ่งที่เราไม่เคยลืมเลย คือรอยยิ้มของเค้า แทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง น้องเค้านั่นเอง หนุ่มขึ้นมาก สูงขึ้นมากด้วย ไม่มีแววของไอ้เตี้ยเมื่อวันนั้นเลย เราก็ตะโกนเรียกหลายครั้ง จนน้องเค้าหันมา พอเค้าเห็นเรา เค้าก็ยิ้มแล้วก็โดด ลงจากรถมาหาเรา(พอดีรถมันติด) เราดีใจมากที่ได้เจอเค้าอีกครั้ง ไม่คิดไม่ฝันเลย เราถามเค้าว่าสบายดีไม๊ เค้าบอกว่าสบายดี แต่คุยอะไรไม่ได้มาก รถเริ่มเคลื่อนตัว เค้าก็ต้องไปต่อกับเพื่อนๆ พี่ๆ ของเค้า เค้าบอกว่าเราว่า "เดี๋ยวจะแวะมาหานะ ตอนเย็นๆ" แล้วเค้าก็วิ่งกลับขึ้นรถไป เราเองได้แต่มอง แล้วก็ยิ้มกับตัวเอง คนที่จากกันไปนาน แล้วไม่คิดว่าจะได้พบกันอีก เมื่อมาพบกันอีกครั้งนี่มันช่างมีความสุขจริงๆ แต่วันนั้นเค้าก็ไม่ได้แวะมาหาเราที่บ้าน เราไม่ได้เจอเค้าอีกเลยจนวันนี้ แต่เมื่อคิดกลับไปถึงเด็กหนุ่มคนนั้น รอยยิ้มและน้ำเสียงของเค้ายังเหมือนเดิม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือ ตัวสูงขึ้น ผมยาวขึ้น ที่สำคัญคือหล่อขึ้นมากกกกกก แต่ก็นะ ไม่เป็นไรหรอก เราก็ยังเก็บเค้าไว้ในใจเสมอแหล่ะ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้มีวันได้เจอกันอีกเลยก็ตาม.. คิดถึงปุ่นนะ   Create Date : 06 กรกฎาคม 2549 1 comments Last Update : 6 กรกฎาคม 2549 13:56:00 น. Counter : 503 Pageviews. Share Tweet

ถ้าความรักเหมือนดอกไม้ วันนี้มันหอม แต่พรุ่งนี้มันอาจจะเฉา ....ไม่เอาดีกว่า ถ้าความรักเป็นเหมือน พายุ วันนี้มันพัด พรุ่งนี้มันอาจจะสงบ .....อย่างนี้ค่อยน่าเสี่ยง แต่ยังไม่มีใครบอกได้ว่าความรักคืออะไร นอกจากจะใช้หัวใจเข้าไปสัมผัส ฉันรู้แต่เพียงว่า " ความรักเหมือนผี มีแต่คนเค้าบอกว่าหน้าตามันอย่างนั้นอย่างนี้ ถ้าเราไม่เคยเจอกับตัวเอง เราก็คงไม่รู้ว่า ผี คืออะไร "   โดย: hypnosis 6 กรกฎาคม 2549 15:13:12 น.